Η εναλλαγή συναισθημάτων στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό δεν είναι πρωτόγνωρη. Συμβαίνει παντού, καθώς από τη μία στιγμή στην άλλη ένα γκολ, ένα καλάθι ή ένας πόντος μπορούν να οδηγήσουν τον οπαδό από τη χαρά στη λύπη και αντίστροφα. Σχεδόν σε αρκετές περιπτώσεις όμως, ο αθλητής ή ο σύλλογος που τον εκπροσωπεί συνεχίζει να έχει τη στήριξή του. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις…
Ο Tim Vickery του B.B.C. παρουσιάζει μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο που δείχνουν μια νοοτροπία χαμηλής αυτοπεποίθησης που περνάει από τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας στις κερκίδες και δημιουργεί από τη μία στιγμή στην άλλη εναλλαγές όχι απλά στα συναισθήματα, αλλά σε στάσεις και συμπεριφορές.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η Flamengo είχε στις τάξεις της τον Maurinho, ένα κεντρικό μέσο που προσπαθούσαν να τον κάνουν δεξιό αμυντικό. Οι οπαδοί τον μισούσαν. Σχεδόν σε κάθε ματς τον έκραζαν. Σε ένα παιχνίδι είχαν σηκώσει και πανό στο οποίο έλεγαν χαρακτηριστικά: «Μαουρίνιο έξω». Ξαφνικά, σημείωσε ένα υπέροχο γκολ. Ο κόσμος κάλυψε τη λέξη «έξω» και ξεκίνησε να χορεύει δείχνοντας το όνομά του, σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ οι αποδοκιμασίες.
Πριν ίγα χρόνια, οι οπαδοί της Flamego έστελναν στον Jaime de Almeida, προπονητή της ομάδας που αντικατέστησε τον Mano Menezes μήνυμα συμπαράστασης στο ματς με την Bahia. Με το σκορ στο 1 – 1, όμως, και τους αντίπαλους να πιέζουν, ο Jaime αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Elias, ένα από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας. Οι αποδοκιμασίες κατέκλυσαν το γήπεδο και το πανό κατέβηκε! Ωστόσο, στο επόμενο λεπτό η Flamengo σκόραρε. Το πανό γρήγορα γρήγορα ανέβηκα ξανά!
Η Fla κέρδισε στο ντέρμπι του Rio τη Botafogo με 4 – 0, με τους οπαδούς της χαμένης να εγκαταλείπουν τις κερκίδες πριν τελειώσει το ματς. Το ματς ωστόσο ήταν για το Copa do Brasil. Η Botafogo στο Πρωτάθλημα κάνει φοβερή σεζόν, είναι δεύτερη και βρίσκεται κοντά στο να βγει στο Copa Libertadores για πρώτη φορά μετά από περίπου 20 χρόνια.
Στο ματς που ακολούθησε, με την Atlético Mineiro, στις κερκίδες υπήρχε ένα πανό που έγραφε: «Η πρόκριση στο Libertadores είναι υποχρέωσή σας». Όχι και του κόσμου προφανώς. Ξενερωμένοι από τα 4, στο γήπεδο πήγαν μόλις 6.472 οπαδοί, παρά τους υψηλούς στόχους της ομάδας τους.
Τέτοιες καθημερινές ιστορίες συναντά κανείς συχνά στη χώρα του καφέ. Ο Vickery, γνώστης της βραζιλιάνικης πραγματικότητας, συνδέει τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που υπάρχει ως γενικότερο φαινόμενο στην κοινωνία της χώρας με τη στάση των οπαδών. Όταν μια ομάδα χάνει, αρνούνται να την στηρίξουν, κάνει σαν να μην τους αντιπροσωπεύει. Προτιμούν να φύγουν, παρά να μείνουν εκεί να παλέψουν μαζί τους. Και αν αλλάξει κάτι, τότε αλλάζουν κι αυτοί άμεσα. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Και παρότι δέχεται το ότι οι συγκεκριμένες νοοτροπίες μπορούν να αλλάξουν, είναι δεδομένο ότι για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνος και ζυμώσεις…
Πηγή: Otherside Football
