Του Γιώργου Καραμάνου
«Από πολύ μικρό παιδί κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν θα ήταν ποτέ υπέρ μου. Είχα κατανοήσει ότι το κορμί μου είχε αυτή την ανεξήγητη τάση να παίρνει κιλά πιο εύκολα από τους υπόλοιπους. Οπότε, εάν ήθελα να παίξω κανονικά μπάλα σε μεγάλη ομάδα, θα έπρεπε σε όλη την καριέρα μου να παλεύω και να δουλεύω το διπλάσιο από τους άλλους. Και επειδή το λάτρευα το παιχνίδι, το έκανα. Διπλές προπονήσεις και τεράστια προσοχή στο φαγητό. Και τα κατάφερα». Αυτή όμως δεν ήταν η μοναδική δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει στο ξεκίνημά του ο Ρομπέρτο Μόουσο. Για να φτάσει να παίξει την 1η από τις 426 αναμετρήσεις με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς, θα έπρεπε να τα βάλει αρχικά με τον ίδιο τον πατέρα του.
Ο Ρομπέρτο Χοσέ Μόουσο είχε υπάρξει… άρρωστος με την Ιντεπεντιέντε. Ο ίδιος είχε περάσει από τις ακαδημίες της, δίχως να κάνει σπουδαία καριέρα, αλλά από τα σίδερα του παλιού «La Doble Visera» (σ.σ.: «Το διπλό τσιμέντο», όπως αποκαλούσαν την έδρα τους οι Rojos τα παλιά εκείνα χρόνια), δεν έλειψε ποτέ. Ακόμα και θρύλος των 70’s -80s Ρικάρντο Μποκίνι, πήγαινε για φαγητό στο σπίτι τους, ενώ η οικία Μόουσο ήταν βαμμένη στα χρώματα των Κόκκινων Διαβόλων. Κάπως έτσι λοιπόν και ο πατέρας ήταν βέβαιος ότι ο μικρός Ρομπέρτο θα έκανε μεγάλη πορεία με την αγαπημένη του ομάδα. Λογάριαζε όμως χωρίς τον πρεσβύτερο του σπιτιού.
Ο παππούς της οικογένειας είχε τη δική του τρέλα με την Μπόκα και έπαιρνε κρυφά μαζί του τον Ρομπέρτο, ο οποίος έμαθε να αγαπάει περισσότερο τους Ξενέισες. Οταν ο πατέρας έμαθε ότι ο γιος του έκανε επιτυχημένο δοκιμαστικό στην ακαδημία της Μπόκα, του ήρθε ταμπλάς. «Για έναν ολόκληρο χρόνο δεν μου μιλούσε καν», θυμάται ο γεννημένος το 1953, Ρομπέρτο, ο οποίος το 1971 έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα και δεν θα ξανάβγαινε ποτέ έως την αποχώρησή του το 1984. Ενδιάμεσα, θα εξελισσόταν σε έναν από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στην ιστορία του club και σε εκείνον που θα κατέγραφε το ρεκόρ με τις περισσότερες συμμετοχές ever.
Με την Μπόκα κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, αλλά κυρίως το Κόπα Λιμπερταδόρες σε διαδοχικές χρονιές (1977, 1978) και μαζί το Διηπειρωτικό σε διπλό τελικό κόντρα στην Γκλάντμπαχ με το μυθικό 0-3 στη Γερμανία (2-2 το πρώτο ματς στο Μπουένος Αϊρες). Στα δικά του χρόνια πρόλαβε να απολαύσει ως συμπαίκτη τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (1981-’82) και να μείνει στη μνήμη των μεγαλύτερων οπαδών της Μπόκα με το πιο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό παρατσούκλι που θα μπορούσε να έχει ένας λίμπερο. Επειδή ήταν εκπληκτικός στο να καθαρίζει τα πάντα στην πλάτη της άμυνας, τον αποκάλεσαν «Chacha», που σημαίνει «νοικοκυρά»!
Πηγή: Gazzetta
