Της Βάσως Πρεβεζιάνου
Οι γονείς του τον ονόμασαν Ρονάλντο. Μόνο που αυτό το όνομα το είχε «καπαρώσει» άλλος συμπατριώτης του που έκανε καριέρα στο ποδόσφαιρο. Έτσι ο Ρονάλντο Ασίς Μορέιρα προτίμησε το… Ροναλντίνιο για να ξεχωρίζει από το «φαινόμενο» και να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις. Ήταν ο μικρότερος από τα τρία αδέρφια μίας πολύ φτωχής οικογένειας, η οποία δεν είχε τη δυνατότητα να του αγοράσει ούτε καν παπούτσια.
Αυτό, όμως, δεν φάνηκε να τον επηρεάζει και ο πατέρας του, Ζοάο, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να του αγοράσει παπούτσια ήταν υπερήφανος για το γιο του και ήταν αυτός, που τον συμβούλευε στα παιδικά του χρόνια. Τον Ιανουάριο του 1989 ο πατέρας του, Ζοάο Ντα Σίλβα, (παλαίμαχος τερματοφύλακας της Γκρέμιο) φεύγει από τη ζωή, μόλις στα 41 χρόνια του. Μια ξαφνική αδιαθεσία τον κάνει να λιποθυμήσει. Πέφτει από ύψος στην άδεια πισίνα του σπιτιού, για να ξεψυχήσει δευτερόλεπτα μετά.
Ο κόσμος όλος γκρεμίζεται για τον Ροναλντίνιο. Πάντοτε περνούσε ατελείωτες ώρες με τον πατέρα του. Είτε κλοτσώντας ένα τόπι, είτε συζητώντας ασταμάτητα για ποδόσφαιρο, είτε διαβάζοντας μαζί και την τελευταία ποδοσφαιρική αράδα της εφημερίδας. «Ευτυχώς είχα τη μητέρα μου που στάθηκε και σαν πατέρας για μένα» λέει πάντα ο άσος της Μπαρτσελόνα για τη Δόνα Μιγκελίτα, που κράτησε όρθιο το σπιτικό τους. O θάνατος του πατέρα του «ανάγκασε» τον Ροναλντίνιο να πετύχει το στόχο που είχε βάλει.
Με τις οικονομίες του αγόρασε ένα βίντεο, αφού πριν είχε καταφέρει να πάρει και παπούτσια και παρακολουθούσε τα μεγάλα παιχνίδια της Βραζιλίας και στο πρόσωπο των Πελέ, Γκαρίντσα, Ζίκο και Φαλκάο έβλεπε τον εαυτό του. Στα δεκατρία του χρόνια γνώρισε έναν άλλο νεαρό ποδοσφαιριστή που άκουγε στο όνομα Ρονάλντο. Μαζί του μάλιστα είχε βγάλει μία φωτογραφία, την οποία δεν αποχωρίστηκε ποτέ, καθώς τόνιζε πως τον ενέπνεε και τον βοηθούσε να πετύχει το στόχο του. «Έπαιζα με αντιπάλους τα έπιπλα του σπιτιού ή στον κήπο με τον σκύλο μας. Αυτός ήταν που με δυσκόλευε περισσότερο» έχει πει για τα πρώτα του… ποδοσφαιρικά βήματα.
Το 1997 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα νέων της Βραζιλίας με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά και στην ηλικία των 17 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Γκρέμιο και το 1999 ήταν για πρώτη φορά, μέλος της Εθνικής Βραζιλίας με την οποία κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα στην Παραγουάη. Μάλιστα στη πρώτη του συμμετοχή στην «σελεσάο» πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ εναντίον της Βενεζουέλας και πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τον παρομοιάσουν με τον Πελέ. Ο ίδιος ο θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου τον χαρακτήρισε το 2002 τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ασίας.
Στην Γκρέμιο γρήγορα διαπιστώνουν ότι ο Ρομπέρτο ντε Άσις δεν έλεγε ψέματα όταν τους τόνιζε πως ο μικρός αδελφός του είναι πολύ καλύτερος από τον ίδιο. Στα 16 του ο Ροναλντίνιο υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο με τους «γκρεμίστας» και οι ομοιότητες του παιχνιδιού του (αλλά και των… δοντιών του!) με τον υπέρτατο αστέρα εκείνης της περιόδου Ρονάλντο δίνουν έμπνευση στους Βραζιλιάνους να αλλάξουν το όνομά του: Το «Ρονάλντο Ασίς» γίνεται πλέον «Ροναλντίνιο» (μικρός Ρονάλντο). Ο έφηβος άσος δηλώνει στις τοπικές εφημερίδες που σπεύδουν να φωτογραφήσουν το νέο αστέρι της Γκρέμιο: «Θέλω να φέρω την ομάδα ψηλά, να παίξω στην Εθνική Βραζιλίας και να γίνω καλύτερος του Ρονάλντο». Τα κατάφερε και τα τρία. Και πολλά περισσότερα.
To 2000 έκανε το μεγάλο άλμα και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Παρί Σεν Ζερμέν. Τότε άρχισαν και τα προβλήματα. Ο τότε τεχνικός των παριζιάνων, Λουίς Φερναντές δεν τον χρησιμοποιούσε, καθώς υποστήριζε πως ο διεθνής Βραζιλιάνος δεν τηρούσε το ωράριο, ενώ τα δημοσιεύματα των… ροζ εντύπων για την ερωτική του ζωή έδιναν και έπαιρναν. Μάλιστα η Λίζα Κόλινς, που εργαζόταν σε γνωστό …στριπτιζάδικο της γαλλικής πρωτεύουσας, είχε γνωρίσει πολύ καλά τον Ροναλντίνιο και σε δηλώσεις της εμφανίστηκε πραγματικά ενθουσιασμένη με τα… προσόντα του ποδοσφαιριστή. «Ο Ροναλντίνιο μου έχει χαρίσει την πιο αξέχαστη νύχτα, την οποία ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ.
Γεύτηκα ατέλειωτη ευχαρίστηση, όταν ήμουν μαζί του. Ήταν μία μηχανή του σεξ»ήταν ακριβώς τα λόγια της. «Είμαι άσχημος, αλλά έχω γοητεία!» έλεγε ο ίδιος. Ο Βραζιλιάνος στην πρώτη του σεζόν (2001-2002) στην Γαλλία έχει 28 συμμετοχές και 9 γκολ. Το καλοκαίρι ταξιδεύει με την «σελεσάο» στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας και κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο σαν αναντικατάστατο μέλος της ομάδας. Στα προημιτελικά με την Αγγλία είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής, φτιάχνοντας το πρώτο γκολ στον Ριβάλντο και βάζοντας το δεύτερο, με μία μαγική εκτέλεση φάουλ. Η Παρί δεν κάλυπτε πια τις φιλοδοξίες του και μετά από μία σεζόν με 27 συμμετοχές και 8 γκολ αποφάσισε να τον πουλήσει.
Και ήρθε η Μπαρτσελόνα… Οι «μπλαουγκράνα» είχαν χίλια μύρια προβλήματα και πραγματικά παρέπαιαν. Ο Ροναλντίνιο θα μπορούσε να είναι ο σωτήρας της Μπαρτσελόνα. Έτσι, τουλάχιστον, τον αντιμετώπισαν οι οπαδοί της ομάδας και αυτός με το που πάτησε το πόδι του στο «Καμπ Νου» έσπευσε να δικαιώσει τις προσδοκίες τους. Ένα όνειρό του γινόταν πραγματικότητα, έπαιζε σε μια ομάδα τη φανέλα της οποίας είχε φορέσει ο Μαραντόνα. Με την φανέλα των Καταλανών θα παίξει 145 φορές και θα βάλει 70 γκολ.
Η παρουσία του εκεί θα τον εκτοξεύσει στην κορυφή του κόσμου και ως ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα θα κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα». Όταν υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, ήταν διακαής πόθος της Μάντσεστερ. «Λάθος απόφαση» έγραψαν τα αγγλικά ταμπλόιντ, ενώ ο διεθνής Ιρλανδός μέσος και αρχηγός των «κόκκινων διαβόλων», Ρόι Κιν, αναφερόμενος στην κίνηση του Ροναλντίνιο τόνισε: «Δεν θέλω να κρίνω κανέναν, αλλά όποιος παίκτης δεν θέλει να συνεχίσει την καριέρα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, χρειάζεται επειγόντως… μεταμόσχευση μυαλού».
Και κάπου εκεί στα 27 του το αστέρι άρχισε να σβήνει… Το τέλος άρχισε να γράφεται αργά και βασανιστικά. Όσα σπουδαία είχε κάνει μέχρι τότε, οι φοβερές εμπνεύσεις του, τα καταπληκτικά γκολ του έγιναν παρελθόν. Η αποτυχία της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 2006 σε συνδυασμό με την έντονη κριτική που του ασκήθηκε και κάποιους τραυματισμούς ήταν αρκετά για να αρχίσει η φθορά. Το καλοκαίρι του 2007 δημοσιεύματα σε Ισπανία και Αγγλία ανέφεραν πως ο Βραζιλιάνος είναι με το ενάμιση πόδι εκτός Βαρκελώνης. Η Τσέλσι τον ήθελε, αλλά ο Χενκ Τεν Κάτε που βρισκόταν στο προπονητικό επιτελείο τόσο της Μπαρτσελόνα όσο και της Τσέλσι αργότερα, τον απέρριψε λόγω του χαρακτήρα του.
Τον Ιούλιο του 2008 ο Ροναλντίνιο παίρνει μεταγραφή στην Μίλαν με το ποσό των 24 εκατομμυρίων ευρώ, ρίχνοντας όμως αρκετά το προσωπικό του κασέ, καθώς οι «ροσονέρι» δεν μπορούσαν να καλύψουν το συμβόλαιο του. Στην παρουσίαση του περισσότεροι από 30.000 φίλοι της Μίλαν τον υποδέχθηκαν και το ξεκίνημα του Βραζιλιάνου στο πρωτάθλημα στη συνέχεια ήταν ενθαρρυντικό, κλείνοντας τη σεζόν με 43 αγώνες, 11 γκολ και 8 ασίστ, ενώ κλήθηκε και στην εθνική του ομάδα. Η επόμενη σεζόν (2009-2010) ήταν ακόμα καλύτερη για τον Ροναλντίνιο, κι εκεί οι ελπίδες όλων πως μπορεί να γίνει ξανά αυτός που ήταν αναπτερώθηκαν.
Μετά την Μίλαν αποφάσισε πως ήταν η ώρα να γυρίσει στην πατρίδα του. Αυτή την φορά για λογαριασμό της Φλαμένγκο. Εκεί έπαιξε συνολικά 33 παιχνίδια και σκόραρε στα 15 από αυτά. Το 2012 υπέγραψε στη βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο και το 2014 στη μεξικάνικη Κερέταρο. Το 2015 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Φλουμινένσε ΦΚ για μόλις 9 αγώνες προτού λύσει το συμβόλαιό του συναινετικά με την ομάδα. «Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ευχαρίστηση, ικανοποίηση, χαρά, η ζωή μου. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας είναι όταν έχω τη μπάλα στα πόδια μου. Κάνω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Συνήθιζα να κοιμάμαι και να ξυπνάω με μια μπάλα. Έπαιζα με τους φίλους μου και όταν κουράζονταν έπαιζα με τον σκύλο μου». Έτσι χαιρόταν ως παιδί, έτσι χάρηκε το ποδόσφαιρο, έτσι μάγεψε με το ταλέντο του…
Το γράμμα του Ροναλντίνιο στον οκτάχρονο εαυτό του… Η ζωή του όλη, η σπουδαία καριέρα του με δικά του λόγια…
«Αγαπητέ οκτάχρονε Ροναλντίνιο,
Αύριο, όταν θα γυρίσεις σπίτι έχοντας παίξει ποδόσφαιρο, θα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί. Οι θείοι σου, φίλοι της οικογένειας και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που δεν θα αναγνωρίσεις θα βρίσκονται στην κουζίνα. Στην αρχή, θα νομίσεις ότι απλά άργησες για το πάρτι. Όλοι θα είναι εκεί για να γιορτάσουν τα 18α γενέθλια του αδερφού σου, Ρομπέρτο.
Συνήθως, όταν επιστρέφεις σπίτι έχοντας παίξει ποδόσφαιρο, η μαμά είναι πάντα εκεί, γελώντας ή κάνοντας αστεία.
Αλλά αυτή τη φορά θα κλαίει.
Και μετά θα δεις τον Ρομπέρτο. Θα τυλίξει το μπράτσο του γύρω σου και θα σε φέρει μέσα στο μπάνιο, ώστε να είστε μόνοι. Μετά θα σου πει κάτι που δεν θα καταλάβεις.
«Έγινε ένα ατύχημα. Ο μπαμπάς έφυγε. Είναι νεκρός».
Δεν θα μπορέσεις να το αντιληφθείς. Τι σημαίνει αυτό; Πότε θα επιστρέψει; Πώς μπορεί να έφυγε;
Ο μπαμπάς ήταν ο μόνος που είχε πει να παίζεις δημιουργικά στο γήπεδο, ο μόνος που σου είχε πει να παίζεις με ελεύθερο στιλ -απλά να παίζεις με τη μπάλα. Πίστευε σε εσένα περισσότερο από οποιονδήποτε. Όταν ο Ρομπέρτο ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο για την Γκρέμιο την προηγούμενη χρονιά, ο μπαμπάς είπε σε όλους «ο Ρομπέρτο είναι καλός, αλλά περιμένετε να δείτε τι θα κάνει ο νεότερος αδερφός του που έρχεται».
Ο μπαμπάς ήταν ένας υπερήρωας. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο τόσο πολύ, ώστε ακόμα και αφού είχε δουλέψει στις αποβάθρες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, θα δούλευε ως security στο γήπεδο της Γκρέμιο το Σαββατοκύριακο. Πώς γίνεται να μην τον ξαναδείς ποτέ; Δεν μπορείς να καταλάβεις τι θέλει να σου πει ο Ρομπέρτο.
Δεν πρόκειται να νιώσεις στεναχώρια αμέσως. Θα έρθει αργότερα. Λίγα χρόνια μετά, θα αποδεχθείς ότι ο μπαμπάς δεν θα ξαναέρθει ποτέ στη Γη. Αλλά αυτό που θέλω να καταλάβεις είναι ότι κάθε φορά που θα έχεις τη μπάλα στα πόδια σου, ο μπαμπάς θα είναι μαζί σου.
Όταν έχεις μια μπάλα ποδοσφαίρου στα πόδια σου, είσαι ελεύθερος. Είσαι ευτυχισμένος. Είναι σχεδόν σαν να ακούς μουσική. Το αίσθημα αυτό θα σε κάνει να θέλεις να μοιράσεις χαρά στους άλλους.
Είσαι τυχερός επειδή έχεις τον Ρομπέρτο. Ακόμα και αν είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος και παίζει ήδη στην Γκρέμιο, ο Ρομπέρτο θα είναι πάντα εκεί για εσένα. Δεν θα είναι απλά ένας αδερφός, θα γίνει κάτι σαν πατέρας για εσένα. Και περισσότερο από όλα, θα είναι ο ήρωάς σου.
Θα θέλεις να παίξεις σαν αυτόν, θα θέλεις να είσαι σαν αυτόν. Κάθε πρωί, όταν πηγαίνετε στην Γκρέμιο – εσύ παίζεις στους Νέους, ενώ ο Ρομπέρτο στην επαγγελματική ομάδα – θα μπορείς να περπατάς μέχρι τα αποδυτήρια με τον μεγάλο σου αδερφό, τον ποδοσφαιρικό αστέρα. Και κάθε νύχτα, όταν θα πηγαίνεις στο κρεβάτι, θα σκέφτεσαι ότι μοιράζεσαι το δωμάτιό σου με το είδωλό σου.
Δεν υπάρχουν αφίσες στους τοίχους του δωματίου που μοιράζεστε, υπάρχει μόνο μια μικρή τηλεόραση. Δεν έχει σημασία ούτως ή άλλως, επειδή δεν θα έχετε χρόνο να παρακολουθήσετε παιχνίδια μαζί. Όταν δεν ταξιδεύει για αγώνες, ο Ρομπέρτο σε παίρνει έξω να παίξετε περισσότερο ποδόσφαιρο.
Εκεί που μένετε, στο Πόρτο Αλέγκρε, υπάρχουν ναρκωτικά και συμμορίες και τέτοιου είδους πράγματα εκεί γύρω. Θα είναι δύσκολα, αλλά για όσο θα παίζεις ποδόσφαιρο – στον δρόμο, στο πάρκο, με τον σκύλο σας – θα νιώθεις ασφαλής.
Ναι, καλά κατάλαβες, είπα για τον σκύλο σου. Είναι ένας ακούραστος αμυντικός.
Θα παίζεις με τον Ρομπέρτο. Θα παίζεις με τα άλλα παιδιά και μεγαλύτερους τύπους στο πάρκο. Αλλά έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή όλοι θα κουραστούν – και εσύ θα θέλεις να συνεχίσεις να παίζεις. Για αυτό να προσέχεις να έχεις πάντα μαζί σου τον σκύλο σου, τον Bombom. Ο Bombom είναι ράτσας mutt, ένας πραγματικός βραζιλιάνικος σκύλος. Και ο κάθε βραζιλιάνικος σκύλος αγαπάει το ποδόσφαιρο. Θα είναι η καλύτερη προπόνηση για τις ντρίμπλες και τις ικανότητές σου… και ίσως η πρώτη απώλεια του “Elastico”.
Χρόνια αργότερα, όταν θα παίζεις στην Ευρώπη, λίγοι αμυντικοί θα σου θυμίζουν τον Bombom.
Η παιδική ηλικία σου θα είναι πολύ διαφορετική. Μέχρι να γίνεις 13, οι άνθρωποι θα έχουν αρχίσει να μιλάνε για εσένα. Θα μιλάνε για τις ικανότητές σου και για το τι μπορείς να κάνεις με τη μπάλα. Σε αυτή τη στιγμή, το ποδόσφαιρο είναι απλά ένα παιχνίδι για εσένα, Αλλά το 1994, όταν θα είσαι 14, το Παγκόσμιο Κύπελλο θα σου δείξει ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι.
17 Ιουλίου του 1994, μια μέρα που κάθε Βραζιλιάνος θυμάται. Εκείνη την ημέρα, θα ταξιδεύεις με την ομάδα Νέων της Γκρέμιο για έναν αγώνα στο Μπέλο Οριζόντε. Η τηλεόραση δείχνει τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, Βραζιλια εναντίον Ιταλίας. Ναι, είναι αλήθεια, η Βραζιλία είναι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια. Όλη η χώρα φαίνεται να έχει σταματήσει.
Παντού στο Μπέλο Οριζόντε, ανεμίζουν σημαίες της Βραζιλίας. Δεν υπάρχουν άλλα χρώματα, εκτός από πράσινο και κίτρινο εκείνη την ημέρα. Κάθε μέρος στην πόλη έχει την τηλεόραση να δείχνει τον αγώνα και είναι γεμάτο ανθρώπους.
Θα το παρακολουθήσεις με τους συμπαίκτες σου. Το τελευταίο σφύριγμα θα βρει το σκορ στο 0-0. Η αναμέτρηση θα κριθεί στα πέναλτι.
Η Ιταλία χάνει το πρώτο της πέναλτι και η Βραζιλία κάνει το ίδιο. Μετά, η Ιταλία σκοράρει. Και στη συνέχεια… έρχεται ο Ρομάριο. Το σουτ του πάει στη δεξιά γωνία… χτυπάει το δοκάρι… και καταλήγει στα δίχτυα. Τα παιδιά στην ομάδα φωνάζουν και πανηγυρίζουν.
Η Ιταλία σκοράρει και επικρατεί ξανά σιωπή.
Ο Μπράνκο σκοράρει για την Βραζιλία… Ο Ταφαρέλ αποκρούει για την Βραζιλία… O Ντούνγκα σκοράρει για την Βραζιλία.
Και μετά, η στιγμή που θα αλλάξει τη ζωή σου, αλλά και τις ζωές εκατομμυρίων Βραζιλιάνων.
Ο Μπάτζιο εκτελεί για την Ιταλία και αστοχεί.
Η Βραζιλία είναι Παγκόσμια Πρωταθλήτρια.
Κατά τη διάρκεια των τρελών πανηγυρισμών, θα γίνει ξεκάθαρο σε εσένα τι θέλεις να κάνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Θα καταλάβεις επιτέλους τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για τους Βραζιλιάνους. Θα καταλάβεις τη δύναμη του αθλήματος. Το πιο σημαντικό από όλα, θα δεις τη χαρά που μπορεί να προσφέρει το ποδόσφαιρο στους απλούς ανθρώπους.
Όταν όμως θα γίνεις 18, θα πετύχεις κάτι για το οποίο ο πατέρας του θα ήταν πολύ υπερήφανος. Θα κάνεις το ντεμπούτο σου με την μικρή ομάδα της Γκρέμιο. Το μόνο θλιβερό θα είναι ότι ο Ρομπέρτο δεν θα είναι εκεί. Ένας τραυματισμός στο γόνατο θα σταματήσει την καριέρα του στη Γκρέμιο και θα πάει στην Ελβετία να παίξει. Δεν θα μοιραστείς το γήπεδο με τον ήρωά σου, αλλά θα έχεις περάσει πολλά χρόνια παρακολουθώντας τον Ρομπέρτο που θα γνωρίζεις τι θα κάνεις και πως να το κάνεις.
Τις ημέρες των αγώνων, θα περπατάς στο πάρκινγκ στο οποίο ο πατέρας του συνήθιζε να δουλεύει ως υπάλληλος εταιρείας σεκιούριτι τα Σαββατοκύριακα. Θα μπεις στα αποδυτήρια στα οποία σε πήγαινε ο αδερφός σου όταν ήσουν μικρός. Θα φορέσεις την μπλε και μαύρη φανέλα της Γκρέμιο. Θα σκεφτείς: η ζωή δεν μπορεί να γίνει καλύτερη. Θα σκεφτείς ότι τελικά τα κατάφερες, να παίξεις για την ομάδα της γενέτειράς σου.
Η ιστορία σου, όμως, δεν θα τελειώσει εδώ.
Την επόμενη χρονιά, θα παίξεις το πρώτο παιχνίδι σου με την μικρή εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Θα συμβεί κάτι αστείο. θα εμφανιστείς στην προπόνηση μια ημέρα μετά τους συμπαίκτες σου. Για ποιο λόγο; Θα σε καθυστερήσει ένα παιχνίδι της Γκρέμιο στον τελικό του πρωταθλήματος Γκαούτσο κόντρα στην Ιντερνασιονάλ.
Στην Ιντερνασιονάλ θα παίζει ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας στο Παγκοσμίο Κύπελλο του 1994, ο Ντούνγκα.
Θα παίξεις πολύ καλά σε αυτόν τον αγώνα. Έτσι, όταν θα φτάσεις στο γήπεδο την πρώτη ημέρα της προπόνησης με τη Βραζιλία, οι νέοι συμπαίκτες σου, αυτοί οι τύποι τους οποίους παρακολούθησες στο Μουντιάλ του 1994, θα μιλούν για έναν ποδοσφαιριστή: για τον πιτσιρικά που φορά τη φανέλα με το νούμερο 10.
Θα μιλούν για εσένα.
Θα μιλούν για το πως πέρασες ντριμπλάροντας τον Ντούνγκα. Θα μιλούν για τα γκολ σου που δίνουν τίτλους. Μην το πάρεις πολύ πάνω σου, όμως, διότι δεν θα είναι επιεικείς μαζί σου. Αυτή θα είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σου. Όταν θα φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, θα έχουν μεγάλες προσδοκίες από εσένα.
Θα συνεχίσεις να παίζεις με τον τρόπο σου;
Ή θα αρχίσεις τους υπολογισμούς; Θα επιλέξεις την ασφαλή οδό;
Η μοναδική συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι αυτή: Να το κάνεις με τον δικό σου τρόπο. Να είσαι ελεύθερος. Να ακούς τη μουσική. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να ζήσεις τη ζωή σου.
Η παρουσία σου στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας θα αλλάξει τη ζωή σου. Ξαφνικά, θα αρχίσουν να ανοίγονται μπροστά σου πόρτες που δεν είχες φανταστεί πως υπάρχουν.
Θα αρχίσεις να σκέφτεσαι να παίξεις στην Ευρώπη, όπου πολλοί από τους ήρωές σου αγωνίστηκαν. Ο Ρονάλντο θα σου πει για τη ζωή στη Βαρκελώνη. Θα σου δείξει τα βραβεία του, την Χρυσή Μπάλα του, τους συλλογικούς τίτλους του. Θα θέλεις, ξαφνικά, να γράψεις κι εσύ ιστορία. Θα αρχίσεις να κάνεις όνειρα και πέρα από τη Γκρέμιο. Το 2001, θα υπογράψεις στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Πως μπορώ να πω σε ένα παιδί που γεννήθηκε σε ένα ξύλινο σπίτι σε μια φαβέλα πως θα είναι η ζωή στην Ευρώπη; Είναι αδύνατο. Δεν θα καταλάβεις, ακόμα κι αν σου πω. Από την ημέρα που θα φύγεις από το Παρίσι, μετά στη Βαρκελώνη, κατόπιν στο Μιλάνο, όλα θα κυλήσουν πολύ, πολύ γρήγορα. Κάποια από τα μίντια στην Ευρώπη δεν θα καταλάβουν τον τρόπο παιχνιδιού σου. Δεν θα καταλάβουν για ποιο λόγο γελάς συνέχεια.
Λοιπόν, γελάς επειδή το ποδόσφαιρο είναι χαρά. Για ποιο λόγο να είσαι σοβαρός; Στόχος σου είναι να σκορπάς χαρά. Θα το πω και πάλι, η δημιουργία πάνω από τον υπολογισμό.
Μείνε ελεύθερος και θα κατακτήσεις ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για τη Βραζιλία.
Μείνε ελεύθερος και θα κατακτήσεις Tσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα στην Ισπανία και στην Ιταλία.
Μείνε ελεύθερος και θα κατακτήσεις μια Χρυσή Μπάλα.
Αυτό για το οποίο θα είσαι περισσότερο περήφανος, ωστόσο, είναι ότι θα βοηθήσεις να αλλάξει το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα μέσω του δικού σου στυλ. Όταν θα φτάσεις εκεί, η Ρεάλ Μαδρίτης θα είναι κυρίαρχος στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Όταν πια θα αφήσεις τον σύλλογο, τα παιδιά θα ονειρεύονται να παίξουν «το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα».
Παρόλα αυτά, άκουσέ με. Ο ρόλος του σε όλο αυτό θα είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτά που θα κάνεις μέσα στο γήπεδο.
Στην Μπαρτσελόνα, θα ακούσεις για ένα πιτσιρίκι στην ομάδα νέων. Θα φορά το 10 όπως εσύ. Είναι μικρός όπως εσύ. Παίζει όπως εσύ. Εσύ και οι συμπαίκτες σου θα τον παρακολουθήσετε σε ένα παιχνίδι της ομάδας νέων της Μπαρτσελόνα και εκείνη τη στιγμή θα αντιληφθείς ότι αυτός θα γίνει κάτι περισσότερο από ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Το παιδί είναι διαφορετικό. Το όνομά του είναι Λιονέλ Μέσι.
Θα πεις στους προπονητές να τον φέρουν στην μεγάλη ομάδα. Όταν θα έρθει, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα θα μιλούν γι΄αυτόν, όπως μιλούσαν για εσένα οι παίκτες της Βραζιλίας.
Θέλω να του δώσεις μια συμβουλή.
Να τους πεις: «Να παίζεις με χαρά. Να παίζεις ελεύθερα. Απλά να παίζεις με τη μπάλα».
Ακόμα κι όταν εσύ θα φύγεις, αυτό το ελεύθερο πνεύμα θα ζει στη Μπαρτσελόνα μέσω του Μέσι.
Πολλά θα συμβούν στη ζωή σου, καλά και άσχημα. Ωστόσο ό,τι κι αν συμβεί, θα το οφείλεις στο ποδόσφαιρο. Όταν οι άνθρωποι θα αμφισβητούν το στυλ σου ή οταν θα χαμογελάς μετά από ένα χαμένο παιχνίδι, θέλω να σκέφτεσαι κάτι.
Όταν ο πατέρας σου φύγει από αυτό τον κόσμο, δεν θα έχεις άλλες ταινίες γι’ αυτόν. Η οικογένειά σου δεν έχει πολλά λεφτά, άρα οι γονείς σου, σου χρωστούν μια βιντεοκάμερα. Δεν θα μπορείς να ακούς την φωνή του πατέρα σου ή το γέλιο του.
Από όλα τα πάθη του, όμως, υπάρχει ένα για το οποίο θα τον θυμάσαι για πάντα. Είναι μια φωτογραφία δική σου και δική του να παίζετε μαζί ποδόσφαιρο. Χαμογελάς, χαρούμενος με την μπάλα στα πόδια σου. Είναι χαρούμενος που σε βλέπει.
Παίξε όπως σου είπε να παίξεις.
Παίξε με τη μπάλα.
Ροναλντίνιο»
Πηγή: Sport DNA
