Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Με ρωτάτε πολλοί πως έμπλεξε πάλι η Γιουβέντους κι αν είναι δυνατόν να γλυτώσει στην έφεση την τιμωρία της, δηλαδή την αφαίρεση 15 βαθμών από το πρωτάθλημα. Το πιθανότερο είναι ότι η τιμωρία αυτή, κατά κάποιο τρόπο, θα μεγαλώσει. Όχι γιατί οι Ιταλοί αθλητικοί δικαστές θα είναι εξίσου σκληροί και στην δεύτερη εκδίκαση, αλλά γιατί η Γιουβε θα παραπεμφθεί και στις πειθαρχικές επιτροπές της UEFA. Και δύσκολα η Κυρία δεν θα τιμωρηθεί και από αυτή.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Γιουβέντους τιμωρήθηκε πρωτόδικα με αφαίρεση 15 βαθμών από το τωρινό πρωτάθλημα εξαιτίας του οικονομικού σκανδάλου, που ανακάλυψαν οι ιταλικές αρχές. Χθες έγινε γνωστό πως περίπου τριάντα ποδοσφαιριστές που έχουν πληρωθεί με χρήματα από μη δηλωμένους στην εφορία διακανονισμούς (με «μαύρα» δηλαδή…) κινδυνεύουν κι αυτοί με τιμωρίες. Και θα υπάρξει και συνέχεια: διότι η UEFA είναι δύσκολο να μην αποβάλει την τιμωρημένη «Κυρία» από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όταν έχει διαπιστωμένα πλέον παραβιάσει το Financial Fair Play για να αδειοδοτηθεί. Κι όταν, για να μην το ξεχνάμε, ο ιδιοκτήτης της Ανδρέα Ανιέλι έχει πρωτοστατήσει και στην δημιουργία της ευρωπαϊκής Σουπερλίγκας πριν λίγο καιρό.
Πόρισμα με 14 χιλιάδες σελίδες
Τι έκανε η Γιουβέντους και έμπλεξε έτσι; Δεν θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες γιατί υπάρχουν χιλιάδες – το ανακριτικό πόρισμα είναι 14 χιλιάδες σελίδες! Θα πω κάτι απλό: αν υποθέσουμε πως υπάρχουν δέκα οικονομικές παραβάσεις διαφορετικού τύπου, η Γιουβέντους έκανε έντεκα. Στο πόρισμα υπάρχουν αναφορές σε υπερτιμολογίσεις (και σε αγορές και σε πωλήσεις παικτών), σε ύπαρξη διπλών συμβολαίων με παίκτες, σε φορολογικές απάτες που έχουν να κάνουν ακόμα και με τα έσοδα του γηπέδου – το ό,τι την εποχή της πανδημίας ειδικά, σχεδόν το σύνολο των παικτών της υπέγραφε εικονικά συμβόλαια και πληρωνόταν με άλλα χρήματα από τα δηλωμένα, είναι μάλλον το πιο μικρό αδίκημα.
Η Γιουβέντους δεν έχει καν υπερασπιστική γραμμή για όσα της καταλογίζουν. Μετά την ανακοίνωση της τιμωρίας της διαμαρτυρήθηκε γιατί ενώ μαζί της ήταν κατηγορούμενες κι άλλες οκτώ ομάδες την πλήρωσε τελικά μόνο αυτή. Εχει ένα δίκιο: οι αγοροπωλησίες παικτών που έκανε με «φουσκωμένα» συμβόλαια που της επέτρεπαν να εμφανίζει μη παθητικούς ισολογισμούς χρειαζόντουσαν και την συγκατάθεση των άλλων. Αλλά οι δικαστές έκριναν πως αυτή ακολουθούσε αυτή την τακτική συστηματικά, ενώ οι άλλοι απλά συνεργάστηκαν για να μην χαλάσουν οι δουλειές: δεν είναι η πιο άρτια λογική, αλλά ας μην ξεχνάμε πως μόνο η Γιουβέντους είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο – η συστηματική παραποίηση ισολογισμών είναι στη δική της περίπτωση κακούργημα κι όχι απλά μια ποδοσφαιρική παρανομία. Κι αυτή πιστοποιήθηκε όχι από ποδοσφαιρικές επιτροπές, αλλά απο την Εισσαγγελία του Τορίνο και το πανίσχυρο ιταλικό ΣΔΟΕ που μπούκαρε στα γραφεία της Γιούβε στις 27 Νοεμβρίου του 2021 και έχει βρει στοιχεία όχι μόνο για την εταιρία αλλά και για τα μέλη του ΔΣ που πρόσφατα παραιτήθηκαν κι έχουν ένα δικαστικό Γολγοθά μπροστά τους.
Ένα ασφαλές καταφύγιο
Η Γιουβέντους επικαλέστηκε την ζημιά που έπαθε εξαιτίας του κλεισίματος του γηπέδου της τον καιρό της πανδημίας, αλλά δεν έπεισε κανένα για την αθωότητα της. Είναι πάντως φανερό πως προσπάθησε παραποιώντας συστηματικά τα πραγματικά νούμερα των συμβολαίων των παικτών, και τα ποσά των αγορών και των πωλήσεων να καλύψει ζημιές. Αυτές οι μεγάλες ζημιές εξηγούν και την επιμονή του Ανιέλι στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Σουπερλίγκας, δηλαδή του κλειστού Τσάμπιονς λιγκ στο οποίο θα έπαιρναν μέρος λίγες και εκλεκτές ομάδες που θα μοιράζονταν τα έσοδά του. Είναι προφανές πως η Γιούβε, εκτός από ανάγκη χρημάτων, είχε και την ανάγκη της εξασφαλισμένης συμμετοχής σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση: φαίνεται πως όλοι καταλάβαιναν πως θα ήταν αδύνατο να κρύψουν για πολύ τη ζημιά, πως οι έλεγχοι θα την αποκάλυπταν και πως αφού η ιταλική ομοσπονδία θα τιμωρούσε την ομάδα, θα ήταν και η UEFA υποχρεωμένη να το κάνει. Μια ευρωπαϊκή διοργάνωση που δεν θα ανήκει στην UEFA θα ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο. Σήμερα η Γιουβέντους πιστεύει πως μπορεί να παζαρέψει με την UEFA την όποια τιμωρία της και να πέσει στα μαλακά αν απλά παραιτηθεί από τη δικαστική εκκρεμότητα που έχει μαζί της για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Σουπερλίγκα: το βρίσκω δύσκολο, αν όχι κι απίθανο.
Αν είχαμε βρει τρόπο
Διαβάζοντας λεπτομέρειες της υπόθεσης, με τις οποίες δεν θέλω να κουράσω, έχω πάντως καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσα έχει κάνει η Γιουβέντους (και για τα οποία τιμωρήθηκε…) είναι αδύνατον να μην έχουν γίνει και στην Ελλάδα – νομίζω από το σύνολο των ΠΑΕ. Εδώ άλλωστε δεν έχουμε μόνο πλαστούς ισολογισμούς (θυμηθείτε τι γίνεται κάθε χρόνο στις αδειοδοτήσεις) αλλά είχαμε και «μαϊμουδιασμένες» μετοχικές συνθέσεις και ομάδες με διοικήσεις «φαντάσματα» και άλλα πολλά, που μολονότι διαπιστώθηκαν, τιμωρίες δεν υπήρξαν. Την πλήρωσε μόνο η Ξάνθη κάποτε.
Τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο; Η θα περνούσε νύχτα από την Βουλή η κυβέρνηση καμιά τροπολογία που θα έλεγε ότι για οικονομικές ατασθαλίες δεν μπορεί να τιμωρούνται ομάδες ή θα άλλαζαν η Σουπερλίγκα και η ΕΠΟ τους κανονισμούς και θα έλεγαν «εντάξει δεν τρέχει και τίποτα ποινή είναι και η απαγόρευση των μεταγραφών»: τα ‘χουμε δει και τα δύο. Γιατί οι Ιταλοί τιμωρούν ομάδες όσο μεγάλες κι αν είναι; Γιατί απαιτούν από αυτές να λειτουργούν ως καλό παράδειγμα, να σέβονται τους κανονισμούς, να είναι άμεμπτες: όλες οι τιμωρίες έχουν πάντα να κάνουν με τη δυσφήμιση του αθλήματος. Αυτό είναι που θεσμικά προσπαθούν να προστατεύσουν. Εδώ προσπαθούμε να προστατέψουμε τις ομάδες: για το άθλημα δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον. Αν είχαμε βρει ένα τρόπο να γίνεται ένα πρωτάθλημα χωρίς να παίζεται ποδόσφαιρο, και να το κερδίζει όποιος πχ κάνει πιο καλές μεταγραφές ή πιο πολλές λοβιτούρες, ή πιο πολλή «επικοινωνία» ή μεγαλύτερη επίδειξη δύναμης, θα ήμασταν και περισσότερο ευχαριστημένοι.
Τα μάτια των άλλων
Είναι εύκολο να πεις παρακολουθώντας την ιστορία της Γιούβε πως όσα συμβαίνουν μαρτυρούν πως μόνο ότι στην Ιταλία μπορεί να τιμωρηθεί κάθε ομάδα – όσο μεγάλη κι αν είναι. Είναι επίσης απλό να επισημάνεις πως αντίθετα από αυτό που κάνουν οι Ιταλοί, η δική μας κυβέρνηση δεν κάνει κανένα έλεγχο στο ποδόσφαιρο κι επομένως δεν κινδυνεύει να χαλάσει και την ησυχία της προεκλογικά: όταν δεν ψάχνεις τίποτα δεν βρίσκεις και τίποτα. Όταν μάλιστα επιτρέπεις και στην ΕΠΟ να απομακρύνει τον κ. Γιώργο Δημητρίου από την Επιτροπή Αδειοδοτήσεων (τη μόνη Επιτροπή που στο Πάρκο Γουδί δούλευε), όλα είναι υπέροχα – κανονικά θα πρεπε να τα πούμε και στον Ανιέλι καλώντας τον να φέρει τη Γιούβε στην Ελλάδα. Αλλά πριν κατηγορήσουμε (δικαίως) για άλλη μια φορά το Κράτος γιατί δεν ελέγχει ας δούμε και κάτι άλλο: το γήπεδο της Κυρίας στο ματς με την Αταλάντα, αμέσως μετά την τιμωρία, ήταν μισοάδειο. Οι οπαδοί της Κυρίας δεν έτρεξαν να συμπαρασταθούν στην διοίκηση της (που έχει μάλιστα παραιτηθεί). Είναι οπαδοί μιας μεγάλης ομάδας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα κλείσουν και τα μάτια μπροστά σε ένα σκάνδαλο. Ενώ εδώ υπάρχουν οπαδοί που κάθε φορά που η ομάδα πιάνεται με τη γίδα στην πλάτη, όχι μόνο κλείνουν τα μάτια, αλλά θέλουν να βγάλουν και τα μάτια όλων των άλλων…
Πηγή: Κάρπετ Show
