Του Δημήτρη Καρύδα
Προφανώς τα όσα είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο τέλος του ντέρμπι μπορεί να μην άρεσαν σε όσους βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα και χρίζουν εύκολους νικητές ή ηττημένους αλλά ο κόουτς του Ολυμπιακού είπε με λιτά την αλήθεια των ντέρμπι. Και επειδή υπογράφων ανήκει στην κατηγορία αυτών που υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι τα ντέρμπι των αιωνίων είναι λευκές σελίδες που περιμένουν να γραφτούν κάθε φορά με διαφορετικό σενάριο δεν μπορεί να διαφωνήσει.
Ο Ολυμπιακός πήρε ακριβώς αυτό που ήθελε. Τη νίκη που του δίνει μπόλικο χρόνο να αφοσιωθεί στην Ευρωλίγκα, εξασφάλισε ουσιαστικά την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο αφού εκτός προγράμματος ήττες στη Basket League θα του τύχουν τη μέρα που θα παγώσουν τα καζάνια της κόλασης και κυρίως ηρεμία μένοντας μακριά από κρίσεις, επικρίσεις και αμφισβητήσεις.
Παραδόξως για ηττημένο ενός ντέρμπι ο Παναθηναϊκός κέρδισε μπόλικους πόντους και σίγουρα μπορεί κανείς να μη δηλώσει ευχαριστημένος αλλά η πρόοδος της ομάδας φάνηκε στο ΣΕΦ κάτι που για την ώρα θα κρατήσει στο απυρόβλητο τον Ράντονιτς και τους παίκτες. Η αλήθεια είναι πολύ απλή: Η απόσταση και η διαφορά που χωρίζει πλέον τις δύο ομάδες είναι πολύ μικρή.
Σίγουρα μικρότερη από την προηγούμενη φορά που βρέθηκαν ενώπιως ενωπίω στη Ρόδο και ήταν περίπου φανερό ότι όσο και αν προσπαθούσε ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Από τότε όμως άλλαξαν πολλά κυρίως στο πράσινο στρατόπεδο και πια η απόσταση ή καλύτερα ένα πολύ μεγάλο μέρος της έχουν γεφυρωθεί. Στην πράξη μοιάζει οι δύο ομάδες να κοιτάζονται στον καθρέφτη σε πολλά πράγματα…Οι λεπτομέρειες αυτής της σύγκρισης ανέδειξαν και τον νικητή Ολυμπιακό.
Στην περιφέρεια είναι ξεκάθαρο πια ότι το βαρόμετρο του Ολυμπιακού είναι ο Τόμας Γουόκαπ. Ανο Βεζένκοφ δεν έκανε μια μαγική χρονιά θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP της ομάδας. Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές γέμισε τη στατιστική, μένοντας για 33 λεπτά στο παρκέ και το σπουδαιότερο: Μοιάζει να κάνει σχεδόν πάντα το σωστό ανεξάρτητα αντιπάλου, στιγμής αγώνα ή σημασίας.
Στην απέναντι πλευρά ο Παναθηναϊκός αντιπαράθεσε ένα δίδυμο διαφορετικών γκαρντ που προσφέρουν διαφορετικά πράγματα. Ο Γουόλτερς έχει το καθαρό μυαλό και την ικανότητα να συνδυάζει οργάνωση και εκτέλεση, ενώ ο Λι για μια ακόμη φορά έδειξε ότι είναι ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα πιέζοντας τη μπάλα αι βοηθώντας στο σκοράρισμα έστω και in extremis σε ορισμένες περιπτώσεις.
Το βαρύ πυροβολικό των δύο ομάδων είναι στους φόργουορντ. Το κρύο αίμα του Βεζένκοφ και η κατακόρυφη βελτίωση του σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού αποτελούν πια τα μεγαλύτερο σημείο αναφοράς για τον φετινό Ολυμπιακό. Για δεύτερη στη σειρά χρονιά όμως καλείται να κρατήσει μόνος του το βάρος στη θέση ‘’4’’ και στο ντέρμπι έμεινε στον πάγκο μόλις για 2’14’’. Απέναντι του ο Παναθηναϊκός έβαλε τον Μπέικον που παρότι εξαφανισμένος σε όλο το δεύτερο μέρος κατάφερε στο τέλος να αλλάξει τη ροή ενός χαμένου παιχνιδιού και μπορούσε να γίνει ο ήρωας της τελευταίας στιγμής.
Αυτό που έλλειψε στον Παναθηναϊκό ήταν ο Γουίλιαμς του τελευταίου 15νθημέρου. Ο Αμερικανός δεν έβαλε ούτε ένα σουτ (0/5) αλλά έμεινε στο παρκέ 32’ αφού ο Ράντονιτς δεν εμπιστεύεται κανένα από τους νεαρούς Έλληνες και δεν υπάρχει ουσιαστική βοήθεια από τον πάγκο. Στους σέντερ η μονομαχία Φαλ–Παπαγιάννη έβγαλε για μια ακόμη φορά νικητή τον Γάλλο, όχι μόνο στατιστικά αλλά και επί της ουσίας. Υπήρχαν σημεία του αγώνα που ο Παπαγιάννης κουβάλησε επιθετικά για λίγο τον Παναθηναϊκό αλλά στην άμυνα δεν μπόρεσε να σταματήσει τον Φαλ πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι από αυτή τη μικρή αντιπαράθεση ότι στις κρίσιμες συγκρίσεις ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί ήταν καλύτερος στις λεπτομέρειες.
Υπάρχουν λόγοι προβληματισμού για τις δύο ομάδες; Προφανώς και ναι. Ο Πίτερς αδυνατεί να παίξει τον ρόλο για τον οποίο αποκτήθηκε και δεν μπορεί να δώσει ουσιαστική βοήθεια στον Βεζένκοφ. Ο Κάναν έκανε παραπάνω από φιλότιμη προσπάθεια στην άμυνα, όπως συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό αλλά η επιθετική του βοήθεια είναι πολύ ασταθής και κυρίως οι πόντοι που σκοράρει δεν ‘’πονάνε’’ την αντίπαλη άμυνα.
Στον Παναθηναϊκό πέρα από τη δεδομένη και δηλωμένη απουσία ενός ακόμη πάουερ φόργουορντ από τη στιγμή που ο Ράντονιτς δεν υπολογίζει στα σοβαρά τους Έλληνες που έχει σε αυτή τη θέση το μεγάλο ερωτηματικό είναι ένας απόντας! Ο Μάριους Γκριγκόνις.
Η ποιότητα του είναι δεδομένη αλλά ο Ράντονιτς πρέπει να βρει τρόπο να τον χωρέσει όταν επιστρέψει στο rotation. Ο Γκριγκόνις κάνει πάνω κάτω τα ίδια πράγματα που κάνει –απλά τα κάνει καλύτερα- ο Μπέικον και γίνεται…. σάντουιτς μεταξύ του Αμερικανού και του Πονίτκα. Ο Πολωνός όμως χωρίς την ικανότητα σκόρερ των δύο προηγούμενων μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα σε περισσότερους τομείς. Η χημεία εδώ μοιάζει πολύ δύσκολη άσκηση αλλά ο Λιθουανός και καλός παίκτης είναι και αναλώσιμος δεν είναι…
Πηγή: Novasports
