Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Είδαμε πλέον όλες τις ομάδες που βρίσκονται στο Κατάρ για μια φορά. Ξεχώρισαν στο πρώτο πέρασμα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Βραζιλία που χθες βράδυ είχε ένα εξαιρετικό δεύτερο ημίχρονο απέναντι στους Σέρβους. Προσοχή όμως. Οι Αγγλοι διέλυσαν το Ιραν. Οι Γάλλοι κέρδισαν θεαματικά την Αυστραλία και οι Ισπανοί συνέτριψαν την Κόστα Ρίκα. Ενώ οι Βραζιλιάνοι άρεσαν απέναντι σε μια ευρωπαϊκή ομάδα από αυτές που τα προηγούμενα χρόνια τους δημιουργούσαν προβλήματα. Η τελευταία ήττα τους σε όμιλο μουντιάλ είναι από την Νορβηγία το 1998. Και σε εκείνη τη Βραζιλία υπήρχαν παίκτες όπως ο Ρονάλντο, ο Ριβάλντο, ο Καφού, ο Ρομπέρτο Κάρλος κτλ. Με τους Ευρωπαίους για αυτούς δεν είναι τίποτα απλό.
Αυτό πάντα περιμένεις
Η Βραζιλία εμφανίστηκε στη σκηνή τελευταία κι έτσι έπρεπε, διότι η Βραζιλία είναι πάντα η μεγάλη ατραξιόν του μουντιάλ, ό,τι κι αν της συμβαίνει. Αν αμφιβάλετε ξαναδείτε το δεύτερο γκολ του Ρισάρλισον και θα καταλάβετε γιατί. Είναι φυσικά το πιο ωραίο που είδαμε στο μουντιάλ μέχρι τώρα – ακριβώς γιατί είναι ένα γκολ βραζιλιάνικο, δηλαδή μια στιγμή μαγείας που παρακολουθώντας την Βραζιλία είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις. Αυτή είναι η διαφορά με όλες τις άλλες ομάδες – και παραμένει όσο κι αν εδώ και δεκαετίες και η Βραζιλία έχει πουλήσει την ψυχή της στο διάβολο που λέγεται σκοπιμότητα. Παρακολουθώντας την Βραζιλία, σε κάθε ματς, την αγαπάς ή δεν την αγαπάς, πάντα υποσυνείδητα περιμένεις κάτι το εξαιρετικό – ίσως στη συνέχεια του μουντιάλ κάποιος να πετύχει ένα γκολ ωραιότερο, αλλά θα ναι ανέλπιστο. Ενώ στην περίπτωση των Βραζιλιάνων άγνωστο είναι πάντα μόνο ποιος το μαγικό θα το κάνει – και είναι άγνωστο ειδικά όταν ικανοί για τέτοια στην ενδεκάδα της υπάρχουν πολλοί. Αν κι εγώ πιστεύω πως οι Βραζιλιάνοι είναι φέτος ελάχιστα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους στην κούρσα που μόλις άρχισε, το πιστεύω γιατί ξανά μετά από χρόνια έχουν πολλούς παίκτες έτοιμους για τη μια και μεγάλη ενέργεια.
Το δεύτερο γκολ του Ρισάρλισον είναι ένα «βραζιλιάνικο μαγικό», αλλά και το σλάλομ του Νεϊμάρ πριν το πρώτο γκολ μαγεία έχει. Και κάτι ανάλογο μπορεί να περιμένεις και από τον Βινίσιους, τον Ραφίνια αλλά και από τον Αντονι, τον Ροντρίγκο, τον Ζεσούς, τον Μαρτινέλι που χθες ήρθαν από τον πάγκο. Και υπάρχει φυσικά και μια άμυνα ικανή και σωστά δομημένη – έτοιμη να μας θυμίσει ότι ο κόους Τίτε είναι ο πρώτος μετά τον Τελέ Σαντάνα που πάει για δεύτερη σερί φορά τη Βραζιλία στο μουντιάλ και από την πρώτη του συμμετοχή, το 2018, σίγουρα έμαθε πολλά. Η Βραζιλία είχε στο δεύτερο ημίχρονο δυο γκολ και δυο δοκάρια, απέναντι στους Σέρβους που ήταν καλοί για ένα ημίχρονο αλλά δεν άντεξαν την πίεση. Αν δεν ήταν σε σπουδαία βραδιά ο τερματοφύλακας Μιλίνκοβιτς Σάβιτς θα είχαν δεχτεί γκολ πολλά: θα κριθούν προσεχώς.
Μόνο κακό μαντάτο για την Βραζιλία οι τραυματισμοί. Μπορεί η απουσία του Νεϊμάρ για ένα τέταρτο να μην φάνηκε, αν όμως λείψει το πράγμα δεν θα είναι απλό: η Βραζιλία που είδαμε είναι χτισμένη γύρω του.
Το σόου του Κριστιάνο
Χτισμένη γύρω από τον Ρονάλντο είναι και η Εθνική Πορτογαλίας, αλλά αυτό είναι μάλλον το τελευταίο που απασχολεί τον Κριστιάνο που χθες ξεκίνησε το σόου του στα γήπεδα του Κατάρ. Το ντεμπούτο του υπήρξε ένα αριστούργημα ερμηνείας: για μια ακόμα φορά ο Πορτογάλος σκηνοθέτησε καταπληκτικά τον εαυτό του. Για πρώτη φορά πχ έκλαψε στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Στη συνέχεια έχασε μια δυο ευκαιρίες και θύμωσε όταν ένα γκολ του ακυρώθηκε από τον Αμερικάνο διαιτητή (με καταγωγή από το Μαρόκο) Ισμαήλ Ελφάθ. Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ φαίνεται πως «ψάρωσε» τόσο πολύ τον διαιτητή, που αυτός στο δεύτερο ημίχρονο του έδωσε ένα πέναλτι που δικαιολογημένα έκανε έξω φρενών τους Γκανέζους. Ο Ρονάλντο σκόραρε κι έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που το έχει κάνει σε πέντε μουντιάλ. Στη συνέχεια είδαμε ένα καταπληκτικό ματς, όπου η Πορτογαλία χρειάστηκε δυο μαγικές πάσες του Μπρούνο Φερνάντες, που αξιοποίησαν άψογα ο Ζοάο Φέλιξ και ο Λεάο για να δώσουν μια νίκη με 3-2 στην ομάδα του Σάντος, που είδε τους Γκανέζους να ισοφαρίζουν με τον βετεράνο Αντρε Αγιού και να μειώνουν με τον Μπουκαρί στις καθυστερήσεις και να τελειώνουν το ματς με κρύο ιδρώτα βλέποντας τη Γκάνα να χάνει με τον Γουίλιαμς μια τεράστια ευκαιρία στη λήξη.
Αλλά ποιος ασχολείται; Το θέμα είναι πάντα ο Κριστιάνο. Που πάλι δίχασε την ανθρωπότητα: οι εκατομμύρια ορκισμένοι πιστοί του βλέπουν ένα άνθρωπο που συνεχίζει να δημιουργεί ρεκόρ έχοντας κλείσει τα 37 χρόνια και όλοι οι υπόλοιποι ένα που βούτηξε για να κερδίσει το πρώτο πέναλτι – σκάνδαλο σε αυτό το μουντιάλ. Οι ψύχραιμοι που δεν είναι ακόλουθοί του αλλά και δεν τον μισούν, λένε πως αν αυτό δεν είναι πέναλτι τότε θα πρεπε να μετρήσει το γκολ που πέτυχε. Αλλά ο Κριστιάνο δεν απαιτεί ψυχραιμία: είναι πάθος. Και ως εκ τούτου συζητήσεις θα προκαλέσει κι άλλες.
Εμπολό και Κορεάτες
Στο παγκοσμιοποιημένο ποδόσφαιρο του καιρού μας δεν είναι παράξενο ότι στο ματς της Ελβετίας με το Καμερούν πέτυχε το γκολ της νίκης της ευρωπαϊκής ομάδας ένας παίκτης της γεννημένος στο Καμερούν. Ο σκόρερ Μπριλ Εμπολό γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1997 στην Γιαουντέ. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μικρός και όταν ήταν πέντε χρονών η μητέρα του μετακόμισε στη Γαλλία για να σπουδάσει: τη βοήθησε για αυτό ένας θείος της τραγουδιστής – φίρμα τεράστια στη Γιουντέ. Εκεί η μαμά Εμπολό γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, ένα Ελβετό, και τον επόμενο χρόνο η οικογένεια μετακόμισε στη Βασιλεία. Ο Εμπολό πήρε την ελβετική υπηκοότητα γιατί ο πατριός του τον ενθάρρυνε να παίξει ποδόσφαιρο. Η ποδοσφαιρική παγκοσμιοποίηση εξηγεί και το πώς οι Νοτιοκορεάτες στο ματς με την Ουρουγουάη αγωνίστηκαν, όχι απλά σαν ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά σαν πορτογαλική! Ο γνωστός μας από το πέρασμα του από την Ελλάδα κόουτς Μπέντο έχει κάνει αναμφίβολα καλή δουλειά: η κάποτε επιπόλαιη Νότιος Κορέα ξέρει πρώτα από όλα να αμύνεται. Η Ουρουγουάη είχε δυο δοκάρια, ένα στο τέλος κάθε ημιχρόνου, αλλά και οι δυο φάσεις δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας σοβαρής πίεσης: το πρώτο ήρθε με μια κεφαλιά του γερο Γοδίν μετά από εκτέλεση κόρνερ (στη μοναδική φορά που οι Ουρουγουανοί εκμεταλλεύτηκαν ότι είχαν στο γήπεδο πολλούς παίκτες ψηλότερους…) και το δεύτερο προέκυψε μετά από ένα σουτ του Φερδερίκο Βαλβέρδε εκτός περιοχής. Όταν μια ομάδα όπως η Ουρουγουάη έχει τον Σουάρες, τον Καβάνι, τον Νούνιες και τον Βαλβέρδε κι ο καλύτερός της παίκτης στο ματς είναι ο αμυντικός μέσος Μπεντακούρ, το ότι δεν κέρδισε δεν είναι ζήτημα ατυχίας.
Ένα βήμα από τον ψυχίατρο
Στο ματς έδωσαν το παρών και οι δυο Χουάνκ του Ολυμπιακού. Ο Ιν Μπέουμ ήταν για πάνω από μια ώρα ο μαέστρος της Κορέας: δεν κρύφτηκε, έπαιξε πολύ με την μπάλα, προκάλεσε με τις πάσες του τρεις επικίνδυνες καταστάσεις και πριν κουραστεί στο τέλος προσπάθησε και δυο φορές να απειλήσει με σουτ από μακριά. Ο Ουι Τζο από την άλλη έχασε την ευκαιρία του αγώνα στο μισάωρο στέλνοντας τη μπάλα άουτ ανενόχλητος από το σημείο του πέναλτι – στο 75΄αντικαταστάθηκε. Οι δυο παίκτες μας έδειξαν δηλαδή όσα και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και πάλι καλά. Διότι αν ο Ουι Τζο ήταν στο μουντιάλ ο ηγέτης και σκόρερ της Νοτίου Κορέας κάμποσοι στον Ολυμπιακό θα έτρωγαν τα χρήματα τους στους ψυχολόγους. Μπορεί και στους ψυχίατρους…
Πηγή: Κάρπετ Show
