Του Γιώργου Αδαμόπουλου
Οι λέξεις, είτε αναδεικνύουν την αισιοδοξία τους με ενθουσιασμό είτε με αφέλεια, είναι λέξεις. Όσο όμορφες ή περιγραφικές κι αν γίνουν, δεν μπορούν να καταδείξουν από μόνες τους τη γοητεία των γενναίων πράξεων.
Από το στόμα του Έρβιν Τζόνσον, οι κουβέντες έβγαιναν συχνά αβίαστα. Όχι αναίτια ή ανούσια, αλλά ιδιαιτέρως εύκολα.
Ίσως ήταν το μεταδοτικό χαμόγελό του που τις έκανε απτές, σχεδόν «δικές σου». Ενδεχομένως (μάλλον) να ήταν το ταλέντο και η σιγουριά για τον εαυτό του.
Το 1980, αν και πρωτοεμφανιζόμενος στο ΝΒΑ, ο νεαρός σταρ των Λέικερς δεν φοβόταν τη «σκιά» του σπουδαίου συμπαίκτη του, Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Τον σεβόταν, τον θαύμαζε, ωστόσο το δέος δεν τον επισκίαζε.
Στον πέμπτο Τελικό της ίδιας χρονιάς, κόντρα στους Σίξερς, ο μεγάλος Καρίμ σκόραρε 40π. για το προβάδισμα με 3-2 στη σειρά, όμως τραυματίστηκε στον αστράγαλο…
Στην πτήση προς Φιλαδέλφεια το κλίμα ήταν «μουδιασμένο» λόγω της απουσίας του. Ο «Μάτζικ» Τζόνσον, όμως, στάθηκε μπροστά στους συμπαίκτες του και με περίσσια αυτοπεποίθηση -στα όρια της αυθάδειας- είπε: «Have no fear, Magic is here!».
Αυτό το «μην φοβάστε, ο Μάτζικ είναι εδώ» παραλίγο να προκαλέσει αμήχανα γέλια. Όλα… «κόπηκαν» στο ματς, πάντως, όταν ο 21 ετών ρούκι αγωνίστηκε ως σέντερ στη θέση του μεγάλου απόντα, κατέγραψε 42 πόντους, 15 ριμπάουντ και 7 ασίστ και οδήγησε τους Λέικερς στον τίτλο!
Έντεκα και κάτι χρόνια και πέντε πρωταθλήματα αργότερα, με το ίδιο χαμόγελο αλλά με πιο μελαγχολικό βλέμμα, ο Τζόνσον ξεστόμισε κάποια άλλα -για την εποχή- αφελή λόγια. Τούτη τη φορά όχι από σιγουριά, αλλά από φόβο…
Με τον Μάτζικ Τζόνσον, όσο πολυσύνθετο και game-changing και αν ήταν το παιχνίδι του, τα πράγματα έμοιαζαν πάντα απλά.
Σπουδαίος παίκτης και εκφραστής του περίφημου «Showtime» με τις no-look πάσες του, «λαμπερός» άνθρωπος με φανταχτερά ρούχα και γυναίκες στο πλάι του. Στο παρκέ ήταν αυθόρμητος, αλλά διόλου παρορμητικός. Στη ζωή του δεν είχε διάθεση να γίνει «βουλωμένο γράμμα».
Ωστόσο, εκείνο το μεσημέρι της 7ης Νοεμβρίου 1991 στην αίθουσα Τύπου του «Great Western Forum» θρυλικής πρώην έδρας των Λέικερς, το μυστικό δεν «γαργαλούσε» την περιέργεια Μ.Μ.Ε. και κοινού, αλλά είχε επιφέρει και ανησυχία.
Η αγωνία στις προβληματισμένες ματιές ήταν έκδηλη. Θαρρεί κανείς πως είχε την ένταση ενός Τελικού. Στις 3:00μ.μ., ο Μάτζικ εμφανίστηκε μπροστά στο μικρόφωνο φορώντας ένα μαύρο κοστούμι.
Το αρχικό χαμόγελό του δεν «πρόδιδε» ενδείξεις. Είχε απουσιάσει από τους προηγούμενους φιλικούς αγώνες της ομάδας του Λ.Α. με την αιτιολογία της ίωσης. Όλοι, όμως, αναρωτιόνταν: «Μήπως είναι κάτι πιο σοβαρό;».
Την απορία και την ανησυχία ενίσχυσε η παρουσία στο πάνελ της συζύγου του, Ερλέτα «Κούκι» Τζόνσον, του κομισάριου του ΝΒΑ, Ντέιβιντ Στερν, του Καρίμ, του θρύλου των Λέικερς και τότε παράγοντα, Τζέρι Ουέστ, του ιδιοκτήτη Τζέρι Μπας, του γιατρού των Καλιφορνέζων, Μάικ Μέλμαν και του ατζέντη του, Λον Ρόουζεν.
Ο 32χρονος Τζόνσον δεν χρονοτρίβησε. Δεν υπήρχαν πολλά να πει, αλλά εκείνα τα λίγα λόγια προκάλεσαν «εκκωφαντική» ηχώ σε όλο τον πλανήτη. Μπασκετικό και μη.
Το νέο δεν ήταν τελείως κρυφό. Οι Λέικερς είχαν προγραμματίσει αρχικά τη συνέντευξη Τύπου για τις 8/11.
Μονάχα που νωρίς το πρωί της προηγούμενης ημέρας, ένας δημοσιογράφος κάλεσε τον υπεύθυνο Τύπου της ομάδας, Τζον Μπλακ, και τον ρώτησε ευθέως αν αληθεύουν οι φήμες ότι ο Τζόνσον έχει AIDS…
Ο Μπλακ τον παρακάλεσε να τον καλέσει σε μισή ώρα. Ζήτησε την επίσημη θέση της διοίκησης και αναφορές κάνουν λόγο ότι ο Τζέρι Ουέστ δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά διότι έκλαιγε για ώρα.
Στη νέα συνομιλία, περίπου στις 10:00π.μ., ο Τζον Μπλακ ζήτησε από τον ρεπόρτερ να περιμένει για μερικές ώρες και οι Λέικερς ενημέρωσαν για την αλλαγή ημερομηνίας και ώρας της περιβόητης και μυστηριώδους συνέντευξης Τύπου.
Ο Λον Ρόουζεν δέχθηκε δεκάδες τηλεφωνήματα, αλλά δεν επιβεβαίωνε τίποτα επισήμως. Η «σκηνή», ακόμη και για αυτή τη δραματική πράξη, όφειλε να ανήκει και πάλι στον ίδιο τον Τζόνσον.
Η κατάμεστη από δημοσιογράφους αίθουσα περίμενε υπομονετικά. Λίγο νωρίτερα, ο Μάτζικ είχε αποκαλύψει τα πάντα στους συμπαίκτες του. Φτάνοντας στο βήμα, ο μεγάλος σταρ δεν άφηνε να εννοηθεί τίποτα. Η ατμόσφαιρα ήταν εκείνη που από μόνη της είχε απλώσει ένα «πέπλο» αμφιβολίας.
Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ο ίδιος έδωσε τις απαντήσεις: «Λόγω του ιού HIV από τον οποίο έχω προσβληθεί, θα πρέπει να ανακοινώσω την αποχώρησή μου από τους Λέικερς…».
Ο Μάτζικ είδε απέναντί του σοκαρισμένα και μπερδεμένα πρόσωπα. Γι’ αυτό θέλησε να ξεκαθαρίσει πως «δεν έχω την ασθένεια του AIDS, αλλά τον ιό HIV».
Τόνισε πως η μόλις η σύζυγός του -είχαν παντρευτεί 45 ημέρες νωρίτερα- και το μωρό στο οποίο ήταν έγκυος ήταν υγιείς και, κατά εκείνο το «Magic is here» του 1980, επισήμανε ότι «σκοπεύω να είμαι για πολύ καιρό εδώ. Σκοπεύω να ζήσω για πολλά χρόνια, ώστε να συνεχίσω να σας ενοχλώ και να σας ταλαιπωρώ!».
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που βούρκωσαν. Ο ίδιος, ωστόσο, έδειχνε ψύχραιμος, αν και στη συνέχεια παραδέχθηκε ότι «ήμουν φοβισμένος». Οι αθλητές έχουν αυτή την αύρα του ανίκητου, του άφθαρτου να τους συνοδεύει και η είδηση προκάλεσε σοκ.
Από εκείνη τη στιγμή, όμως, άρχισε για τον Μάτζικ ένας αγώνας όχι μόνο για τη ζωή του, αλλά και εναντίον προκαταλήψεων, στερεοτύπων και λανθασμένων εντυπώσεων που είχαν βάση βλακώδεις ιδέες και στοχευμένους «εχθρούς».
Ο αρχηγός των Λέικερς, στην ερώτηση για το πώς αισθάνεται, αποκρίθηκε ότι «κάνω ό,τι κάνει κάθε υγιής και φυσιολογικός άνθρωπος και απολαμβάνω τη ζωή και την καθημερινότητά μου, αν και θα μου λείψει το μπάσκετμπολ».
Και εξήγησε πως «στο εξής θα είμαι ομιλητής για να ενημερωθεί ο κόσμος για τον ιό HIV και το AIDS, γιατί έμαθα για τα καλά πως άμυνα σε αυτό δεν είναι η λογική του “δεν πρόκειται να συμβεί σε μένα”».
Η αισιοδοξία του ήταν καλοδεχούμενη, όμως ο κόσμος τον έβλεπε σχεδόν με λύπηση…
Για χρόνια, το να έχει κάποιος AIDS έμοιαζε με θανατική «καταδίκη».
Η άγνοια τον ιό, η ανόητη πεποίθηση που εκφραζόταν ακόμη και επιστημονικούς κύκλους ότι πρόκειται για τον «καρκίνο των ομοφυλόφιλων» και ο φόβος για το άγνωστο είχαν κάνει το κοινό να προτιμά το ψέμα από την ενημέρωση.
Η μοίρα του Μάτζικ έδειχνε τόσο προδιαγεγραμμένη που ακόμη και δικοί του άνθρωποι από το μπάσκετμπολ δεν ήταν αισιόδοξοι.
Στο άκουσμα των άσχημων μαντάτων, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ σχολίασε ότι «ένιωσα σαν να πέθανε ένας αδερφός μου»… Ο καλός φίλος του γκαρντ του Λ.Α., Λάρι Μπερντ, θυμήθηκε πως «είχα να αισθανθώ τόσο άσχημα από τότε που έχασα τον πατέρα μου».
Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν από εκείνους που έμαθαν τα νέα πριν από τη συνέντευξη Τύπου. Ο ατζέντης του Τζόνσον κάλεσε τους Μπουλς και ζήτησε να μιλήσει με τον «Air» εν μέσω προπόνησης «για κάτι πολύ σοβαρό». Όταν ο ηγέτης των Μπουλς έμεινε με ανοικτό το στόμα από την είδηση, κατάφερε μόνο να ψελλίσει την ερώτηση: «Θα πεθάνει, Λον;».
Η πιο χαρακτηριστική ατάκα άνηκε Καρλ Μαλόουν, ο οποίος δήλωσε κοφτά πως «όταν μου το είπαν, σκέφτηκα απλώς ότι ο Μάτζικ είναι ένας dead man walking (=«νεκρός που περπατά», σε ελεύθερη μετάφραση: «ζωντανός νεκρός»)…
Ενώ και ο Πατ Ράιλι, άλλοτε κόουτς του Μάτζικ στο Λ.Α. και τότε προπονητής των Νικς, ζήτησε ενός λεπτού σιγή πριν από το ματς της Νέας Υόρκης με το Ορλάντο.
Ο Μάτζικ συγκινήθηκε από τις αντιδράσεις, όμως «πάγωσε» από το γεγονός ότι τον είχαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, ξεγραμμένο.
Αυτή θα ήταν άλλη μία πρόκληση για εκείνον. Όχι απλώς να ζήσει, αλλά και να αποδείξει στον κόσμο την λανθασμένη μακάβρια και μοιρολατρική οπτική του.
Οι μέρες, πάντως, δεν ευνοούσαν κάτι τέτοιο. Λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά την ανακοίνωση του Τζόνσον, άφησε την τελευταία πνοή του (στις 24/11/91) ο διάσημος τραγουδιστής (και ομοφυλόφιλος) Φρέντι Μέρκιουρι…
Το απρόθυμο για σωστή πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση κοινό πίστευε ακόμη ότι ο ιός μεταδίδεται με ένα φιλί, με μία αγκαλιά, με μία χειραψία. Πολλοί γύρισαν την πλάτη στον Μάτζικ. Άλλοι φοβήθηκαν ακόμη και να ακουμπήσουν το χέρι τους στον ώμο του. Το «λαμπερό» είδωλο των παρκέ, που βρήκε μία ταιριαστή «σκηνή» στο Χόλιγουντ, ήταν κάτι σαν «μολυσμένος»…
Όλοι εκείνοι απλώς περίμεναν το αναπόφευκτο. Φημολογείται ότι οι εφημερίδες και τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα άρχισαν να ετοιμάζουν τη νεκρολογία του, για τη μέρα που θα συμβεί το μοιραίο.
Ο ατζέντης του Μάτζικ αποκάλυψε χρόνια αργότερα, σε ένα ντοκιμαντέρ, πως ο ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου στο οποίο ο σταρ των Λέικερς ήταν θαμώνας, του ζήτησε να μην το επισκεφθεί ξανά… Όμως ο Μάτζικ χαμογελούσε και όχι ειρωνικά, αλλά με κίνητρο.
Τις πρώτες μέρες της αποχώρησής του, ως συνέπεια από την πίεση της διαχείρισης και της ανακοίνωσης των νέων και της θεραπείας με φάρμακα, ήταν και νωθρός.
«Πρέπει να βγάλεις τη φόρμα και να σηκωθείς από τον καναπέ. Να κάνεις κάτι!», του φώναζε στο σπίτι η Κούκι Τζόνσον, η οποία ήταν η πρώτη που του στάθηκε.
Σε αντίθεση με ολόκληρο τον πλανήτη, πίσω από ένα μικρόφωνο, ο Μάτζικ είπε τα νέα στη σύζυγό του αφού πρώτα την αγκάλιασε.
Εκείνη λύγισε στο άκουσμα και όπως, έχει αποκαλύψει, «όταν το άκουσα, πέσαμε και οι δύο στα γόνατα και αρχίσαμε να κλαίμε».
Ο Τζόνσον είπε στην Κούκι πως θα την καταλάβει αν θέλει να τον αφήσει… Η απάντησή της ήταν πως «μαζί θα το νικήσουμε αυτό».
Έπρεπε να ενημερώσει τον δέκα ετών γιο του, Αντρέ, από μία προηγούμενη σχέση του στο Μίσιγκαν. Να βεβαιωθεί ότι ο μικρός είναι υγιής, έπειτα από τις απαραίτητες εξετάσεις και να του μιλήσει για το σεξ με προστασία, ώστε να μην κάνει το ίδιο λάθος με τον πατέρα του.
Στη συνέχεια, ο Αμερικανός κλειδώθηκε σε ένα δωμάτιο και άρχισε να καλεί όλες τις ερωτικές συντρόφους που είχε στο παρελθόν. Καθήκον επιτακτικό, αλλά και δύσκολο, καθώς έχει αναφέρει ότι στα χρόνια της δόξας του «40 ίσως και 50 κοπέλες μάς περίμεναν σε κάθε ξενοδοχείο».
Στο Λος Άντζελες ήταν διαβόητα τα πάρτι με συμπαίκτες του συνοδεία γυναικών ή και συχνά δεσποινίδων από τις μαζορέτες της ομάδας, ενώ και ο Τζέρι Ουέστ έχει γράψει στο βιβλίο του ότι κάποιοι παίκτες τον Λέικερς, ακόμη και έπειτα από αγώνες, πρώτα έκαναν σεξ και μετά ντους και δηλώσεις!
Ο Μάτζικ τρόμαξε αρχικά για την υγεία της συζύγου και της εγκυμοσύνης της. «Εκείνα τα χρόνια δεν γνωρίζαμε πολλά και τα αποτελέσματα των εξετάσεων χρειάζονταν ακόμη και δέκα ημέρες για να βγουν», έχει πει η Κούκι, η οποία έμεινε στο πλάι του.
Το όνομα και η φιγούρα ενός από τους πιο χαρισματικούς παίκτες και χαρακτήρες στην ιστορία του ΝΒΑ είχε βρεθεί εν μέσω μίας υγειονομικής άγνοιας και μίας δημόσιας παράνοιας, με συνοδεία φόβου.
Όπως ανέφερε ο Μάτζικ τον Ιανουάριο του 2020, την επομένη του θανάτου του Ντέιβιντ Στερν, ο αείμνηστος κομισάριος του ΝΒΑ «με βοήθησε να αλλάξουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε την εικόνα του κοινού για το AIDS. Ως τότε, πολλοί πίστευαν πως θα τους κολλήσω απλώς αγγίζοντάς τους. Όμως ο Ντέιβιντ μού επέτρεψε να αγωνιστώ στο All Star Game του 1992 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης».
Αμφότεροι, με τη στάση και τις ομιλίες τους, συνέβαλαν ώστε το στίγμα του HIV να βγει από το μυαλό μίας κοινωνικής συνείδησης η οποία για χρόνια δεν δεχόταν την πληροφορία. Αρνούνταν να ακούσει την επιστημονική άποψη.
Παίκτες όπως ο Καρλ Μαλόουν ή και ο συμπαίκτης του, Έι Σι Γκριν, είχαν ταχθεί εναντίον της επιστροφής του στο γήπεδο.
Το ΝΒΑ προσέλαβε ειδικούς τόσο για την ενημέρωση όσο και για την πρόληψη του AIDS. Ο Τζόνσον μετέδωσε το μήνυμα πως ακόμη και όσοι είχαν προσβληθεί από τον ιό, μπορούσαν να κάνουν ασφαλές σεξ.
Ο Στερν είχε δηλώσει τότε πως «η περίπτωση του Μάτζικ μού επιβεβαίωσε τη δύναμη των σπορ να εκπαιδεύουν και να αλλάζουν τη λανθασμένη γνώμη του κόσμου.
»Το ατυχές περιστατικό του ήταν η ευκαιρία να αλλάξει όλη η βάση της συζήτησης για το AIDS όχι μόνο στις Η.Π.Α., αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο».
Περίπου 20 χρόνια μετά την ανακοίνωση του Τζόνσον, ο Καρλ Μαλόουν σχολίασε πως «ο Μάτζικ αντιμετώπισε όλη αυτή την κατάσταση ως άνδρας. Και βοήθησε ώστε άτομα που δεν ήταν ενημερωμένα, όπως εγώ, να καταλάβουμε πολλά γύρω από τον ιό και την ασθένεια».
Ο Μάτζικ, αν και η αρχική αισιοδοξία του για τη διάρκεια της ζωής του χαρακτηρίστηκε το 1991 «αφελής», αγκάλιασε τον άτυπο ρόλο του «πρεσβευτή» κατά της ασθένειας.
Από τον Ιούνιο του 1981 και τα πρώτα κρούσματα πέντε ομοφυλόφιλων ανδρών, 25 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους από AIDS…
Ο Τζόνσον έγινε πηγή έμπνευσης και ως το 1994 είχε συμπαραστάτη την Ελίζαμπεθ Γκλέιζερ. Η σύζυγος του ηθοποιού Πολ Μάικλ Γκλέιζερ προσβλήθηκε από τον ιό μέσω μετάγγισης αίματος το 1981, κατά τη διάρκεια της γέννας της. Κόλλησε εν αγνοία της την νεογέννητη κόρη της, Άριελ, με τον θηλασμό, και το κοριτσάκι της έφυγε από τη ζωή το 1988…
Ως τον θάνατό της το 1994, η Γκλέιζερ υπήρξε ακτιβίστρια στον αγώνα κατά του AIDS, με ίδρυμα που έφερε το όνομά της και έμεινε στην ιστορία η ομιλία της στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος το 1992, στην οποία κατέκρινε την ελλιπή έρευνα κατά της ασθένειας.
Μέσω δικού του ιδρύματος (με δωρεάν προληπτικά τεστ και συμβουλές), ο Μάτζικ συνέχισε το έργο της μέχρι τις μέρες μας, απαντώντας πάντα με χαμόγελο στις θεωρίες συνωμοσίας πως δεν είναι φορέας του ιού, αλλά έλαβε επιχορήγηση εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να «υποδυθεί» αυτό τον ρόλο.
Αυτή η φημολογία κάνει λόγο για έναν απαραίτητο διάσημο ασθενή, ο οποίος με την απήχησή του θα ενίσχυε την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση.
Ο Τζόνσον, στον οποίο φέρεται να χορηγήθηκε ένα πειραματικό «κοκτέιλ» φαρμάκων, είχε απαντήσει πως αν ίσχυε κάτι τέτοιο δεν θα είχε αποχωρήσει από την ενεργό δράση, «ειδικά αν το 1991 γνώριζα όσα τώρα για τον ιό».
Και αφού ξεκαθάρισε πως «δεν πρόκειται να θεραπευτώ ποτέ», επισήμανε πως οι γιατροί τού είπαν ότι διαπίστωσαν πως ο ιός «“κοιμάται” στον οργανισμό μου εδώ και δύο δεκαετίες».
Εκείνο το μεσημέρι της 7ης Νοεμβρίου 1991 πολλοί πίστεψαν ότι ο Μάτζικ Τζόνσον απλώς κρέμασε στον λαιμό του μία ταμπέλα που έγραφε «μελλοθάνατος»…
Ο ίδιος τονίζει πια πως «όταν το ανακοίνωσα, το AIDS θεωρούνταν μία λευκή ασθένεια των γκέι. Ο κόσμος έκανε λάθος. Οι μαύροι μπορούν να κολλήσουν, οι ετεροφυλόφιλοι μπορούν να προσβληθούν. Οι αθλητές το ίδιο».
Ο παλαίμαχος σταρ κατόρθωσε άμεσα να συγκεντρώσει περισσότερα από δέκα εκατομμύρια δολάρια για την έρευνα κατά της ασθένειας, μέσω του ιδρύματός του, και έκτοτε μιλά για «μειωμένη πρόσβαση στο σύστημα υγείας».
Η στιγμή που άλλαξε ολοκληρωτικά τη σκέψη του Μάτζικ και διέγραψε κάθε αμφιβολία του για την μετέπειτα δράση του ήταν μία τηλεοπτική εκπομπή στο Nickeoldeon, το 1992, για δύο παιδιά τα οποία ήταν θετικά σε εξετάσεις για AIDS.
Ο σταρ του μπάσκετμπολ συνάντησε στο πλατό, την Χίντια Μπρόουντμπεντ, ένα κορίτσι επτά ετών το οποίο του είπε με δάκρυα στα μάτια πως «θέλω ο κόσμος να μάθει ότι είμαστε κι εμείς φυσιολογικοί άνθρωποι».
Ο Μάτζικ τής απάντησε ότι «δεν χρειάζεται να κλαις, γιατί είμαστε» και χρόνια αργότερα δήλωσε πως «εκείνη η συνομιλία με έκανε να θέλω να κάνω περισσότερα για την ευαισθητοποίηση για τον ιό».
Αμφότεροι συνεχίζουν κανονικά τη ζωή και το κοινό έργο τους, έχοντας διατηρήσει επαφή.
Η απόδειξη ότι όλα κυλούν φυσιολογικά για τον Τζόνσον δεν αποτυπώνεται στον επιτυχημένο επιχειρηματία κινηματογράφων, εστιατορίων, της εταιρίας Magic Johnson Enterprises -αξίας 1δισ.δολ.(!)- και συνιδιοκτήτης των πρωταθλητών μπέιζμπολ, Λ.Α. Ντότζερς.
Ξυπνά κάθε πρωί στις 4:00π.μ., τρέχει για μισή ώρα ως το γραφείο του και όπως εξηγεί, «επιλέγω να έχω μία θετική στάση για τη ζωή, κάτι που πηγαίνει κόντρα στον ιό».
Επαναλαμβάνει ότι δεν φοβάται και «δεν μετανιώνω για τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι υποχρέωσα την Κούκι και την οικογένειά μου σε αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία». Και «φωνάζει» πως «είμαι ακόμη εδώ, για να ενημερώσω τον κόσμο και για να συνεχίζω να παλεύω και να το νικήσω».
Είναι ένα είδωλο όχι μακρινό, όχι εντελώς ανίκητο, όμως απέδειξε περισσότερο πως είναι γήινος. Πως είναι άνθρωπος με αδυναμίες και αδύνατα σημεία.
Ωστόσο, ενώ «άγγιξε» τόσους πολλούς, κάποιοι αρχικά έτρεμαν να τον αγγίξουν…
Ο Μάτζικ Τζόνσον, όμως, δεν θα ήθελε να είχε δύο ζωές. Ήθελε να έχει μία, να την χορτάσει, να την απολαύσει και να εξακολουθεί να δείχνει τον δρόμο της προσφοράς, ενάντια σε άγνοια και στερεότυπα.
Πηγή: Athletes’ Stories
