Του Βασίλη Σκουντή
Δεν υπάρχει, λέει, κανένα κακό που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο…
Ε, αυτό ακριβώς (το κακό που χειροτερεύει και πάει) βιώνουν οι Νετς, επιβεβαιώνοντας απαρεγκλίτως κιόλας το ειρωνικό σχόλιο, στο οποίο είχε προβεί κάποτε ο Γουίνστον Τσόρτσιλ για να ειρωνευθεί έναν πολιτικό αντίπαλο του…
“Από κάποιοι πολλά υποσχόμενοι κατάντησαν κάποιοι που απλώς υπόσχονταν πολλά”!
Πάει να πει, φιάσκο!
Φιάσκο πολυτελείας, στην κυριολεξία!
Βεβαίως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και μέχρι να τα κακαρώσει η ρουφιάνα, οι Νετς μπορούν να προσμένουν την ανασυγκρότηση τους, αλλά αυτή έχει ένα προαπαιτούμενο: να ηρεμήσουν και να γίνουν μια κανονική ομάδα και όχι ένα σκορποχώρι, στο οποίο ο καθένας κάνει του κεφαλιού του και στο τέλος της ημέρας όλοι βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο!
Όταν στις 3 Σεπτεμβρίου του 2020 και ενώ εξελίσσονταν τα playoffs τη φούσκα του Ορλάντο) οι Νετς ανακοίνωσαν την ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας στον παλαίμαχο Καναδό πόιντ γκαρντ, η πιάτσα κατελήφθη εξαπίνης.
Πού πας ρε Καραμήτρο;
Νωρίτερα οι Νετς είχαν σχολάσει τον Κένι Ατκινσον, τον οποίο διαδέχθηκε προσωρινά ο Ζακ Βον και προφανώς ο άπειρος και άμαθος ως προπονητής και διαχειριστής προσωπικοτήτων από τον πάγκο Νας έβαζε το κεφάλι του στο ντορβά!
Μ’ άλλα λόγια, πού πας ρε Καραμήτρο!
Ως γνωστόν, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη, το ΝΒΑ είναι το παιχνίδι των (κανονικών, σωφρόνων, αλληλέγγυων, αλλά και αναίσθητων και παρτάκηδων) παικτών και όχι των προπονητών, με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα ότι τα μεγάλα «εγώ», οι εκκεντρικότητες, οι παραξενιές, οι κόνξες και γενικότερα το modus vivendi των σούπερ σταρς που άρχισαν να συνωστίζονται στο Barclays Center έμοιαζε με μια ωρολογιακή βόμβα που αργά ή γρήγορα θα εκρήγνυτο.
Το εκρηκτικό μείγμα αναφλέχθηκε, κατέληξε στην απόλυση του Νας και πλέον μένει να φανεί ποιους άλλους θα πάρουν τα σκάγια!
Οι Νετς αποφάσισαν να χαλάσουν την ομάδα που είχαν το 2020 (Ράσελ, Ντίνγουιντι, ΛεΒέρτ, Πρινς, Άλεν) και επέλεξαν μια άλλη περπατησιά και μια διαφορετική προσέγγιση στο παιχνίδι.
Αυτή η τεχνοτροπία δεν δικαιώθηκε τις προηγούμενες δυο σεζόν, καθόσον πότε ο Ιρβινγκ δεν μπορεί, πότε ο κ@@@ος του πονεί!
Ο Ίρβινγκ και το χάος
Αναφέρομαι επίτηδες στον «Uncle Drew», διότι απασχολεί την επικαιρότητα και σε κάθε περίπτωση προκαλεί κακή δημοσιότητα πότε με την άρνηση του να εμβολιαστεί, πότε με την αντισημιτική κλίση του και σε κάθε περίπτωση περί άλλα τυρβάζει, αφήνοντας το μπάσκετ στην άκρη και αδικώντας κατάφωρα το ταλέντο του.
Ο Κέβιν Ντουράντ έχει επίσης τις ιδιορρυθμίες του, ο Τζέιμς Χάρντεν έμοιαζε από την αρχή φευγάτος και πολύ γρήγορα οι Νετς βρέθηκαν σε μια απολύτως χαοτική φάση.
Ο Νας δεν μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε τη νύφη και τα σκέρτσα: δεν τον βοήθησαν ούτε τα αποτελέσματα για να κουκουλώσει τα προβλήματα…
Πρόπερσι (σεζόν 2020-21) οι λεγάμενοι αποκλείσθηκαν στους ημιτελικούς της Ανατολής από τους Μπακς, σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας και του προβαδίσματος τους στη σειρά με 2-0.
Ένα το κρατούμενο…
Πέρυσι (2021-22) με τον Ίρβινγκ να είναι παίκτης μερικής απασχόλησης και περιορισμένης ευθύνης, με τον Ντουράντ να βρίσκεται για αρκετό καιρό στα πιτς και με τον Χάρντεν να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια προς Φιλαδέλφεια μεριά, οι φιναλίστ του 2002 και του 2003 έσωσαν την παρτίδα της post season μέσω του play-in και σκουπίστηκαν στο άψε-σβήσε από τους Σέλτικς.
Το βέτο του Ντουράντ, ο Τσάι και η συμπάθεια
Εφέτος έχουν εκκινήσει με έξι ήττες στα πρώτα οκτώ ματς και ξαναβρίσκονται από νωρίς σε αυτή την περίεργη φάση που ορίζεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και εμπεριέχει στοιχεία αποσύνθεσης!
Ο Στιβ Νας δεν έφυγε χθες…
Κατά την άποψη μου, είχε φύγει από τη στιγμή που ο Ντουράντ έθεσε το διαζευκτικό βέτο “ή πουλήστε με ή διώξτε τον προπονητή και τον τζένεραλ μάνατζερ”.
Τότε ο ιδιοκτήτης Τζόζεφ Τσάι αντιμετώπισε τον εκβιασμό του Ντουράντ με… τσάι και συμπάθεια!
Το τσάι όμως έμεινε καυτό, η συμπάθεια πήγε περίπατο και χθες συντελέσθηκε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος (και αναπόδραστου) σχολάσματος.
Λένε πως τα κάστρα πέφτουν από μέσα…
Οι Νετς δεν είναι δα και κανένα σπουδαίο κάστρο, αλλά και το δικό τους έπεσε από μέσα: δεν τους γκρέμισαν οι αντίπαλοι τους, αλλά οι ίδιοι οι εαυτοί τους.
Το εάν θα καταφέρουν την ανάκαμψη και την παλινόρθωση δεν έχει να κάνει με το πόσο ικανός (ή ικανότερος ως διαχειριστής από τον Νας) είναι ο Ίμε Ουντόκα…
Ο θηριοδαμαστής και η ατάκα του Γκάντι
Στην πραγματικότητα οι Νετς και κάθε τέτοια ομάδα δεν χρειάζονται προπονητή, αλλά θηριοδαμαστή και πάντως κάποιον που θα μπορεί να τιθασεύσει τους εγωισμούς και να βάλει στις ράγες τα μυστήρια τρένα!
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει την αποφθεγματική ρήση “γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να συμβεί στον κόσμο” και τώρα οι Νετς καλούνται να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν το νόημα της.
Ο Νας, είτε ήταν κατάλληλος είτε ακατάλληλος, για να φέρει εις πέρας αυτή τη δουλειά, θυσιάσθηκε όπως η… Αντιγόνη: πλήρωσε τον λογαριασμό και μπορεί ο Μαρκς να του χρύσωσε το χάπι λέγοντας ότι “δεν είχε μια δίκαιη ευκαιρία”, αλλά καταδικάσθηκε χωρίς να μπορεί να επικαλεσθεί κάποιο άλλοθι ή τεκμήριο αθωότητος!
Ο Ράιλι, ο Ιωαννίδης και οι τρεις φάκελοι
Σε τέτοιες περιπτώσεις θα ισχύει πάντοτε η ιστορία με τους τρεις φακέλους, την οποία είχε διηγηθεί ο Πατ Ράιλι στον Γιάννη Ιωαννίδη…
Τη σεζόν 2000-01 που ο «Ξανθός» ξαναφεύγοντας από τον Ολυμπιακό και δεν είχε πώς να σκοτώσει την ώρα του, πήρε α λα μπρατσέτα τον συχωρεμένο τον Άρη Ραφτόπουλο και τον συνονόματο και συνεπώνυμό του «Ολλανδό» και πήγαν μια μεγάλη βόλτα στο Μαϊάμι, όπου τους είχε προσκαλέσει ο τότε προπονητής και νυν πρόεδρος) των Χιτ.
Οι δυο τους είχαν γνωριστεί το καλοκαίρι του 1995, όταν ο Ιωαννίδης ως πρόεδρος του ΣΕΠΚ, έβαλε κάτι παραπάνω στις δαπάνες, ώστε να αυξηθεί το μήκος του κότερου που ζήτησε ο Ράιλι (!) και τον έφερε στην Αθήνα για να διδάξει στο σεμινάριο προπονητών που διοργανώθηκε επί τη ευκαιρία του EuroΒasket.
Ο Ράιλι ένιωσε σκλαβωμένος από τη φιλοξενία και φαγώθηκε να την ανταποδώσει εν ευθέτω χρόνω, όπερ και εγένετο…
Μόλις γύρισε ο Ιωαννίδης από τις ΗΠΑ, μού έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη (που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα της Κυριακής») με τις εντυπώσεις του από το ΝΒΑ, τη γοητεία που ένιωσε, τη μετάλλαξη την οποία υπέστη, αλλά και τους καταραμένους τους φακέλους!
“Άνοιγε τους έναν έναν”
Ανέλαβε, λέει, ένας προπονητής την τεχνική ηγεσία μιας ομάδας και μόλις μπήκε στο γραφείο, βρήκε πάνω στο τραπέζι τρεις φακέλους πάνω στους οποίους ήταν ένα ραβασάκι που είχε αφήσει ο προκάτοχός του και έγραφε “βάλ’ τους στο συρτάρι και άνοιγέ τους έναν έναν όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα”.
Πράγματι, κάποια στιγμή τα προβλήματα παρουσιάστηκαν και τότε ο προπονητής προσέτρεξε στον πρώτο φάκελο που του έδινε οδηγίες για το πώς θα τα διαχειριστεί.
“Πες ότι η ομάδα είναι απροπόνητη, η ψυχολογία της βρίσκεται στο ναδίρ και ο προηγούμενος προπονητής άφησε πίσω του καμένη γη…”.
Τα επικαλέσθηκε όλα αυτά ο προπονητής, κάποια στιγμή βελτιώθηκε λίγο η κατάσταση, αλλά σύντομα άρχισαν πάλι τα ντράβαλα.
Άνοιξε τότε τον δεύτερο φάκελο και ακολούθησε τη νέα οδηγία που έλεγε “ρίξ’ τα στην ατυχία, στις κακές διαιτησίες και ζήτα λίγη πίστωση χρόνο”!
“Τώρα, λοιπόν, ετοίμασε τους δικούς σου φακέλους”
Ακολούθησε και τη δεύτερη οδηγία ο λεγάμενος, αλλά η κατάσταση αντί να βελτιώνεται, χειροτέρεψε και τότε άνοιξε τον τρίτο φάκελο και έπαθε σοκ, διαβάζοντας την τελευταία εντολή…
“Ετοίμασε τώρα κι εσύ τρεις νέους φακέλους, διότι εάν δεν προλάβεις να παραιτηθείς μόνος σου, θα σε διώξουν”!
Ο Νας άφησε χθες τους δικούς του φακέλους για να τους ανοίξει ο Ουντόκα, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και το ερώτημα είναι εάν και κατά πόσον το δικό του μαστίγιο θα αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό από αυτό του προκατόχου του για να ημερέψει τα θηρία και να τα βάλει σε ένα κλουβί.
Δεν φαίνεται και πολύ εύκολο αυτό στον μικρόκοσμο μιας ομάδας που κυριευμένη από τον νεοπλουτισμό, την πρεμούρα και τη βιασύνη και αιχμάλωτη στη λογική του “θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα”, διαπράττει το ένα λάθος μετά το άλλο.
Οι Σίξερς, δια στόματος Σαμ Χίνκι, έκαναν λάβαρο το “Trust the process” που τους πλακώνει εδώ και εννέα χρόνια…
Οι Νετς λάνσαραν μια άλλη ρητορική, αψήφησαν τη διαδικασία, καταπλακώνονται μονάχοι τους και παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή σε μια περίφημη ιταλική κωμωδία του 1978…
“Το κλουβί με τις τρελές”!
Πηγή: Sport 24
