Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Παναθηναϊκός και ο Αρης δεν τα κατάφεραν: η Σλάβια και η Μακάμπι Τελ Αβίβ αποδείχτηκαν σκληρά καρύδια κι άντεξαν παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να προκριθεί στα play off του Γιουρόπα λιγκ κόντρα σε ένα πολύ δύσκολο αντίπαλο: τον εαυτό του – η Σλόβαν ήταν κομπάρσος στην περιπέτειά του. Τα χθεσινά είναι παιγνίδια συμπερασμάτων: ας δούμε μερικά.
Προβληματισμοί και λάθη
Από τα δυο παιγνίδια του Παναθηναϊκού με τη Σλάβια ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρέπει να κρατήσει τα θετικά και η διοίκηση της ομάδας να προβληματιστεί για ό,τι έγινε: ο κόσμος πρέπει απλά να θυμάται την ιστορία ως ένα είδος γιορτής που τελείωσε γρήγορα –συμβαίνει. Ο Γιοβάνοβιτς βρήκε τον Βαγιαννίδη, έχει στον ΠΑΟ ένα πραγματικό φορ περιοχής όπως ο Σπόραρ, έχει λόγους να αισθάνεται αισιόδοξος. Η διοίκηση θα πρέπει να ξαναδεί τον συνολικό τρόπο λειτουργίας του ΠΑΟ – κυρίως γιατί αυτός είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί στα ματς με τη Σλόβαν ένας Παναθηναϊκός λιγότερο δυνατός από αυτόν που πέρυσι κέρδισε το κύπελο κι έκανε εξαιρετικά play off. Ενας προπονητής μπορεί να θέλει να έχει στα χέρια του κάθε εξουσία, και μπορεί να απαιτεί να έχει τον τελευταίο λόγο σε όλα: όλα αυτά μπορεί να είναι βασικά στον τρόπο δουλειά του. Αλλά όλα αυτά για να επιτρέπονται πρέπει να έχουν ένα αποτέλεσμα καλό – και δεν αναφέρομαι σε προκρίσεις ή σε νίκες, αλλά στην ίδια την ετοιμότητα της ομάδας: ο ΠΑΟ εμφανίστηκε στα ματς με τη Σλόβαν χωρίς αντικαταστάτες του Μαουρίσιο, του Βιγιαφάνιες, του Χατζηζιοβάνη, του Γκατσινοβιτς, του Βιτάλ κι αυτό πληρώθηκε ακριβά.
Στη Λεωφόρο μετά από ένα ημίχρονο εξαιρετικής (για τα δεδομένα της εποχής) απόδοσης στο οποίο ο ΠΑΟ είχε ένα δοκάρι και ζήτησε νομίζω δικαίως ένα πέναλτι, κατάφερε να ανοίξει το σκορ στο 58΄στην τρίτη ίδια φάση που δημιούργησε στο ματς ο Χουάνκαρ: ο Σπόραρ την ολοκλήρωσε ιδανικά – αν είχε αγωνιστεί σε τρία ματς με τον ΠΑΟ (κι όχι σε ένα ημίχρονο) πιθανότατα θα είχε σκοράρει και στην αρχή του παιγνιδιού. Αλλά όταν μετά το 1-0 ο Γιοβάνοβιτς κοίταξε τον πάγκο του, παίκτες για να περάσουν στο ματς και να κρατήσουν υψηλή την ένταση του παιγνιδιού δεν είδε: ο Ιωαννίδης και ο Καμπετσής είναι φιλότιμα παιδιά, αλλά χωρίς ευρωπαϊκές παραστάσεις κι ο ΠΑΟ για να αποκλείσει μια ομάδα που κάθε χρόνο δίνει πάνω από δέκα ματς στην Ευρώπη χρειαζόταν παίκτες χαρισματικούς. Η Σλάβια διαχειρίστηκε τη δυσκολία με όπλο την εμπειρία της, δεν κινδύνεψε και ισοφάρισε σπεκουλάροντας: ο Καμπετσής ήταν ο μοιραίος παίκτης σε ένα ματς που δεν θα έπρεπε να αγωνιστεί. Η εντύπωσή μου ωστόσο είναι πως η προσοχή του ΠΑΟ συνολικά αφορά φέτος το πρωτάθλημα: παρά τα όσα λέγονταν η Ευρώπη μοιάζει με μια πολυτέλεια.
Ο Μπούργος ακόμα μαθαίνει
Ο Αρης αντιθέτως πλήρωσε την απειρία του προπονητή του: είναι παράξενο να το λες για ένα κοσμογυρισμένο 53χρονο αλλά είναι κομμάτι αλήθεια. Το ματς που έκανε χθες ο Πάλμα εξέθεσε τον Μπούργος που στο πρώτο παιγνίδι τον άφησε εκτός ενδεκάδας, αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο λάθος του συμπαθέστατου Λατινοαμερικάνου. Ο Αρης είναι ομάδα μονάδων: απέχει πολύ ακόμα από το να «δέσει» και στην Ευρώπη χωρίς ταυτότητα δεν πας μακριά. Επρεπε να παίξει πιο κλειστά στο πρώτο ματς και εν τέλει και χθες: η κυκλοφορία της μπάλας δεν είναι ακόμα η καλύτερη κι ο Αρης για να κάνει φάσεις πρέπει ο αντίπαλος να του αφήσει τη μπάλα και να τον περιμένει. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ δεν το έκανε στο πρώτο ημίχρονο και για αυτό το προσπέρασε χωρίς μεγάλους κινδύνους: ο Βλάνταν Ιβιτς τον Αρη τον διάβασε καλά. Ο Αρης την στρίμωξε νταϊλίδικα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και προηγήθηκε με το πέναλτι του Γκρέι, αλλά ένα παίκτη έπρεπε να προσέξει, τον σπουδαίο Ζάχαβι και όχι μόνο δεν το έκανε σωστά, αλλά οι χαφ της ομάδας του έδωσαν και τη φάση της ισοφάρισης! Ο Αρης βρήκε το γκολ της νίκης μετά, αλλά στο μεσοδιάστημα (δηλαδή στο χρόνο μετά το 1-0 και μέχρι το 1-1) δημιούργησε λίγα πράγματα και δεν εκμεταλλεύτηκε το καυτό Βικελίδης παρόλο που οι Ισραηλινοί έπαιζαν από το 60΄με παίκτη λιγότερο. Στο τέλος θα μπορούσε να βρει το γκολ της παράτασης αλλά ο Πάλμα ήταν άτυχος.
Τι μπορεί να κρατήσει ο Μπούργος; Σαφώς τον Γκρέι: σκοράρει για πλάκα! Εχει στα πιτς και ένα Ζερβίνιο, μην το ξεχνάμε. Τι πρέπει να θυμάται ο Αρης; Ότι αυτά τα παιγνίδια θέλουν άλλη προετοιμασία: πρώτα φτάνεις στο στόχο, που είναι οι όμιλοι, και μετά πανηγυρίζεις. Ο ενθουσιασμός είναι χρήσιμος: το καλάμι πρόβλημα.
Δυσκολία σχεδόν ακατανόητη
Τα κατάφερε τελικά μόνο ο Ολυμπιακός. Η πρόκρισή του στις δεδομένες συνθήκες είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα: ανακουφιστικό. Νομίζω πως, μπερδεμένοι από πολλά που έχουν στο μυαλό τους, πολλοί οπαδοί του δεν έχουν καταλάβει το είδος της δυσκολίας με την οποία φέτος το καλοκαίρι η ομάδα πορεύεται: αν αυτή προέκυψε και από δικά της λάθη δεν σημαίνει τίποτα – είναι μια δυσκολία μεγάλη, που μια άλλη ομάδα θα την οδηγούσε σε απόλυτη κατάρρευση. Δεν έχουν καταλάβει δυστυχώς οι οπαδοί του Ολυμπιακού ούτε ότι η όποια μελλοντική του ενίσχυση εξαρτάται και από το σε ποιους ομίλους θα καταλήξει, και γιατί θα είναι διαφορετικά τα έσοδά του, αλλά και διαφορετικές οι ανάγκες του: ο Ολυμπιακός, αν απλά προσθέσει δυο εξτρέμ και μείνει όπως είναι, στο UEFA Conference League (που εξασφάλισε) θα παλέψει για μια πρόκριση στην επόμενη φάση και στο Europa League θα κινδυνέψει να ζήσει εφιάλτες σαν αυτούς που έζησε με τη Μακάμπι Χάιφα. Χθες εξασφάλισε όχι απλά μια πρόκριση, αλλά την πιθανότητα μιας ουσιαστικής ενίσχυσης.
Φαντασιώσεις και διαγνώσεις
Το ματς υπήρξε άλλο ένα μάθημα για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τα προβλήματα του – δεν βλέπω πολλούς διαθέσιμους καθώς ο κόσμος προτιμά τις φαντασιώσεις από τις διαγνώσεις. Στην πραγματικότητα το ματς το χθεσινό δεν είναι πολύ διαφορετικό από το ματς στη Χάιφα – ειδικά το δεύτερο ημίχρονο είναι πανομοιότυπο. Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός μοιάζει λίγο βελτιωμένος (γιατί ο Μπα κι ο Σισέ χαίρονται να παίζουν μαζί κι ο Κούντε πατάει το γήπεδο πιο πολύ από κάθε άλλο μέσο της ομάδας), ο πρωταθλητής ανοίγει το σκορ στο 60’ με τη μοναδική, αλλά σπουδαία ενέργεια του Ζίνγκερνάγκελ. Και μετά; Μετά κάνει ό,τι έκανε στη Χάιφα – δηλαδή οπισθοχωρεί για να κρατήσει το αβαντάζ και δεν κυκλοφορεί τη μπάλα: η μόλις δεύτερη τελική του είναι το σουτ στο δοκάρι του Μασούρα στο 93΄. Ο Κάρλος Κορμπεράν βλέποντας τον Ολυμπιακό να αμύνεται από το 65΄και μετά σταθερά με δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα, προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα να κρατήσει το αποτέλεσμα, όπως έκανε ο Μαρτίνς στη Χάιφα κι όπως θα έκανε κάθε προπονητής που νιώθει την υποχρέωση της πρόκρισης και βλέπει την ομάδα του να παίζει αποκλειστικά για να κρατήσει το 1-0: περνά το Μανωλά για να παίξει με πέντε αμυντικούς, τον Τικίνιο για να πιέσει, τον Μπουχαλάκη για να έχει ένα ακόμα ψηλό παιδί, τον Αγκιμπού Καμαρά και τον Κανέ για να τρέξουν. Όταν χτυπά ο Μπα όλα γίνονται χειρότερα γιατί η άμυνα αδυνατίζει κι άλλο: στο τέλος η Σλόβαν είναι απειλητική απλά γιατί μπαίνει στην περιοχή κι ο Ολυμπιακός της χαρίζει συνεχώς επισκέψεις: η ισοφάριση του Σάπονιτς στο 95΄προκύπτει από ένα λάθος που γίνεται γιατί δεν υπάρχει leadership στην άμυνα να βάλει μια φωνή ώστε να μην μείνουν δυο παίκτες ελεύθεροι μετά από εκτέλεση κόρνερ!
Ένα βάλσαμο
Πολλοί μιλούν για έλλειψη δυνάμεων κτλ: είναι περισσότερο πρόβλημα νοοτροπίας. Στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης, έχοντας κι ένα παίκτη παραπάνω, ο Ολυμπιακός ελέγχει το ματς και φτάνει στο 1-2 με τον Καμαρά (και το πάθος του Μασούρα). Και μετά πάλι κλίνεται μόνος για να κρατήσει το αποτέλεσμα γιατί φοβάται το open παιγνίδι: δέχεται μια δεύτερη ισοφάριση από τον Γκριν σε μια φάση που ξεκινά από ένα φάουλ – με το Σισέ να έχει πάει στο τοίχος γιατί όλοι φοβούνται το απευθείας σουτ (και την αστάθεια του Βάτσκιλ που η άμυνα σιγά σιγά τρελαίνει…)κι ας είναι η μπάλα στα 25 μέτρα – η ελλειψη του Σισέ απο την περιοχήη επιτρέπει στους Σλοβάκους να παίξουν βόλεϊ! Στο τέλος ο Τσέχος αποδεικνύεται ψύχραιμος και η εμπειρία του Βαλμπουενά δίνει στην ομάδα την πρώτη πρόκριση της σε διαδικασία πέναλτι σε ευρωπαϊκό παιγνίδι. Ο Ολυμπιακός προκρίνεται έχοντας χάσει στη διάρκεια του ματς από τραυματισμούς τον Μπα και τον Τικίνιο, έχοντας πάει στη Μπρατισλάβα χωρίς Παπασταθόπουλο, Ροντρίγκεζ, Βρσάλικο και Αμπουμπακάρ Καμαρά. Πριν την κριτική ο κόσμος χρωστά ένα μπράβο για την αντοχή.
Χωρίς νίκη σε τέσσερα ματς, αλλά με μια πρόκριση – βάλσαμο (;), ο Ολυμπιακός συνεχίζει μόνος. Αυριο θα γράψω για τα μπλεξίματα του κάτι αναλυτικότερο. Για την ώρα για να καταλάβει κανείς την κατηφόρα του ποδοσφαίρου μας υπογραμμίζω πως μια Σπάρτανς από την Μάλτα απέκλεισε χθες τη Λέφσκι Σόφιας που από τον ΠΑΟΚ δεν έχασε σε δυο ματς…
Πηγή: Κάρπετ Show
