Του Στέφανου Αβραμίδη
Το 1986 ο μη έχων και τόσο μεγάλη σχέση με το ποδόσφαιρο αλλά εξαιρετικός συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας έγραψε το μοναδικό, όπως αποδείχθηκε και στη συνέχεια, βιβλίο από το πλούσιο έργο του που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο! Φρόντισε γι’αυτό ο Παντελής Βούλγαρης, δυο χρόνια αργότερα γύρισε τη «Φανέλα με το 9», με πρωταγωνιστή το νεαρό και άσημο ακόμη τότε Στράτο Τζώρτζογλου! Οι σκηνές μάλιστα που είχαν εκτυλιχθεί στην κατάμεστη για παιχνίδι της ΑΕΚ, διεκδικούσε με αξιώσεις το πρωτάθλημα, Νέα Φιλαδέλφεια στο ημίχρονο αναμέτρησης με τον Εθνικό στο πλαίσιο της 14ης αγωνιστικής της σεζόν 1987-88, με τις δύο ομάδες ισόπαλες χωρίς σκορ με την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου, άρα και το κοινό της «Ένωσης» όχι και στην καλύτερη διάθεση κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας, έχουν γράψει τη δική τους, ξεχωριστή, ιστορία που ανάγεται στη σφαίρα του…καλτ!
Κυρίως λόγω της αντίδρασης της εξέδρας, ένα μίγμα θυμηδίας, αποδοκιμασίας και χλευασμού, όταν ο Μπιλ Σερέτης, αυτό ήταν το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα που υποδυόταν ο πρωταγωνιστής, αστόχησε…θεαματικά στο κρίσιμο πέναλτι, κόντρα στο σενάριο που ήθελε την μπάλα να καρφώνεται στη δεξιά γωνία! Μετά από αρκετές προσπάθειες ο Τζώρτζογλου κατάφερε επιτέλους να βρει δίχτυα, το κοινό, όχι και τόσο θετικά διακείμενο, έκανε θόρυβο περισσότερο περιπαίζοντας παρά…αποθεώνοντας τον σκόρερ η έμπνευση του οποίου να ανεβεί στα κάγκελα της “Σκεπαστής” του κόστισε μια θλάση μαλακών μορίων και αποχή μίας εβδομάδας από τις υποχρεώσεις του στο θέατρο!
Στο πέρασμα των ετών η Νέα Φιλαδέλφεια, «Στάδιο Νίκος Γκούμας» στα χρόνια που ακολούθησαν, κατεδαφίστηκε, στη θέση της πλέον υψώνεται, μετά από 20 χρόνια αναμονής, η εντυπωσιακή «OΠΑΠ Αρένα», η ΑΕΚ ετοιμάζεται για τη μεγάλη επιστροφή, σα να συμπίπτει με την επιστροφή της «Φανέλας με το 9″ όχι όμως σε επίπεδο μυθοπλασίας αλλά απτής, στο υψηλότερο ποδοσφαιρικό και όχι κινηματογραφικό επίπεδο, πραγματικότητας! Γιατί πώς αλλιώς μπορεί αλήθεια κανείς να ερμηνεύσει και να αποδώσει τα όσα έγιναν από το πρώτο κιόλας Σαββατοκύριακο στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, οι δύο βασικοί, αν όχι και οι μόνοι, διεκδικητές του τίτλου στην Premier League είδαν τη…στροφή τους στην κανονικότητα να δικαιώνεται από την πρώτη στιγμή, από τα πρώτα τους παιχνίδια για να είμαστε ακριβείς!
Και όπου στροφή στην κανονικότητα, η στρατηγική τους απόφαση, προφανώς για Σίτι και Λίβερπουλ ο λόγος, να βάλουν στην παιχνίδι τους αυθεντικά…9άρια, Νούνιεζ για τους «κόκκινους» και Χάαλαντ για τους «γαλάζιους» έκαναν θραύση! Πρώτος μπήκε στο χορό, αν και άργησε ένα ημίχρονο με τον Κλοπ κάθε άλλο πάρα να δικαιώνεται για την καθυστέρηση, ο Ουρουγουανός! Και τα όσα πρόλαβε να κάνει μέσα σε μισό παιχνίδι έως και…ζαλίζουν! Πέτυχε με εντυπωσιακό τακουνάκι το πρώτο γκολ της ομάδας του, έδωσε την ασίστ για το δεύτερο, ήταν μια συνεχής απειλή για την άμυνα της Φούλαμ, καταταλαιπώρησε, μη σας πω εξουθένωσε, όποιον αντίπαλο δοκίμασε να τα βάλει μαζί του, σα να…εξερράγη με το που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι, τόσο υψηλή ήταν η ένταση, χέρι χέρι με την ποιότητα, στο παιχνίδι του!
Όσο για το Νορβηγό, με τον Πεπ να του δίνει, απολύτως φυσιολογικά, φανέλα βασικού, με μία εικόνα πολύ πιο ελεγχόμενης και στα κατάλληλα, χρονικά και…χωροταξικά, σημεία διοχετευμένης ορμής, κατάφερε σε μια ομάδα που πολλές φορές έχει αγγίξει έως και το τέλειο στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται και επιτίθεται, να κάνει διαφορά και μάλιστα μεγάλη! Πέτυχε και τα δύο γκολ της νίκης των «πολιτών» αλλά αυτό ίσως και να είναι το λιγότερο! Κυρίως έδειξε, κι ας είμαστε ακόμη στην αρχή, πιο αρχή δε γίνεται, “κουμπώνοντας” απόλυτα στο πλάνο, πως μάλλον είχαν δίκιο όσοι καιρό τώρα φώναζαν για το πόσο χρειάζονταν στο παιχνίδι τους οι Πρωταθλητές Αγγλίας έναν καθαρό σέντερ φορ!
Έναν ποδοσφαιριστή με την ικανότητα της κάθετης κίνησης στην πλάτη της άμυνας του αντιπάλου στο σωστό χώρο και χρόνο, είχε αναγάγει σε επιστήμη τη διαγώνια πάσα στο πίσω δοκάρι η Σίτι αλλά ακόμη και άψογα εκτελεσμένη κάποια στιγμή θα γινόταν, αν δεν έχει γίνει ήδη, προβλέψιμη! Έναν ποδοσφαιριστή με την ικανότητα, και την προσωπικότητα, να τα βάλει με την αντίπαλη άμυνα στο ίδιο της το έδαφος, να κοντραριστεί, να συγκρουστεί με τους κεντρικούς αμυντικούς και να βγει νικητής, όχι απλά να τους αποφύγει αλλά να τους…καταβάλλει! Έναν ποδοσφαιριστή σημείο αναφοράς για συμπαίκτες αλλά και αντιπάλους, με τους μεν να τον ταΐζουν και να τον αφήνουν να κάνει τη δουλειά, με τους δε να επικεντρώνονται στην ανάσχεσή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελευθερία κινήσεων των συμπαικτών του που δεν τους λες και…αμελητέα ποσότητα!
Κι όσο κι ήταν η Σίτι περισσότερο που…φώναζε για μια τέτοια έλλειψη στο ρόστερ, τα ίδια ακριβώς, ή περίπου έστω, ισχύουν και για το αντίπαλο,«κόκκινο», δέος! Ο Φιρμίνο ποτέ δεν ήταν, φάνηκε και στο πρώτο ημίχρονο στο «Κρέιβεν Κότατζ» κλασικό σέντερ φορ, ο Οριγκί, όσο αγαπητός και επιτυχημένος κι αν αποχώρησε, πότε δεν ήταν top class ποδοσφαιριστής! Ο Νούνιεζ είναι και τα δύο, με εξτρέμ επιπέδου Σαλάχ, Ντίαζ και Ζότα τρομάζει κανείς στην ιδέα και μόνο του τι μπορεί να καταφέρει! Η αλήθεια είναι πως ακόμη κι αν, στο βωμό μιας τουλάχιστον συζητήσιμης ποδοσφαιρικής καινοτομίας και ενός κακώς εννοούμενου τακτικού νεωτερισμού, όλοι μας ή σχεδόν όλοι, παρασυρόμενοι ίσως και από ποδοσφαιρικές ιδιοφυίες όπως οι Κλοπ και Γκουαρντιόλα, είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα του ποδοσφαίρου χωρίς σέντερ φορ η αξία της συγκεκριμένης θέσης, ακόμη και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, παραμένει αναλλοίωτη! Ένα 9άρι κλάσης θα είναι πάντα όχι μόνο ευπρόσδεκτο αλλά και απαραίτητο, για ποδοσφαιρικούς αλλά και συναισθηματικούς λόγους, γιατί δεν υπάρχει θέση στο ποδόσφαιρο πιο στενά συνδεδεμένη με το γκολ και το γκολ είναι αυτό που μας απογειώνει, γνωρίζοντες και μη! Σε σημείο που να γίνεται βιβλίο, σε σημείο που να γίνεται ταινία και μάλιστα εξόχως εμπορική, δε νομίζω ότι θα συνέβαινε το ίδιο με τη φανέλα με το νούμερο… 7,8,11, ακόμη και 10 μη σας πω, το γκολ πάντα θα «φοράει» το 9! Ο Χάαλαντ το τιμά, ο Νούνιεζ το πολλαπλασίασε επί 3!
Πηγή: BN Sports
