Του Βασίλη Σαμπράκου
Προφανώς είναι πάρα πολύ νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα και γενικεύσεις σχετικά με το αγωνιστικό μοντέλο του Ολυμπιακού της σεζόν 2022 – ’23. Βρισκόμαστε στην φάση των πρώτων ημερών της διαδικασίας που ακολουθεί ο Πέδρο Μαρτίνς. Όμως δεν είναι νωρίς για να εκτιμήσουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή ότι ο προπονητής χτίζει την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας του στα ευρωπαϊκά παιχνίδια – αυτή είναι η προτεραιότητά του. Και αυτή φαίνεται ότι θα είναι η βάση του μοντέλου παιχνιδιού του Ολυμπιακού της νέας σεζόν, δηλαδή πάνω σε αυτή θα δουλέψει ο προπονητής για να βάλει τα στοιχεία που του χρειάζονται για τις εγχώριες διοργανώσεις.
Αυτή η ιδέα του Μαρτίνς αρχίζει να φαίνεται και στις μεταγραφικές επιλογές, και ειδικά σε αυτή του Αμπουμπακάρ Καμαρά. Ο προπονητής του Ολυμπιακού επενδύει πάνω σε έναν επιθετικό του οποίου η βασική αρετή είναι να επιτίθεται στους κενούς χώρους και τα βασικά του πλεονεκτήματα είναι η ταχύτητα, η δύναμη και οι προωθητικές ενέργειες με ή χωρίς την μπάλα. Ο Καμαρά είναι ένας επιθετικός που βάσει χαρακτηριστικών ταιριάζει γάντι σε ομάδες που δίνουν χώρο στον αντίπαλο και επενδύουν το επιθετικό κομμάτι τους στις γρήγορες μεταβάσεις από την άμυνα στην επίθεση για να εκμεταλλευτούν τους χώρους και μια ανοργάνωτη άμυνα. Μέσα σε αυτό το παιχνίδι ξεχώρισε ο 27χρονος επιθετικός στην διάρκεια της θητείας του, και αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του.
Στην διάρκεια της τελευταίας σεζόν, με τον Άρη, ο Καμαρά δοκιμάστηκε απέναντι σε κλειστές άμυνες και προσπάθησε να γίνει αφενός πιο λειτουργικός για την ομάδα του σε μικρούς χώρους και αφετέρου πιο αποτελεσματικός στις εκτελέσεις. Ήταν σημαντικός και επιδραστικός στο παιχνίδι του Άρη στο τελικό στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων, και στο τελευταίο διάστημα της σεζόν βελτίωσε και τα ποσοστά της ακρίβειάς του στις εκτελέσεις. Η εικόνα του όμως δεν είναι κάποιου που θα έπειθε έναν προπονητή του πρωταθλητισμού ότι αυτός είναι ο ιδανικός επιθετικός μιας ομάδας που κλείνει τον αντίπαλο στην περιοχή του και παίζει το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού στα τελευταία 20 μέτρα του τερέν.
Η επιλογή του Καμαρά και η επιθυμία του Μαρτίνς να τον ενσωματώσει άμεσα στην ομάδα και να του δώσει αγωνιστικό χρόνο προκειμένου να τον βάλει στο νόημα, στα συστήματα και στην ενδοεπικοινωνία με τους νέους συμπαίκτες είναι σημάδια που φανερώνουν το σχέδιο του προπονητή – ή πιο σωστά επιβεβαιώνουν τις προηγούμενες εκτιμήσεις.
Ο Μαρτίνς φτιάχνει μια ομάδα με πρώτη σκέψη το πώς θα φτάσει στην φάση των ομίλων του Champions League, και δεύτερη σκέψη το πώς θα εμφανίσει εκεί, στην φάση των ομίλων, μια ομάδα με αποτελεσματικό αγωνιστικό σχέδιο. Μια ομάδα που θα γίνεται πιεστική όταν ο αντίπαλος βρίσκεται στο πρώτο στάδιο ανάπτυξης της επίθεσής του, και θα γίνεται το ίδιο πιεστική και στο μεσαίο τρίτο του τερέν για να πάρει την μπάλα και να αντεπιτεθεί σε μικρό χρόνο. Αυτή η στάση μοιάζει πολύ με τη στάση που κρατούσε η ομάδα του Μαρτίνς στο Champions League, και υπήρξε αποτελεσματική – δηλαδή βοήθησε τον προπονητή να εμφανίζει μια ομάδα που ήταν ανταγωνιστική.
Κοιτάζοντάς το από απόσταση, λες ότι αυτό πράγματι είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας ομάδας που θα κάνει καλά πράγματα στην Ευρώπη. Και η επόμενη πρόκληση για τον Μαρτίνς θα είναι να αλλάζει πρόγραμμα όταν θα παίζει στην Ελλάδα και να εμφανίζει έναν Ολυμπιακό με την ικανότητα να αξιοποιεί την κατοχή της μπάλας και να διασπά κλειστές άμυνες. Αυτό το σχέδιο θα αρχίσουμε να το βλέπουμε όταν θα ενσωματώσει στην ομάδα του και άλλους δημιουργικούς ποδοσφαιριστές.
Πηγή: Gazzetta
