Του Στέφανου Αβραμίδη
Ήταν ένας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, νυν προπονητής, τέσσερις δημοσιογράφοι κι ένας ηχολήπτης… μην ξεγελιέστε, δεν είναι, αν και θα μπορούσε κάλλιστα, ανέκδοτο! Ήταν λοιπόν όλοι οι παραπάνω, κάντε το εικόνα, και είχαν πάρει θέση σε ένα από τα booth του Ολυμπιακού Σταδίου για να παρακολουθήσουν τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας! Λίγα λεπτά νωρίτερα είχε ολοκληρωθεί το τηλεοπτικό pre game και αφού έκαναν τις απαραίτητες χωροταξικές ρυθμίσεις έβαλαν τις καρέκλες τους πίσω από τη τζαμαρία, να «κοιτάζουν» προς τον αγωνιστικό χώρο, κάθισαν αναπαυτικά και περίμεναν υπομονετικά το πρώτο σφύριγμα, από τον… “πολύ” Ματέου Λαόθ, στις 20:00! Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις δεν παρακολουθούσαν σιωπηλοί, η ψιλοκουβεντούλα έδινε κι έπαιρνε!
Ψιλοκουβεντούλα που για κάποιο λόγο γύρω στις 20:15 διακόπηκε για λίγα λεπτά, μόνο και μόνο για να επιστρέψει με την αφοπλιστική ατάκα… «Αλήθεια τώρα, τι ακριβώς κοιτάζουμε;» Και η απάντηση δε θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική από ένα απλό… «Έλα ντε!». Βλέπετε, μπορεί η σέντρα να ήταν προγραμματισμένη για την… ογδόη βραδινή αλλά πήρε μια μικρή, μη σας πω και μεγάλη, παράταση, αυτά τα λίγα λεπτά όλοι μας, αμίλητοι, ναι μεν κοιτάζαμε τον αγωνιστικό χώρο έως και προσηλωμένοι, με τη διαφορά ότι αυτός ήταν άδειος! Ποδοσφαιριστές και διαιτητές είχαν αποσυρθεί, λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας από τα καπνογόνα και τα δακρυγόνα στα αποδυτήρια, κι εμείς, οι «ήρωες» της ιστορίας που βρεθήκαμε για τις ανάγκες της COSMOTE TV στον τελικό, ίσως μαζί και με χιλιάδες άλλους, τους πολλούς που δεν κατέστρεφαν ή δε στόχευαν τους… απέναντι, είχαμε μείνει αποσβολωμένοι, ίσως και από συνήθεια, με το βλέμμα στραμμένο στο… έρημο χορτάρι!
Έρημο χορτάρι, δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, ένα ακόμη χαμένο στοίχημα για την περιβόητη επιστροφή στην κανονικότητα ήταν ο τελικός μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ! Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ΑΥΤΗ μάλλον είναι η κανονικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τα επεισόδια, οι καταστροφές, οι συμπλοκές, οι πυρκαγιές, οι διακοπές ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, εδώ και πολλά χρόνια τουλάχιστον, που οπαδοί και των δύο ομάδων, ιδίως σε τόσο σημαντικά παιχνίδια που κρίνουν τίτλους, βρίσκονται στις εξέδρες! Και επειδή προφανώς αυτή είναι μια κανονικότητα που κανείς νουνεχής άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχθεί… ας είμαστε αντικανονικοί! Ας το πάρουμε απόφαση ό,τι δεν μπορούμε, ή δε θέλουμε, να διοργανώνουμε παιχνίδια με τον τρόπο, την αποτελεσματικότητα και την…ευκολία που το κάνουν σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, ας αποδεχθούμε, ας «αγκαλιάσουμε» την προφανή ανικανότητά μας κι ας πάμε παρακάτω!
Γιατί σαφώς και τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι φυσικοί αυτουργοί, αυτοί που καταστρέφουν, επιτίθενται, χτυπούν, οι οπαδοί με τα δηλητηριασμένα από το μίσος μυαλά που είτε δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς κάνουν είτε δεν τους απασχολούν οι συνέπειες, τραγικές πολλές φορές, των πράξεων τους, πιο πρόσφατο παράδειγμα ο αδικοχαμένος Άλκης, αλλά δεν είναι σίγουρα οι μόνοι που έχουν την ευθύνη, όχι για τις πράξεις, για το φαινόμενο! Χούλιγκανς υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πιθανότατα παντού! Είναι στο χέρι της Πολιτείας, σίγουρα είναι και στις αρμοδιότητές της, στις υποχρεώσεις της, να τους αντιμετωπίσει, να τους ελέγξει, να τους εντοπίσει και να τους τιμωρήσει με σκοπό, ει δυνατόν, να τους σωφρονίσει, αλλά κυρίως, να παραδειγματίσει! Ψιλά γράμματα θα μου πείτε! Στο κομμάτι του ελέγχου πάντως, στη…μεγάλη βραδιά του τελικού, πάλι «διαπρέψαμε»! Λίγο ακόμη και θα βλέπαμε και άρμα μάχης «Λέοπαρντ» στις εξέδρες, με «πράσινους» ή «ασπρόμαυρους», τι σημασία έχει στ’ αλήθεια το χρώμα, οπαδούς στο πλήρωμα να βάλλει κατά του… απέναντι προσωπικού, ο σωματικός έλεγχος στις εισόδους μάλλον δεν πήγε καλά!
Σίγουρα θα υπάρξουν αρκετοί, αν και ιδίως αυτή τη φορά δε βλέπω στ’ αλήθεια έδαφος για να αναπτυχθεί αυτή η κριτική, που θα τα βάλουν και με τις αστυνομικές αρχές, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση… count me out, ούτως ή άλλως, εντός γηπέδου, η αστυνομία ασχολείται κυρίως με την καταστολή, όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο της ιστορίας είναι, πάντα, αργά! Και για να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο της ιστορίας, για να μη φτάσουμε σε έναν ακόμη τελικό που καθυστερεί περίπου μισή ώρα να αρχίσει λόγω των επεισοδίων των οπαδών στις εξέδρες, της… ανταλλαγής πυρομαχικών, των καταστροφών, των συμπλοκών με τους αστυνομικούς γιατί αυτοί είναι…εύκαιροι, οι αντίπαλοι είναι μακριά, της πυρκαγιάς και της πέτρας, τι πέτρας, της…κοτρόνας που ευτυχώς βρήκε στο χέρι και όχι στο κεφάλι τον Αϊτόρ, μία λύση ΜΟΝΟ υπάρχει! Κύριοι… φεύγουμε! Το ποδόσφαιρο… αποχωρεί!
Κι όταν λέμε το ποδόσφαιρο εννοούμε οι ομάδες! Μας έχουν δοθεί, η αλήθεια είναι, πολλές τέτοιου είδους ευκαιρίες, πείτε τις και αφορμές! Τι να πρωτοθυμηθώ, αρκεί να σας υπενθυμίσω τον περιβόητο τελικό του Βόλου μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και… i rest my case! Ευκαιρίες και αφορμές που δεν τις έχουμε εκμεταλλευτεί! Σκεφτείτε όμως την επίδραση που θα είχε χθες μια τέτοια κίνηση! Να έβγαιναν οι αρχηγοί και οι προπονητές των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, όπως βγήκαν με το Λαόθ, όχι όμως για να τσεκάρουν την ατμόσφαιρα και την….καθαρότητα του αέρα, αυτό ήταν το ζητούμενο χθες, αλλά για να ανακοινώσουν την απάντησή τους, την αντίδραση τους, στην… αθλιότητα! Κάτι του τύπου… «Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη συμπεριφορά μερίδας οπαδών μας στις εξέδρες, σε απόλυτη συνεννόηση μεταξύ μας, αποφασίσαμε να μην αγωνιστούμε απόψε! Τέτοια φαινόμενα δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο, ζητούμε συγγνώμη από τους χιλιάδες υγιείς φιλάθλους που βρίσκονται απόψε εδώ αλλά δεν μπορούμε αυτά ακριβώς τα φαινόμενα να τα “νομιμοποιήσουμε”! Καλό σας βράδυ!»
Τι σοκ θα ήταν αλήθεια αυτό, με την καλή έννοια, για το ποδόσφαιρό μας! Τι εξελίξεις θα μπορούσε να δρομολογήσει! Με τη διαφορά ότι μια τέτοια κίνηση θα προϋπέθετε, και εδώ, αν με ρωτάτε, είναι και η ρίζα του προβλήματος, τη θέληση και την αποφασιστικότητα των ίδιων των ομάδων να… ξεμπερδέψουν με αυτού του τύπου την οπαδική κουλτούρα! Θέληση και αποφασιστικότητα που αγνοούνται και αναζητούνται χρόνια τώρα, δυστυχώς όλοι οι παράγοντες του αθλήματος, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έως και διαχρονικά, αν δεν έχουν κλείσει το μάτι σίγουρα έχουν κλείσει τα μάτια σε αυτού του τύπου την κακώς, κάκιστα εννοούμενη στήριξη από την οπαδική τους βάση, από ένα… κακοφορμισμένο κομμάτι της έστω! Κάπως έτσι φτάσαμε, δυστυχώς στο σημείο, και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον, μια κοτρόνα στο χορτάρι, όπως αυτή που εκτοξεύθηκε χθες από την εξέδρα στην…κορύφωση του δράματος με τα όσα είχαν προηγηθεί, να αντιμετωπίζεται από στωικά έως και… αδιάφορα, σαν ένα… βότσαλο στη λίμνη! Με όλους μας να μένουμε απλά να κοιτάζουμε τους ομόκεντρους κύκλους που αυτό δημιουργεί! Υπνωτισμένοι σχεδόν!
Πηγή: BN Sports
