Στα μάτια κάποιου που έχει θαυμάσει το έργο του Πέδρο Μαρτίνς στις προηγούμενες σεζόν του με τον Ολυμπιακό, αυτή που ολοκληρώθηκε μοιάζει πεζή σεζόν. Όχι σχετικά με το αποτέλεσμα, διότι ο Ολυμπιακός της σεζόν 2021-’22 πέτυχε δίκαια τον βασικό στόχο του, που ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κυρίως σε σχέση με την ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρουσίασε στην διάρκεια αυτής της σεζόν.
Η σύγκριση της απόδοσής του στη σεζόν ’21-’22 με την απόδοσή του στη σεζόν ’20-’21 δείχνει ότι η φετινή ομάδα απέδωσε χαμηλότερα σε όλες τις διαφορετικές παραμέτρους του παιχνιδιού της. Ο “περσινός” Ολυμπιακός σκόραρε περισσότερο, δημιουργούσε περισσότερες μεγάλες ευκαιρίες, δεχόταν λιγότερα γκολ, έκανε περισσότερες και πιο επιτυχημένες αμυντικές τακτικές ενέργειες, είχε μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας και πιο ποιοτική, δεδομένου ότι κυκλοφορούσε περισσότερο και με μεγαλύτερη ακρίβεια την μπάλα στο επιθετικό τρίτο του τερέν, και ήταν πιο αποτελεσματικός στις μονομαχίες.
Όλοι εμείς που παρακολουθήσαμε από απόσταση και όχι από μέσα την φετινή πορεία του Ολυμπιακού δεν γνωρίζουμε όλες τις εξηγήσεις για το γεγονός ότι η απόδοση της ομάδας που παρουσίασε ο Μαρτίνς δεν πέρασε παρά ελάχιστες φορές τον πήχη του “ρελαντί” της προηγούμενης σεζόν. Εμείς γνωρίζουμε τα προφανή – δηλαδή ότι δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα ή τα αναμενόμενα κάποιες από τις μεταγραφές του προηγούμενου καλοκαιριού, ή ότι υπήρξαν τραυματισμοί και περιπέτειες με τον covid, ή ότι υπήρξαν οι απουσίες του Κόπα Αφρικα. Τις επιπλέον εξηγήσεις τις γνωρίζουν ο προπονητής, οι συνεργάτες και τα μέλη του Ολυμπιακού που παρακολούθησαν την πορεία του “από μέσα”.
Ένας άλλος προπονητής στη θέση του Μαρτίνς, επειδή θα τον είχε καταβάλει η αγωνία της επιθυμίας να παραμείνει στον πάγκο του, θα είχε επιχειρήσει να παραστήσει τον ικανοποιημένο στην δημόσια στάση του. Θα κρατούσε δίπλα του το τρόπαιο του πρωταθλητή και θα μοίραζε συγχαρητήρια – στον εαυτό του και τους υπόλοιπους δίχως να πει λέξη αυτοκριτικής. Ο Πορτογάλος όμως δεν έκανε αυτό. Στα μεθεόρτια της κατάκτησης του τίτλου εκείνος αναγνώρισε δημοσίως ότι η ομάδα του υστέρησε, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι. Ο λόγος του, η γενικότερη στάση του δημιούργησαν την εντύπωση ότι πρόκειται για κάποιον που έχει κάνει ανάλυση και αξιολόγηση του έργου που παρουσίασε και έχει βρει τις εξηγήσεις. Και η στάση του, δηλαδή το γεγονός ότι ανέλαβε μόνος την ευθύνη για τις αδυναμίες που εμφάνισε η ομάδα του στην επιθετική ανάπτυξη δημιουργούν την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός συνεργάζεται με κάποιον που ξεκινά την κριτική από το κομμάτι της αυτοκριτικής.
Κρίνοντας από την δημόσια συμπεριφορά του, ο παρατηρητής σχηματίζει την εντύπωση ότι ο Μαρτίνς δεν επιθυμεί να παραμείνει στον Ολυμπιακό απλώς επειδή περνά ωραία στην Ελλάδα και έχει ένα πολύ καλό συμβόλαιο. Όσα λέει και όσα πράττει, όπως για παράδειγμα η νοοτροπία με την οποία κατηύθυνε την ομάδα του στο “αδιάφορο” ντέρμπι της τελευταίας αγωνιστικής των playoffs απέναντι στην ΑΕΚ, δημιουργούν την αίσθηση ότι ο Πορτογάλος λειτουργεί με τη νοοτροπία ενός προπονητή που δεν αισθάνεται ότι έχει κλείσει τον κύκλο του στον Ολυμπιακό.
Όλοι εμείς θα αρχίσουμε να γινόμαστε σοφότεροι στην εποχή των προκριματικών του Champions League σχετικά με το αν ο Πέδρο Μαρτίνς έχει την ενέργεια, την όρεξη, και την πίστη ότι μπορεί να εμφανίσει ξανά τον Ολυμπιακό των προηγούμενων ετών στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Αυτοί που είχαν την ευθύνη να διακρίνουν όλα αυτά τα στοιχεία και να κάνουν μια προεκτίμηση, που τους οδήγησε στην επιλογή να τον στηρίξουν, προφανώς έχουν πειστεί. Κρίνοντας από την δημόσια συμπεριφορά του Πορτογάλου, βρίσκεις αρκετά επιχειρήματα υπέρ της παραμονής του.
Πηγή: Gazzetta
