Του Γιάννη Φιλέρη
Το τσάρτερ του Ολυμπιακού έφυγε μέσα στην τρελή οικογενειακή χαρά. Η νεαρά κόρη Σλούκα, τα παιδιά του Λιβιό Ζαν Σαρλ και του Μουσταφά Φαλ, πρωταγωνίστησαν στην πτήση προς το Βελιγράδι. Έτσι συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στο Νίκολα Τέσλα, η ομάδα χωρίστηκε από τους συγγενείς και φίλους, μπαίνοντας και τυπικά σε ρυθμούς Final Four. Ο Μπαρτζώκας έδωσε ήδη την πρώτη οδηγία προς ναυτιλομένους: Να το απολαύσετε, γιατί δεν είναι μόνο οι αγώνες.
Κόσμος, δημοσιογράφοι, ατζέντηδες, ένας μικρός χαμός. Ραντεβού, μίτινγκ, συνεντεύξεις Τύπου, όλα μαζί σε ένα τετραήμερο, το οποίο στο τέλος θα αναδείξει το νέο πρωταθλητή Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός μετά από πέντε χρόνια είναι ξανά στο κορυφαίο ραντεβού, ακμαίος, υγιής, χαμογελαστός. Όχι φαβορί, απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές, αλλά γεμάτος από όνειρα και ελπίδες.
Ήταν ωραίο το φετινό του ταξίδι. Δεν είχε ξεκινήσει με αυτή την προοπτική. Αγώνα με τον αγώνα, νίκη με τη νίκη, ο Ολυμπιακός έχτιζε προσωπικότητα και χαρακτήρα, που στο τέλος τον ξανάφεραν στην ελίτ. Έργο του προπονητή και των παικτών του, οι οποίο φόρεσαν τα μπλουζάκια με την ένδειξη Final Four και είναι έτοιμοι για όλα.
Νομίζω πως ό,τι κι αν συμβεί στην Σταρκ Αρένα, που ήδη περιμένει τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της χρονιάς, ο Ολυμπιακός θα το απολαύσει πραγματικά. Είναι και η διάθεση των οπαδών του, που έρχονται κατά χιλιάδες στο Βελιγράδι. Την αγάπησαν αυτή την ομάδα πολύ κι ας την βλέπουν μόλις από τον περασμένο Οκτώβριο. Εντάξει είναι και τα παιδιά, που παίζουν χρόνια στην ομάδα, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας που επέστρεψε, ο Μπαρτζώκας που έκανε το ίδιο, ο Βεζένκοβ που ξαναβρήκε στον Πειραιά τις υψηλές φιλοδοξίες του και ο Λαρεντζάκης που ένιωσε με την πρώτη μέλος του βασικού κορμού.
Αλλά εδώ λατρεύτηκαν κι οι ξένοι, λες και παίζουν όχι ένα και δυο χρόνια, αλλά … όσο και ο αρχηγός Πρίντεζης, που έκλεισε μια 20ετία και ετοιμάζεται να τερματίσει ευδοκίμως την δοξασμένη καριέρα του, με κρυφό (ή φανερό) όνειρο να σηκώνει το βράδυ του Σαββάτου την λαχταριστή κούπα της Ευρωλίγκας.
Ναι οι ξένοι. Ο λεοντόκαρδος Γουόκαπ, που βλέπει όπως είπε στον Χάρη Σταύρου, το Final Four σαν τη μεγάλη του ευκαιρία, ο αεροδυναμικός Μακ Κίσικ που έδωσε τις καλύτερες απαντήσεις στον άπιστο Θωμά του SPORT24, κατά κόσμον Σπύρο Καβαλιεράτο. Αλλά κι ο ογκόλιθος Φαλ, που ήδη ανανέωσε το συμβόλαιο του για άλλα δυο χρόνια, ο βάλτα όλα Τάιλερ Ντόρσεϊ για πολλούς ο άνθρωπος που θα καθορίσει τις τύχες του Ολυμπιακού στο Final Four.
Κι ο Λιβιό, κι ο Χασάν, ακόμη και ο Κουίνσι Έισι με τη μηδαμινή συμμετοχή, έχει αναπτύξει μια διαφορετική σχέση με την εξέδρα, ενδεχομένως και με την ίδια την ομάδα, έχοντας τον ρόλο του 12ου παίκτη, εμψυχωτή από τον πάγκο με καθοριστική συμμετοχή στις προπονήσεις.
Αυτή η ομάδα έπαιξε σε όλη την κανονική περίοδο ωραίο μπάσκετ, με σταθερές τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, πήρε τη 2η θέση, έπαιξε απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα που βρέθηκε στα πλέι-οφ (Μονακό) και πήρε με το σπαθί της την πρόκριση στο Final Four. Δεν είχε μπει σαν βασικός στόχος, αλλά δεν έγινε από κάποια σύμπτωση,ή συγκυρία, ας πούμε την αποχώρηση των ρωσικών ομάδων. Και με αυτές μέσα, ο Ολυμπιακός θα χε πάλι πλεονέκτημα και θα τον βλέπαμε (το πιθανότερο) στο Final Four.
Θα παίξει μπάσκετ και στο Βελιγράδι
Μπορεί ο Εγκίν Αταμάν να θεωρεί σίγουρη την παρουσία της Εφές στον τελικό, να δηλώνει ότι θα σηκώσει ξανά τις σφιγμές γροθιές του στον κόσμο, μπορεί να γκρινιάζει ότι του λείπει η μισή ομάδα (ενώ όλοι είναι υγιείς), ο Ολυμπιακός όμως δεν πρόκειται να εμπλακεί στα mind games του παμπόνηρου Τούρκου κόουτς.
Στο Βελιγράδι έφτασε από την Τρίτη το απόγευμα για να κάνει ξανά τη δουλειά, που σε ολόκληρη τη σεζόν την διεκπεραίωσε με συνέπεια και επιτυχία. Μπάσκετ με πολλές κατοχές, σωστή αμυντική αντιμετώπιση, χέρια παντού, καλή δημιουργία, καλή εκτέλεση. Η Εφές, προφανώς, δεν είναι ένας εύκολος αντίπαλος. Ίσως να’ ναι και ο χειρότερος, καθώς πρόκειται για την ομάδα που έχει τον τίτλο αλλά και τους παίκτες οι οποίοι όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά μπορούν να πάρουν τον ημιτελικό μόνοι τους.
Κανένας φόβος, ωστόσο. Πιστός στο πλάνο και το σχέδιο του, δεν πρόκειται να πέσει στις παγίδες του Αταμάν και θα προσπαθήσει να κάνει όσο καλύτερα μπορεί αυτό που είδαμε όλη τη χρονιά. Μια ομάδα μαχητική, να πιέζει την μπάλα, να κυνηγάει τη νίκη και να είναι σε σύνδεση με τον κόσμο της.
Στο ΣΕΦ αυτή η ομάδα έμοιαζε φέτος ανίκητη. Και αυτή τη φορά, στο Final Four ο Ολυμπιακός θα νιώθει ότι πράγματι παίζει εντός έδρας. Είναι οι χιλιάδες που έρχονται από την Ελλάδα, οι “δικοί” του “ερυθρόλευκοι”, εδώ στο Βελιγράδι, που θα κάνουν τα πάντα για να είναι πράγματι σα να παίζει στο σπίτι της. Το 2015 στη Μαδρίτη και το 2017 στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός είχε προκριθεί στον τελικό, αλλά βρέθηκε απέναντι από Ρεάλ και Φενέρ αντίστοιχα. Οικοδέσποινες της διοργάνωσης, αμφότερες.
Αυτή τη φορά, αν προκριθεί θα είναι αυτός που θα’ χει όλο το γήπεδο στο πλευρό του. Και κάπως έτσι, φέτος, δεν έχασε σχεδόν από κανέναν…
Πηγή: Sport24
