Στο ΕΟΚ Web Radio και την εκπομπή «Πρώτη Πάσα» με τον Νίκο Μπουρλάκη ήταν καλεσμένος σήμερα (14/5) ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, με τον έμπειρο προπονητή να μιλάει τόσο για την πρόσφατη κατάκτηση του πρωταθλήματος, του Κυπέλλου και του Super Cup Ιταλίας με την Σκίο όσο και γενικότερα για την καριέρα του στο μπάσκετ. Αναλυτικά όσα ανέφερε:
Για τις επιτυχίες στην Ιταλία:
Το πιο όμορφο συναίσθημα δεν είναι ο τίτλος, αλλά η επιβράβευση του ότι έχεις κάνει κάτι καλά όλη τη σεζόν. Είχαμε πολλά προβλήματα αλλά τα ξεπεράσαμε και παίζαμε όλο και καλύτερα. Όταν έρχεται το αποτέλεσμα, είναι η δικαίωση και η επιβράβευση των κόπων σου. Θα γίνει ακόμα πιο δυνατό το πρωτάθλημα στην Ιταλία τα επόμενα χρόνια, ήταν ήδη δηλαδή δυνατό. Κάποιες φορές δεν είσαι έτοιμος, κάποιες φορές πρέπει να περιμένεις. Οι άνθρωποι και οι παίκτες που βοήθησες μένουν στο τέλος. Στο τέλος της ημέρας όλοι θυμούνται τον άνθρωπο προπονητή, θυμάσαι τη γενική εικόνα, τις φιλίες του, ποιους βοήθησε. Είναι ευτυχία για μας που δουλεύουμε στο εξωτερικό. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία σε μια πολύ όμορφη χώρα. Δεν την περίμενα τόσο όμορφη την Ιταλία, έχουν μεγάλη ποιότητα ζωής στο βόρειο κομμάτι. Είχαμε τη χαρά των τίτλων, κάθε μέρα είναι μια νέα εμπειρία. Ξεκούραση και πάμε για τα επόμενα.
Για την προπονητική του πορεία:
Τυχαία βρέθηκα στο μπάσκετ γυναικών. Ήμουν ασίσταντ σε ομάδες Α1 και κάποια στιγμή έβλεπα μια κρίση, ένα κενό διάστημα, και τότε δέχθηκα την πρόταση να αναλάβω τον Αθηναϊκό. Δεν ήταν στα σχέδιά μου μέχρι τότε, αλλά ήταν κίνηση σταθμός για την καριέρα και τη ζωή μου. Δε μπορούσα να το φανταστώ όσα όνειρα και αν είχα. Όλα ήρθαν βήμα βήμα και με σωστή υποστήριξη από συνεργάτες και παίκτες.
Αφού γύρισα από την Γιουγκοσλαβία με σοβαρούς τραυματισμούς, δεν μου άρεσα όπως ήμουν και έγινα στα 19 μου προπονητής σε εφηβικά και παιδικά. Και με πολύ διάβασμα.Είμαι παιδί της σερβικής σχολής, αλλά δεν πρέπει να είσαι μονόπλευρος. Αρχίσαμε να παίρνουμε επιρροές από παντού. Με έχει επηρεάσει πολύ ο Ομπράντοβιτς αλλά και την Ελλάδα γενικότερα. Είχαμε καλή σχέση όταν ήμασταν και οι 2 στη Φενέρ, έβλεπα κάθε προπόνηση. Επηρεάστηκα πολύ και από τον Μεσίνα αλλά και από όπου μπορούσα να «κλέψω» «έκλεβα».Προσπαθούσα πάντα να δημιουργώ μόδα και όχι να ακολουθώ. Βλέπω δηλαδή αντιγραφές δικών μου plays στο μπάσκετ γυναικών.Όλοι είχαμε καλή επικοινωνία μεταξύ μας, υπήρχε ένας άτυπος ανταγωνισμός. Όταν γύρισα από την Γιουγκοσλαβία, το Παλαιό Φάληρο μου έδωσε πολλές ευκαιρίες στα μικρότερα ηλικιακά τμήματα. Έμεινα χρόνια εκεί και πήρα όλες τα τμήματα εκτός των ανδρικού και γυναικείου. Η πρώτη αντρική ομάδα που πήρα ήταν η Ακαδημία Ηλιούπολης πριν αρχίσει η σχέση μου με τον Μίσσα, που κράτησε χρόνια. Πάντα τον βάζω δίπλα στην καριέρα μου, με έχει επηρεάσει τόσο ως παίκτη τόσο και ως άνθρωπο, με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Είναι πολύ συζητήσιμος, δεν είναι απόλυτος, δεν έχει καμία σχέση με το παρατσούκλι «Στρατηγός». Έχουμε κάνει αμέτρητα ξενύχτια με μπασκετικά σκάκι. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καριέρα μου.
Για την καριέρα του ως παίκτης και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος ξένος στο πρωτάθλημα της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας:
Στη φουρνιά τη δική μου κοιτάζαμε να πάμε στην Αμερική. Εγώ έμεινα στην Ευρώπη για προσωπικούς λόγους και βρέθηκε η Γιουγκοσλαβία. Ήμουν τυχερός γιατί έπεσα σε ομάδα χωρίς κλασικό PG, ήμουν τυχερός.Ξεκίνησα εκεί ως παίκτης, αλλά η προπονητική ήταν ήδη στο αίμα μου. Τους είχα ζητήσει μάλιστα να κάνω προπονήσεις σε παιδιά εκεί, είδαν την όρεξη στα μάτια μου και με άφησαν. Είχα λαμπρούς μέντορες εκεί, ήταν τότε που άρχισε να μπαίνει στο αίμα μου η φιλία με τη Σερβία. Ήθελαν να μου δώσουν και υπηκοότητα μάλιστα. Αν και ξένος, δεν ένιωσα πότε ένας εκεί.Είμαστε κοινοί στα περισσότερα με τους Σέρβους, με κυρίαρχο στοιχείο την αλήθεια και όχι την προπαγάνδα.
Για το κεφάλαιο «εξωτερικό» όπου εργάζεται τα τελευταία 12 χρόνια:
Παλιά δεν υπήρχε λόγος να φύγει κάποιος από εδώ, δεν υπήρχε και η αγορά. Τώρα έχει ανοίξει η αγορά. Όταν πήραμε το ευρωπαϊκό με τον Αθηναϊκό, θεώρησα ότι αυτή η επιτυχία πρέπει να εξαργυρωθεί στην Ευρώπη. Είχα ήδη σχετικά καλό όνομα, η αγορά στην Ελλάδα όμως δεν έχει τον προπονητή γυναικών στην ίδια μοίρα με των ανδρών. Η τέχνη του προπονητή είναι να διαβάζει τους παίκτες μπασκετικά και ψυχολογικά, δεν έχει σημασία αν έχεις απέναντί σου άνδρα ή γυναίκα.Πάντα είχα προτάσεις από Α1 Ανδρών αλλά δεν με κάλυπταν τότε, και δεν τις δέχθηκα. Στην Κίνα πέρασα δύσκολα. Η επικοινωνία είναι εντελώς διαφορετική με μας, όλα είναι διαφορετικά. Είναι άλλος πλανήτης, ό,τι κάνουν δε συμβιβάζεται με μας. Δεν υπάρχει καμία βάση στο μπάσκετ, οι ντόπιοι παίκτες κοιμούνται σε ξενώνες. Στην Κίνα δεν έχουν συναισθήματα.Ήμουν αηδιασμένος με όσα αντίκρισα εκεί. Η ομάδα που είχε τις περισσότερες δυσκολίες είναι η Φενέρ, λόγω ονόματος. Ο σύλλογος είναι ένας με τον ίδιο πρόεδρο και ταμείο. Ως Έλληνας μαθημένος και από τον Ολυμπιακό και την Α1 γενικά το βρήκα γρήγορα. Εδώ ο Ομπράντοβιτς είχε πολλά θέματα. Στην Τουρκία αγαπάνε τα αθλήματα πολύ αλλά δεν έχουν αθλητική παιδεία. Αν έχεις αποτελέσματα, σε κάνουν… άγαλμα. Έχουν κάνει πρόοδο σε πολλά πράγματα, από την καθαριότητα μέχρι και την τάξη στα γήπεδά τους, ειδικά σε αυτό της Φενέρ. Όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό δεν εκπροσωπείς μόνο εσένα και τη χώρα σου. Στην Τουρκία, πρέπει να σεβαστείς τη θρησκεία σου και τη δική τους.Πρέπει να ανοίγεις τον δρόμο για τους επόμενους γιατί χαρακτηρίζεσαι ως «Έλληνας», ως τέτοιους μας αντιμετωπίζουν. Είναι ανθρώπινο.
Για τα πρώτα βήματα στο μπάσκετ:
Με έσπρωξαν από μικρό στον Παπάγο, όπου βρήκα τον κόουτς Μπογατσιώτη. Είχαμε σπουδαία φουρνιά εκεί και ήμουν πολύ τυχερός και φτιάξαμε ομάδες με πορεία σε Β’ και Γ’ Εθνική.
Για τον Νίκο Μεντηλίδη (ο οποίος έστειλε μήνυμα στην εκπομπή) και τα παλιά χρόνια:
Ακολουθούσα πάντα τα χνάρια του, ακόμα και αν δεν το ξέρει. Πήρα από την ευγένειά του. Τι άλλο θέλεις από τον αθλητισμό; Το μπάσκετ ξεκινάει από τις γειτονιές. Ο φίλαθλος της πόλης πρέπει να αγαπήσει το παιδί που παίζει στην πόλη του. Πχ στον Παπάγο παλιά πήραν παιδιά από τον Χολαργό κλπ αλλά ενταχθήκαμε εκεί, γίναμε ένα με τους φιλάθλους, οι οποίοι μας αγάπησαν. Δεν έφυγαν εύκολα οι παίκτες τότε, οι παίκτες κράτησαν την ομάδα και έτσι δένεται και ο φίλαθλος που βλέπει τα ίδια παιδιά στην πλατεία μετά. Έτσι ήταν και ο Πανιώνιος.Κάπως έτσι πρέπει να φτιαχτούν ξανά οι ομάδες της γειτονιάς. Το θέμα είναι να φτάσει ένα νεαρό παιδί κάπου την ομάδα του. Πλέον, κυριαρχεί η ατομικότητα ενώ παλιά μας ένοιαζε πρωτίστως η ομάδα. Δεν πρέπει τα παιδιά να γίνονται μισθοφόροι.
Για τις Εθνικές ομάδες:
Όταν ήμουν στις μικρές Εθνικές Ομάδες της Ελλάδας με τον Μίσσα, είχα πρόταση από την Εθνική Λετονίας να την αναλάβω ως πρώτος. Λέω στον Κώστα λοιπόν πως δεν θα πάω τελικά. Και μου απάντησε πως ακόμα και αν θα έχανε πολλά χωρίς εμένα μαζί του, δεν θα μου μιλούσε ξανά. Με πίεσε να πάω και να ανοίξω τα φτερά μου. Και τελικά είχε δίκιο. Είναι γόητρο οι Εθνικές ομάδες, το να προπονήσεις μια οποιαδήποτε ομάδα είναι πολύ εύκολα γιατί θα σου δοθεί κάποτε η ευκαιρία. Ωστόσο, το πρεστίζ που σου δίνει μια Εθνική ομάδα είναι κορυφαίο, κάτι που έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και οι Αμερικανοί.
Αν θυμάται κάποιες παράξενες φιγούρες στην καριέρα του
Η φήμη του Blue Edwards που είχε από το ΝΒΑ τον ακολούθησε και εδώ. Ήταν ένας παίκτης με κορμί σίδερο, τον ακουμπούσαμε και πονάγαμε. Κάποιες φορές είχε κάποια προβλήματα, πονούσε παντού, από τη μύτη μέχρι τον αστράγαλό… Μου έκαναν μια φορά φάρσα, έκαναν και καλά οι παίκτριες πως τσακώνονταν μεταξύ τους και εμείς οι προπονητές ήμασταν στη μέση. Ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο, χάσαμε 10 χρόνια από τη ζωή μας μια μέρα πριν από ένα μεγάλο ματς, αλλά ήταν αστείο.Το έκαναν πολύ καλά.
Για τις παίκτριες που ξεχωρίζει:
Πολλές από τις αθλήτριές μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι καλύτερες στο WNBA. Μου έκανε φοβερή εντύπωση η Πένι Τέιλορ, έπαιζε όλες τις θέσεις σαν τον Φάνη. Μπορούσε να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Πάντα της άφηνα χρόνο στα αποδυτήρια να μιλήσει και αυτή. Ξεχωρίζω την Κάντανς Πάρκερ, κάθε φορά στο ανοιχτό γήπεδο κάρφωνε πάντα. Τα έκανε και αυτή στο παρκέ τα πάντα. Είχε άλλη αύρα παντού.
Για τον Έλληνα προπονητή και την εικόνα στο εξωτερικό:
Είμαστε πολύ εργατικοί και παίζουμε μοντέρνο μπάσκετ. Μπορούμε να προσαρμοστούμε στα καινούρια ήθη και έθιμα. Το ζήτημα είναι να προσαρμόζεσαι. Και ο Έλληνας προπονητής το κάνει αυτό άμεσα και με αξιοπρέπεια.Δεν είναι εύκολο το εξωτερικό, ακόμα και για τον Ιτούδη και Πρίφτη στη Ρωσία. Ο Έλληνας προπονητής φέρνει αποτελέσματα. Και γι’ αυτό τον επιλέγουν.
Για την επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ:
Έχουμε επαναπαυτεί στις δόξες του παρελθόντος, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο το παρελθόν. Πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα και υποδοχή για να πετύχεις κάτι και στο μέλλον. Δεν αρκεί το παρελθόν. Έχουμε καλούς δασκάλους στην Ελλάδα αλλά δεν έχουμε πρόγραμμα με την κατάλληλη στήριξη από την πολιτεία. Γιατί η ανάδειξη ταλέντων δεν είναι εύκολη υπόθεση στο μπάσκετ, ένα πολύ δύσκολο άθλημα.Δεν υπάρχει υποδομή ούτε στα σχολεία. Σε άλλες χώρες τα παιδιά πάνε με το ταλέντο στις ομάδες για να το αναπτύξουν παραπάνω. Εδώ πάνε για να γυμναστούν. Έχουμε χάσει πολύ χρόνο. Πρέπει όλοι μαζί ένα πρόγραμμα για το πως θα φέρουμε παιδιά στο μπάσκετ. Πλέον δεν υπάρχουν πολλά παιδιά στο μπάσκετ όσο υπήρχαν παλιά. Πώς θα βγουν ταλέντα πια;Όταν ήμουν στην Εθνική Γυναικών, είχα αναπτύξει ένα πρόγραμμα για να έρθουν στα μεγάλα μπασκετικά κέντρα παίκτριες από τον Βορρά. Είμαι σίγουρος ότι η Ομοσπονδία ασχολείται ήδη με αυτό. Πάντα θα υπάρχει η πρώτη ύλη και η αγάπη για το μπάσκετ στην Ελλάδα. Βολεύει και ο καιρός, έχουμε και τα συναισθήματα για να παίξουμε. Το θέμα είναι να τα φέρουμε και να τα κρατήσουμε στο μπάσκετ.
