Του Γιάννη Φιλέρη
Κάποτε ο Τόμας Γουόκαπ ήταν ένα “ελαφρύ” τεσσάρι που κέρδιζε τα ριμπάουντ, τα φάουλ των αντιπάλων και ήξερε να παίζει σπουδαίες άμυνες. Τον έλεγαν “snake”. Φίδι, επειδή ήξερε να χώνεται παντού και να ξεγλιστράει. Δυο φορές MVP της Soutlhland Conference με το άσημο κολέγιο του Stephen A. Austin, ήξερε να ελίσσεται αλλά και να εξελίσσεται. Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει την καριέρα του είναι ακριβώς αυτό. Η διαρκής εξέλιξή του και η μεταμόρφωσή του.
Στα 30 του χρόνια ο πυρόξανθος Αμερικανός έχει γίνει ένας από τους πιο κλασικούς πλέι μέικερ της EuroLeague, αλλάζοντας (όπως το… φίδι) σαν τα πουκάμισα τις θέσεις στο πέρασμά του Ατλαντικού. Κάποτε είχε σήμα κατατεθέν το “γενναίο” μούσι, που ταίριαζε γάντι με το παρατσούκλι της ομάδας του στο κολέγιο: “Ξυλοκόποι”.
Τώρα, έχοντας ξυριστεί (ή δεν αφήνει τόσο πυκνά γένια) μοιάζει περισσότερο με τον Captain America. Τη θρυλική μορφή από τα κόμικ της Marvel που κατατροπώνει τους αντιπάλους του με τη φοβερή και τρομερή του ασπίδα. Μια τέτοια, μοιάζει να έχει ο Γουόκαπ μαζί του σε κάθε αγώνα, αποκρούοντας κάθε παίκτη που αναλαμβάνει να εξουδετερώσει. Ή μάλλον να εξολοθρεύσει.
Από το “τέσσερα” στον άσο
Η διαρκής εξέλιξη του, η βελτίωση του αν προτιμάτε, είναι το βασικό χαρακτηριστικό του. Και αυτό το είδαμε πεντακάθαρα στη σειρά των πλέι οφ του Ολυμπιακού με τη Μονακό. Ο Γουόκαπ, αν δεν ήταν ο MVP των “ερυθρολεύκων”, σίγουρα ήταν ένας από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές της μεγάλης πρόκρισης στο Final Four.
Από την εποχή που έπαιζε στο “4”, ο Γουόκαπ δούλευε για να γίνει καλύτερος. Όταν κατάλαβε ότι στο ΝΒΑ πολύ δύσκολα θα έβρισκε θέση, άρχισε να κατεβαίνει και τις θέσεις της πεντάδας. Στη Γερμανία (Λούντβιγκσμπουργκ) έγινε τριάρι, στο Κάουνας μετακόμισε στο “2” και ο Γιασικεβίτσιους τον έπεισε ότι θα σταδιοδρομούσε ως κλασικός πλέι μέικερ.
Ο Γουόκαπ άκουσε τον προπονητή του και δούλεψε για ώρες, βελτιώνοντας όλα τα στοιχεία που τον έκαναν ένα αυθεντικό “άσο”. Καθαρόαιμος πόιντ γκαρντ, από τους λίγους που κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η συνέπεια του, η θέλησή του να διορθώνει τις αδυναμίες του, είναι τεράστια. Το έδειξε και φέτος στον Ολυμπιακό
Από… under έφτασε στο 43.5%
Ο Γουόκαπ δεν είναι κλασικός σουτέρ. Κάνει άλλα πράγματα πολύ καλά, μπορεί να “καταπιεί” οποιονδήποτε αντίπαλο, κανείς όμως δεν θα του έδινε τον χαρακτηρισμό του σουτέρ. Δεν ήταν και ο χειρότερος, όπως υποδείκνυε το 23.3% της κανονικής περιόδου. Τα τρία χαμένα σουτ εναντίον του Παναθηναϊκού, ακόμη ένα χαμένο στη Μαδρίτη, δημιούργησαν προς στιγμή ένα σχετικό μύθο ότι πρόκειται για… τουβλέρ. Με τους αντίπαλους, μάλιστα, να παίζουν συνέχεια κάτω από τα σκριν, προσφέροντας του επί της ουσίας το σουτ, το “πρόβλημα” άρχισε να διογκώνεται.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα στη χρονιά είχε φροντίσει να αποδείξει το αντίθετο. Κάποια μεγάλα σουτ (με την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου) βρήκαν τον στόχο. Ο Γουόκαπ πήρε σιγά σιγά τις ρεβάνς, πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό. Δούλεψε ασταμάτητα στο σουτ, μένοντας για ώρες στο ΣΕΦ και τα αποτελέσματα φάνηκαν στα πλέι οφ.
Ο Αμερικανός εκτόξευσε συνολικά τα νούμερα του. Πιο πολύ, όμως, στα σουτ τριών πόντων. Δείτε τις διαφορές
- Κανονική περίοδος: 21:26 (Λεπτά Συμμετοχής), 5.4π (51.2%, 23.3%τρ, 72.7%β) 2.4ρ, 2.6ασ, 1.1κλ, 1.4λ
- Πλέι οφ: 26:57 (Λ.Σ), 11.2π (75%δ, 43.5%τρ, 72.7%β), 2.2ρ, 3.4ασ, 1.2κλ, 1λ
Με 10/23 σουτ από τα 6.75μ, έκανε ένα βήμα μπροστά, κερδίζοντας το στοίχημα με τον εαυτό του και αναγκάζοντας τους προπονητές ν’ αλλάξουν την τακτική αντιμετώπιση του. Σε όλα αυτά προσθέστε μια τρομερή σωματοδομή και την απίστευτη άμυνα, για να βγάλετε την εικόνα μιας σχεδόν τέλειας εμφάνισης. Το τρίποντο στην εκπνοή του ημιχρόνου (για να ρίξει τη διαφορά στους 7π) και το σερί των 7π για να ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός 55-55 ήταν τα… κερασάκια στην τούρτα.
Το Final Four είναι πια αυτό που έρχεται: “Τρομερή σειρά, τρομερός αντίπαλος. Μπράβο στη Μονακό. Αλλά τώρα, που προκριθήκαμε, δεν πάμε να το απολαύσουμε αλλά για να το πάρουμε” είπε.
Ο Βασίλιε Μίτσιτς και ο Σέιν Λάρκιν, το κορυφαίο δίδυμο της Εφές στην περιφέρεια είναι οι επόμενοι… στόχοι του. Η προετοιμασία του σε αυτή τη σειρά που μάρκαρε διαδοχικά Τζέιμς, Μπέικον ακόμη και τον Πάρις Λι, είναι ιδανική για τη μονομαχία με τους Τούρκους!
Συνειδητοποιημένος για όλα
Η δήλωση δείχνει και το δεύτερο γνώρισμα του χαρακτήρα του. Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος, αλλά και ευχαριστημένος, παίζοντας στην Ευρωλίγκα και χτίζοντας την καριέρα του, χρόνο με το χρόνο, αγώνα με τον αγώνα. Η Ζάλγκιρις τού έδωσε την ευκαιρία να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, ο Ολυμπιακός να φτάσει στο Final Four και γιατί όχι να διεκδικήσει ακόμη και το τρόπαιο.
Δεν είναι από τους Αμερικανούς που σκέφτεται το ΝΒΑ, ούτε αεροβατεί κάθε καλοκαίρι ελπίζοντας ότι στο επόμενο summer league, θα συγκινήσει κάποια ομάδα υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο. Στον Ολυμπιακό, έτσι όπως δομήθηκε η φετινή ομάδα, είναι ένας σημαντικός κρίκος.
Αισθάνθηκε πολύ καλά, από την πρώτη στιγμή στον Πειραιά, ίσως γιατί ποτέ ο ρόλος και η θέση του στην ομάδα δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Αντιθέτως απολάμβανε της πλήρους εμπιστοσύνης του κόουτς Μπαρτζώκα που ήξερα ότι ο παίκτης με το μηδέν στην πλάτη θα έπαιζε, κάθε φορά, κυνηγώντας το άριστα δέκα.
Κυρίως ο Γουόκαπ δεν είχε πρόβλημα να παίξει τον ρόλο του αμυντικού εξολοθρευτή, όπως συνέβη πλειστάκις σε αγώνες της κανονικής περιόδου, αλλά και στα πλέι οφ να γίνει πρωταγωνιστής και στην επίθεση, παίρνοντας προσπάθειες και σουτ που έφευγαν σφαίρα προς το καλάθι των αντιπάλων. Όπως η ασπίδα του Captain America!
Πηγή: Sport 24
