Του Γιάννη Σταυρουλάκη
Ήταν η στιγμή που έμεινε να αντηχεί μέσα τους σε ένα παρόν ατελείωτο, που αποκολλήθηκε απότομα από τη ροή του χρόνου, μια στιγμή που κυρίεψε ξαφνικά το μέρος του στήθους προς την καρδιά όλων όσοι βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στο Σχηματάρι για τον αγώνα του Ερμή με τη Μελίκη.
Μια υπέρτατη πραγματικότητα, μια εικόνα τόσο δυνατή που θα μνημονεύεται εις το διηνεκές για τα δυνατά συναισθήματα που γέννησε, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο πως η αξία της μπασκετικής ζωής δεν μετριέται απαραίτητα σε νίκες και ανόδους, σε ένα φύλλο αγώνα ή σε μια εφήμερη χαρά.
Το παιχνίδι είχε κριθεί υπέρ των γηπεδούχων, οι φιλοξενούμενοι έκαναν δυο λάθη για να δώσουν την ευκαιρία στον Παναγιώτη Τζαβέλλα να σκοράρει και να ζήσει εικόνες και αισθήσεις πρωτόγνωρες.
Ο νεαρός αθλητής του Ερμή Σχηματαρίου, ένα παιδί με ειδικές ικανότητες, πέτυχε το καλάθι και αποθεώθηκε από τον κόσμο που βρέθηκε στο κλειστό, παίρνοντας δύναμη να συνεχίσει.
«Ο Παναγιώτης ήταν και είναι ένα κομμάτι της ομάδας μας. Είναι κάθε μέρα στο γήπεδο, μαζί μας. Κάθε μέρα! Δεν κάναμε, δηλαδή κάτι παραπάνω πέρα από το αυτονόητο. Ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό για εμάς. Και σίγουρα κάποια στιγμή θα ξαναγίνει…» παραδέχεται ο Νίκος Οικονόμου που καθοδηγεί τεχνικά την ομάδα, η οποία προτάσσει αξίες, όπως η κοινωνική προσφορά και η αλληλεγγύη.
«Σίγουρα η χρονιά θα είναι πετυχημένη αν η ομάδα ανέβει τελικά στην Α2. Αυτό είναι το αγωνιστικό, το προπονητικό, το τακτικό κομμάτι… Απλώς, εδώ στον Ερμή δεν θέλουμε να μείνουμε μόνο σε αυτό. Δεν μας γεμίζει μόνο αυτό… Γίνονται πράγματα πολύ πιο σημαντικά έξω από το γήπεδο. Για παράδειγμα, στις 17 Απριλίου, θα δώσουμε έναν φιλανθρωπικό αγώνα ανάμεσα στους βετεράνους του Ερμή και την τωρινή ομάδα ώστε να μαζέψουμε ρούχα, τρόφιμα και χρήματα για την Εκκλησία του Σχηματαρίου. Για να βοηθήσουμε κάποιες φτωχές οικογένειες».
«Μια στιγμή που θα με συνοδεύει για πάντα στη ζωή μου»
Ο Νίκος Οικονόμου θα κουβαλά για πάντα στη ψυχή του εκείνη την αγκαλιά του Παναγιώτη. «Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι… Ο Παναγιώτης συμμετέχει σε όλες τις προπονήσεις του ανδρικού. Κάνει κάποιες ασκήσεις με την μπάλα, είναι μαζί μας, είναι κανονικά μέλος της ομάδας μας. Θα έλθει, για παράδειγμα μετά από το τέλος της προπόνησης για το ζντο, είναι κομμάτι του συλλόγου. Έχει παίξει στο Παιδικό και στο Εφηβικό, γενικώς είναι πολλά χρόνια στον Ερμή Σχηματαρίου. Ο Παναγιώτης είναι Ερμής! Όλοι εδώ τον ξέρουν. Μην μένουμε σε ένα περιστατικό. Κατανοώ πως ενδεχομένως για τον κόσμο είναι μια ιστορία που έχει ενδιαφέρον όμως για εμάς είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Ό,τι έζησα εκείνο το απόγευμα θα με συνοδεύει για πάντα στη ζωή μου.
Γιατί η χαρά του άλλου, είναι δέκα φορές χαρά για μένα. Μόνο η αγκαλιά που μου έκανε στο τέλος… Τι να πω…
Αυτή την αγκαλιά την έχω εισπράξει μόνο από τα παιδιά μου! Που έχω τρία παιδιά, έτσι; Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα αυτό που έγινε τότε». Παράλληλα, ο βετεράνος φόργουορντ μιλάει για το κοινωνικό πρόσωπο του Ερμή: «Είπαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε μέσα από κάποιες δράσεις. Νιώθουμε πως πρέπει να δώσουμε πράγματα πίσω στην κοινωνία που στηρίζει αυτή την προσπάθεια. Όλο το Σχηματάρι έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια που κάνουμε στον Ερμή. Αρχίσαμε με τέσσερα παιδάκια στις ακαδημίες και πλέον έχουμε 130 παιδιά! Κάθε σαββατοκύριακο διοργανώνουμε το τουρνουά Φίλοι στο Μπάσκετ, καλώντας ακαδημίες από τις γύρω περιοχές. Βλέπουμε τα χαμόγελα και τον ενθουσιασμό των παιδιών και νιώθουμε πραγματικά γεμάτοι»!
«Το όνειρό μου είναι να σηκώσει ο Παναγιωτάκης την κούπα»
Ο πρόεδρος του Ερμή, Φάνης Φλώτσιος περιγράφει εκείνη την ξεχωριστή στιγμή στον αγώνα με τη Μελίκη που ενέπνευσε άπαντες στον σύλλογο και αποτελεί, ενδεχομένως τη μεγαλύτερη μπασκετική επιτυχία φέτος στο Σχηματάρι: «Θα πω μόνο ότι δυο μέρες έκλαιγα… Όχι ότι δεν περίμενα πως κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Η αλήθεια είναι ότι το είχαμε συζητήσει με τον κόουτς Οικονόμου, απλώς περιμέναμε να το ζήσουμε. Έκλαιγα, γιατί πολλοί άνθρωποι που ξέρουν τον Παναγιώτη, μας έδιναν συγχαρητήρια και βούρκωναν. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να κλαίει και να συγκινείται, πρέπει να είσαι… βράχος ή αναίσθητος για να μην συγκινηθείς κι εσύ. Ήλθε ο μπαμπάς του κλαίγοντας να μας πει ευχαριστώ, η μητέρα του το ίδιο. Δεν έχεις πολλά να πεις… Ήταν η πιο δυνατή στιγμή, δεν χρειάζονται λόγια. Ο Παναγιώτης είναι πάρα πολλά χρόνια στην ομάδα, απλώς ο Οικονόμου και προς τιμήν του αυτό, τον έκανε να πιστέψει ότι μπορεί να ονειρευτεί. Αυτή είναι η διαφορά…
Ο Παναγιώτης είναι μια ζωή στο μπάσκετ, από μικρό παιδί στις ακαδημίες αλλά δεν είχε βρεθεί ένας άνθρωπος να τον κάνει να το πιστέψει.
Ξέρετε τι μας είπε ο πατέρας του; “Είναι σαν να έχεις ένα παιδί στο καροτσάκι, να του έχει πει ο γιατρός έναν μήνα πριν: Φιλαράκι μου, χίλια συγγνώμη δεν πρόκειται να ξαναπερπατήσεις. Και να βλέπει το παιδί αυτό μέσα σε τρία λεπτά να σηκώνεται όρθιο και να αρχίσει σιγά-σιγά να κάνει βήματα”! Τι μπορώ να πω εγώ μετά»; Τονίζει δε με νόημα πως «οι νίκες και οι ήττες έρχονται και παρέρχονται. Η μεγαλύτερη επιτυχία μας δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαστε πρώτοι στη Β’ Εθνική. Είναι κάτι για το οποίο είχαμε βάλει ένα χρονοδιάγραμμα με τον Οικονόμου και είπαμε πως ο Ερμής πρέπει να παίξει στην Α2 σε βάθος πενταετίας. Σκοπός μας ήταν να γυρίσουμε την αγάπη που μας έχει δείξει η τοπική κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια. Κι επειδή πιστεύω ακράδαντα πως ένας αθλητικός οργανισμός εκφράζει πάντα την τοπική κοινωνία, εμείς είπαμε πως ο σύλλογος πρέπει να αγκαλιάσει το Σχηματάρι και να το κάνει γνωστό στο πανελλήνιο για το κοινωνικό του πρόσωπο. Αυτό που θέλω κι εύχομαι είναι να καταφέρουμε να τερματίσουμε πρώτοι στη Β’ Εθνική και να σηκώσει ο Παναγιωτάκης την κούπα! Αυτό είναι το όνειρό μου! Μακάρι να το πετύχουμε».
Για τον Παναγιώτη Ραφαήλ
Τα προηγούμενα χρόνια, άλλωστε ο Ερμής Σχηματαρίου στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για τη θεραπεία του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ που έπασχε από νωτιαία μυϊκή ατροφία, με τη διεξαγωγή φιλικού αγώνα που αφύπνισε συνειδήσεις και κινητοποίησε εκ νέου την προσπάθεια. «Προσπαθούμε να βοηθάμε όπου μπορούμε. Αυτό που είχε γίνει τότε για τον Παναγιώτη Ραφαήλ ήταν τρομερό. Μας είχαν τιμήσει με την παρουσία τους όλοι οι παλαίμαχοι και ο Γιάννης Ιωαννίδης.
Πριν από το ταξίδι στην Αμερική, είχαν μαζευτεί πολύ λίγα χρήματα. Και σιγά-σιγά, μέσω γνωστών και της τηλεόρασης, προωθήσαμε το θέμα. Ξαφνικά, σε ένα μήνα έγινε κάτι ανεπανάληπτο!
Ήταν η σπίθα που χρειαζόταν…» εξηγεί ο Νίκος Οικονόμου. «Όταν βλέπεις τον πατέρα του Παναγιώτη Ραφαήλ να σου λέει ότι το Σχηματάρι εκτίναξε την προσπάθεια μέσα από τη δημοσιότητα που πήρε όλο αυτό το θέμα και το παιδί είναι ακόμα ζωντανό, τότε λες πως κάτι κάνουμε σωστά… Πως κάνουμε κάτι ωραίο που αξίζει περισσότερο από όλες τις νίκες και όλες τις ανόδους» υπερθεματίζει ο Φάνης Φλώτσιος για τον Ερμή Σχηματαρίου, που έχει ήδη κάνει ενέργειες για να αποσταλεί φαρμακευτικό υλικό, ρούχα και ξηρά τροφή στην Ουκρανία. Που φιλοξένησε περισσότερες από 100 οικογένειες στο κλειστό έπειτα από τις πυρκαγιές της Εύβοιας, που διοργάνωσε δυο φιλανθρωπικούς αγώνες για τη μικρή Αλεξία που χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα το Πάσχα του 2019 και στηρίζει ουσιαστικά και έμπρακτα την εθελοντική αιμοδοσία ενώ όλα τα έσοδα από τα τμήματα υποδομής γυρίζουν στις ακαδημίες του συλλόγου. Εξάλλου, όπως κομπάζουν με περηφάνια, οι νίκες έρχονται και παρέρχονται. Τα σημαντικά, τα σπουδαία και τα μεγάλα γίνονται έξω από τις τέσσερις γραμμές.
