Επιλογή Σελίδας

Οι προσπάθειες των εθνικών ομάδων στα Παγκόσμια Κύπελλα ξεκινούν από τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και παρότι οι αγώνες αυτοί δεν συγκρίνονται με τα ματς του ίδιου του Μουντιάλ, δεν είναι λίγες οι φορές που άλλαξαν τις ζωές και τις καριέρες των πρωταγωνιστών τους. Ένας από αυτούς είναι κι ο Νταβίντ Ζινολά. Γεννημένος λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κοσμοπολίτικο Σεν Τροπέ, σε ένα μικρό χωριουδάκι περίπου 3.000 κατοίκων, το Γκασάν, ο Ζινολά μεγάλωσε παραδίπλα, στο λίγο μεγαλύτερο Σεν Μαξίμ που δεν φημίζεται για την ποδοσφαιρική του ιστορία. Ο Ζινολά όμως λάτρευε το ποδόσφαιρο και μεγάλωσε με δυο αφίσες στο δωμάτιό του. Μια του Γιόχαν Κρόιφ και μια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Η μητέρα του δούλευε στο ταχυδρομείο κι ο πατέρας του στα ναυπηγεία, δεν ήταν γόνος κάποιας πλούσιας οικογένειας.

Ο Νταβίντ έχει ταλέντο και πηγαίνει στις ακαδημίες της μεγάλης ομάδας της περιοχής, της Νις. Στη Νίκαια δεν μαθαίνει απλώς ποδόσφαιρο, αλλά και… γράμματα, καθώς πηγαίνει το πρωί στο σχολείο και το απόγευμα τρέχει να προλάβει τις προπονήσεις. Δεν ήταν εύκολο. Πολύ συχνά δεν προλάβαινε να φτάσει, αν υπήρχε κίνηση στον δρόμο. Μετά από μία τετραετία, στα 16 του χρόνια, οι άνθρωποι της Νις του είπαν ότι δεν έχει τα κατάλληλα σωματικά προσόντα, δεν είναι αρκετά δυνατός και ότι δεν τον θέλουν στην ομάδα. Παρότι δεν είχε παρατήσει το σχολείο, ήξερε ότι ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Η σωτηρία στην περίπτωσή του ήρθε από μια άλλη ομάδα της περιοχής, την Τουλόν. Ο Ζινολά δοκιμάστηκε και ικανοποίησε τους ανθρώπους του συλλόγου. Η πρώτη του χρονιά ήταν δύσκολη. Όπως και στη Νίκαια, έτσι και στην Τουλόν, ο κοντούλης, αδύναμος Ζινολά δεν έπειθε. Μέχρι που όλα άλλαξαν. Ο Ζινολά έβαλε 15 πόντους σε ένα καλοκαίρι σχεδόν, έφτασε να γίνει 1.86 σε ύψος. Πριν κλείσει τα 19 του, ανεβαίνει από τη Β’ ομάδα της Τουλόν στην ανδρική που δίνει μάχη για σωτηρία. Κάνει το ντεμπούτο του και γρήγορα παίρνει φανέλα βασικού και γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα πήγαιναν πρίμα. Οι παλιοσειρές, έβλεπαν ένα ομορφόπαιδο, σχετικά σοφτ, με εξαιρετική τεχνική και συχνά του έκαναν τη ζωή δύσκολη στα αποδυτήρια. Δεν το βάζει κάτω όμως.

Παίζει σε πολλά ματς στο 2ο γύρο της χρονιάς 1985-86 κι η Τουλόν σώζεται σε τριπλή ισοβαθμία και σε πάνω από 30 ματς τις επόμενες δύο χρονιές. Την πρώτη, η ομάδα του σώζεται στο τέλος, αλλά το 1988 κάνει μια εξαιρετική πορεία τερματίζοντας στην 5η θέση της Λιγκ 1, μόλις 3 βαθμούς μακριά από την Ευρώπη. Ο Ζινολά έχει ήδη αγωνιστεί στο περίφημο τουρνουά της Τουλόν, μια διοργάνωση που συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα ταλέντα του κόσμου και πολύ πριν από τα Μουντιάλ Κ20, καθόριζε τα επόμενα μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου. Η Γαλλία το κατακτά και ο Ζινολά βγαίνει καλύτερος παίκτης. Στον τελικό, η Γαλλία κερδίζει στα πέναλτι τη Βουλγαρία του Στόιτσκοφ. Ο 20χρονος Νταβίντ δεν ξέρει ότι πολλοί από αυτούς τους αντιπάλους του θα είναι παρόντες μερικά χρόνια αργότερα στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του.

Αγωνίζεται κυρίως σαν αριστερό χαφ, αλλά όταν δοκιμάζεται ως 10αρι, αποκτά αέρα ελευθερίας που του επιτρέπει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Η επιτυχία στο τουρνουά της Τουλόν, αλλά και η 5η θέση της (ομάδας) Τουλόν τον έχουν κάνει ένα μεγάλο όνομα. Η Ρασίνγκ Παρί του επιχειρηματία Ζαν Λουκ Λεγκαρντέ δίνει ένα μεγάλο ποσό και τον αγοράζει. Ο Λεγκαρντέ μοιράζει χρήμα, φέρνοντας τον προπονητή της Πόρτο Αρτούρ Ζόρζε και μαζί τον Λουίς Φερναντέζ. Η ομάδα περνά κρίση όμως και τελικά σώζεται την τελευταία στιγμή, στη διαφορά των γκολ από το Στρασβούργο. Ο Λεγκαρντέ αποχωρεί από τον σύλλογο κι η Ρασίνγκ αναγκάζεται να πουλήσει τους καλύτερους παίκτες της. Ο Ζινολά μαζί με άλλους νεαρούς ποδοφαιριστές καλείται να κάνει την υπέρβαση την επόμενη σεζόν. Η Ρασίνγκ Παρί δίνει τη μάχη της, αλλά τελικά υποβιβάζεται. Έναν βαθμό μακριά από τη Νις και τα μπαράζ, τρεις μακριά από την απευθείας σωτηρία. Κάνει όμως μια εξαιρετική πορεία στο κύπελλο αποκλείοντας Μπορντώ και Μαρσέιγ (του Ταπί). Φτάνει στον τελικό, αλλά χάνει τελικά με 2-1 στην παράταση από τη Μονπελιέ, με τον Ζινολά να σκοράρει.

Επόμενος σταθμός, η αξιόλογη τότε Μπρεστ, αλλά η κακή μοίρα του τον ακολουθεί και εκεί. Η ομάδα παρότι πάει καλά αγωνιστικά, αντιμετωπίζει διοικητικά προβλήματα και υποβιβάζεται, παρότι τερματίζει 11η. Ο Νταβίντ την ακολουθεί στη 2η εθνική, αλλά η ομάδα διαλύεται. Ο Ζινολά, μαζί με όλο το ρόστερ, μένει ελεύθερος. Οι μεγάλοι σύλλογοι τον θέλουν κι αυτός προτιμά την επιστροφή στο Παρίσι για την Παρί Σεν Ζερμέν, παρά τη Μαρσέιγ του Ταπί. Εκεί είναι που το αστέρι θα του εκτιναχθεί. Η Ευρώπη θα τον μάθει για τα καλά στις 17 Μαρτίου του 1993. Η ΠΣΖ υποδέχεται τη Ρεάλ Μαδρίτης στη ρεβάνς του 3-1 του Μπερναμπέου. Κάνει μια επική ανατροπή με 4-1, κι ο Ζινολά σκοράρει ένα υπέροχο γκολ, κερδίζοντας το παρατσούκλι El Magnifico από τα ισπανικά ΜΜΕ.

Βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του. Τα φώτα της δημοσιότητας είναι πάνω του. Δεν παίζει τόσο στην εθνική και αυτό δεν του αρέσει. Στις 17 Νοεμβρίου του 1993 η Γαλλία υποδέχεται τη Βουλγαρία κι ο Ζινολά συναντά αρκετές γνωστές φάτσες από την Τουλόν. Οι Γάλλοι θέλουν απλώς μία ισοπαλία για να πάνε στα γήπεδα της Αμερικής, στο Μουντιάλ του 1994. Ο Καντονά ανοίγει το σκορ και ο Κονσταντίνοφ ισοφαρίζει. Ο Ουγιέ αποσύρει στο 69′ τον Παπέν και περνάει τον Ζινολά. Στο 89′ η Γαλλία κερδίζει ένα φάουλ, σχεδόν στο κόρνερ. Μένουν είκοσι δευτερόλεπτα για να κρατήσει το 1-1 και την πρόκριση σε ένα Μουντιάλ. Ο Ζινολά αντί να δαγκώσει την μπάλα, να πάει στο κόρνερ και να καθυστερήσει, αποφασίζει να κάνει μια (πολύ άστοχη) σέντρα. Οι Βούλγαροι παίρνουν την μπάλα και στην επίθεσή τους, ο Κονσταντίνοφ βάζει μια γκολάρα που γράφει ιστορία για το ποδόσφαιρο της Βουλγαρίας.

Την ίδια στιγμή η Γαλλία βυθίζεται σε ποδοσφαιρικό πένθος. Το 1-2 αφήνει την ομάδα εκτός Μουντιάλ. Ο Ουγιέ σε μια σπάνια στιγμή, τα ρίχνει όλα στον Ζινολά. Οι χαρακτηρισμοί που ακούγονται για τον ποδοσφαιριστή είναι σκληροί. «Έστειλε έναν πύραυλο Exocet [σ.Σ. γαλλικής κατασκευής πύραυλος που πρωτοεμφανίστηκε στον πόλεμο των Φόκλαντς] στην καρδιά του γαλλικού ποδοσφαίρου», είπε για τον παίκτη του. «Διέπραξε ένα έγκλημα κατά της ομάδας του», συμπλήρωσε. Από κοντά κι οι γαλλικές εφημερίδες που χαρακτήρισαν τον Ζινολά ως τον «δολοφόνο του γαλλικού ποδοσφαίρου». Ο Νταβίντ γίνεται το μαύρο πρόβατο ολόκληρης της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι όντως έκανε το σφάλμα. Αλήθεια είναι επίσης ότι δεν βγήκε καμία εντυπωσιακή αντεπίθεση με ταχύτητα. Οι Γάλλοι θα μπορούσαν να είχαν κάνει ένα φάουλ, να είχαν σταματήσει την μπάλα, ή έστω να έκλειναν καλύτερα τον Κονσταντίνοφ. Ο ίδιος ο σκόρερ είπε ότι ο Ζινολά δεν έφταιγε σε τίποτα, ότι ο Ουγιέ έλεγε στους παίκτες του να παίζουν επιθετικά στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο Ουγιέ ήταν που έβγαλε αλλαγή τον εξαιρετικό και έμπειρο Φρανκ Σοζέ. Η Γαλλία άλλωστε είχε αυτοκτονήσει στο προηγούμενο ματς με το Ισραήλ, χάνοντας και αναγκάζοντας τον Πλατινί να περιγράψει το αποτέλεσμα ως την πιο ντροπιαστική ήττα των τρικολόρ τα τελευταία 40 χρόνια. Θα μπορούσε να είχε καθαρίσει εκεί την πρόκριση. Ο Στόιτσκοφ δήλωσε ότι έβλεπε τον φόβο στα μάτια των Γάλλων σε όλο το ματς. Αλλά πάντα, το εύκολο θύμα, ο μοιραίος, είναι αυτός που κάνει το τελευταίο λάθος. Κι αυτός ήταν ο Νταβίντ Ζινολά.

Ο Ουγιέ δεν το ξεπερνά ποτέ, αναφέρεται εκ νέου με άσχημα λόγια στη βιογραφία του. Ο Ζινολά κάνει μέχρι και μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Ουγιέ. Η υπόθεση λήγει στα δικαστήρια το 2012 με τον Ουγιέ να αθωώνεται. Η κόντρα τους δεν σταμάτησε ποτέ. Ακόμα και το 2015 με δηλώσεις τους, Ουγιέ και Ζινολά θυμήθηκαν τα παλιά. Ή για να είμαστε ακριβείς, ο Ουγιέ κατηγόρησε και πάλι τον Ζινολά κι αυτός απάντησε.

Ο Ζινολά δεν το βάζει κάτω μετά το ματς με τη Βουλγαρία. Κάνει εκπληκτική σεζόν στην Παρί, βγαίνει πρώτος σκόρερ της με 13 γκολ και κατακτά το πρωτάθλημα. Ανακηρύσσεται καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος. Συνεχίζει στην ΠΣΖ, αλλά οι σχέσεις του με τον Λουί Φερναντέζ δεν είναι καλές. Ζητάει να φύγει και θέλει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, αφού το είδωλό του, ο Γιόχαν Κρόιφ, τον θέλει στην Μπαρτσελόνα και του το λέει σε συνάντησή τους. Η μεταγραφή καθυστερεί γιατί η Μπαρτσελόνα προσπαθεί να αδειάσει θέση ξένου, η ΠΣΖ χάνει την υπομονή της και τελικά τον πουλάει στη Νιούκαστλ. Σίγουρα όχι το καλύτερο μέρος για αντι-Βαρκελώνη.

Μπορεί στη Γαλλία να είναι αστέρι, στην Αγγλία όμως είναι ένας άγνωστος. Σε πρόσφατη συνέντευξή του διηγείται την πρώτη του συνάντηση με τους Άγγλους δημοσιογράφους που δεν τον γνώριζαν και τον ρωτούσαν να τους πει ποιος είναι. Και δεν μιλάμε για την τωρινή Πρέμιερ Λιγκ με τόση ποιότητα. Ο Ζινολά δεν πτοείται, παίρνει την πλούσια κόμη του (που θα τον οδηγήσει άλλωστε και σε διαφήμιση σαμπουάν αργότερα) και αποφασίζει να τους “ξεβλαχέψει” ποδοσφαιρικά. Την ίδια κομψότητα που βγάζει η εμφάνισή του, καταθέτει και ποδοσφαιρικά με τη φινέτσα του. Σε ένα αγγλικό ποδόσφαιρο που ακόμα σκέφτεται με όρους 4-4-2, γιόμες και μετά βόλτα στην παμπ για pints, ο Ζινολά είναι από τους πρώτους ξένους σταρ. Δένει στη Νιούκαστλ, ταιριάζει με τον Κέβιν Κίγκαν και για μεγάλο χρονικό διάστημα η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας. Ο Κίγκαν του δίνει ελευθερία, η Νιούκαστλ παίζει όμορφο, επιθετικό ποδόσφαιρο κι ο Γάλλος μαγεύει. Τελικά, το όμορφο παραμύθι τελειώνει με την ομάδα στη 2η θέση και τη Γιουνάιτεντ πρωταθλήτρια.

Η Μπαρτσελόνα τον θέλει ξανά, αλλά ο Κίγκαν βάζει βέτο. Δεν θέλει να χάσει το αστέρι του. Χάνεται οριστικά η μεγάλη ευκαιρία για τον Νταβίντ. Η Νιούκαστλ βγαίνει ξανά 2η, αλλά η φυγή του Κίγκαν και η έλευση του Νταλγκλίς χαλάνε την πορεία του Ζινολά. Ο Γάλλος παίρνει το ταλέντο του στο Λονδίνο και την Τότεναμ. Λατρεύεται από τους οπαδούς και εκεί, βγαίνει στα 32 του καλύτερος παίκτης στο πρωτάθλημα του 1999 (ο πρώτος που το κατάφερε χωρίς να ανήκει στους δυο πρώτους της βαθμολογίας) και παρότι μένει μόλις τρεις σεζόν στην ομάδα, το 2008 μπαίνει στο Hall of Fame της. Οι τίτλοι άλλωστε για την Τότεναμ δεν είναι κάτι συνηθισμένο κι ο Ζινολά παίζει σημαντικό ρόλο στο Λιγκ Καπ του 1999 που κατακτούν οι Σπερς.

Ο Ζινολά τερμάτισε τη καριέρα με περάσματα από Άστον Βίλα και Έβερτον χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο είναι γεμάτη. Πέρα από το μόντελινγκ, ο Ζινολά έκανε μαθήματα υποκριτικής και έπαιξε στη γαλλική ταινία μικρού μήκους Ροζμπίφ, κάνοντας τον… χασάπη Ντιντιέ (το φιλμάκι υπάρχει διαθέσιμο στο Ίντερνετ και κατέβηκε στις Κάννες), ενώ αργότερα έκανε τον Γερμανό ελεύθερο σκοπευτή στην αποτυχημένη ταινία “The Last Drop”, τον Γάλλο φωτογράφο μόδας σε μια γκεστ εμφάνιση στα… Ατίθασα Νιάτα, τη φωνή μιας… γαρίδας στη γαλλική μεταγλώττιση του Nemo, ενώ σύμφωνα με όσα λέει παραλίγο να παίξει και στο Casino Royale. Συμμετείχε στο γαλλικό Dancing with the Stars, φτιάχνει το δικό του κρασί και αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος για πρόεδρος της FIFA, αποσύροντας την υποψηφιότητά του λίγο αργότερα. Μένει αξέχαστος στους οπαδούς της Νιούκαστλ και της Τότεναμ, αλλά δεν κατακτά ποτέ τη διασημότητα που του αξίζει, δεν κατακτά και τους τίτλους που του αξίζουν. Του μένει το απωθημένο για την Μπαρτσελόνα, αλλά και για την εθνική. Οι εμφανίσεις του είναι σποραδικές, παίζει ξανά το 1994 σε κάποια φιλικά, συμμετέχει στα προκριματικά για το Euro 1996, αλλά φοράει για τελευταία φορά τη φανέλα της εθνικής το 1995. Παρά τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις στην Αγγλία και τις εκκλήσεις των Άγγλων οπαδών προς τον Ζακέ, δεν παίζει ξανά. Ο ίδιος πιστεύει ότι αν είχε πάει στην Μπαρτσελόνα, θα αναγκάζονταν να τον καλέσουν. Ένας εξαιρετικός, άερινος ποδοσφαιριστής-sex symbol, που χρειάστηκε να κουβαλήσει πάνω του το βάρος της αποτυχίας μιας ολόκληρης χώρας. Ο Ζινολά βρήκε δυνάμεις και επέστρεψε μετά το κάζο, όπως σχεδόν επέστρεψε στη ζωή και το 2017 όταν έπαθε ανακοπή παίζοντας ποδόσφαιρο και ένας φίλος τον επανέφερε στη ζωή.

Πηγή: Stoiximan Blog

Pin It on Pinterest

Shares
Share This