Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Στην Μπαρτσελόνα γίνεται ο κακός χαμός με την απόφαση των Καταλανών να στείλουν στην εξέδρα (δια στόματος μάλιστα του ίδιου του Τσάβι) τον Ουσμάν Ντεμπελέ, κατόπιν της άρνησης του Γάλλου εξτρέμ να ανανεώσει το συμβόλαιό του που ολοκληρώνεται το προσεχές καλοκαίρι.
Στην Ελλάδα ο Τάσος Χατζηγιοβάνης επίσης μοιάζει να τίθεται στο περιθώριο από τον Παναθηναϊκό, μετά το δικό του «όχι» στην πρόταση ανανέωσης που του έχει κατατεθεί.
Την ίδια ώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη μαίνονται «καυτές» διαπραγματεύσεις ομάδων με τα μεγάλα τους αστέρια, έξι μήνες πριν την ολοκλήρωση της συνεργασίας τους, βάσει συμβολαίου και με τους ποδοσφαιριστές να έχουν από τώρα δικαίωμα να επιλέξουν την ομάδα που θα συνεργάζονται από τον Ιούλιο του 2022. Από το σίριαλ Λίβερπουλ – Σαλάχ, μέχρι τις συζητήσεις Ολυμπιακού – Ελ Αραμπί, παντού απ’ άκρη σ’ άκρη της Γηραιάς Ηπείρου τίθεται κάθε χειμώνα ένα δίλημμα που διχάζει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη:
Τι πρέπει να κάνει μια ομάδα όταν ένας παίκτης δεν αποδέχεται την πρόταση ανανέωσης συνεργασίας που του κατατίθεται; Τον παρκάρει στην εξέδρα; Χρησιμοποιεί τον παραγκωνισμό του από την ενδεκάδα ως μέσο πίεσης στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη; Διαχωρίζει ολοκληρωτικά το σκέλος των συζητήσεων με την αγωνιστική λειτουργία και συνεχίζει να του εμπιστεύεται ρόλο πρωταγωνιστή;
Ο Μελισσανίδης, η ΑΕΚ και τα… κρεμασμένα δελτία στο Κορωπί
Ουδείς μπορεί να απαντήσει κατηγορηματικά «αυτή είναι η σωστή επιλογή» ή «αυτή δεν είναι». Ο λόγος είναι πολύ απλός. Έχουμε δει διοικήσεις ομάδων να λαμβάνουν ολοκληρωτικά διαφορετικές αποφάσεις και να εισπράττουν… εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα.
Για να αναφερθούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα υπάρχουν δύο τάσεις στην ποδοσφαιρική αγορά: Η μία είναι αυτή που παρατηρούμε να τηρεί η Μπαρτσελόνα απέναντι στον Ντεμπελέ και θυμίζει πολύ την αντίστοιχη στάση του Δημήτρη Μελισσανίδη τον Δεκέμβριο του 2018 απέναντι στους τρεις «αρνητές» της ΑΕΚ: Τον Τάσο Μπακασέτα, τον Αντρέ Σιμόες και τον Βασίλη Λαμπρόπουλο. Με προσωπική απόφαση του μεγάλου αφεντικού της «Ένωσης» τα δελτία των τριών ποδοσφαιριστών είχαν… κρεμαστεί στα αποδυτήρια των Σπάτων και για ένα διάστημα δεν μετείχαν καν στις αποστολές της ομάδας.
Ο Κλοπ, η Λίβερπουλ και τα… μελιστάλακτα αντίο
Υπάρχει, βέβαια και η αντίθετη στρατηγική, αυτή που ακολουθεί συνήθως η Λίβερπουλ επί των ημερών του Γιούργκεν Κλοπ με τα δικά τα αστέρια. Πιο νωπό παράδειγμα η περίπτωση του Τζίνι Βαϊνάλντουμ. Επί αρκετούς μήνες ο Ολλανδός αρνείτο να υπογράψει την εξαιρετική πρόταση ανανέωσης που του είχαν καταθέσει οι «κόκκινοι» και τελικά άφησε το «Άνφιλντ» για να μετακομίσει στο «Παρκ Ντε Πρενς».
Τι έκανε η Λίβερπουλ; Τον αξιοποίησε στο έπακρο μέχρι την τελευταία μέρα του συμβολαίου του, τον ευχαρίστησε για την πολυετή συνεισφορά του στο σύλλογο στο τελευταίο του παιχνίδι με μια συγκινητική τελετή και οι δρόμοι τους χωρίσανε… μέσα στα μέλια. Αντίστοιχη τακτική μοιάζει να ακολουθεί ο Κλοπ και με την περίπτωση του Μο Σαλάχ, παρά το γεγονός ότι το οικονομικό χάσμα που δείχνει να χωρίζει τις δύο πλευρές μοιάζει… χαώδες.
Το σίγουρο είναι ότι μοιάζει λάθος να επιχειρήσουμε να εξάγουμε κάποιον γενικό κανόνα περί «σωστού» ή «λάθους» για όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις, πολύ απλά γιατί κάθε υπόθεση διαθέτει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά.
Το ιδανικό είναι πάντα και οι δύο πλευρές (τόσο η ομάδα, όσο και ο ποδοσφαιριστής) να εισπράττουν το μέγιστο δυνατό κέρδος μέχρι το τελευταίο λεπτό της συνεργασίας τους. Δεν είναι, όμως, πάντα εύκολο να συμβεί αυτό γιατί τις περισσότερες φορές τα συμφέροντα των δύο κατά τη διάρκεια μιας διαπραγμάτευσης θυμίζουν… συγκρουόμενα σε λούνα παρκ.
Στις μεταγραφές και τις διαπραγματεύσεις κλειδί είναι ο επαγγελματισμός των ποδοσφαιριστών
Υπάρχει, ωστόσο, πάντα ένας καταλύτης που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Ουκ ολίγοι παίκτες (που μετρούν πολλά από τα δεδομένα της ζωής τους σε δολάρια ή ευρώ) χάνουν το μυαλό τους, όποτε καλούνται να λάβουν μια σοβαρή επαγγελματική απόφαση. Οι ίδιοι είναι οι πρώτοι που ξεχνούν ότι οφείλουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στην ομάδα που τους πληρώνει, και μάλιστα αδρά, μέχρι την τελευταία μέρα του συμβολαίου τους και έξι μήνες πριν τη λήξη του μοιάζουν… αλλού για αλλού. Προσέχουν τα πόδια τους, χαμηλώνουν ταχύτητα, εμφανίζονται ξενερωμένοι στα αποδυτήρια, μοιάζουν να ταξιδεύουν στον επόμενο σταθμό της καριέρας τους, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο προηγούμενος. Υπάρχουν και οι κάπως… ελαφρόμυαλοι που πιστεύουν ότι θα τιμωρήσουν την ομάδα τους αν δεν παίζουν καλά, αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις στον κανόνα.
Πάντα ο επαγγελματισμός του κάθε ποδοσφαιριστή είτε απλοποιεί, είτε δυσκολεύει όχι μόνο μια διαπραγμάτευση, αλλά και το κλίμα κάτω από το οποίο θα ολοκληρωθεί η συνεργασία των δύο πλευρών.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε ολόκληρη την Ευρώπη οι επόμενες εβδομάδες αναμένονται άκρως ενδιαφέροντες γιατί τα ανοιχτά μέτωπα διαπραγματεύσεων εντός και εκτός συνόρων είναι αρκετά και… καυτά!
Πηγή: Sportday
