Του Νίκου Μπουρλάκη
Το 3Χ3 είναι το μπάσκετ που αγαπήσαμε από μικροί. Γιατί μας αρέσει το 3Χ3; Πριν αναζητήσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που καθορίζουν τους κανόνες του καλό θα ήταν να το δούμε λίγο πιο ρομαντικά και νοσταλγικά το ζήτημα. Κι όλα αυτά συμπυκνώνονται σε μια ερώτηση: «Υπάρχει κάποιος που δεν έχει παίξει μονό;»!
Από το «μονό» με τους φίλους μας μάθαμε να αγαπάμε το μπάσκετ. Και στα νεανικά μας χρόνια, στα ανοιχτά γήπεδα εκεί όπου καλλιεργήθηκε σε βάθος το μπάσκετ, παίξαμε περισσότερα μονά παρά διπλά. Με τους φίλους, με την παρέα, με κόντρες που κρατούσαν ως αργά το βράδυ και με ραντεβού που ανακοινώνονταν για την επόμενη μέρα, με μεγαλύτερο κίνητρο και περισσότερο πείσμα.
Στο μονό και στα ανοιχτά γήπεδα προσπαθήσαμε να μιμηθούμε όλες εκείνες τις μαγικές κινήσεις που βλέπαμε από τα είδωλα της εποχής. Οπότε δε χρειάζεται να ψάχνουμε περισσότερες εξηγήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι το 3Χ3 εξελίχθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια. Έγινε και Ολυμπιακό Άθλημα για πρώτη φορά στο Τόκιο το 2021, με τη Λετονία και τις ΗΠΑ να κατακτούν το χρυσό σε άντρες και γυναίκες αντίστοιχα.
Η ΕΟΚ βλέποντας την «έκρηξη» που παρατηρείται σε όλο το μπασκετικό πλανήτη με το 3Χ3 αποφάσισε να φέρει στην Ελλάδα μια διοργάνωση: Το Ευρωπαϊκό U17 που θα διεξαχθεί μέσα στο χρόνο αυτό και αποτελεί μια από τις πολλές διοργανώσεις που θα δούμε στη χώρα μας μέσα στην επόμενη τριετία.
Γιατί όμως υπάρχει μια τέτοια εξέλιξη; Απόλυτα λογικό όπως αναφέραμε και στην αρχή, ακριβώς επειδή μας θυμίζει τα νιάτα μας και δεν υπάρχει ένας που να μην έχει παίξει ένα μονό.
Από το 1992 όταν μια μεγάλη αθλητικά εταιρεία αποφάσισε να προωθήσει το streetball που βέβαια ήταν 3Χ3 έχει υπάρξει τεράστια πρόοδος. Ήδη στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα άρχισαν να σταθεροποιούνται οι κανόνες (η αλήθεια είναι ότι κάθε «μονό» είχε τα δικά του) ενώ η FIBA από το 2007 άρχισε να φτιάχνει διοργανώσεις.
Το πρώτο τεστ έγινε στις 3 Νοεμβρίου του 2007 στο Μακάου όπου διοργανώθηκαν οι Ασιατικοί Αγώνες Κλειστού χώρου. Το 3Χ3 ήταν άθλημα επίδειξης και το Ιράν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο αφού επικράτησε με 33-28 της Κίνας. Τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο του 2008, η FIBA έκανε κι άλλες διοργανώσεις στην Δομηνικανή Δημοκρατία και στην Ινδονησία.
Η επίσημη πρεμιέρα ήταν στους Αγώνες Νέων της Ασίας το 2009 με 35 ομάδες συνολικά (19 αγοριών και 16 κοριτσιών) να παίρνουν μέρος, στη Σιγκαπούρη. Το 2010, το 3Χ3 ήταν άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, επίσης στη Σιγκαπούρη.
Κι από τότε άρχισε η ανάπτυξη. Περίπου 15 χρόνια μετά το πρώτο τεστ, το 3Χ3 έχει καθιερωθεί και αναπτύσσεται διαρκώς.
Οι κανόνες που ισχύουν είναι οι εξής:
Κάθε ομάδα έχει τρεις παίκτες και έναν αναπληρωματικό. Στο τερέν πρέπει να βρίσκονται τρεις παίκτες από κάθε ομάδα.
Ο αγώνας παίζεται στο μισό γήπεδο. Το πλάτος είναι στα 15 μέτρα και το μήκος στα 11 με βάση τους κανόνες της FIBA.
Η μπάλα έχει το μέγεθος μιας μπάλας μπάσκετ μεγέθους 6 όπως χρησιμοποιείται στο μπάσκετ γυναικών σε αγώνα πλήρους γηπέδου και η μάζα της είναι αυτή του τυπικού μεγέθους 7 στο παιχνίδι του πλήρους γηπέδου ανδρών.
Πραγματοποιείται ρίψη νομίσματος πριν από το παιχνίδι. Η νικήτρια ομάδα μπορεί να επιλέξει να πάρει την κατοχή της μπάλας στην αρχή του παιχνιδιού ή να πάρει την πρώτη κατοχή μιας πιθανής παράτασης. Αυτό σημαίνει ότι αν το παιχνίδι πάει στην παράταση, η πρώτη κατοχή πηγαίνει στην ομάδα που ξεκίνησε το παιχνίδι στην άμυνα.
Κάθε εύστοχο σουτ μετράει για ένα πόντο εκτός αν είναι έξω από τη γραμμή του τριπόντου οπότε μετράει για δύο.
Το παιχνίδι είναι μία περίοδος 10 λεπτών με «ξαφνικό θάνατο» στους 21 πόντους. Νικήτρια είναι η πρώτη ομάδα που θα σκοράρει 21 ή η ομάδα με το μεγαλύτερο σκορ στο τέλος των 10 λεπτών. Η ισοπαλία οδηγεί σε παράταση που δεν έχει συγκεκριμένο χρόνο. Όποια ομάδα σκοράρει δύο πόντους κερδίζει το παιχνίδι. Σημειώστε ότι εάν ένα παιχνίδι είναι ισόπαλο στο 20 στο τέλος της κανονικής περιόδου το να φτάσετε στο 21 δε σημαίνει ότι έληξε.
Το παιχνίδι ξεκινά με την αμυνόμενη ομάδα να ανταλλάσσει την μπάλα με την επιτιθέμενη πίσω από το τόξο των τριών πόντων. Αυτή η ανταλλαγή χρησιμοποιείται επίσης για την επανεκκίνηση του παιχνιδιού από οποιαδήποτε κατάσταση που είναι «νεκρή» η μπάλα. Εάν υπάρξει υπόδειξη όπως τεχνική ποινή ή αντιαθλητικό φάουλ όπως η ομάδα που δεν τιμωρήθηκε με την ποινή θα πάρει την κατοχή.
Χρησιμοποιείται χρονόμετρο 12 δευτερολέπτων.
Αν η αμυνόμενη ομάδα κερδίσει κατοχή μέσα στο πλαίσιο του «τόξου» με ένα κλέψιμο, ένα μπλοκ ή ένα ριμπάουντ, τότε θα πρέπει να κυκλοφορήσει τη μπάλα έξω από το «τόξο» ώστε να πάρει δικαίωμα για σουτ.
Μετά από εύστοχο σουτ ή ελεύθερη βολή (εκτός αν αφορά τεχνική ποινή, αντιαθλητικό και 10 ή περισσότερα ομαδικά φάουλ) το παιχνίδι ξαναρχίζει με έναν παίκτη από την ομάδα που δε σκόραρε να παίρνει τη μπάλα κάτω από το καλάθι και στη συνέχεια με ντρίπλα ή πάσα να τη μετακινεί σε ένα σημείο πίσω από το «τόξο». Δεν επιτρέπεται η άμυνα μέσα στο ημικύκλιο κάτω από το καλάθι.
Αλλαγές επιτρέπονται μόνο όταν είναι «νεκρή» η μπάλα. Ο αναπληρωματικός μπορεί να μπει μόνο πίσω από την τελική γραμμή απέναντι από το καλάθι και η αλλαγή γίνεται επίσημη μόλις ο παίκτης που αποχωρεί από το παιχνίδι έχει σωματική επαφή με τον αναπληρωματικό.
Ένα τάιμ άουτ επιτρέπεται σε κάθε ομάδα.
Ο παίκτης που κάνει δύο αντιαθλητικά φάουλ, αυτομάτως αποβάλλεται.
Κάθε τεχνική ποινή υπολογίζεται ως ένα ομαδικό φάουλ ενώ κάθε αντιαθλητικό ως δύο.
Φάουλ σε προσπάθεια εντός του «τόξου» αποφέρουν μια βολή ενώ εκτός «τόξου» αντίστοιχα δύο βολές.
Το 7ο, το 8ο και το 9ο ομαδικό φάουλ δίνουν δύο βολές στον αντίπαλο. Απ’ εκεί και πέρα αποφέρουν δύο βολές αλλά και κατοχή της μπάλας. Είναι ο κανόνας «μπόνους».
Οι τεχνικές ποινές επιφέρουν μια βολή και η κατοχή πηγαίνει στην ομάδα που την είχε.
Το πρώτο αντιαθλητικό φάουλ καταλήγει σε δύο ελεύθερες βολές. Οποιοδήποτε οδηγεί σε αποβολή παίκτη (είτε το δεύτερο αντιαθλητικό φάουλ ενός παίκτη είτε ένα φάουλ αποβολής) έχει ως αποτέλεσμα δύο ελεύθερες βολές και κατοχή.
Τα επιθετικά φάουλ, αν όχι τεχνικές ποινές, αντιαθλητικά ή που οδηγούν σε αποβολή, δεν καταλήγουν ποτέ σε ελεύθερες βολές, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ομαδικών φάουλ.
Σε περίπτωση διπλού φάουλ, δεν δίνονται ελεύθερες βολές σε καμία από τις δύο ομάδες, ανεξάρτητα από τον αριθμό των φάουλ της ομάδας ή εάν τα διπλά φάουλ ήταν αντιαθλητικά.
Πηγή: e-magazine
