Ο Άρης μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας του

Του Παναγιώτη Γκαμπράνη

Παρακολουθήσαμε με καλή παρέα την κλήρωση του Κυπέλλου και έπειτα τα συζητούσαμε με έναν εξαιρετικό συνάδελφο, κάνοντας μια αναδρομή όλων των τελευταίων χρόνων με τις προκρίσεις του Άρη στους τέσσερις τελικούς, αλλά και την αποτυχία να κατακτήσει ένα τρόπαιο.

Πριν από δύο χρόνια ο Άρης έφτασε μία ανάσα από τον τελικό, κέρδιζε 2-0 την ΑΕΚ, αλλά στο 90+6’ ο Λιβάγια έστειλε το ματς στην παράταση κι εκεί πέτυχε ένα ακόμα γκολ για να βυθίσει τον Άρη στην απογοήτευση. Εκείνη την περίοδο ο Άρης έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν έφτασε στον τελικό.

Πέρυσι ο Άρης ομολογουμένως έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις ειδικά στον πρώτο γύρο, κέρδιζε 1-0 τον Ολυμπιακό και ετοιμαζόταν για την τετράδα με μια ομάδα κι έναν προπονητή που διψούσαν για μια διάκριση, αλλά στο 85:59 εμφανίστηκε ο αόρατος Μπουχαλάκης για να πάρει την μπάλα μέσα από τα χέρια του Κουέστα και να αφήσει τον Άρη ξανά εκτός νυμφώνος.

Αυτή τη φορά η… χειροκίνητη κληρωτίδα έκανε τα κέφια. Ο Άρης δεν θα αντιμετωπίσει ούτε τον Ολυμπιακό, ούτε την ΑΕΚ, ούτε τον ΠΑΟΚ, που θα «φαγωθούν» μόνοι τους για να φτάσουν στον τελικό. Αρκεί να αποκλείσει τη Λαμία για να πατήσει στην τετράδα και στη συνέχεια να περάσει το εμπόδιο του Παναθηναϊκού (δεν πιστεύω πως κινδυνεύει σε διπλά ματς από την Αναγέννηση Καρδίτσας) για να φωνάξει ξανά «παρών» σε τελικό. Κι αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Αν το σύμπαν συνωμότησε για να μην κατακτήσει ο Άρης ένα τρόπαιο σε τέσσερις τελικούς από το 2003 έως το 2010, τότε ο Άρης πρέπει να κάνει τα πάντα για να σηκώσει το κύπελλο και να καεί το σύμπαν!
Και για να το κάνει αυτό, ο Θόδωρος Καρυπίδης οφείλει να ενισχύσει και να προστατεύσει την επένδυσή του. Η ευκαιρία είναι μπροστά και είναι μεγάλη. Ο Άρης χρωστάει κάτι μεγάλο στον κόσμο του και αυτή τη φορά πρέπει να κάνει μεθοδευμένες και συντονισμένες κινήσεις για ουσιαστική ενίσχυση. Εκεί που πονάει το ρόστερ, σε θέσεις που «φωνάζουν» για μεταγραφές, με όσο το δυνατόν ελαχιστοποίηση του λάθους. Με πολλή συζήτηση με τον Μάντζιο για θέσεις και για πρόσωπα, με αποτελεσματικότητα. Αυτό όμως που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι παίκτες έτοιμους να παίξουν, να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά, να έχουν κίνητρο για να πανηγυρίσουν ένα τρόπαιο. Δεν είναι ώρα για πειραματισμούς άλλωστε!

Ο Άρης θέλει ουσία. Έχει ανάγκη από έναν καθαρόαιμο σέντερ φορ, έναν γκολτζή, που να κινείται μέσα στο κουτί και να μυρίζεται το γκολ. Να μπορεί να μετουσιώσει σε γκολ όλες αυτές τις φάσεις που δημιουργεί η ομάδα του Μάντζιου. Μάλιστα ο Καμαρά θα χάσει σίγουρα το πρωτο ματς Κυπέλλου, ίσως και το δεύτερο με τη Λαμία. Χρειάζεται έναν ακόμα επιτελικό μέσο, γιατί δεν μπορεί να τα περιμένει όλα από τον Μπερτόγλιο, επειδή πρέπει να έχει επιλογές και ανάσες, επειδή χρειάζεται ανταγωνισμός. Θέλει έναν αξιόπιστο στόπερ για να μπορούν να ξεκουράζονται οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς. Χρειάζεται και ελληνοποίηση, αλλά αυτό ίσως να γίνει το καλοκαίρι με περισσότερη άνεση. Σίγουρα όμως πρέπει να μην κλοτσήσει την ευκαιρία.