Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Το παιχνίδι στο «Αλκαζάρ» επιβεβαίωσε ότι ο ΠΑΟΚ είναι μπλοκαρισμένος αγωνιστικά και πνευματικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει πλέον ούτε τα βασικά, όπως το να νικήσει μια ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας η οποία μάλιστα έπαιξε και με κάμποσες αλλαγές. Η πιθανή αναβολή του αγώνα με τον Ιωνικό θα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στους «Ασπρόμαυρους» τη δεδομένη στιγμή. Τώρα, με άλλο ένα δύσκολο ταξίδι στις πλάτες τους, πριν τον «τελικό» με την Λίνκολν, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο η κρίση να βαθύνει. Τούτο πάντως, το γεγονός δηλαδή ότι ήταν σαφώς προτιμότερο να αποφύγει ένα ματς με τον συμπαθή και αξιόμαχο Ιωνικό μπας και παρουσιαστεί όπως πρέπει κόντρα στους ερασιτέχνες από το Γιβραλτάρ, περιγράφει επακριβώς το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΠΑΟΚ.
Για το οποίο, πέρα από τις δεδομένες διοικητικές ευθύνες, πλέον έχει ξεκάθαρο μερίδιο και ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος παραδέχτηκε μετά το ματς με τον Άρη ότι δημιούργησε στον κόσμο υψηλότερες προσδοκίες από εκείνες που μπορεί να υπηρετήσει το συγκεκριμένο ρόστερ. Ένα ρόστερ με ελλείψεις, ποιοτικούς και ηλικιακούς περιορισμούς, που έγιναν περισσότεροι εξαιτίας των συνεχόμενων τραυματισμών.
Το ζήτημα είναι ότι ο Ραζβάν δείχνει με τις επιλογές τους πώς και ο ίδιος έπεσε θύμα αυτών των προσδοκιών. Δεν το έλεγε μόνο για να το πει ή επειδή έτσι έπρεπε, αλλά μάλλον πίστευε πώς μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό με τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Για αυτό επέμεινε (και επιμένει) να τους χρησιμοποιεί μέχρι τελικής πτώσεως, για αυτό επιμένει να ασχολείται αποκλειστικά με το παρόν, αδιαφορώντας για το μέλλον.
Αν υποθέσουμε ότι η φετινή είναι μια μεταβατική σεζόν κατά την οποία ο ΠΑΟΚ θέλει να βάλει τις βάσεις για την επόμενη μεγάλη ομάδα που θα διεκδικήσει τίτλους, ο Λουτσέσκου δεν μοιάζει να βρίσκεται στην ίδια σελίδα. Για την ακρίβεια, μοιάζει να βρίσκεται ακόμα στο 2018-19, όταν ο Μπίσεσβαρ, ο Βαρέλα, ο Άκπομ ήταν παίκτες για να στηριχθείς πάνω τους και να πάρεις πρωτάθλημα χωρίς ήττα!
Σήμερα, ο Μπίσεσβαρ είναι παίκτης με εκλάμψεις, ο Βαρέλα σκιά του εαυτού του, ο Άκπομ ένας δανεικός που ψάχνει και δεν βρίσκει με τίποτα τον καλό εαυτό του. Κι όμως ο Λουτσέσκου συνεχίζει να ποντάρει πάνω τους και όχι στον Κωνσταντέλια, τον Κούτσια ή ακόμα και τον Μιχάι.
Η ερώτηση είναι γιατί; Γιατί να περιμένει ο ΠΑΟΚ τον Άκπομ να συνέλθει και να μην ποντάρει στην εξέλιξη του Κούτσια; Γιατί να ελπίζει ακόμα ότι ο Μουργκ μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιαστικό να μην δώσει -σταδιακά έστω – τον χρόνο του στον «Ντέλια»; Γιατί να προσπαθεί να κάνει τον Εσίτι ή τον Τέιλορ ποδοσφαιριστές επιπέδου ΠΑΟΚ και να μην προσπαθήσει το ίδιο για τον Τσιγγάρα και τον Λύρατζη;
Το καλοκαίρι σε συνέντευξη τύπου ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε πει περίπου απαξιωτικά ότι ο Τζόλης μπήκε τυχαία στην ενδεκάδα στο φινάλε της σεζόν 2019-20, επειδή η ομάδα δεν είχε στόχους. Το ανέφερε για να υποστηρίξει την άποψη ότι μια ομάδα με στόχους, δεν μπορεί να στηρίζεται σε τόσο νεαρούς ποδοσφαιριστές. Αυτό είναι προβληματικό για δυο λόγους:
Πρώτον, ο ο Τζόλης μπήκε στην ενδεκάδα ενώ ο ΠΑΟΚ κυνηγούσε την 2η θέση που τότε έβγαζε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Δεύτερον, πολλές μεγάλες ομάδες στηρίχθηκαν και στηρίζονται σε ταλαντούχους νεαρούς για να κάνουν πρωταθλητισμό.
Εν πάσει περιπτώσει, ας πούμε ότι ο Ρουμάνος έχει δίκιο. Ο ΠΑΟΚ, στο πρωτάθλημα έχει μείνει σχεδόν χωρίς στόχο. Ευρώπη θα βγει εκτός μεγάλου απροόπτου, πρωτιά δεν διαθέτει τα φόντα να χτυπήσει, για κάμποσα ματς θα παίζει εντός έδρας χωρίς την πίεση του κόσμου, τι εμποδίζει τον Ραζβάν να δώσει επιτέλους ευκαιρίες στους νεαρούς που έρχονται; Δεν χρειάζεται να παίζουν όλοι μαζί, ούτε να φυσικά μπορούν να βγουν όλοι …Τζόληδες. Χρειάζεται όμως να παίζουν. Επειδή στο κάτω – κάτω αυτοί που αγωνίζονται δεν είναι καλύτεροι.
Ο Λουτσέσκου , ο οποίος παραμένει κατά τη γνώμη η βασική ελπίδα του ΠΑΟΚ να ξαναβρεί αγωνιστικά τον δρόμο του, οφείλει να ξεπεράσει τα προσωπικά του κολλήματα, να ξεμπλοκάρει και να αναζητήσει λύσεις, που όπως συμβαίνει συχνά, ενδέχεται και να βρίσκονται μπροστά τα μάτια του.
Πηγή: sdna.gr
