Του Βασίλη Σαμπράκου
Μια αρχή της ανάλυσης της απόδοσης στο ποδόσφαιρο λέει ότι αν παρακολουθήσεις τα 5 τελευταία παιχνίδια μιας ομάδας αρχίζεις να την γνωρίζεις καλά, να γνωρίζεις την αγωνιστική ταυτότητά της αλλά και την δυναμική της στην δεδομένη στιγμή. Βάσει αυτής της αρχής, αυτό που έπαθε ο Άρης στον εντός έδρας αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα μοιάζει με ατύχημα. Όχι επειδή ο Άρης τα έκανε όλα σωστά στα υπόλοιπα τέσσερα παιχνίδια, αλλά επειδή και στα τέσσερα υπόλοιπα ματς είχε την ίδια αγωνιστική νοοτροπία, είχε ισορροπία στο παιχνίδι του, και είχε μεγάλα διαστήματα υπεροχής έναντι του αντιπάλου του. Και στα τέσσερα, δηλαδή συμπεριλαμβανομένου και του αγώνα με την ΑΕΚ – κι ας τον έχασε.
Χωρίς αμφιβολία η εικόνα του Άρη στο ματς με τον ΠΑΣ ήταν πολύ προβληματική. Όχι μόνο επειδή δέχθηκε 5 γκολ, αλλά επειδή ήταν πολύ προβληματική η αντίδρασή του στις καταστάσεις παιχνιδιού που διαμορφώνονταν από το 35’ο λεπτό, όταν έγινε το 0-2 μέχρι και το τέλος. Ο Άρης δεν έβγαλε ποτέ μια καλή αντίδραση σε εκείνο το ματς. Είχε πολύ κακή αγωνιστική νοοτροπία. Εκείνη την εικόνα δεν την είχε εμφανίσει προηγουμένως. Και δεν την εμφανίζει έκτοτε.
Θεωρητικά είναι νωρίς για να εκτιμήσει κανείς κατηγορηματικά ότι ο Άρης δεν θα εμφανίσει ξανά αυτή την εικόνα που είχε απέναντι στον ΠΑΣ. Ποιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον; Στην μεγάλη εικόνα όμως η αντίδραση του Άρη μετά από αυτό το ατύχημα ήταν καλή. Είχε ένα υπέροχο ημίχρονο, το πρώτο, απέναντι στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Και είχε μεγάλα καλά διαστήματα στο παιχνίδι του με τον ΟΦΗ για το κύπελλο.
Στον προπονητή μιας ομάδας δεν αναλογεί η ευθύνη να έχει μαντικές ικανότητες ή να προβλέπει το μέλλον. Η ευθύνη που του αναλογεί είναι να ελαχιστοποιεί το ρίσκο και να αφήνει όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα στην τύχη τους. Η εικόνα του Άρη στα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον ΟΦΗ σου δημιουργούν την αίσθηση ότι ο Ακης Μάντζιος κατάφερε να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα συναισθήματα, τόσο του εαυτού του όσο και των ποδοσφαιριστών – τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνεις από το πρώτο ημίχρονο του Άρη στα δύο αυτά παιχνίδια. Συγχρόνως όμως παρατηρείς ότι η ψυχολογική κατάσταση της ομάδας είναι πολύ εύθραυστη. Στην Τούμπα άφησε στο β’ ημίχρονο την μπάλα στον ΠΑΟΚ δίχως να πιεστεί. Για ένα μεγάλο διάστημα του β’ ημιχρόνου η συμπεριφορά του Άρη θύμιζε προπονητική άσκηση, κατά την οποία η ομάδα που αμύνεται επιστρέφει αμέσως την μπάλα στην ομάδα που επιτίθεται για να αναπτύξει αυτή μια νέα επίθεση δίχως να χάνεται χρόνος. Αυτή την ψυχολογική πίεση μπορούσε κανείς να την διακρίνει και στην αντίδραση του Άρη στα πρώτα λεπτά μετά το γκολ του Καστάνιος, στο ματς με τον ΟΦΗ.
Προκειμένου να ανασυνταχθεί, μια ομάδα έχει ανάγκη την ηρεμία και την εμπιστοσύνη. Του Άρη του έλειψαν πολύ αυτά μετά την βαριά ήττα από τον ΠΑΣ. Όπως έχω σημειώσει ξανά, στα μάτια μου ο Μάντζιος και η ομάδα του πληρώνουν πολύ ακριβά την “εικονική πραγματικότητα” του βαθμολογικού πίνακα. Αν δεν του είχε επιβληθεί η ποινή του -6, με τους βαθμούς που έχει πάρει στο τερέν ο Άρης θα βρισκόταν σήμερα στην 3η θέση, έναν βαθμό πάνω από τον ΠΑΟΚ και στο -3 από την ΑΕΚ και στο -9 από τον Ολυμπιακό. Με άλλα λόγια η κοινή αντίληψη θα ήταν ότι ο Άρης είναι “μέσα” στους στόχους του. Σήμερα βρίσκεται στην 7η θέση, στο -2 από την εξάδα. Όμως αυτή δεν είναι η αγωνιστική βαθμολογική θέση του – είναι η δικαστική. Και αυτό δεν θα έπρεπε να το ξεχνά κάποιος που κρίνει την αγωνιστική πορεία του Άρη.
Ο Άρης του Μάντζιου, μια ομάδα που άλλαξε αρκετούς ποδοσφαιριστές το περασμένο καλοκαίρι και έβαλε αρκετούς νέους παίκτες στην ενδεκάδα του, θα έπρεπε να χειρίζεται την σεζόν με μεγαλύτερη ψυχραιμία και υπομονή. Όταν κοιτάζεις την πορεία του από απόσταση, διακρίνεις ότι αυτό είναι το στοιχείο που λείπει περισσότερο από την απόδοσή του. Η ψυχραιμία και η αυτοπεποίθηση. Η πρώτη αντίδραση της ομάδας στο “ατύχημα” του 0-5 από τον ΠΑΣ δείχνει χαρακτήρα. Μόνο που για να διαμορφώσει χαρακτήρα μια ομάδα χρειάζεται να ωριμάσει. Και για να ωριμάσει έχει ανάγκη από ψυχραιμία.
Πηγή: Gazzetta
