Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Μερικές σκέψεις, μετά από την χειρότερη βραδιά του ΠΑΟΚ εδώ και πολλά χρόνια:
– Ας βγάλουμε τα προφανή από την μέση για να πάμε γρήγορα παρακάτω: Ο «Δικέφαλος» από το καλοκαίρι του 2019 και μετά έκανε πολλά και μεγάλα λάθη. Σε αγωνιστικό επίπεδο ειδικά, μιλάμε για αυτοκτονικά λάθη. Κάπως έτσι, η μετάβαση από την ομάδα των αήττητων πρωταθλητών στην επόμενη μεγάλη ομάδα που θα διεκδικούσε και θα κέρδιζε τίτλους, όχι απλώς δεν έγινε ακόμη, αλλά κινδυνεύει να καταλήξει σε παρωδία που εκτός των άλλων φθείρει ανεπανόρθωτα την εικόνα αυτών των παιχταράδων.
– Ασφαλώς, την κύρια ευθύνη για τα συγκεκριμένα λάθη την έχει ex officio η ιδιοκτησία και ο Ιβάν Σαββίδης. Οι επιλογές συγκεκριμένων προσώπων σε κομβικά πόστα αποδείχθηκαν άστοχες, το κλαμπ δεν έχει σύγχρονη και αποτελεσματική λειτουργία στην καθημερινότητά του, κυρίως λείπει η «ποδοσφαιροσύνη» σε όλα τα επίπεδα.
– Δεν ξέρω αν οι μεγάλες ομάδες μπορούν να διοικηθούν εξ’ αποστάσεως. Παρά μονάχα αν στο πόδι του ιδιοκτήτη βρισκόταν μαζί με τους τεχνοκράτες της απόλυτης εμπιστοσύνης του και κάποιες μεγάλες προσωπικότητες με ποδοσφαιρική σκέψη, γνώση των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού περιβάλλοντος και σύγχρονη, ευρεία αντίληψη των εξελίξεων στο άθλημα διεθνώς.
– Η επιστροφή Λουτσέσκου υπήρξε ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Η συνέχεια του καλοκαιριού και ειδικώς ο Αύγουστος υπήρξε μια τεράστια μαύρη τρύπα που κατάπιε τη σεζόν του ΠΑΟΚ προτού καν ξεκινήσει. Τα πώς και τα γιατί δεν εξηγήθηκαν επαρκώς, πράγμα που έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
– Οι ευθύνες του Ραζβάν, όχι μόνο επειδή δημιούργησε υψηλές προσδοκίες όπως παραδέχτηκε αλλά και επειδή υπερεκτίμησε το ρόστερ του και είχε την έπαρση (ας το πούμε ανοιχτά) να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει ξανά πρωταθλητισμό με τους παίκτες που σήκωσε το νταμπλ του 2019, είναι μεγάλες και αυταπόδεικτες. Εξακολουθώ να πιστεύω πάντως ότι ο ΠΑΟΚ στην κατάσταση που βρίσκεται, με τον Λουτσέσκου στον πάγκο έχει τις περισσότερες πιθανότητες να βρει ξανά τον δρόμο του αγωνιστικά.
– Εν ολίγοις, η διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος τα τελευταία τρία χρόνια πραγματικά θα έβγαζε από τα ρούχα του και τον πιο ζεν ΠΑΟΚτσή.
– Ωστόσο ακόμα και σε αυτήν την τριετία, ο «Δικέφαλος» πήρε κύπελλο στην Αθήνα με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και δεν έπεσε ποτέ κάτω από την 2 η θέση.
– Με Ιβάν Σαββίδη ιδιοκτήτη, ο ΠΑΟΚ έχει σηκώσει όσα τρόπαια δεν είχε πάρει στην υπόλοιπη ιστορία του, ξεχρέωσε τα χρέη των προηγουμένων, παλεύει κόντρα σε γνωστές αντιξοότητες να φτιάξει νέα Τούμπα. Είτε επιτυγχάνει, είτε αποτυγχάνει αγωνιστικά, είναι ένας άλλος οργανισμός, υγιής και με μεγάλη δυναμική. Οι εποχές σαλτιμπάγκων που φέσωναν τον σύλλογο με δεκάδες εκατομμύρια και αποχωρούσαν έχουν περάσει. Ελπίζω ανεπιστρεπτί.
– Θέλω να πω, ότι η κριτική για τα λάθη του Σαββίδη ή του Λουτσέσκου είναι θεμιτή και πρέπει να γίνεται. Η απαξίωση είναι εγκληματική και θα οδηγήσει σε ακόμα πιο μαύρες βραδιές από εκείνη της Κυριακής.
– Ας έρθουμε λοιπόν και στις «ομορφιές» της κερκίδας: Είμαι 46 ετών. Θυμάμαι τον κόσμο να τα σπάει με την Παρί Σεν Ζερμέν για να φύγει ο Βουλινός. Να τα σπάει εξοργισμένος από τις σφαγές του Ολυμπιακού. Να τα σπάει για να φύγει ο Γούμενος. Να τα σπάει στον τελικό του Βόλου, έτσι για τη χαρά του αθλήματος. Πάντα υπάρχει λόγος και πάντα υπάρχουν πρόθυμοι να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
– Τώρα τα έσπασαν λέει για να στείλουν μήνυμα στον Σαββίδη. Παραμύθια για παραχαϊδεμένα αυτιά.
– Για να τελειώνουμε με τις γελοιότητες: Τίποτα και για κανένα λόγο δεν σε δικαιολογεί να μπουκάρεις στο γήπεδο , να τα σπας και να προκαλείς την τιμωρία της ομάδας σου. ΤΙΠΟΤΑ! Ούτε οι σφαγές, ούτε οι κακές διοικήσεις, ούτε ο Τζιοβίνκο που δεν ήρθε, τίποτα.
– Υποτίθεται ότι αυτά γίνονται από υπερβολική αγάπη για τον ΠΑΟΚ και επειδή «ξεχείλισε το ποτήρι». Βλακείες, ανοησίες και ψευτιές.
– Δεν αγαπούν τον ΠΑΟΚ όσοι μπουκάρουν. Και σίγουρα δεν τον αγαπούν περισσότερο από τους χιλιάδες οπαδούς που πόνεσαν για την ήττα από τον Άρη. Η όποια «αγάπη» τους προσδιορίζεται από το μίσος για τον αντίπαλο, την ψευδαίσθηση υπεροχής που τους δίνει η συμμετοχή σε σύνδεσμο, η ροπή στο μπάχαλο, ακόμα και ο ναρκισσισμός ότι εκείνοι θα «στρώσουν την κατάσταση». Αυτό δεν είναι αγάπη φυσικά. Είναι «επαναστατικός» χυλός στο μυαλό.
– Η κύρια ευθύνη και για αυτά τα «καλόπαιδα» ανήκει στις διοικήσεις διαχρονικά. Τα χαϊδεύουν, τα δικαιολογούν, τα βοηθούν στις δικαστικές τους περιπέτειες, τα φοβούνται! Ο φόβος των διοικούντων είναι το καύσιμο για να θεριεύει το θράσος και η χυδαιότητα των οπαδών.
– Βέβαια το πρόβλημα είναι συνολικό: ο περίγυρος του ΠΑΟΚ είναι άρρωστος. Δείγμα της αρρώστιας του, το πόσοι έσπευσαν στα social να δικαιολογήσουν το ντου και πόσοι άλλοι διστάζουν να το καταδικάσουν.
– Για εμένα τα πράγματα είναι απλά: και όσοι μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο την Κυριακή και πολλοί από εκείνους που τους δικαιολογούν, όχι μόνο δεν αγαπούν τον ΠΑΟΚ, αλλά τον θέλουν μικρό και μίζερο. Για να τους μοιάζει.
– Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά πια είναι πώς θέλει τον ΠΑΟΚ ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης. Πώς σκοπεύει να διορθώσει τις αγωνιστικές ανορθογραφίες που λογικά γνωρίζει πολύ καλά και κυρίως τι θα κάνει με όλους αυτούς που την Κυριακή πήραν από το χέρι τον σύλλογο και τον γύρισαν δεκαετίες πίσω;
– Αν η απάντηση είναι τίποτα, τα «παιδιά» είχαν «δικαιολογημένη οργή», καλά να είμαστε, εγώ για να γράφω κι εσείς για να διαβάζετε πολλά ακόμα κείμενα με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο στο -όχι και τόσο μακρινό- μέλλον.
Υ.Γ. Ο Άρης ήταν καλύτερος, νίκησε απολύτως δίκαια. Επειδή παίχτηκε και ποδόσφαιρο, αξίζει να αναφερθεί. Η αντίδραση των «Κιτρίνων» μετά από μια εκκωφαντική εντός έδρας ήττα υπήρξε υποδειγματική και δείχνει ότι ανεξάρτητα από τα γνωστά άλλα θέματα, η ομάδα διαθέτει ποιότητα και προσωπικότητα για ψηλά.
Πηγή: sdna.gr
