Επιλογή Σελίδας

Του Θάνου Σαρρή

H αναμέτρηση της Εθνικής Ισπανίας με την Ιταλία στα ημιτελικά του Nations League έκρυβε μια έκπληξη, η οποία έφερε ένα νέο ρεκόρ για τη Ρόχα. Ο Λουίς Ενρίκε έριξε στην 11άδα τον Πάμπλο Γκάβι, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών και 62 ημερών έγινε ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που παίζει με την Ισπανία, ξεπερνώντας τους Θουμπιέτα (17 χρονών και 284 ημερών) και Ανσού Φάτι (17 ετών και 308 ημερών). Χρειάστηκαν 85 χρόνια για να σπάσει το ρεκόρ του πρώτου. Για την ακρίβεια, ο ταλαντούχος μέσος της Μπαρτσελόνα γεννήθηκε όταν ο «σκληροτράχηλος» Κιελίνι, που βρισκόταν, απέναντι, έκανε ντεμπούτο με τα χρώματα της δικής του εθνικής.

Η παρουσία του στην αναμέτρηση ήταν εξαιρετική, με αξιοζήλευτα στατιστικά και σημαντική επιρροή απέναντι σε μια ομάδα, που πριν από λίγο καιρό κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης. Χαρακτηριστικό της εξέλιξής του είναι πως τον Ιούνιο, έπαιζε με την ομάδα Κ-19 της Μπαρτσελόνα, απέναντι στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ο Γκάβι ξεκίνησε βασικός και στον τελικό του Nations League με αντίπαλο τη Γαλλία, με την ομάδα του να χάνει 2-1, ενώ ήταν στην 11άδα της Μπαρτσελόνα, στην τελευταία νίκη της επί της Βαλένθια.

Από το «χωριό» στη Μασία

Αν και θεωρείται παιδί της Μασία, της περίφημης ακαδημίας των Καταλανών, ο Γκάβι έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Γιάρα Μπαλομπιέ, την ομάδα της Λος Παλάσιος ι Βιγιαφράνκα, μιας μικρής πόλης 35.000 κατοίκων στα προάστεια της Σεβίλλης. Έπειτα, μετακινήθηκε στις ακαδημίες της Μπέτις, με τη φανέλα της οποίας σημείωσε 95 γκολ και τράβηξε τα βλέμματα των μεγάλων της χώρας.

Η Λος Παλάσιος είναι μια πόλη που βασίζει πολλά στην αγροτική της παραγωγή. Τομάτες, καρπούζια, σταφύλια και κολοκύθια, καθώς και ρύζι, το οποίο καλλιεργείται στις ελώδεις εκτάσεις. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, χτίζει τη δική της παράδοση στους ποδοσφαιριστές. Εκεί γεννήθηκε ο Χεσούς Νάβας, αγαπημένο παιδί της Σεβίλλης και 46 φορές διεθνής με την Εθνική Ισπανίας. Εκεί κι ο Φαμπιάν Ρουίθ, ο οποίος το 2018 έκανε μεταγραφή από την Μπέτις στη Νάπολι και χτίζει τη δική του καριέρα στην Ιταλία, επίσης διεθνής με τη Ρόχα. Και τώρα ο Γκάβι. Τρεις διεθνείς ποδοσφαιριστές, από μια αγροτική πόλη της Ανδαλουσίας. Σίγουρα όχι κάτι συνηθισμένο.

«Δουλευταράδες και περήφανοι»

«Υπάρχει ο μύθος ότι οι τομάτες της περιοχής είναι το κλειδί για τους τόσο καλούς ποδοσφαιριστές, αν και στο Παλάσιος τα παιδιά δεν τρώνε τομάτες», δήλωσε στην El Pais ο Πάμπλο Ορτέρο, προπονητής στις αναπτυξιακές ομάδες της Λιάρα Μπαλομπιέ. «Έχω περάσει όλη μου τη ζωή δουλεύοντας με ποδοσφαιριστές στο Λος Παλάσιος και δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω τον λόγο που παράγουμε τόσο καλούς ποδοσφαιριστές σ’ αυτό το χωριό, όμως έχουν ταλέντο και ξεχωριστό χαρακτήρα. Εδώ δεν σκύβουμε με τίποτα. Είμαστε λαός της αγροτιάς και της οικοδομής, πολύ δουλευταράδες και περήφανοι», τόνισε από την πλευρά του ο Μανουέλ Βάσκο, πρώτος προπονητής του Γκάβι στη Λιάρα. Στο γήπεδο «Μαρίσμα», που στα ισπανικά σημαίνει έλος, προπονούνται μαζί με τη δική του τέσσερις ακόμα ομάδες διαφορετικών κατηγοριών. Όλες, έχουν τα δικά τους αναπτυξιακά τμήματα, ξεκινώντας τη δουλειά από πολύ μικρές ηλικίες. Συνολικά, υπάρχουν καταγεγραμμένα 869 δελτία παιδιών και σύμφωνα με τον Βάσκο, θα μπορούσαν να είναι περισσότερα. «Θα μπορούσαμε να έχουμε και περισσότερες ομάδες και παιδιά, αλλά χρειαζόμαστε πιο πολλές εγκαταστάσεις. Το είπα στους υπεύθυνους. Έχουμε υποδομές 25 ετών, όταν ο πληθυσμός ήταν πολύ μικρότερος. Ειλικρινά, θεωρώ ότι είναι ένα θαύμα που βγαίνουν τόσο καλοί ποδοσφαιριστές. Είναι σκληρό, αλλά αποζημιώνεσαι για όλα όταν βλέπεις τα χαρούμενα πρόσωπα των μικρών».

Περισσότερες ομάδες, περισσότερα ταλέντα

Ο πρώτος ποδοσφαιριστής από το Παλάσιος που έπαιξε στην Primera Division ήταν ο Χοακίν Μπόρνες, ο οποίος έκανε ντεμπούτο στις 29 Αυγούστου του 1999 σε ένα Μπέτις Ντεπορτίβο. Χρειάστηκε, δηλαδή, περίπου ένας αιώνας ποδοσφαίρου για να συμβεί αυτό, ενώ στα 21 έτη που ακολούθησαν το κατάφεραν ο Χέσους και ο Μάρκο Νάβας, ο Φαμπιάν Ρουίθ, ο Ισμαέλ Γκουτιέρες και ο Γκάβι! Αυτό, σύμφωνα με τους Ισπανούς, έχει εξήγηση κι αυτή δεν είναι άλλη από την δημιουργία περισσότερων ομάδων στην αρχή του τρέχοντα αιώνα, ενώ μέχρι και το 2000 υπήρχε μόνο μία.

Οι ομάδες αυτές ξεκίνησαν να δίνουν περισσότερη προσοχή στις υποδομές, η κάθε μία με τον τρόπο της. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός έπαιξε σίγουρα ρόλο και κατάλαβαν πως η υποστήριξη των τμημάτων υποδομής μπορεί να οδηγήσει σε πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Όπως για παράδειγμα στην ανάδειξη του νεαρότερου παίκτη στην ιστορία της Εθνικής Ισπανίας. Μετά την κατάκτηση του Euro από την Ισπανία, δημιουργήθηκε αθλητικό κέντρο με το όνομα του Χεσούς Νάβας, στο οποίο προπονούνται 200 παιδιά.

Οι επόμενοι «Γκάβι»

Η Σεβίλλη και η Μπέτις ξεκίνησαν να έχουν μόνιμα στραμμένα τα βλέμματα στα ταλέντα της περιοχής, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να τα εξελίξουν. Μόνο την προηγούμενη σεζόν και μόνο από την ομάδα της Λιάρα, οκτώ παίκτες πήγαν για δοκιμαστικά στις ομάδες της Σεβίλλης.

Στη Μασία υπάρχει ένα ακόμα παιδί της πόλης, ο Γκαλμπάρο, ο οποίος ονειρεύεται να ακολουθήσει τα βήματα του Γκάβι. Στη Σεβίλλη παίζει ο Αλεσάντρο, για τον οποίο οι άνθρωποι της ομάδας θεωρούν βέβαιο ότι σύντομα θα κάνει ντεμπούτο με την ανδρική ομάδα.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Πόσω μάλλον όταν υπάρχουν χειροπιαστά παραδείγματα, όπως των ποδοσφαιριστών που τα κατάφεραν. Αποτελούν φάρους για τα υπόλοιπα παιδιά που ονειρεύονται, γνωρίζοντας πως πριν από αυτούς κάποιοι προχώρησαν, με τους ίδιους ανθρώπους, με τις ίδιες απαρχαιωμένες υποδομές. Στην επαρχία της Σεβίλλης καλλιεργείται από νωρίς μια διαφορετική κουλτούρα, που βοηθά το ταλέντο να αναδειχθεί και φέρνει την Λος Παλάσιος στην επικαιρότητα όχι για τα καρπούζια και τις τομάτες, αλλά για τους ποδοσφαιριστές της.

Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας

Pin It on Pinterest

Shares
Share This