Το Πουλί του ελληνικού ποδοσφαίρου

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Έλληνας τερματοφύλακας Τάκης (Παναγιώτης) Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1943, στην Καλλιθέα. Επρόκειτο για έναν σπουδαίο τερματοφύλακα με σπουδαία ρεφλέξ, φανταστικές επεμβάσεις, αλλά και μοναδικές αποκρούσεις! Υπήρξε κέρβερος της εκάστοτε εστίας που υπερασπίστηκε και αποτέλεσε εγγύηση κάτω απ’ τα γκολπόστ! Είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες, διαχρονικά και ανήκει στην ελίτ της κατηγορίας. Έπαιξε κάτω από τα δοκάρια για 21 ολόκληρα χρόνια και έγινε γνωστός, κυρίως, υπερασπιζόμενος την εστία του Παναθηναϊκού! Κατά τη διάρκεια της μεγάλης του καριέρας αναδείχθηκε Πρωταθλητής και Κυπελλούχος Ελλάδος, συμμετέχοντας και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, τη μοναδική φορά που ελληνική ομάδα έπαιξε στον τελικό της υπέρτατης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης! Έχει μείνει γνωστός με το παρατσούκλι «Το Πουλί», λόγω των εντυπωσιακών του εκτινάξεων.

Προερχόταν από αθλητική οικογένεια, μιας και ο αδελφός του Θανάσης, ήταν ποδοσφαιριστής στο Φωστήρα και ο ξάδερφος του Δημήτρης, στον Παναθηναϊκό. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία στις αλάνες και το 1959 σε ηλικία 15 ετών πήγε στην Α.Ε. Καλλιθέας. Εκεί έπαιξε λίγους μόλις μήνες, όταν τον απέκτησε Απόλλων Αθηνών (σήμερα Απόλλων Σμύρνης). Όταν ενηλικιώθηκε, το 1961 υπέγραψε συμβόλαιο στους «βυσσινί» της Προοδευτικής, όπου παρέμεινε σχεδόν 2 χρόνια, πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις. Στις 27 Ιουλίου του 1963, έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του καθώς αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, αντικαθιστώντας τον… αναντικατάστατο, ως τότε, Μιχάλη Βουτσαρά. Υπερασπίστηκε την πράσινη εστία για 12 σεζόν και εξελίχθηκε σε έναν από τους ηγέτες της αθηναϊκής ομάδας που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα, αλλά και 2 Κύπελλα Ελλάδας.

Η σπουδαία δουλειά του Στέφαν Μπόμπεκ (Stjepan Bobek), είχε ως αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός εκείνης της εποχής, το 1964, να πετύχει κάτι το μοναδικό στην ιστορία των πρωταθλημάτων: κατέκτησε τον τίτλο αήττητος κερδίζοντας τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη (1-0), αλλά και την ΑΕΚ δύο φορές (5-4, 1-0). Κατέκτησε 5 τίτλους πρωταθλητή (1963/64, 1964/65, 1968/69, 1969/70, 1971/72) και τις 5 φορές αναδείχθηκε Κορυφαίος Τερματοφύλακας της χρονιάς καθώς, με εξαίρεση την πρώτη του σεζόν, την 1963/64, σε όλες τις άλλες, δέχτηκε τα λιγότερα τέρματα από τους συναδέλφους του, 19 τέρματα παθητικό το 1965, 16 το 1969, 15 το 1970 και 23 το 1972!

Το «Πουλί», όπως ήταν το παρατσούκλι του έδωσε τα διαπιστευτήρια του πραγματοποιώντας ένα απίστευτο ρεκόρ το 1965, διατηρώντας την εστία του ανέπαφη για 1.088 αγωνιστικά λεπτά, από τις 17 Ιανουαρίου μέχρι και τις 9 Μαΐου! Ως γνήσιος Παναθηναϊκός, δε δίστασε να βάλει από το υστέρημά του, προκείμενου να πραγματοποιήσει η ομάδα μεταγραφές, το 1966! Στις 6 Ιουλίου του 1967, έχοντας αποκλείσει τον Απόλλωνα με 2-1 στα ημιτελικά, νίκησαν με 1-0 τον Πανιώνιο στο Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας, με γκολ του Χάρη Γραμμού στο 56ο λεπτό, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδος. Στις 9 Ιουλίου του 1969, με τον Οικονομόπουλο να διατηρεί ανέπαφη την εστία του, οι «Πράσινοι», απέκλεισαν πρώτα τον Πανιώνιο (1-0) και στον τελικό, στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ο Μίμης Δομάζος και ο Γιώργος Σιδέρης, έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση, το οποίο κατόπιν …κλήρωσης, αφού δεν είχε θεσπιστεί ακόμα η παράταση, κατέληξε στο τριφύλλι, που έκανε το νταμπλ εκείνης της χρονιάς!

Η χρονιά του ήταν -χωρίς αμφιβολία- το 1971, όταν άγγιξε με τον Παναθηναϊκό το όνειρο, φθάνοντας μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ. Με εξαίρεση τον αγώνα στο Βελιγράδι και τη βαριά ήττα 1-4 από τον Ερυθρό Αστέρα, ο Οικονομόπουλος ήταν από τους πρωταγωνιστές των θριάμβων των «τριφυλλοφόρων», αποκλείοντας κατά σειρά, την Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο με 2-1 και 5-0, την Σλόβαν Μπρατισλάβας, την πρωταθλήτρια Τσεχοσλοβακίας με 3-0 και 1-2, την αγγλική Έβερτον με 0-0 και 1-1 στο Γκούντισον Παρκ, αλλά και τον Ερυθρό Αστέρα με επική ανατροπή στην Αθήνα (1-4, 3-0). Ο Παναθηναϊκός, δεν κατέκτησε το τρόπαιο, χάνοντας 0-2 από τον Άγιαξ, αλλά η υποδοχή ηρώων που τους επιφύλαξαν στη Αθήνα δεν είχε προηγούμενο! Μάλιστα, ο θρύλος λέει ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της μνημειώδους πορείας μέχρι τον τελικό της 2ας Ιουνίου του 1971, φόραγε τη φανέλα του ειδώλου του, του μεγάλου Βάσκου τερματοφύλακα, Χοσέ Άνχελ Ιρίμπαρ (José Ángel Iribar Cortajarena), φανέλα που είχε ανταλλάξει μαζί του μετά από έναν αγώνα Ισπανίας- Ελλάδος το 1970!

Η αποθέωση για τον γκολκίπερ, ήλθε σ’ ένα ματς με τον Φωστήρα, αμέσως μετά τον 2ο προημιτελικό αγώνα με την Έβερτον, όπου με αυταπάρνηση αγωνίστηκε με επίδεσμο στο κεφάλι, κληρονομιά από μια σκαριά του Ντέιβιντ Τζόνσον (David Johnson)! Το 1976 έφυγε από τον Παναθηναϊκό και αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ομάδα εκτός Αττικής, μετακομίζοντας προσωρινά στην Πάτρα για λογαριασμό της Παναχαϊκής, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε για ένα χρόνο, σημειώνοντας 25 συμμετοχές. Το 1977 πήγε στον Απόλλωνα Αθηνών, με την φανέλα του οποίου έκλεισε την πλούσια καριέρα του το 1979. Στην Α’ Εθνική Κατηγορία, είχε 388 εμφανίσεις.

Με την εθνική Ελλάδος, πραγματοποίησε 25 εμφανίσεις. Το πρώτο του παιχνίδι με τα εθνικά χρώματα, το έπαιξε στις 3 Οκτωβρίου του 1965, στο Νέο Φάληρο, στην ήττα με 1-4 από την Σοβιετική Ένωση, για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1966 και το τελευταίο στις 20 Νοεμβρίου του 1974, πάλι στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», στην ισοπαλία 2-2 με την Δυτική Γερμανία! Η μαγική και ίσως η κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του, ήταν με τη γαλανόλευκη απέναντι στους Βραζιλιάνους στο θρυλικό Μαρακανά. «Ο Έλληνας τερματοφύλακας είχε χέρια από μαγνήτη» σχολίαζε την επόμενη μέρα ο Βραζιλιάνικος τύπος, ενώ ο θρυλικός Μάριο Ζαγκάλο (Mário Jorge Lobo Zagallo) δήλωσε: «…η Ελλάδα δεν ήταν αυτή που μας είχαν πει…!!».

Με την αποχώρηση του από την ενεργό δράση ανέλαβε προπονητής τερματοφυλάκων στον Παναθηναϊκό, από το 1979 μέχρι το 2006. Το 2002 ανέλαβε προσωρινά για λίγα παιχνίδια προπονητής του Παναθηναϊκού, αντικαθιστώντας τον Σέρχιο Μαρκαριάν (Sergio Apraham Markarián Abrahamian). Υπήρξε προπονητής τερματοφυλάκων και στον Ατρόμητο, αντικαθιστώντας τον Βασίλη Αλεξούδη. Μεγάλο του πάθος και δεύτερη μεγάλη του αγάπη, μετά το ποδόσφαιρο, είναι η ζωγραφική. Εκτός από μεγάλος γκολκίπερ ήταν και ένας σπουδαίος ζωγράφος με εξαίσιες εκθέσεις και διεθνείς παρουσίες, όπως αυτή του Λαυρίου αλλά και του Δήμου Αθηναίων (20 Οκτωβρίου του 2008), ενώ εξαιρετικές κριτικές απέσπασε ο πίνακας που δώρισε στον ΠΣΑΠ και απεικονίζει τον Βοτανικό, τη Λεωφόρο, παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, αλλά και τον ίδιο (μεγεθυμένο) στη μέση του έργου! Ο πτυχιούχος εκτελωνιστής και προπονητής ποδοσφαίρου είναι ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών στη Ελλάδα!