Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι ζούμε σε μια εποχή που όλα και όλοι μας φταίνε! Η οικονομική κρίση στη χώρα, η πανδημία, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα, όλες οι δυσκολίες της τελευταίας δεκαετίας μας δημιουργούν την ανάγκη να βρίσκουμε στόχο, να σημαδεύουμε και να τα… χώνουμε. Να ξεσπάμε, να βγάζουμε τα απωθημένα μας!
Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι ζούμε στην εποχή των social media. Την εποχή άνθισης ενός πολύτιμου «εργαλείου» που δίνει τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να αισθανθεί πιο ισχυρός και πιο πετυχημένος, απ’ ότι πραγματικά είναι εκεί έξω στον… αληθινό κόσμο!
Όλα αυτά τα καταλαβαίνω! Αδυνατώ, όμως, πραγματικά να αντιληφθώ πως είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και ένας φίλος του Ολυμπιακού που δεν πίνει νερό στο όνομα του Πέδρο Μαρτίνς. Που δεν αντιλαμβάνεται πόσο μεγάλη είναι η συνεισφορά του Πορτογάλου τεχνικού στην κυριαρχική παρουσία των «ερυθρόλευκων» τα τελευταία χρόνια. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν! Πραγματικά άξιζε τον κόπο να… σερφάρει κανείς για λίγα λεπτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη στιγμή της ανακοίνωσης της ενδεκάδας με την οποία παρατάχθηκαν οι πρωταθλητές Ελλάδος στο Μπακού. Το τι άκουσε ο Πορτογάλος, δεν περιγράφεται!
Όπως τα ακούει κάθε φορά που δεν του βγαίνει μια μεταγραφική εισήγηση! Όπως τα ακούει στις σπάνιες περιπτώσεις που δεν οδηγεί την ομάδα του σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Θυμάμαι τις εκπομπές στο ραδιόφωνο του Over FM, παραμονές του αγώνα με την PSV, όταν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν υποστεί την πρώτη τους ήττα στο πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Ήταν τόσο το κράξιμο που έπεφτε στον Πορτογάλο, που αν ήσουν επισκέπτης στη χώρα μας και δεν γνώριζες τα δεδομένα που ισχύουν στο εγχώριο ποδόσφαιρο, θα νόμιζες ότι ο Ολυμπιακός ήταν… έβδομος στη βαθμολογία, αποκλεισμένος στην Ευρώπη και με 5-6 ταπεινωτικές ήττες σε συνεχόμενα ντέρμπι!
Μην θυμάστε τη νύχτα στο Μπακού επειδή οι πρωταθλητές απέκλεισαν τη Νέφτσι. Να θυμάστε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζευγάρωσαν τις νίκες τους, και κυρίως τη νοοτροπία με την οποία έφτασαν στα συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Σε όσους φίλους του Ολυμπιακού, λοιπόν, έχουν την τάση να… περιμένουν στη γωνία τον μακράν, πλέον, πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου, έχω να τους προτείνω μια διέξοδο… χαλάρωσης για τις δύσκολες βραδιές που δεδομένα θα έρθουν, όπως έρχονται σε κάθε ομάδα του πλανήτη. Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να «κράξετε» τον Πέδρο Μαρτίνς, να θυμάστε απλά αυτό το βράδυ της 28ης Ιουλίου στο Μπακού.
Μην το θυμάστε επειδή οι πρωταθλητές απέκλεισαν τη Νέφτσι. Να θυμάστε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζευγάρωσαν τις νίκες τους, και κυρίως τη νοοτροπία με την οποία έφτασαν στα συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Να θυμάστε τα λόγια και το πνεύμα νικητή που μετέφερε στους παίκτες του ο Πέδρο Μαρτίνς, παραμονή ενός εκ των πλέον δύσκολων αγώνων της προπονητικής του καριέρας. Να θυμάστε την έμπνευση που τους προσέφερε και το… μάτι που γυάλιζε σε όλα τα μέλη της «ερυθρόλευκης» αποστολής. Ειλικρινά, δεν έχω αντιληφθεί αν άπαντες έχουν συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο ήταν το βράδυ της Τετάρτης στο Μπακού. Και προπονητικά, και πνευματικά, και ψυχολογικά, και σε επίπεδο διαχείρισης.
Προσωπικά, αν και… Βαλβερδικός, δεν το κρύβω ότι δηλώνω πλέον φανατικός λάτρης του Πέδρο Μαρτίνς. Απολαμβάνω να βλέπω πόσο ωριμάζει και πόσο μεγαλώνει κάθε χρόνο που περνά στον «ερυθρόλευκο» πάγκο. Θαυμάζω την εξέλιξη του, την ποιότητα, τη σεμνότητα, την εργατικότητα, τη νοοτροπία του και όλα εκείνα τα στοιχεία που τον καθιστούν κομβικό στο όλο οικοδόμημα που εμφανίζουν οι «ερυθρόλευκοι» τα τελευταία χρόνια.
Είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου; Προφανώς και όχι. Έχει εμμονές; Βρείτε μου έναν τεχνικό στον πλανήτη (από τον Γκουαρδιόλα μέχρι τους… προπονηταράδες των social media) που δεν έχουν «κολλήματα». Τα κάνει όλα τέλεια; Εννοείται πως όχι. Μήπως τα κάνει όμως όλα τέλεια ο Κλοπ στη Λίβερπουλ ή ο Τούχελ στην Τσέλσι;
Προπονητής και «τελειότητα» είναι δύο έννοιες που δεν τέμνονται ποτέ! Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι, όμως, ο “Special One” του Ολυμπιακού. Και θα εξακολουθήσει να είναι, ακόμη και σε βραδιές που θα στραβώσουν. Ακόμη κι αν χάσει ένα πρωτάθλημα. Γιατί, κι αυτό μοιραία κάποια στιγμή θα συμβεί…
Κανένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα, όμως, καμιά κακή σεζόν (αν έρθει, που κάποια στιγμή θα έρθει, όπως έρχεται για όλες τις ομάδες του κόσμου) δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τη συνεισφορά του συγκεκριμένου ανθρώπου στο χτίσιμο ενός Ολυμπιακού που, αν μη τι άλλο, «γεμίζει» ποδοσφαιρικά τη συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του.
Και για όλους όσοι δεν θέλουμε να έχουμε οδηγό τη… μιζέρια στη ζωή μας, είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις πως εξελίσσεται αυτή η σχέση του Ολυμπιακού με τον Πέδρο και του Πέδρο με τον Ολυμπιακό. Πως η μια πλευρά αποκομίζει το μέγιστο από την άλλη. Πως ο ένας βοηθάει τον άλλον να μεγαλώνει και να εξελίσσεται. Και πως πιασμένοι χέρι – χέρι συγγράφουν μια ξεχωριστή και πολύ ιδιαίτερη ποδοσφαιρική ιστορία!
ΥΓ1: Κάθε φορά που αναφέρομαι στον Πέδρο Μαρτίνς, μνημονεύω μια συγκεκριμένη ημερομηνία: 28 Φεβρουαρίου 2019. Η νύχτα του αποκλεισμού του Ολυμπιακού από τη Λαμία. Η νύχτα της πλέον κομβικής και της πιο ώριμης απόφασης που έλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης από τη μέρα που ανέλαβε τον προεδρικό θώκο της πειραϊκής ΠΑΕ. Γιατί όσα ακολούθησαν και όσα σχολιάζουμε σήμερα, φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα εκείνης της απόφασης του διοικητικού ηγέτη του Ολυμπιακού. Μετά… όλα πήραν το δρόμο τους!
ΥΓ2: Για τα παιχνίδια με τη Λουντογκόρετς, έχουμε μέρες να τα συζητήσουμε. Πολύ δύσκολο ζευγάρωμα, σε πολύ δύσκολη περίοδο για τον Ολυμπιακό. Γιατί τα προβλήματα παραμένουν… κατσικωμένα στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Σε πέντε μέρες είναι το πρώτο παιχνίδι με την πρωταθλήτρια Βουλγαρίας, όχι σε πέντε μήνες.
Πηγή: Sport Day
