Του Βασίλη Σαμπράκου
Στην διάρκεια της 3ετίας που βρίσκεται στον Ολυμπιακό ο Πέδρο Μαρτίνς έχει ζήσει πολλά και μας έχει δείξει πολλά. Όμως στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, ποτέ δεν τα έχεις δει όλα. Και το βράδυ της Τετάρτης ο Πορτογάλος προπονητής “τα είδε όλα κωλυόμενα”, όπως λέει το κλισέ του στρατού. Όπως ο ίδιος είπε μετά το ματς με την Νέφτσι Μπακού, πέρασε τις πιο δύσκολες στιγμές του στην προπονητική. Τόσες προκλήσεις μαζεμένες σε μια τόσο απαιτητική στιγμή είναι πολύ σπάνιο να έρθουν σε έναν προπονητή. Όμως όσο κι αν λαχτάρησε, οι ποδοσφαιριστές του δεν το είδαν και δεν το ένιωσαν ποτέ. Η ψυχραιμία με την οποία διαχειρίστηκε τα συναισθήματα που του δημιουργούσαν οι στιγμές ήταν πρωτοφανής. Ο συνήθως “τσιτωμένος” προπονητής, που βαδίζει ασταμάτητα στην τεχνική περιοχή του, το βράδυ της Τετάρτης όταν όλα είχαν στραβώσει, στις στιγμές μετά την αποβολή του Καμαρά, έμεινε καθισμένος στον πάγκο του και έδειχνε ήρεμος. Αυτό μετέδωσε στον αγωνιστικό χώρο. Και αυτό πέτυχε: να κρατήσει την ομάδα του ψύχραιμη στο τερέν.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλο είναι το προβάδισμα που έχει μια ομάδα με δύο επίσημα στα πόδια της απέναντι σε μια ομάδα που δεν έχει επίσημο παιχνίδι στα πόδια της. Είναι κανόνας της φύσης που έχει η προκριματική φάση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και το βράδυ της Τετάρτης αυτή η διαφορά έγινε εμφανής από το πρώτο διάστημα του παιχνιδιού, από τα πρώτα λεπτά. Η Νέφτσι είχε τον τρόπο να ανεβάσει τον ρυθμό ανάπτυξης των επιθέσεων, να παίξει με μια επαφή ανά ποδοσφαιριστή, και την ίδια ώρα η αντίδραση της άμυνας του Ολυμπιακού έμοιαζε αργή. Παρ’ όλο που ήταν σωστά τοποθετημένος, διαβασμένος και οργανωμένος, ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε προβλήματα επειδή ήταν αργός. Και αυτό ένας προπονητής δεν μπορούσε να το προλάβει.
Σε μια τόσο απαιτητική κατάσταση παιχνιδιού ο Ολυμπιακός βρέθηκε με παίκτη λιγότερο. Και βρέθηκε να είναι στο τερέν χωρίς αμυντικό χάφ, χωρίς έναν κεντρικό μέσο με την ικανότητα να γίνει πιεστικός προς τον κάτοχο της μπάλας, να βάλει σκληράδα και ένταση στην ενεργητική άμυνά του. Αυτό που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στα πρώτα 20’ λεπτά του β’ ημιχρόνου, δηλαδή μέχρι να μείνει με 10 και η Νέφτσι ήταν μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που έχει αντιμετωπίσει στον καιρό του Μαρτίνς. Και ο Πορτογάλος τα κατάφερε, επειδή βρήκε τον τρόπο να κρατήσει καθαρό το μυαλό του. Ήταν σαν να οδηγεί ένα υπερσύγχρονο, μεγάλο και βαρύ πλοίο ανάμεσα σε βράχους και λοιπά φυσικά εμπόδια χωρίς ραντάρ, μόνο με τις αισθήσεις του. Με τις αλλαγές του σχηματισμού και τις αλλαγές ρόλου σε ποδοσφαιριστές, ο Μαρτίνς κατάφερε προστατέψει την εστία του Ολυμπιακού και να απειλήσει την Νέφτσι προκειμένου να την αναγκάσει να παίξει πιο συντηρητικά και να μην ξεθαρρέψει. Αυτή ήταν μια βραδιά σεμιναρίου με τίτλο “φτιάχνω ομάδα με ότι έχω στα χέρια μου και ότι βρίσκω μπροστά μου”.
Φυσικά ο Μαρτίνς δεν τα έκανε μόνος του όλα αυτά. Και δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί αποτελεσματικά όλη αυτή τη δυσκολία αν δεν είχε να πατήσει πάνω στην εμπειρία και την προσωπικότητα του Βαλμπουενά, και στην τακτική συμπεριφορά της πλειονότητας των ποδοσφαιριστών του. Ο Ολυμπιακός νίκησε επειδή ήταν ανθεκτικός, δηλαδή επειδή κατάφερε να μείνει ψύχραιμος και να ανασυνταχθεί μετά από κάθε νέα δυσκολία και αλλαγή που του επιβαλλόταν από τις συνθήκες που διαμορφώνονταν κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού.
Πιθανόν μετά από καιρό να μη το θυμάται κανείς αυτό το παιχνίδι. Αυτοί που το έζησαν όμως έχουν γίνει πιο δυνατοί σε νοοτροπία. Είναι περίπου αυτό που είπε ο Γιώργος Μασούρας μετά από τον αγώνα, ότι “αν είμαστε ενωμένοι και ακολουθούμε το πλάνο, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία”. Αυτή η παράσταση τονώνει πολύ την αυτοπεποίθηση μιας ομάδας. Θα τη βοηθήσει να είναι ψύχραιμη στην επόμενη δυσκολία. Και θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη προς τον προπονητή. Το βράδυ της Τετάρτης ο Μαρτίνς “τα είδε όλα”, αλλά έδειξε ακόμη μια φορά προς τους ποδοσφαιριστές του ότι για εκείνους αρκεί να δείχνουν εμπιστοσύνη στο σχέδιο και τις επιλογές του.
Πηγή: Gazzetta
