Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν του ισχυρού άνδρα της Ρεάλ Μαδρίτης και προέδρου της νέας European Super League, ο οποίος έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι βάζει το χρήμα πάνω από το ποδόσφαιρο.
Σύμφωνοι, το ποδόσφαιρο δεν είναι όπως πριν 30-40 χρόνια. Οι ρομαντισμοί έχουν κάνει στην άκρη εδώ και πολύ καιρό, αφού τα οικονομικά συμφέροντα και οι εμπορικές συμφωνίες έχουν κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει, όμως, κάτι που παραμένει αναλλοίωτο, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η αγάπη του κόσμου για το ίδιο το άθλημα. Τα συναισθήματα που δημιουργεί στους φιλάθλους, είτε είναι 5 ετών, είτε… 105. Πέρα από χρήματα, συμβόλαια και ό,τι άλλο απασχολεί τις διοικήσεις των συλλόγων.
Ένας από τους πρώτους, που χάραξαν το δρόμο της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου είναι ο Φλορεντίνο Πέρεθ. Και το έκανε από την πρώτη μέρα της παρουσίας του στο προεδρικό θώκο της Ρεάλ Μαδρίτης. Η απόκτηση του Λουίς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα, το καλοκαίρι του 2000, αποτέλεσε την αρχή της δημιουργίας των περίφημων “galacticos”. Ακολούθησαν ο Ζινεντίν Ζιντάν το 2001, ο Ρονάλντο το 2002 και αποκορύφωμα ήταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ το 2003. Αγνοώντας όλες τις βασικές αρχές του αθλήματος, ο Πέρεθ μάζεψε στο Μπερναμπέου ό,τι πιο φανταχτερό υπήρχε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όμως ξέχασε το πιο σημαντικό. Ότι έτσι δε χτίζονται ομάδες.
Τότε, στο πρόσωπο – κυρίως – του Μπέκαμ, ο πρόεδρος της «βασίλισσας» έβλεπε τον άνθρωπο που θα του άνοιγε την αγορά της Ασίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν τον απασχολούσε, αν ο Άγγλος σούπερ σταρ μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα στο αγωνιστικό κομμάτι. Ήθελε απλά να πουλήσει περισσότερες φανέλες με το όνομά του και να μπουν περισσότερα χρήματα στα ταμεία του συλλόγου. Μέχρι εδώ, σύμφωνοι, έως ένα βαθμό. Ξέχασε, όμως, ο Πέρεθ ότι έπρεπε η Ρεάλ να φέρνει και αποτελέσματα. Γιατί ο κόσμος μπορεί να θέλει αστέρια στην ομάδα του, όμως θέλει να τη βλέπει να νικάει και να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία.
Ακόμη και έντεκα Ζιντάν ή έντεκα Μπέκαμ να είχε, η Ρεάλ Μαδρίτης για να νικήσει χρειαζόταν και έναν Μακελελέ στην ενδεκάδα. Αυτόν για τον οποίο ο Πέρεθ είχε πει το 2003 (όταν ο Γάλλος αποχώρησε από το Μπερναμπέου) ότι «δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ως παίκτης. Δεν είναι ψηλός, δεν είναι γρήγορος, δεν σκοράρει, οι πάσες του είναι το πολύ στα τρία μέτρα απόσταση. Με τους παίκτες που θα έρθουν, θα ξεχαστεί σύντομα». Μόνο που απέτυχε οικτρά στην πρόβλεψή του. Η «βασίλισσα» έμεινε τρία ολόκληρα χρόνια μακριά από τους τίτλους, παρά την πλειάδα αστέρων στο ρόστερ της. Γιατί, όπως είπε μετέπειτα ο ίδιος ο Ζιντάν για τον Μακελελέ «δε χρειάζεται να περάσεις ακόμη ένα ακόμα χέρι χρυσό χρώμα τη Μπέντλεϊ όταν χάνεις τη… μηχανή της».
Το ίδιο καλοκαίρι, αυτό του 2003, ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε κάνει μία ακόμη κίνηση-σοκ. Απομάκρυνε εντελώς ξαφνικά από την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. Τον προπονητή που την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση δύο Champions League, μέσα σε τέσσερα χρόνια, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα είχε πανηγυρίσει και την κατάκτηση του ισπανικού πρωταθλήματος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της «βασίλισσας» ο Ισπανός προπονητής ήταν… λίγος για το σύλλογο και δεν ταίριαζε στο image των “galacticos”. Την απάντηση του την έδωσαν αργότερα τα αποτελέσματα του Ντελ Μπόσκε με την εθνική Ισπανίας.
Παρόμοια είναι η πολιτική του και στη δεύτερη θητεία του στο τιμόνι της Ρεάλ. Ποιος απορεί, λοιπόν, με το γεγονός ότι ο Φλορεντίνο Πέρεθ όχι μόνο πρωτοστατεί στη δημιουργία της ευρωπαϊκής λίγκας, αλλά είναι και πρόεδρός της; Τα δείγματα τα γραφής τα έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ είναι ο μοναδικός μέχρι τώρα, που έχει δηλώσει δημόσια πως αυτή η κίνηση των «μεγάλων» γίνεται με μοναδικό γνώμονα τα χρήματα. Για την ακρίβεια, πως οι ισχυροί θα έχουν περισσότερα κέρδη. Δε διστάζει να το πει «φόρα παρτίδα» στους φιλάθλους, που έχουν ξεσηκωθεί. Αυτός ήταν, είναι και θα εξακολουθήσει να είναι ο 74χρονος Ισπανός. Ο άνθρωπος που αγνοεί πολλές φορές τι σημαίνει πραγματικά το ποδόσφαιρο, όμως καταφέρνει να βρίσκεται συνεχώς στον αφρό. Να δούμε, όμως, αν αυτό το εγχείρημά του τον φέρει τελικά… στον πάτο.
