Του Θάνου Σαρρή
«Μετά το Μουντιάλ επέστρεψα στην Ατλέτικο και αυτό ήταν το ξεκίνημα μιας πραγματικά πολύ άσχημης φάσης. Δεν έπαιζα καλά και χώρισα με τη σύζυγό μου. Δεν πήγαινα πουθενά και έκανα πολλά λάθη», είπε χαρακτηριστικά, αποκαλύπτοντας ότι «ήθελε να πίνει αλκοόλ από το πρωί». Ο Ζο, έχοντας γυρίσει για τρίτη φορά στην Κορίνθιανς, δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει καταστάσεις, μιλώντας στον TV Record.
Ζο: Η αποκάλυψη για το αλκοόλ και ο Ροναλντίνιο
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βραζιλιάνος, ο οποίος αποκάλυψε ότι μετά τη «στροφή» του αυτή προς τη νηφαλιότητα σταμάτησε να έχει στενές σχέσεις και με τον Ροναλντίνιο, μίλησε για το αλκοόλ. Αποφάσισε να ανοιχτεί για πρώτη φορά πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. «Έβαζα το ποτό πρώτο, επειδή σε οδηγεί σε άλλες καταστάσεις», αποκάλυπτε στην Globo. «Για παράδειγμα, μπορούσα να πιω ένα ποτό εδώ στο σπίτι, ή δύο, ή τρία με τη γυναίκα και τους φίλους μου. Μετά, όταν δεν έπαιζα, ξεκίνησα να πίνω στο σπίτι. και μετά έβγαινα έξω. Το αλκοόλ σε οδηγεί σε πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις. Ξεκίνησα να πίνω, να πίνω, να πίνω και ήθελα να πίνω μέχρι το πρωί. Έβγαινα μέχρι το πρωί κι έπειτα ήθελα να πάω σε άλλο μπαρ».
Από τη Μόσχα στο Μάντσεστερ
H καριέρα του Ζο ξεκίνησε γεμάτη ελπίδες. Σε ηλικία 16 ετών, έγινε ο νεότερος παίκτης που σκοράρει για την αγαπημένη του Κορίνθιανς, στρέφοντας από νωρίς τα φώτα της δημοσιότητας προς το πρόσωπό του. Όπως συμβαίνει με αρκετά «ακατέργαστα» διαμάντια από τη Βραζιλία, η επένδυση στο ταλέντο του έγινε σε μικρή, σχετικά, ηλικία. Σε ηλικία 18 ετών, από την αλεγκρία του Σάο Πάουλο βρέθηκε στην παγωμένη Μόσχα. Όμως τα όνειρα του πιτσιρικά ήταν αρκετά για να ζεστάνουν την ψυχή του και να διώξουν μακριά τη νοσταλγία.
Με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σημείωσε 44 γκολ σε 77 αγώνες. Ήταν πιστός στο ραντεβού του με τα δίχτυα και στον αγώνα με την Ίντερ για το Champions League, σκοράροντας δύο φορές και κάνοντας τους μεγάλους της Ευρώπης να καταλάβουν ότι η ικανότητά του στο σκοράρισμα είναι σπάνια. Ο τότε προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι, Μαρκ Χιουζ, θαμπώθηκε από τα χαρίσματά του και με τα σωματικά του προσόντα να δείχνουν ότι μπορεί να τα καταφέρει στο Νησί, έσπασε το μεταγραφικό ρεκόρ του συλλόγου, για να τον αποκτήσει με 18 εκατομμύρια λίρες. Ο 21χρονος Ζο ταξίδεψε στο Μάντσεστερ πεπεισμένος ότι τα επόμενα χρόνια η ομάδα θα γινόταν πρωταγωνίστρια, όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την αλλαγή που βρισκόταν στο κατώφλι του συλλόγου. Λίγες μέρες μετά την μεταγραφή του, οι νέοι ιδιοκτήτες από το Άμπου Ντάμπι πήραν την ιδιοκτησία από τον Ταϊλανδό Τακσίν Σιναβάτρα και έβαλαν μπροστά το πλάνο που οδήγησε τελικά τη Σίτι στην κορυφή, αφού όμως πρώτα ξόδεψαν εκατοντάδες εκατομμύρια.
Οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, η άφιξη του Ρομπίνιο έδειξε ότι πλέον οι «Πολίτες» μπορούν να ανταγωνίζονται όποια ομάδα θέλουν για μια μεταγραφή και ο Ζο ξεκίνησε «μουδιασμένα» το πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να πάει δανεικός στην Έβερτον. Σημείωσε πέντε γκολ σε 12 εμφανίσεις και ο δανεισμός του επεκτάθηκε για μια ακόμα χρονιά. Όμως δεν κατάφερε να σταθεροποιηθεί. Ένα Χριστουγεννιάτικο ταξίδι στη γενέτειρά του χωρίς άδεια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και αφού επέστρεψε από το Λίβερπουλ, δόθηκε δανεικός στη Γαλατάσαραϊ, σε μια νέα προσπάθεια να αναστήσει την καριέρα του. Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε πίσω στο Μάντσεστερ, με την ομάδα να του δίνει μια ακόμα ευκαιρία. Πήγε καλά στην προετοιμασία, βρήκε δίχτυα σε κάποια ματς του Λιγκ Καπ και του Europa League, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει θέση βασικού και να βρει σταθερότητα. Έτσι, το 2011 ήρθε η επιστροφή του στη Βραζιλία για την Ιντερνασιονάλ. Εκεί, αφού πήρε σερί παιχνίδια και παρά το γεγονός ότι δεν σκόραρε συχνά, κέρδισε τη μεταγραφή του για την Ατλέτικο Μινέιρο.
Δίδυμο με τον Ρόνι και Μουντιάλ
Οι καλές μέρες έδειξαν να επιστρέφουν. Ο Ζο «κόλλησε» με τον Ροναλντίνιο τόσο εντός, όσο κι εκτός γηπέδου και ο συνδυασμός τους βοήθησε την ομάδα να κατακτήσει το πολιτειακό πρωτάθλημα, αλλά και τον πρώτο της τίτλο Copa Libertadores το 2013. Μάλιστα, ο Ζο σκόραρε στον τελικό απέναντι στην Ολίμπια, ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με τέρματα. Η αναγέννησή του ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει στην αποστολή της Εθνικής Βραζιλίας για το Μουντιάλ του 2014 στο «σπίτι» της. Είχε, άλλωστε, δείξει καλά δείγματα στην «πρόβα» του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών. Σε μια διοργάνωση που σημαδεύτηκε από το «Μινεϊράσο» και το 7-1 από τη Γερμανία στα ημιτελικά, ο Ζο έπαιξε δύο φορές ως αλλαγή και μία βασικός, στην ήττα με 3-0 για την τρίτη θέση από την Ολλανδία.
Η επιστροφή στη Βραζιλία συνοδεύτηκε με τα προβλήματα του αλκοόλ. Ο νέος εφιάλτης είχε ξεκινήσει και εξελισσόταν. Λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ, ξεκίνησαν τα προβλήματα στη σχέση του με την Ατλέτικο. Αρχικά, τιμωρήθηκε για αδικαιολόγητες απουσίες από την προπόνηση, για τις οποίες επικαλέστηκε οικογενειακά προβλήματα. Έπειτα, η «Galo» ανακοίνωσε πως αποτελεί ουσιαστικά ξένο σώμα, μαζί με τους Αντρέ και Έμερσον Κονσεϊσάο, λόγω «σοβαρών πειθαρχικών παραβάσεων». Ο ποδοσφαιρικός διευθυντής Εντουάρντο Μαλούφ δεν είπε συγκεκριμένα τι συνέβη, όμως ξεκαθάρισε πως «δεν θα ξαναπαίξουν φέτος» και πρόσθεσε ότι «όταν υπάρχουν ζητήματα πειθαρχίας, πρέπει να θέτουμε το παράδειγμα για τους υπόλοιπους 27 παίκτες της ομάδας». Ήταν η σκοτεινή περίοδος, η οποία έμοιαζε να βάζει ταφόπλακα στην καριέρα του. O προπονητής Λεβίρ Κούλπι τον χρησιμοποίησε με τη νέα χρονιά σε κάποια ματς, αρχικά ως αλλαγή και τον Μάιο, έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο αφλογιστίας, κατάφερε να πετύχει το νικητήριο γκολ στον τελικό του πρωταθλήματος Μινέιρο. Το καλοκαίρι εκείνο, ο Ζο ξενιτεύτηκε στα Εμιράτα κι έπειτα πήγε στην Κίνα. Τα ταξίδια αυτά έμοιαζαν ως μια προσπάθεια για τα τελευταία ένσημα ενός ταλέντου που βρισκόταν στη δύση του, Όμως ο Ζο δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Ο τίτλος της ζωής του
Έχοντας αφήσει πίσω του τα προβλήματα με το αλκοόλ, ο Ζο επέστρεψε στην Κορίνθιανς, εκεί που ξεκίνησαν όλα. Εντάχθηκε στην Τιμάο από τον Νοέμβριο του 2016 και στρώθηκε στη δουλειά, γνωρίζοντας ότι είχε δικαίωμα να αγωνιστεί μόνο από τον επόμενο χρόνο. Και με 25 γκολ σε 61 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, την βοήθησε να πάρει τόσο το Πρωτάθλημα Παουλίστα, όσο και τον τίτλο του Μπραζιλεϊράο. Αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς στη Βραζιλία για το 2017 και πετυχαίνοντας 18 τέρματα στο πρωτάθλημα της Serie Α, τερμάτισε στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ μαζί με τον Ντουράντο της Φλουμινένσε. Η Κορίνθιανς και ο ίδιος είχαν αμφισβητηθεί πάρα πολύ στο ξεκίνημα της χρονιάς, όμως κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή. Ήταν η δική του απάντηση προς όλους, μα κυρίως προς τον εαυτό του. Στους πανηγυρισμούς, αρνήθηκε ακόμα και εκείνο το ποτήρι μπύρας που του πρόσφεραν. Η καριέρα του Βραζιλιάνου συνεχίστηκε με δύο χρόνια στην Ιαπωνία και επέστρεψε στην Κορίνθιανς, για μερικές ακόμα παραστάσεις. Ώριμος, ήρεμος και με τον χαρακτηρισμό «βασιλιάς των ντέρμπι» να τον συνοδεύει, παραμένει σταθερή αξία στην επίθεση της Τιμάο.
«Κάποιοι φίλοι σταμάτησαν τις επαφές, λόγω του ότι άλλαξα τον τρόπο ζωής μου. Το αλκοόλ οδηγεί στην αυτοκαταστροφή», είπε ο Ζο. Μολονότι έχασε τους λαμπερούς φίλους, κέρδισε τη ζωή του…
Πηγή: Fanatico
