Του Βασίλη Σαμπράκου
Τώρα πια, μετά και από την εικόνα του στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου απέναντι στον πρωταθλητή Ολυμπιακό, αφαιρέθηκε κάθε σκιά σύμπτωσης, τύχης, “κομήτη” από την επιτυχημένη πορεία του ΠΑΣ στο Κύπελλο. Τώρα πια έχουμε μπροστά μας το παράδειγμα μιας ομάδας που έχει κάνει αήττητη πορεία στο Κύπελλο (3 νίκες, 2 ισοπαλίες σε 5 ματς) απέναντι σε Ατρόμητο, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό. Μια ομάδα που έχει κάνει δύο εκτός έδρας νίκες. Την ομάδα που κόστιζε λιγότερο από τους δύο και κοστίζει αδιανόητα λιγότερο από τον τρίτο αντίπαλο που συνάντησε στο κύπελλο.
Αυτή η εικόνα, της πορείας του ΠΑΣ στο κύπελλο έρχεται να προστεθεί στην πορεία του στην Superleague. Μια νεοφώτιστη ομάδα, η οποία είχε συμπληρώσει περίπου 7 μήνες αγωνιστικής απραξίας, και σχημάτισε το ρόστερ της αργά, επειδή καθυστέρησε να ολοκληρώσει τις μεταγραφές της, κατάφερε να μην βρεθεί ούτε για μια αγωνιστική ημέρα σε θέση υποβιβασμού. Μια ομάδα του μικρότερου κόστους, είναι μια ομάδα που κατάφερε να πετύχει περισσότερα συγκριτικά με τους στόχους που έβαλε το περασμένο καλοκαίρι. Και όλα αυτά, σε συσκευασία σύγχρονου επιθετικού ποδοσφαίρου και αγωνιστικής νοοτροοπίας ομάδας που επιθυμεί να δημιουργεί, να κυριαρχεί, να επικρατεί με την ιδέα της και όχι μόνο με την αποτελεσματικότητά της.
Η επιβράβευση της υπομονής
Ήταν όλα ρόδινα και παραμυθένια για τον ΠΑΣ μέχρι εδώ στη σεζόν; Όχι βέβαια. Στους πρώτους 20 αγώνες μέτρησε 10 ήττες, 6 ισοπαλίες και μόνο 4 νίκες. Σε αυτό το διάστημα όμως των πρώτων τεσσάρων μηνών η διοίκηση του ΠΑΣ κράτησε την ψυχραιμία της και έκανε υπομονή, έδωσε στήριξη στον προπονητή. Στήριξη που δεν έμοιαζε καθόλου “παράλογη”, διότι η εικόνα της ομάδας, σε συνέχεια της περσινής εικόνας της στην δεύτερη κατηγορία, σε έπειθε με το παραπάνω ότι αξίζει να υποστηριχθεί αυτό το project. Εμείς όμως, οι απέξω, θεωρητικολογούμε. Μας είναι εύκολο να πούμε ότι δεν πρέπει να απομακρυνθεί ο προπονητής. Αυτοί που αποφασίζουν είναι αυτοί που χάνουν τον ύπνο τους και δοκιμάζουν την υπομονή τους λόγω των σκέψεων που κάνουν σε εκείνες τις στιγμές. Διότι μια απόφασή τους μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη μοίρα της ομάδας· την παραμονή ή τον υποβιβασμό.
Γιατί πέρασε τόσος χρόνος μέχρι να αρχίσει να αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα η αγωνιστική δυναμική που είχε δημιουργήσει ο ΠΑΣ; Επειδή όλο αυτό είναι ένα project που βασίζεται σε μια κοσμογονική αλλαγή της νοοτροπίας όλων των μελών του οργανισμού μιας ομάδας η οποία είχε μάθει σε ένα παθητικό στιλ παιχνιδιού και τώρα έπρεπε να μετατρέψει τη στάση της στο τερέν σε ενεργητική. Τους χρειάστηκε, των ποδοσφαιριστών, να εξοικειθούν με τα νέα στοιχεία της αγωνιστικής ταυτότητας της ομάδας τους και να αποκτήσουν παραστάσεις, για να αποκτήσουν επίγνωση μέσα από τα εμπειρικά στοιχεία που συνέλεξαν στα πρώτα παιχνίδια. Παιχνίδι με το παιχνίδι η εικόνα ήταν που τους έπειθε και ενίσχυε την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στο σχέδιο. Και κάθε αγώνας τους έκανε σοφότερους και τους ωρίμαζε ώστε να προοδεύσουν και να ωριμάσουν στις ομαδικές τακτικές κινήσεις τους.
Με γυμνό μάτι, κοιτάζεις τα παιχνίδια του ΠΑΣ και σκέφτεσαι ότι αν είχε ποιο ποιοτικές εκτελέσεις, δηλαδή έναν κεντρικό επιθετικό με υψηλότερο συντελεστή αποτελεσματικότητας, θα είχε κάνει ακόμη μεγαλύτερα “γούστα” στη σεζόν. Διότι από την αρχή ο ΠΑΣ δημιουργούσε ποιοτικές ευκαιρίες, που πήγαιναν χαμένες. Η εξήγηση όμως για αυτό δεν είναι σχετική μόνο με την ποιότητα των επιθετικών, είναι σχετική και με την αλλαγή στη νοοτροπία τους. Χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους σταδιακά, γίνονται πιο αποφασιστικοί, μαθαίνουν να επιτίθενται στους χώρους και στην μπάλα και τελικά να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στην τελική προσπάθεια. Και όλα αυτά τα κάνουν σε έναν από τους πιο δύσκολους αγωνιστικούς χώρους της Ελλάδας, ένα γήπεδο το οποίο τον Ιανουάριο έμοιαζε με λίμνη και σήμερα εξακολουθεί να βάζει μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας στις υποδοχές, τις επαφές, τις μεταβιβάσεις και τις εκτελέσεις των ποδοσφαιριστών· τερέν που δεν ευνοεί μια ομάδα που θέλει να βάλει την μπάλα κάτω, να αποκτήσει υψηλή ακρίβεια στις μεταβιβάσεις της και να παίξει οργανωμένο επιθετικό ποδόσφαιρο.
Απέναντι στον Ολυμπιακό ο ΠΑΣ κράτησε την μπάλα λιγότερο (35%) από το συνηθισμένο του (46.8%), έφτιαξε λιγότερες (17) οργανωμένες επιθέσεις συγκριτικά με τον μέσο όρο του (26.7), βρήκε λιγότερες κόντρα επιθέσεις. Παρ’ όλα αυτά όμως κατάφερε να δημιουργήσει περίπου όσες ευκαιρίες δημιουργεί ανά παιχνίδι (είχε 8 τελικές, με μέσο όρο τις 9.4) και μάλιστα με μεγαλύτερο ποσοστό στον στόχο (50%, με μέσο όρο 31%), διότι οι ευκαιρίες του ήταν πολύ ποιοτικές (xGoal 2.2 με μέσο όρο xG 1.2). Στην ποιότητα των ευκαιριών που δημιούργησε ο ΠΑΣ αναλογούσαν 2.2 γκολ, δηλαδή είχε το ίδιο ποιοτικές ευκαιρίες με τον Ολυμπιακό (xGoal 2.1). (πηγή: Wyscout).
Όλα αυτά τα ιστορικά που επιτυγχάνει στο κύπελλο, ο ΠΑΣ δεν θα τα είχε ζήσει αν δεν είχε δείξει υπομονή στον προπονητή του. Για να πάμε τον χρόνο ακόμη πιο πίσω, δεν θα τα είχε ζήσει αν το καλοκαίρι του 2019 είχε κάνει μια πιο συμβατική επιλογή για την θέση του προπονητή και δεν είχε επιλέξει τον 39χρονο, τον καιρό εκείνο, Γιαννίκη που δεν είχε προηγούμενη ελληνική εμπειρία στο ποδόσφαιρο. Σε μια στιγμή υποβιβασμού στην δεύτερη κατηγορία, δηλαδή μια πολύ κρίσιμη στιγμή, ο ΠΑΣ αποφάσισε να εμπιστευθεί την πρόταση ενός ατζέντη, του Κωνσταντίνου Φάρρα και να επενδύσει πάνω στον Γιαννίκη. Άκουσαν έναν προπονητή να τους αναπτύσσει στρατηγικό πλάνο για την διεύθυνση της ομάδας, να τους αναλύει τη μέθοδό του και την φιλοσοφία του για την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας που ήθελε να φτιάξει, τον άκουσαν στις μεταγραφές και τον σχηματισμό του ρόστερ και τον άφησαν να δουλέψει με τον τρόπο του, χωρίς παρεμβάσεις. Αυτονόητα για το γερμανικό ποδόσφαιρο, στο οποίο είχε μάθει να λειτουργεί ο Γιαννίκης. Δυσεύρετα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε 14 ομάδες, μόνο οι 4 άρχισαν και τελειώνουν τη σεζόν μεν τον ίδιο προπονητή. Τον καιρό που τα αποτελέσματα τον δοκίμαζαν, ο ΠΑΣ δεν δημιούργησε κακό στρες στον προπονητή του. Τον υποστήριξε στην δική του προσπάθεια να παραμείνει μεθοδικός και επίμονος και να ενθαρρύνει τους ποδοσφαιριστές του για να συνεχίσουν να λειτουργούν με τον τρόπο που τους υποδείκνυε. Σήμερα, που ο ΠΑΣ λάμπει στο τερέν, φαίνονται όλα εύκολα και απλά, σχεδόν αυτονόητα. Στην πραγματικότητα όμως η λειτουργία και η νοοτροπία που έδειξε ο ΠΑΣ στη διάρκεια της τελευταίας διετίας είναι εντελώς ξένη με το ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον.
Δεν χώρα αμφιβολία το γεγονός ότι ο Αργύρης Γιαννίκης είναι ένας σύγχρονος και αποτελεσματικός προπονητής που παρουσιάζει δημιουργικό ποδόσφαιρο. Αυτό όμως δεν θα το είχαμε μάθει ποτέ αν ο ΠΑΣ δεν του έδινε την ευκαιρία και τον χρόνο. Αυτή η ιστορία, η οποία φωτίζεται λόγω της λάμψης που έδωσε στην πορεία του ΠΑΣ το κατόρθωμα του αποκλεισμού του Παναθηναϊκού με δύο νίκες και η εικόνα του στο ισόπαλο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, πρέπει να γίνει case study για την αγορά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πόσοι όμως νομίζετε ότι θα μπουν στον κόπο; Η θεώρηση των πραγμάτων, όπως τα κάνει η ελληνική αγορά του ποδοσφαίρου, είναι κάπως έτσι: “ο κωλόφαρδος ο Χριστοβασίλης, του ‘κάτσε από το πουθενά το λαχείο ο Γιαννίκης”. Αυτό θα πουν στους εαυτούς τους, και θα συνεχίσουν να αλλάζουν τους προπονητές όπως είναι το “ξυστό” μέχρι να τους κάτσει ένα λαχείο, όπως αυτοί το έχουν στο μυαλό τους.
Πηγή: Gazzetta
