Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ ήταν κακοποίηση του ποδοσφαίρου. Ουδέν πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ. Τον είδαμε άλλωστε πόσο καλά τα πάει στα ντέρμπι και όταν κυριαρχεί και παράγει ένα τσουβάλι τελικές. Ναι, εντάξει, η νίκη του επί της ΑΕΚ ήταν αναμφίβολα άσχημη – όσο όμορφο ήταν το γκολ του Μουργκ. Και πάλι ουδέν πρόβλημα. Μιλάμε για ημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος, εκτός έδρας, στην τελική ευθεία μιας προβληματικής χρονιάς. Το αποτέλεσμα είναι το μόνο που μετράει.
Οι ανοιχτές πληγές του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ είναι γνωστές, πολλές και κυρίως αγωνιστικές. Αν προσθέσετε και την τεράστια ψυχολογική πίεση σε παίκτες και προπονητές μετά τα τελευταία στραπάτσα, όσα είδαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν απολύτως αναμενόμενα: δυο ομάδες σφιγμένες, προσεκτικές, υπερβολικά αγχωμένες, με ξεκάθαρη προτεραιότητα να μην πάθουν καμιά ζημιά και όχι να παίξουν ποδόσφαιρο.
Για να είμαστε δίκαιοι, η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο το προσπάθησε περισσότερο. Αλλά, όπως θα έλεγε και ο Μανόλο, δεν μπορούσε. Ο ΠΑΟΚ ενδιαφερόταν πρωτίστως για το μηδέν πίσω, πράγμα που πέτυχε εύκολα, αφού παραδόξως δεν δέχτηκε γκολ στην πρώτη τελική στην εστία του. Μάλιστα ο Πασχαλάκης έκανε και την επέμβαση του αγώνα στο σουτ του Ολιβέιρα, την μοναδική ενδιαφέρουσα φάση στον ημιτελικό , εκτός του γκολ. Κατά τα άλλα ερημιά: λάθη, νευρικότητα και στραβοκλωτσιές. Ένα επικό χάλι, πιθανότατα το χειρότερο φετινό ματς ανάμεσα σε ομάδες του τοπ-6.
Και καθώς στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, ο ΠΑΟΚ νίκησε επειδή βρήκε μια έκλαμψη ποιότητας από τον «ποιος Μούργκ, ποιος Μουργκ». Και μαζί βρήκε πρόσκαιρη ηρεμία ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
Η Ένωση έχει βυθιστεί σε πιο βαθύ πηγάδι από τον ΠΑΟΚ. Ξεκάθαρα. Και παρότι οι «Κιτρινόμαυροι» έδειξαν κάποιο σφυγμό, μια υποτυπώδη αντίδραση μετά την συντριβή της περασμένης Κυριακής, παρότι τέλος πάντων έβγαλαν μπόλικη θέληση, τα δικά τους βάσανα είναι μεγαλύτερα σε σχέση με εκείνα του «Δικεφάλου του Βορρά». Και το αγωνιστικό ταβάνι τους μικρότερο.
Ο ΠΑΟΚ, όπως και η ΑΕΚ, δεν πρόκειται να αλλάξουν μέχρι το τέλος της σεζόν. Δεν μπορούν να γίνουν Μάντσεστερ Σίτι από Κυριακή σε Τετάρτη. Το ζητούμενο πια είναι να σώσουν ότι σώζεται. Να μη χάσουν το ευρωπαϊκό εισιτήριο και να διεκδικήσουν το Κύπελλο.
Για τον ΠΑΟΚ, ένας πιθανός τελικός κυπέλλου, έστω και ως αουτσάιντερ απέναντι στον Ολυμπιακό, θα προκαλέσει αυτομάτως συσπείρωση. Και θα βάλει φρένο στην εσωστρέφεια των τελευταίων εβδομάδων.
Το ομολογουμένως κακό ποδόσφαιρο στον ημιτελικό λοιπόν, δεν απασχολεί κανέναν. Η νίκη κι η πιθανή πρόκριση είναι απείρως σημαντικότερα από την ωραία μπάλα – ωραία ή έστω σωστή μπάλα οι «Ασπρόμαυροι» ας προσπαθήσουν να παίξουν από του χρόνου πάλι. Τώρα σημασία έχει η ουσία.
Ας είμαστε ειλικρινείς: δύσκολα ο ΠΑΟΚ θα περνούσε τον Ολυμπιακό σε διπλό ημιτελικό. Ενώ αν είχε απέναντι του τον εξαιρετικό ΠΑΣ Γιάννινα, εκτός του ότι θα κινδύνευε με κάζο, η πρόκριση θα θεωρούνταν υποχρέωσή του – άρα θα είχε έξτρα πίεση και μικρότερη ψυχολογική ανταμοιβή.
Κατά τούτο, η ΑΕΚ ήταν για τον ΠΑΟΚ ο ιδανικός αντίπαλος, τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Με πιο απλά λόγια, εκείνο που υποψιάζομαι ότι σκέφτηκαν οι περισσότεροι ΠΑΟΚτσήδες μετά την γκολάρα του Μουργκ είναι το κυνικό μα ειλικρινές: ευτυχώς που υπάρχει και η ΑΕΚ.
Πηγή: Sport DNA
