«Φεύγοντας από την Κέρκυρα, 17 χρονών, είχα ένα όνειρο. Ένα ολυμπιακό μετάλλιο…»! Μια υγιή σκέψη, ένα ρεαλιστικό όνειρο από τον έφηβο, τότε, Σπύρο Γιαννιώτη που για να το υλοποιήσει, έπρεπε πρώτα να περάσουν, δύο δεκαετίες!
Το 2016 βούτηξε στην παραλία της «Κοπακαμπάνα» και αφού κολύμπησε 10 χιλιόμετρα, βγήκε από αυτή με το ασημένιο μετάλλιο κρεμασμένο στο στήθος του και την εικόνα της κυοφορούσας, στον Διονυσάκη, Ισμήνης στο μυαλό του.
Μέχρι όμως να έρθει η στιγμή που «μέσα μου ψέλλισα “τα κατάφερες”», ο γεννημένος στο Λίβερπουλ κολυμβητής, πάλευε με τους δαίμονες του. Αυτούς που για αρκετό καιρό του φώναζαν «σήκω φύγε ρε συ Σπύρο».
Αυτούς που εμφανίστηκαν μετά την χαμένη κούρσα του 2012, στο Λονδίνο, λίγη ώρα μετά το «συγγνώμη απ’ όλους όσους απογοήτευσα».
