Επιλογή Σελίδας


Του Νίκου Παπαδογιάννη

Ο Ντίνος Μήτογλου πηδούσε στο τζάμπολ ευρωπαϊκού αγώνα του Παναθηναϊκού, στο ίδιο γήπεδο μάλιστα όπου κάποτε το «τριφύλλι» άνθισε στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά σύσσωμο το κοινό της ομάδας, οι πάντες και τα αδέλφια τους, είχαν το βλέμμα στραμμένο στο μισοσκότεινο ΟΑΚΑ, στα σουτάκια που έκανε για να ξεμουδιάσει κάποιος που δεν έχει φορέσει ποτέ την πράσινη φανέλα.

Σημεία των καιρών, θα πείτε. Όχι. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σημεία αντίθετα με τους καιρούς.

Η απόκτηση του Μάριο Χέζονια (αυτή είναι η σωστή προφορά) είναι μία μεταγραφή απόλυτα επιτυχημένη. Ακόμα και αν ο Κροάτης από το Ντουμπρόβνικ αποφασίσει να επιστρέψει αύριο στο βροχερό Πόρτλαντ, ή ξέρω γω στη Βαρκελώνη όπου κατοικούν ακόμη τα δικαιώματά του, τα άυλα οφέλη αυτής της κίνησης θα είναι κραυγαλέα.

Τη στιγμή που η ακόμη νεαρή διοίκηση του Παναθηναϊκού κατόρθωσε να εκτοξεύσει αυτόν τον κεραυνό, αποδείχθηκε ότι τα σύννεφα που έκρυβαν την αιθρία είναι αχνά.

Ο αυτοχρηματοδοτούμενος αρραβώνας με τον 26χρονο Κροάτη έπεσε στον βάλτο σαν κοτρώνα, πάνω που σκέφτονταν να απομακρυνθούν και οι τελευταίοι αισιόδοξοι.

Ε, ναι λοιπόν, ο Παναθηναϊκός διαθέτει ακόμη το ειδικό βάρος για να προσελκύσει έναν σπουδαίο παίκτη που βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας του.

Ναι, το τμήμα μπάσκετ έχει ακόμη τα αντανακλαστικά για να αφυπνίσει το καλομαθημένο κοινό του με μια τολμηρή ζαριά, εν μία νυκτί.

Ναι, το γραφείο που εμπορεύεται τα αραχνιασμένα λόγω πανδημίας εισιτήρια διαρκείας μπορεί να γνωρίσει πιένες ακόμα και αν λανσάρει διαδικτυακές παραστάσεις, όπως κάνουν ο Παπακωνσταντίνου και ο Θηβαίος.

Όχι, ο σπόρος της αισιοδοξίας και της φιλοδοξίας δεν έχει ακόμη μουχλιάσει. Πολλοί ονειρεύονται από προχθές επιστροφή Μάικ Τζέιμς, ενεργοποίηση Γιαννακόπουλου, μέχρι και για …Ομπράντοβιτς!

Ο Παναθηναϊκός δελέασε -χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του- το νούμερο 5 ενός ντραφτ που έγινε όχι προ δεκαπενταετίας, όπως στην περίπτωση του Ντομινίκ ή του Μπάιρον Σκοτ, αλλά το 2015. Ο νυν MVP του ΝΒΑ επελέγη μόλις στο 15, μόλις έναν χρόνο νωρίτερα.

O Παναθηναϊκός του 2021 δεν μπορεί φυσικά να πάρει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά έντυσε στα χρώματά του αυτόν που κάποτε κάρφωσε στα μούτρα του «Greek Freak» και μετά τον τσαλαπάτησε.

Τον «Dalmatian Freak», ας πούμε. Από τη γειτονιά του Στόγιαν Βράνκοβιτς και του Ντίνο Ράτζα.

Η μεταγραφή του Μάριο Χέζονια ξύπνησε ξανά τον ξεχασμένο ρομαντισμό, έστειλε κόσμο στο αεροδρόμιο, θύμισε την εποχή των θριάμβων και των μεσσιανικών υποδοχών, απέδειξε ότι γίνονται μικρά θαύματα.

Με λίγη τύχη, ενδέχεται να αφυπνίσει ακόμα και τον «αιώνιο αντίπαλο». Είναι, με όρους Φεβρουαρίου, το γεγονός της χρονιάς.

Ας μιλήσουμε και λίγο για μπάσκετ.


Ο ελέφαντας στο δωμάτιο στέκεται όχι στο σουβενιράδικο της ΚΑΕ ή στο αεροδρόμιο, αλλά πάνω στο παρκέ, όπου ο Χέζονια θα χρειαστεί να δικαιολογήσει τον απίστευτο ντόρο.

Πότε θα κληθεί να το κάνει, όμως; Σίγουρα όχι στις υπόλοιπες αγωνιστικές της Euroleague, αφού ο Παναθηναϊκός έχει εκτροχιαστεί και προφταίνει μοναχά να προσπεράσει τον Ολυμπιακό, για το -ουχί ευκαταφρόνητο- ονόρε.

Ο Χέζονια και οι συμπαίκτες του έχουν ως αποστολή την κατάκτηση του εγχώριου νταμπλ, πάει να πει μέσα Απριλίου με τέλη Μαϊου. Μέχρι τότε, θα προχωρήσουν σε όψιμο κύκλο ταχύρρυθμης προετοιμασίας.

Ο Παναθηναϊκός πήρε τον Χέζονια όχι για να νικήσει τον Προμηθέα, την ΑΕΚ και το Λαύριο, αλλά για να ξαναβρεί τον Παναθηναϊκό. Για να προσφέρει νέα πνοή στον ίδιο του τον εαυτό.

Στη φούρια του να λανσάρει τον καινούριο σούπερμαν, ο επίσημος Παναθηναϊκός μίλησε για έναν παίκτη που αγωνίζεται κυρίως στις θέσεις «3» και «4».

Όχι. Ο Χέζονια είναι παίκτης κυρίως περιφερειακός, που επιδιώκει την επαφή μόνο όταν θέλει να καρφώσει στα μούτρα κάποιου ανυποψίαστου ή να κολλήσει τη μπάλα στο ταμπλό.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι παίκτης ενστίκτου – όχι μόνο τώρα που κουβαλάει στα πόδια του πέντε χρονιές ΝΒΑ, αλλά από την εποχή που αγωνιζόταν ακόμη στην Ευρώπη.

Όποιος προσπαθήσει να τον βάλει σε καλούπι, ριψοκινδυνεύει να τον ευνουχίσει. Στα χειρότερά του, ο Χέζονια θα χαρακτηριστεί παίκτης επίδειξης. Στα καλύτερά του, θα βάλει 20-25 πόντους με τρίποντα, καρφώματα και βολές κερδισμένες στους αιθέρες.

Μερικές φορές θα δώσει περισσότερο θέαμα παρά ουσία. Θα παίξει μάλλον το μπάσκετ του προπονητή Κάτας, παρά εκείνο του μπασκετμπολίστα Διαμαντίδη. Ο πιο αποτελεσματικός αντίπαλός του ήταν πάντοτε ο εαυτός του.

Δουλευταράς από μικρός όσο λίγοι αλλά και δύσκολο παιδί, ο Χέζονια θα πρέπει πρωτίστως με την απόδοση και με τη συμπεριφορά του να απαντήσει στο προφανές ερώτημα, που συνοδεύει σαν βαρίδι την πρόσφατη απραξία του.

Πώς είναι δυνατόν να μένει χωρίς ομάδα επί 12 μήνες ένα παλικάρι 25-26 ετών, με γερά πόδια, υγιές κορμί και ταλέντο που ξεχειλίζει από τα αυτιά;

Το 2015 στοιχημάτιζα ότι δεν θα ξαναβλέπαμε τον Χέζονια στην Ευρώπη, αφού τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά συμβαδίζουν περισσότερο με το αμερικάνικο μπάσκετ, παρά με την Euroleague – πόσο μάλλον, με την «ελληνική σχολή».

Τι ακριβώς πήγε λάθος στο ΝΒΑ και πότε έχασε ο, παρ’ ολίγον σούπερ, Μάριο τον δρόμο του;

Δεν ξέρω αν ο Χέζονια έχει κατά νου να επιστρέψει στις ΗΠΑ, αλλά αμφιβάλλω αν θα ξαναβρεί ανοιχτή πόρτα, μετά τα απανωτά «όχι» των τριών ομάδων του ΝΒΑ όπου αγωνίστηκε.

Όπως και στην περίπτωση του Νέντοβιτς, η κατάσταση για τον Παναθηναϊκό είναι «win-win» για φέτος (αφού άλλωστε το οικονομικό κόστος είναι ελάχιστο), αλλά «lose-lose» για του χρόνου.

Εάν ο πολυτάλαντος Κροάτης παίξει διαστημικό μπάσκετ, που δεν αποκλείεται, μπορεί να καταλήξει ξανά στο δίχτυ των Καταλανών, οι οποίοι διατηρούν από το 2015 τα δικαιώματά του για την Ευρώπη. Φέτος δεν τον χρειάζονταν, για του χρόνου ουδείς βάζει το χέρι στη φωτιά.

Εάν πάλι για οποιονδήποτε λόγο ο Χέζονια αποδειχθεί ανήμπορος να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό, η υπόθεση θα παραπεμφθεί στις καλένδες, αφού λεφτά για σπατάλες δεν περισσεύουν.

Το συναίσθημα μπορεί να αλλοιώσει τα δεδομένα, αλλά όχι να τα αναποδογυρίσει. Δεν παίρνει η εξέδρα τις αποφάσεις, ειδάλλως θα έμενε ακόμη στο ΟΑΚΑ ο Νίκος Παππάς.

Εδώ που τα λέμε, ο ξεκούδουνος έρωτας του Χέζονια για τον Παναθηναϊκό είναι από τ’ άγραφα. Δεν πρόκειται δα για παλιννόστηση τύπου Σλούκα ούτε για παιδική/οικογενειακή συμπάθεια όπως στην περίπτωση Παπαπέτρου.

Ο Χέζονια έπεσε στο ΟΑΚΑ από κάποιο σύννεφο που έτυχε να περνάει από πάνω τη σωστή στιγμή και να ρίξει πράσινη βροχή.

Απομένει να τον δούμε σε δράση, για να καταλάβουμε πόσο μοιάζει και πόσο άλλαξε π.χ. από τον 20χρονο Χέζονια που αντιμετώπισε η Εθνική μας στο Ευρωμπάσκετ του 2015 στο Ζάγκρεμπ.

Τότε βοήθησε με το ασυνάρτητο παιχνίδι του περισσότερο τους δικούς μας, παρά τους δικούς του. Δεν ήταν όμως παρά ένα ματσάκι Ομίλου, δίχως ιδιαίτερο αντίκρυσμα.

Πολύ νερό κύλησε έκτοτε στις ακρογιαλιές της Δαλματίας. Ο διψασμένος για μπάσκετ και για σταριλίκι Χέζονια δεν έχει την Αμερική μπροστά του, αλλά πίσω του.

Όπως αντιλαμβάνεστε, οι πρώτες χίλιες λέξεις του κειμένου γράφτηκαν πριν ακόμη γίνει το τζάμπολ στο Βερολίνο. Και αυτοί που παρακολούθησαν το ματς, άλλωστε, το όνομα του Χέζονια είχαν στα χείλη.

O αγώνας με την Άλμπα είχε ακριβώς τη μορφή που περίμεναν όσοι αντιλαμβάνονται πόσο καταλυτικό είναι ένα ιντερλούδιο δεκαήμερης απραξίας μες στον Φλεβάρη, σε αυτό το επίπεδο.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε το ωραίο, μοντέρνο μπάσκετ των τελευταίων εβδομάδων όσο είχε δυνάμεις, αλλά άρχισε να χάνει λάδια πριν καλά καλά το ρολόι σημάνει το 25ο λεπτό.

Ο πολύπειρος Αΐτο Ρενέσες έπιασε αιχμάλωτο τον Όντεντ Κάτας, με χαμηλά σχήματα που πόνταραν σε γοργοπόδαρο «πεντάρι» με καλό σουτ, ώσπου βρήκε έναν ζεστό μπροστάρη στο πρόσωπο του Τίμαν και τουμπάρισε το ματς.

Η Άλμπα ανακάλυψε το τρίποντο που της έλειπε στο πρώτο ημίχρονο αξιοποιώντας την ανοχύρωτη περίμετρο, διόρθωσε αρκετές αστοχίες με επιθετικά ριμπάουντ και γενικά έπαιξε σε άλλους ρυθμούς.

Ο αποκαμωμένος Παναθηναϊκός έφτυνε αίμα για κάθε πόντο. Απόψε που έλειπαν και τα ξεκούραστα σουτ του Νέντοβιτς, το γήπεδο μίκρυνε πριν την ώρα του. Πού είναι ο …Χέζονια, όταν τον χρειάζεσαι;

Προπονημένος και πλήρης, ο Παναθηναϊκός είναι ανώτερος της Άλμπα. Με τρύπιο ντεπόζιτο και με τον καλύτερο σκόρερ του παροπλισμένο, είναι ευτύχημα που κέρδισε και τόσα σημεία στη σκακιέρα των πάγκων. Το στραπάτσο του Βερολίνου ήταν μία χρήσιμη προσγείωση.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This