Επιλογή Σελίδας

Της Σμαρώς Παύλου

Όλοι συνδυάζουν το ΝΒΑ με αθλητές όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Σακίλ Ο’Νιλ, όμως ένα ξεχωριστό πρόσωπο έχει γράψει το δικό του σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του πρωταθλήματος και έκανε την αρχή για τη συμμετοχή των έγχρωμων στο πρωτάθλημα.

Ο Έρλ Λόιντ ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που πήρε χρόνο συμμετοχής σε αγώνα του κορυφαίου, στον κόσμο, πρωταθλήματος. Ήταν το 1950, στις 31 Οκτωβρίου, όταν ο 22χρονος τότε Έρλ έγραφε ιστορία και άνοιγε το δρόμο σε συναθλητές του εκείνης της εποχής, αλλά και στις επόμενες γενιές.

Τώρα μπορεί το ΝΒΑ να κυριαρχείται από μαύρους αθλητές που με το ταλέντο τους προσφέρουν θέαμα και ποιότητα, όμως πριν από αρκετά χρόνια, ήταν ένα πρωτάθλημα, όπου κυριαρχούσαν οι λευκοί και για την Αμερική ήταν περίοδος, όπου το διαφορετικό χρώμα αποτελούσε ταμπού, ήταν έντονο το φαινόμενο του ρατσισμού και της φυλετικής διάκρισης και η κοινότητα των «μαύρων» είχε σκληρή αντιμετώπιση σε αρκετές πολιτείες.

Ο Λόιντ γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1928, στην Αλεξάνδρια της Βιρτζίνια, πήγε γυμνάσιο στο Parker-Gray και γρήγορα αποδείχθηκε ότι είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στην πολιτεία, κάτι που του έδωσε υποτροφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια.

Σε τέσσερα χρόνια που πέρασε στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, ο Λόιντ το οδήγησε σε ρεκόρ 30-0, και ήταν η μόνη ομάδα που ήταν αήττητη στη χώρα, μετρώντας μετέπειτα δύο πρωταθλήματα ( Central Intercollegiate Athletic Association (CIAA) το 1948 και το 1949.

Αργότερα ψηφίστηκε επίσης ως ένας από τους 50 καλύτερους παίκτες της CIAA, καθώς και ως παίκτης της δεκαετίας  (CIAA) για την περίοδο 1947-56. Η πορεία του στο κολέγιο δεν έμεινε απαρατήρητη… Το 1950, ο Λόιντ επιλέχθηκε στο Νο.100η στο NBA Draft, στον ένατο γύρο, από τους Ουάσινγκτον (τότε) Κάπιτολς. Ήταν ένας από τους τρεις μαύρους παίκτες που εντάχθηκαν στο NBA εκείνη τη σεζόν. Ο Τσακ Κούπερ, ο οποίος επιλέχθηκε με το Νο.14, έγινε ο πρώτος αφροαμερικανός παίκτης που έγινε ποτέ ντραφτ στο NBA. Ο Ναθάνιελ Κλιφτον, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για τους New York Rens και Harlem Globetrotters, έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός παίκτης που υπέγραψε συμβόλαιο. Την πρωτιά όμως «έκλεψε» ο Ερλ Λόιντ, καθώς οι υποχρεώσεις των δύο άλλων ομάδων είχαν αργήσει να ξεκινήσουν και έτσι με τους Ουάσινγκτον Κάπιτολς στις 31 Οκτωβρίου 1950 πήρε το προσωπικό του βάπτισμα του πυρός στα παρκέ του ΝΒΑ, αλλά και το βάπτισμα του πυρός για όλους τους έγχρωμους που στη συνέχεια συμμετείχαν στο αμερικανικό πρωτάθλημα. Στο ντεμπούτο του σημείωσε έξι πόντους και πήρε δέκα ριμπάουντ. Με ύψος 1.98μ. αγωνιζόταν ως σμολ φόργουορντ και διακρινόταν για την σκληρή άμυνα, αλλά και την αποτελεσματικότητα στις επιθέσεις.

Η rookie χρονιά του κράτησε μόλις για επτά παιχνίδια, καθώς χρειάστηκε να υπηρετήσει τον αμερικανικό στρατό στον πόλεμο της Κορέας και επέστρεψε στα παρκέ το 1952. Και έμελλε στη συνέχεια να ζήσει ακόμη μία μεγάλη διάκριση. Με την επιστροφή του έπαιξε για τους Σίριακιουζ Νάσιοναλς (τους τωρινούς Φιλαδέλφεια Σίξερς). Το 1955, στην καλύτερη του χρονιά -από πλευράς αριθμών, 10.2 πόντους, 7.7 ριμπάουντ and 2.1 ασίστ – πανηγύρισε το πρωτάθλημα και με τον συμπαίκτη του Τζιμ Τάκερ, έγιναν οι πρώτοι Αφροαμερικανοί που κατακτούν τον τίτλο του πρωταθλητή στο ΝΒΑ. Με τους Νάσιοναλς αγωνίστηκε για έξι σεζόν, έχοντας μέσο όρο 8.3 πόντους, 6,6 ριμπάουντ και 1,5 ασίστ. Τις δύο τελευταίες σεζόν της καριέρας του αγωνίστηκε με τη φανέλα των Ντιτρόιτ Πίστονς, ενώ συνολικά έπαιξε για εννιά χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ.

Το πεπρωμένο του ήταν να γράφει ιστορία

Ξεκίνησε χαράσσοντας το δρόμο για τους υπόλοιπους και έγραφε ιστορία… κάτι που συνέχιζε να κάνει και αργότερα. Όταν κρέμασε τα μπασκετικά του παπούτσια, ανέλαβε ως βοηθός προπονητή, στους Ντιτρόιτ Πίστονς, το 1968 και έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός βοηθός προπονητή στο ΝΒΑ. Τη σεζόν 1971-1972 ανέλαβε πρώτος προπονητής στα «πιστόνια» και έγινε έτσι ο δεύτερος Αφροαμερικανός προπονητής –μετά τον Μπιλ Ράσελ- στην ιστορία του ΝΒΑ.  

“Δεν μπορείτε να πηδήξετε στα κάγκελα και να μαλώσετε με τους φιλάθλους. Ο μόνος τρόπος να τους κάνεις να πληρώσεις είναι να χάσουν.”

Όπως έχει πει ο Λόιντ, από τους συμπαίκτες του δεν αντιμετώπισε ποτέ ρατσιστικές συμπεριφορές, ωστόσο δεν συνέβη το ίδιο και με τους φιλάθλους. Κάποιες φορές τον έφτυναν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις σε εστιατόρια και ξενοδοχεία αρνούνταν να του παρέχουν τις υπηρεσίες τους, λόγω του χρώματός του. Δεν επέτρεψε όμως σ’ αυτό να του ρίχνει την ψυχολογία και το χρησιμοποιούσε για να γίνεται καλύτερος στο γήπεδο, λέγοντας: «Δεν μπορείτε να πηδήξετε στα κάγκελα και να μαλώσετε με τους φιλάθλους. Ο μόνος τρόπος να τους κάνεις να πληρώσεις είναι να χάσουν».

«Όταν πάτησε στο παρκέ, αυτός ο άνθρωπος κέρδισε μια θέση στην ιστορία του κινήματος για τα κοινωνικά δικαιώματα και άνοιξε το δρόμο για την ισότητα στην Αμερική», ανέφερε ο Μπράιαν Χέμπχιλ, κυβερνήτης της Δυτικής Βιρτζίνια, τόπου καταγωγής του Ερλ Λόιντ. Για το ότι κατάφερε να σπάσει το φράγμα των φυλετικών διακρίσεων και για την προσφορά του, εισήχθη στο Hall Of Fame  το 2003.

Το παρατσούκλι «Moonfixer»

Εκτός από το παρατσούκλι «Big Cat» του είχαν κολλήσει από το κολέγιο και το «Moonfixer». Πως προέκυψε αυτό; Στο κολέγιο της West Virginia ήταν ο ψηλότερος από όλους. Σαν πρωτοετής δεχόταν τα πειράγματα από τους τελειόφοιτους, που του έλεγαν «Σήμερα έχουμε ραντεβού, οπότε να είσαι έξω και να φροντίσεις να έχει καλό φεγγάρι, αλλιώς θα έχεις μπελάδες. Η δουλειά σου είναι να φτιάξεις το φεγγάρι» και κάπως έτσι έμεινε αυτό το παρατσούκλι. Η ιστορία του έγινε και ντοκιμαντέρ με τίτλο «The First To Do It» και παράλληλα ενέπνευσε να γραφτούν βιβλία με κεντρικό θέμα την ιστορία του. Στις 26 Φεβρουαρίου του 2015 άφησε την τελευταία του πνοή, αλλά άφησε και μια τεράστια κληρονομιά και το όνομα του χαραγμένο ανεξίτηλα στο ΝΒΑ.

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This