Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τον ρόλο του Ζοάο Κανσέλο και του Εντερσον στο παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι απέναντι στην Γκλάντμπαχ και τις άλλες “τρέλες” ενός ανήσυχου προπονητή που δεν σταματά να δοκιμάζει να ξεπεράσει τα όριά του και την φαντασία μας.
Αυτόν τον καιρό διαβάζω το “Zonal Marking: The making of modern European football’ βιβλίο του Michael Cox, ενός δημοσιογράφου που κατανοεί και αναλύει βαθύτατα το ποδόσφαιρο και σε αυτό το βιβλίο έχει επιχειρήσει να παρουσιάσει και να εξηγήσει την εξέλιξη του ποδοσφαίρου. Μολονότι σε αυτό το βιβλίο υπάρχει πολύς Πεπ Γκουαρδιόλα, δεδομένου ότι ο συγγραφέας εξετάζει, αναλύει και ερμηνεύει την περίοδο 2008 – 2016, σκεφτόμουν ότι με τον Γκουαρδιόλα δεν γίνεται να “ξεμπερδέψεις”, δηλαδή να πιστέψεις ότι τα είδες όλα όσα είχε να δείξει στο ποδόσφαιρο και συνεπώς μπορείς να επιχειρήσεις να τον παρουσιάσεις και να τον αναλύσεις.
Τις ίδιες σκέψεις έκανα βλέποντας τις έξοχες αναλύσεις ενός κορυφαίου θεωρητικού προπονητή, του Αθανασίου Τερζή, ο οποίος μέσα από το κανάλι του στο YouTube (Soccerteamtactics STT) αναλύει σε μια σειρά από videos την μεθοδολογία του Γκουαρδιόλα. Στα 50 του, ο Ισπανός προπονητής μαθαίνει ακόμη τον εαυτό του, με όρους προπονητικής και χάνει τον ύπνο του σε αυτή την αδιάκοπα ανήσυχη προσπάθειά του να κατανοήσει καλύτερα το παιχνίδι και να εξερευνήσει τις δυνατότητες και τις επιλογές που μπορεί να υπάρχουν προκειμένου να παρουσιάσει στον επόμενο αντίπαλό του κάτι που εκείνος δεν περιμένει.
Τις παραπάνω σκέψεις έκανα το βράδυ της Τετάρτης παρακολουθώντας το Γκλάντμπαχ – Μάντσεστερ Σίτι για την φάση των 16 του Champions League. Βλέποντας τον ρόλο του Ζοάο Κανσέλο στην ανάπτυξη των επιθέσεων της Σίτι και τη σύνθετη αποστολή του στο ματς, αν κανείς σκεφτεί ότι στη φάση της άμυνας ήταν αριστερός μπακ και στην φάση επίθεσης ήταν “οκταροδεκάρι”, βλέποντας τον τερματοφύλακα Εντερσον να συμμετέχει στο χτίσιμο των επιθέσεων βγαίνοντας από την περιοχή του και να σημαδεύει τους επιθετικούς στο επιθετικό τρίτο του τερέν, και βλέποντας τη Σίτι να αρνείται στην αντίπαλό της για 3’ λεπτά την μπάλα, σκεφτόμουν ότι μετά από 14 χρόνια στην προπονητική η φαντασία του Γκουαρδιόλα παραμένει ανεξάντλητη.
Έχουμε ξαναδεί από τον Γκουαρδιόλα την ιδέα της μετατόπισης ενός πλάγιου μπακ στον κεντρικό άξονα προκειμένου αυτός να συνεισφέρει στην ανάπτυξη των επιθέσεων από τους κεντρικούς διαδρόμους και το συνδυαστικό ποδόσφαιρο στα μεσοδιαστήματα. Ο Κανσέλο όμως έκανε πολύ περισσότερα από αυτά το βράδυ της Τετάρτης, όπως κανείς αντιλαμβάνεται και μέσα από την ανάγνωση των στατιστικών δεδομένων που δημιούργησε με τις 106 (σε σύνολο 113, με ποσοστό επιτυχίας 80%) επιτυχημένες ενέργειές του στο παιχνίδι. Η συμβολή του στα δύο γκολ (1 ασίστ και 1 “δεύτερη” ασίστ), η δράση του στο επιθετικό τρίτο του τερέν και ειδικά την αντίπαλη περιοχή (6 στις 9 μεταβιβάσεις) είναι στοιχεία που εξηγούν ότι ο 26χρονος μπακ έγινε όσο επιδραστικό είναι ένα 10αρι στην ανάπτυξη του παιχνιδιού μιας ομάδας.
Αυτά που κάνει με έναν πλάγιο μπακ, ο Γκουαρδιόλα δεν τα είχε δει να συμβαίνουν, τουλάχιστον στο κορυφαίο επίπεδο. Σκέφτηκε αντισυμβατικά, φαντάστηκε, πειραματίστηκε, δοκίμασε και σήμερα έφτασε να μας παρουσιάζει τον δικό του τρόπο, ο οποίος, ανεξάρτητα από το αν κανείς τον βρίσκει ή όχι “απολαυστικό” και αποτελεσματικό – λειτουργικό, είναι μοναδικός.
Τα ίδια μπορεί κανείς να πει για τον ρόλο του Εντερσον και τη συμμετοχή του στο χτίσιμο των επιθέσεων. Στο πρώτο 15’λεπτο, που η Γλάντμπαχ επιχείρησε να πιέσει την αντίπαλο της στο αμυντικό της τρίτο, ο Βραζιλιάνος έπαιζε έξω από την περιοχή του, έμπαινε ανάμεσα στους κεντρικούς αμυντικούς για να γίνει ο τρίτος παίκτης στο positional play του Γκουαρδιόλα. Κι ύστερα, όταν ο Μπερνάρντο Σίλβα έπαιξε μαζί του με πάσα των 60+ μέτρων, ο Εντερσον έψαξε να παίξει πάσα στο επιθετικό τρίτο, ψάχνοντας στον χώρο τον Ζεσούς. Και όλα αυτά ο Εντερσον τα κάνει με ποσοστά ακρίβειας στις μεταβιβάσεις που σε πολλά παιχνίδια φτάνει το 100%.
Ο Γκουαρδιόλα δεν είναι ο πρώτος που σκέφτηκε να βάλει τον τερματοφύλακα να συμμετέχει πιο ενεργά στο χτίσιμο των επιθέσεων. Αυτές τις σκέψεις τις έκαναν αρκετοί προγενέστεροί του, όπως ο μέντοράς του, ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ισπανός όμως έχει φύγει από την εποχή των ιδεών και την απλή εφαρμογή τους. Σήμερα βάζει τον τερματοφύλακά του να μετέχει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα στις προπονήσεις που εκπαιδεύει την ομάδα του στο επιθετικό μέρος του παιχνιδιού της. Και απελευθερώνει τον τερματοφύλακά του τόσο που αυτός να δοκιμάζει να ξαναβγάλει ασίστ των 70+ μέτρων.
Δεν έχω ιδέα αν η πιο ώριμη Σίτι που έχει εμφανίσει ποτέ μέχρι σήμερα θα καταφέρει να διεκδικήσει τούτη τη φορά το Champions League για να ικανοποιήσει τον καημό των ιδιοκτητών της και να δώσει χαρά στος οπαδούς της. Κείμενα σαν αυτό εδώ δεν γράφονται για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα αυτού του προπονητή στην επίτευξη των στόχων. Γράφονται προκειμένου να μοιραστούμε μεταξύ μας τη χαρά μας που ο Πεπ Γκουαρδιόλα είναι σύγχρονός μας και μας προσφέρει ποδοσφαιρική ψυχαγωγία που ξεπερνά κάθε τρεις και λίγο την φαντασία μας. Πέρα από τίτλους, ο Γκουαρδιόλα αφήνει στο ποδόσφαιρο κάτι αδιανόητα πολυτιμότερο: κομμάτια εξέλιξης και ερεθίσματα προκειμένου οι νεότεροι από εκείνον να γίνουν προπονητές με περισσότερο αντισυμβατική σκέψη και θάρρος για να τολμήσουν και να δοκιμάσουν να καινοτομήσουν. Ανάμεσα στους προπονητές της επόμενης γενιάς από τον Γκουαρδιόλα κυκλοφορούν αρκετοί που σκέφτονται έξω από το κουτί. Αυτό η ιστορία θα του το αποδώσει του Γκουαρδιόλα. “Θέλω να θυμούνται τις ομάδες μου ως επιτυχημένες ομάδες που έπαιξαν ωραία”, λέει εκείνος. Τον μνημονεύουμε ήδη ως έναν επιτυχημένο που δεν έπαιξε απλώς ωραία, αλλά ωραιότερα από όσο θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί όταν εμφανίστηκε στην προπονητική.
Πηγή στατιστικών δεδομένων: Wyscout.com
πηγή: gazzetta.gr
