Επιλογή Σελίδας

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την πρωταθλήτρια που κινδυνεύει να μείνει εκτός τετράδας και το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ και αναζητεί τις απαντήσεις.

Είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει στη Λίβερπουλ; Εστω και στην εποχή της πανδημίας που όλες οι ομάδες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, είναι δυνατόν η Λίβερπουλ που είχε σχεδόν τέσσερα χρόνια να χάσει στο «Ανφιλντ», να χάνει τέσσερα συνεχόμενα ματς, από όποιον περνάει απ’ έξω; Φταίνε, μόνο οι πολλοί τραυματισμοί και τα συνεχόμενα ματς, ή μήπως βρίσκεται αλλού η αιτία του κακού;

Ακόμη και ο ίδιος ο Κλοπ δεν τις έχει τις απαντήσεις. Ακόμη και αυτός τις ερωτήσεις κάνει και μάλιστα κάποιες από αυτές είναι ρητορικές και του τύπου «μήπως φταίω εγώ;». Στην πραγματικότητα η Λίβερπουλ, δυσκολεύεται ως οργανισμός και ως ομάδα να εξηγήσει τα πώς και τα γιατί και απλά προσπαθεί να επιστρέψει, να επανέλθει…

Είναι προφανές και αδιαπραγμάτευτο, ότι οι πολλοί και κάποιοι από αυτούς, αρκετά σοβαροί τραυματισμοί, την έχουν αποσυντονίσει. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν μία ομάδα χάνει τους δύο βασικούς στόπερ της για όλη τη χρονιά και αυτομάτως μπαίνει στη λογική να ψάχνει αλχημείες για να καλύψει τρύπες.

Όταν μάλιστα ο τρίτος στόπερ, είναι «γυάλινος» το πρόβλημα διογκώνεται. Σε 25 ματς πρωταθλήματος η Λίβερπουλ έχει αγωνιστεί με 14 διαφορετικά αμυντικά δίδυμα στο κέντρο της άμυνας. Η κουβέντα θα μπορούσε και να σταματήσει εδώ. Είναι ικανό αυτό από μόνο του, να οδηγήσει μία ομάδα στην κατάρρευση.

Και όλο αυτό συμβαίνει την χρονιά που η Λίβερπουλ παίζει, όπως και όλες οι ομάδες ποδοσφαίρου, σε άδειες κερκίδες. Ναι αλλά συμβαίνει με όλους, είναι η εύκολη απάντηση, με την διαφορά νομίζω, ότι όλοι γνωρίζουμε, πόσο σημασία έχει για την Λίβερπουλ και για το ποδόσφαιρο που παίζει και την αποτελεσματικότητα του, η παρουσία του κόσμου στο «Ανφιλντ».

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί φυσικά και το «τα ταμεία είναι εντελώς άδεια», με αποτέλεσμα η Λίβερπουλ να μην μπορεί να αγοράσει ούτε έναν ποιοτικό κεντρικό αμυντικό που τόσο μεγάλη ανάγκη τον έχει. Θα έλυνε το πρόβλημα ένας καλός στόπερ είναι η εύλογη ερώτηση;

Είπαμε, η απάντηση για τη Λίβερπουλ δεν είναι μονοδιάστατη, γιατί το πρόβλημα δεν είναι τέτοιο. Όχι ένας καλός στόπερ, δεν φτάνει από μόνος του, να λύσει το πρόβλημα, αλλά θα βοηθούσε, όπως θα βοηθούσε και η επιστροφή κάποιων εκ των τραυματιών, όπως για παράδειγμα του Ντιόγο Ζότα, όπως θα βοηθούσε και η επιστροφή του κόσμου στο «Ανφιλντ», όπως θα βοηθούσε και το ροτέισον που τώρα, λόγω των πολλών απουσιών, είναι σχεδόν άγνωστη λέξη για τον Κλοπ…

Βεβαίως και όλα αυτά μαζί να συμβούν με κάποιο μαγικό τρόπο, δεν ξέρω αν φτάνουν.

Διότι στη Λίβερπουλ υπάρχουν δύο ακόμη, ενδεχομένως πιο σοβαρά ζητήματα. Το πρώτο είναι ψυχολογικό. Αυτή η ομάδα της Λίβερπουλ τα τρία τελευταία χρόνια έμαθε να παίζει με κίνητρο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, Είτε το έπαιρνε, είτε το έχανε ο στόχος ήταν εκεί, εμφανής και εξαντλούσαν όλες τις πιθανότητες να τον κατακτήσουν.

Τώρα ο Κλοπ πρέπει να πείσει τους παίκτες του να παίξουν για την τέταρτη θέση και μέχρι τώρα, δυσκολεύεται πολύ και να τα καταφέρει και να τους εμπνεύσει.

Προφανώς και ξέρουν καλά οι παίκτες της Λίβερπουλ τι σημαίνει για το ίδιο το club και την οικονομία του, την επόμενη ημέρα του, αλλά τι σημαίνει και για τους ίδιους, το να έχουν την δυνατότητα να παίζουν και του χρόνου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι όμως ένα ζήτημα, να μπορέσεις αυτό να το μετατρέψεις από πίεση και άγχος σε κίνητρο και αυτό το ζήτημα η Λίβερπουλ δεν έχει μπορέσει να το αντιμετωπίσει.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα της Λίβερπουλ, είναι η έλλειψη ανταγωνισμού και η έλλειψη ανανέωσης στα βασικά πρόσωπα, στους πρωταγωνιστές της τα τελευταία χρόνια. Ο Φιρμίνο είναι σε κακή κατάσταση, εδώ και πάρα πολλούς μήνες, αλλά πίεση δεν αισθάνεται.

Και πώς να αισθανθεί, όταν είτε παίζει είτε δεν παίζει καλά τη φανέλα βασικού την έχει πάρει σπίτι, αφού ο ανταγωνιστής του είναι ο Οριγκί. Αλλά και ο Οριγκί, πόσο εύκολο είναι και για πόσα χρόνια μπορεί να μένει στη Λίβερπουλ, με τον άχαρο ρόλο για να παίρνει δεκάλεπτα από τον πάγκο και να προσπαθεί να ξελασπώσει την ομάδα, όποτε δυσκολεύεται… Καμία εξέλιξη λοιπόν για τον Φιρμίνο, καμία και για τον Οριγκί.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα όμως, που δεν θα λυθεί, ούτε με το πέρας της πανδημίας, ούτε με το πέρας της σεζόν. Αν ο Κλοπ δεν αλλάξει κάποια πράγματα είναι πολύ πιθανό να το βρει μπροστά του και την επόμενη σεζόν, αφού η Λίβερπουλ, είναι εμφανές νομίζω (πριν αρχίσει το κάθε ματς, ακόμη και στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών της το βλέπεις), ότι αναζητεί το κίνητρο, την ψυχολογία, αυτό που θα την κάνει να παίξει ξανά με εκείνη τη λύσσα που έπαιζε την τελευταία τριετία…

πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This