Επιλογή Σελίδας

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την μεταγραφή του Παπασταθόπουλου και τα οφέλη που θα έχει ο Ολυμπιακός από αυτήν…

Οι φιλοδοξίες δεν τέλειωσαν για τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο και όποιος πιστεύει το αντίθετο, μάλλον δεν τον ξέρει καλά. Ο Σωκράτης τις είχε τις επιλογές να παίξει στο εξωτερικό και μάλιστα θα έβρισκε και καλύτερα λεφτά από αυτά που βρήκε στην Ελλάδα. Είτε στην Ιταλία, είτε στην Γερμανία, είτε στην Ισπανία.

Η διαφορά ήταν ότι οι ομάδες με τις οποίες τώρα τον Γενάρη συζητούσε, φαίνεται πως δεν ήταν ομάδες με πρωταγωνιστικές βλέψεις στα εγχώρια πρωταθλήματά τους (π.χ η Τζένοα). Ο Σωκράτης το περασμένο καλοκαίρι είχε συμφωνήσει με τη Νάπολι και θα έπαιρνε μεταγραφή για τον ιταλικό νότο, αλλά τελευταία στιγμή, χάλασε η μεταγραφή του Κουλιμπαλί και οι Ναπολιτάνοι δεν χρειάστηκαν αντικαταστάτη του και δεν πήραν τελικά στόπερ. Τον Γενάρη ο Σωκράτης έψαξε, έναν τέτοιο σύλλογο, που να έχει πρωταγωνιστικές βλέψεις, μίλησε και με την Λίβερπουλ, αλλά δεν προέκυψε…

Την επιστροφή στην Ελλάδα την είχε πάντα στο μυαλό του, απλώς την φαντάζονταν σε ένα – δύο χρόνια και όχι τώρα. Το νέο μέλος της οικογένειας όμως, το νεογέννητο μωράκι του, το γεγονός ότι οι προτάσεις που είχαν από το εξωτερικό δεν τον κάλυπταν, όχι στην τσέπη, αλλά στην φιλοδοξία να παίξει ποδόσφαιρο στις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τα επόμενα χρόνια, οδήγησαν σε αλλαγή σχεδίων και την επιστροφή του στην Ελλάδα πιο γρήγορα.

Φυσικά μετά από τόσα χρόνια καριέρας στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο, το να αναζητά κανείς σε επαγγελματία ποδοσφαιριστή, άλλα κριτήρια πλην των φιλοδοξιών του και του συμβολαίου του είναι αστείο. Καμία σημασία προφανώς δεν έχει αν ήταν ή είναι ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Καλαμάτα ή Πεταλίδι ο Σωκράτης. Είναι πραγματικά αστείο και να το συζητάμε. Τον Ολυμπιακό τον επέλεξε για δύο λόγους. Η προοπτική να παίξει σε ένα μήνα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και την επόμενη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά το καλύτερο από οικονομικής άποψης συμβόλαιο που του προσφέρθηκε από ελληνική ομάδα, ήταν οι δύο λόγοι για τους οποίους επέλεξε Ολυμπιακό. Αφού πρώτα αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα, μετά έκανε την επιλογή του Ολυμπιακού. Προφανώς έπαιξε ρόλο και η παρουσία του επιστήθιου φίλου και κουμπάρου του, του Τοροσίδη στον Ολυμπιακό, αλλά αυτό έπεται. Αλλωστε μια χαρά σχέση έχει και με τον Παναγιώτη Κονέ…

Ας δούμε τώρα λοιπόν τι μπορεί να προσφέρει ο Σωκράτης στον Ολυμπιακό. Αν θέλετε την άποψη μου, το μοναδικό κομμάτι που μπορεί να αμφιβάλλει κανείς για αυτή την μεταγραφή είναι ένα. Αν ο Μαρτίνς πιστεύει τον Σωκράτη και ζήτησε να αποκτηθεί, τότε ο Ολυμπιακός θα βγει αφάνταστα κερδισμένος από αυτή την προσθήκη. Προφανώς ο Παπασταθόπουλος δεν είναι χθεσινός και με τον Πορτογάλο θα μίλησε πριν υπογράψει, υποθέτω και πήρε τις διαβεβαιώσεις ότι τον θέλει και τον πιστεύει πολύ, αλλά αυτό απομένει να φανεί και στην πράξη.

Ο Μαρτίνς πάντα ήθελε Ελληνες ποδοσφαιριστές στην ομάδα, το θεωρούσε απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία. Δεν βλέπετε που κρατάει με το ζόρι τον Αβράαμ ενεργό, ενώ ο Παπαδόπουλος είχε αποφασίσει να κρεμάσει πέρυσι τα παπούτσια του; Δεν βλέπετε πως κράτησε δίπλα του τον Τοροσίδη, αφού δεν μπόρεσε να τον πείσει να παίξει ακόμη ένα χρόνο ποδόσφαιρο; Ο Σωκράτης λοιπόν σε έναν Ολυμπιακό που οι Ελληνες ποδοσφαιριστές γίνονται όλο και πιο λίγοι, του δίνει την επιλογή όχι μόνο να τον έχει στην ομάδα, αλλά και στη βασική ενδεκάδα και να του προσφέρει ποιότητα σε αυτήν. Πόσους Ελληνες ποδοσφαιριστές θα μπορούσε να πάρει σήμερα ο Ολυμπιακός και να τους προορίζει για τη βασική ενδεκάδα του; Ελάχιστους. Ο Σωκράτης είναι σίγουρα ένας από αυτούς.

Ο «Πάπα» είναι σε πολύ καλή ποδοσφαιρική ηλικία και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο χρόνο και παιχνίδια στα πόδια του, λόγω της απραξίας του από αγώνες τη φετινή σεζόν. Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του είναι τέτοια που ταιριάζει άνετα ως δίδυμο και με τους τρεις στόπερ που έχει ο Ολυμπιακός (αν δεν πωληθεί ο Σισέ και μείνουν οι άλλοι δύο). Το Σωκράτης – Σεμέδο ή το Σωκράτης – Μπα είναι απολύτως ταιριαστά δίδυμα. Επιπλέον ο Σωκράτης είναι ένας ηγέτης εντός γηπέδου. Ενας παίκτης που δεν φοβάται και δεν κρύβεται ποτέ. Μπορεί το φινάλε της καριέρας του να ήταν άδοξο, αλλά μετά τον πρώτο χρόνο του με τον Έμερι η κουβέντα στην Αρσεναλ είχε ανοίξει για το αν έπρεπε να γίνει ένας από τους τρεις αρχηγούς της. Μέσα σε ένα χρόνο παρουσίας τα αποδυτήρια των παικτών της Αρσεναλ τον αντιμετώπιζαν σαν υποψήφιο αρχηγό τους. Αυτό τα λέει όλα…

Οι εμφανίσεις του με την Αρσεναλ δεν ήταν τόσο προβληματικές όπως πιστεύουν πολλοί. Προφανώς υπήρξαν ματς που δεν ήταν καλός, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν τόσο ο ίδιος, όσο ότι έπεσε πάνω στη χειρότερη Αρσεναλ των τελευταίων 20 ετών. Η δική του απόδοση σίγουρα δεν ήταν χειρότερη από αυτή του Νταβίντ Λουίζ για παράδειγμα ή του Μουστάφι.

Επιπλέον η άποψη μου για τη θέση του στόπερ παραμένει παγιωμένη τα περισσότερα από 20 χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Στη θέση αυτή και του τερματοφύλακα δεν υπάρχει κάτι που μετράει περισσότερο από την εμπειρία και τον δυναμισμό, τα ηγετικά χαρακτηριστικά. Στην Ελλάδα με τα μάτια μου καλύτερο στόπερ από τον Μέλμπεργκ και τον Γκαμάρα, ή τον Χένρικσεν και τον Κοντρέρας δεν είδα. Κανείς δεν ήταν μικρό παιδί και όλοι τους κουβαλούν χρόνια εμπειρίας. Κι’ αν κάτι μπορείς να πεις για τον Σωκράτη σου αρέσει, δεν σου αρέσει ως παίκτης ή ως χαρακτήρας, είναι ότι Ελληνας ποδοσφαιριστής με μεγαλύτερες εμπειρίες και παραστάσεις από αυτόν δεν υπάρχει. Προφανώς και μία μεταγραφή μπορεί να κριθεί μόνο στο γήπεδο, προφανώς και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που ένας καλός παίκτης σε μία καλή ομάδα να μην πιάσει. Αλλά σήμερα που μιλάμε και με τη φωτογραφία της στιγμής στα μάτια μου ο Ολυμπιακός πήρε κάτι σαν τον Ελληνα Μέλμπεργκ…

πηγή: gazzetta.gr

Pin It on Pinterest

Shares
Share This