Του Νίκου Παπαδογιάννη
H απόσταση που χωρίζει τον φετινό Ολυμπιακό από τα πλέι-οφ της Εuroleague μπορεί να είναι από τη Λιόν μέχρι το Κάουνας: ένα εύστοχο τρίποντο εδώ, μία γκάφα εκεί, ένα ξεχασμένο φάουλ αντιπάλου την Τρίτη, ένα άστοχο δικό του λέι-απ την Παρασκευή, ένα παιχνίδι λεπτομερειών που θα χαρακτηριστεί αδυσώπητο εάν (το πιθανότερο) το τρένο φύγει χωρίς αυτόν ή διαβολικά γοητευτικό εάν οι Πειραιώτες τσεκάρουν το εισιτήριο την τελευταία στιγμή.
Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου απίθανο, να παιχτεί η όγδοη θέση στις δύο χειμωνιάτικες ζαριές των αγώνων Ολυμπιακού-Ζαλγκίρις: ήττα με βολές στο αμήν στο ματς του Φαλήρου, ήττα με καλάθι της τελευταίας στιγμής στη Λιθουανία.
Δύο βαθμοί στο βρόντο, μαζί τους και μία κρίσιμη ισοβαθμία. Αλλά και πώς να κατηγορηθεί ο ωραίος της Τρίτης, που έγινε μοιραίος 72 ώρες αργότερα;
Ο Ολυμπιακός θα ζήσει και θα πεθάνει, όχι με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, όχι με τον Μάρτιν και τον Βεζένκοφ, όχι με τον Παπανικολάου και τον ΜακΚίσικ, αλλά με τον Κώστα Σλούκα. Όχι μόνο φέτος, αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήρε και απόψε την ίδια απόφαση που σε προηγούμενα παιχνίδια τον δικαίωσε: να αφήσει τον Σλούκα στο παρκέ σε ολόκληρο το β’ ημίχρονο. Είχε προηγηθεί μισή ώρα καθισιό (από το 13ο λεπτό μέχρι το ξεκίνημα του δευτέρου μέρους), οπότε το σχέδιο έμοιαζε βιώσιμο.
Αλλά ο Σλούκας δεν είναι βιονικός. Η άμυνα της Ζαλγκίρις τον σημάδεψε από το πρώτο δευτερόλεπτο και τον υποχρέωνε να περάσει από διαδοχικές συμπληγάδες μέχρι να αντικρύσει τον ορίζοντα.
Ο διεθνής γκαρντ ευστόχησε σε κάποια «σκοτωμένα» σουτ που έδιναν ζωή στον Ολυμπιακό (όπως το «τετράποντο» στο 61-54), αλλά πούλησε αρκετές μπάλες μέσα στο μποτιλιάρισμα και επέτρεπε στους Λιθουανούς να ξεχύνονται στον αιφνιδιασμό με τη διάβαση αφύλαχτη.
«Έκανε λάθη Σπανούλη», θα πει ο κυνικός. Μόνο που ο παλιός είναι αλλιώς και η παρουσία του στο παρκέ δεν μπορεί πια να θεωρηθεί απαραίτητη.
Στο 34ο λεπτό, αμέσως μετά το τρίποντο του Βεζένκοφ που έφερε τις ομάδες στα ίσα (70-70), η κάμερα έπιασε τον Σλούκα να βαριανασαίνει εξουθενωμένος από το ανελέητο κυνηγητό των αντιπάλων και από την ανάγκη να δημιουργήσει αβοήθητος καταστάσεις εκ του μηδενός.
Ο Μπαρτζώκας αναγκάστηκε να τον βγάλει, ενώ δεν είχε τέτοιο σχέδιο. Για καλή τύχη του Ολυμπιακού, ο Σπανούλης ήρθε αγριεμένος από τον πάγκο και, με τη συνδρομή του Πρίντεζη, ανέβασε τη διαφορά στους 7 πόντους, 72-79.
«Ευλογία να μπορείς να επιστρατεύσεις τέτοιο όπλο», παραμιλούσε ο σπήκερ της Εuroleague TV, αποθεώνοντας τους δύο «ageless veterans» (αγέραστους βετεράνους) του Ολυμπιακού.
Οι «ερυθρόλευκοι» έβγαλαν την επόμενη άμυνα εις διπλούν και κρατούσαν την τύχη του αγώνα στα χέρια τους, έτοιμοι να πανηγυρίσουν δεύτερο σπουδαίο διπλό μέσα σε ένα τετραήμερο.
Αλλά το χαμένο λέι-απ προ κενής εστίας του ΜακΚίσικ έδωσε στη Ζαλγκίρις αστραπιαίο αιφνιδιασμό (Λοβέρν στα 1:50), οπότε η γη άρχισε να τρέμει. Η ελληνική κατοχή τελείωσε με παράβαση 24 δευτερολέπτων και ο ψυχρός σουτέρ Μιλάκνις ευστόχησε αφρούρητος, έστω από 8 μέτρα.
Στην επόμενη κατεβασιά, καθοριστικής σημασίας, ο Ολυμπιακός ανανέωσε δύο φορές την κατοχή χάρη στον ιδρώτα του Ζαν-Σαρλ, αλλά το hero-ball των Σπανούλη, Σλούκα αποδείχθηκε κακός σύμβουλος και ο Λοβέρν έβγαλε νέο αιφνιδιασμό, στα 24 δευτερόλεπτα.
Ισοπαλία, αλλά όχι καταστροφή, αφού ο Ολυμπιακός είχε τη μπάλα δική του για το τελευταίο σουτ. Στα ιδανικά, για τέτοιες περιστάσεις, χέρια. Στη χειρότερη περίπτωση, θα πήγαινε για παράταση.
Αμ δε…
Ο Κώστας Σλούκας είχε επιστρέψει για καλύτερο χειρισμό της μπάλας και εύστοχες βολές, αλλά η μπαταρία του ήταν ακόμη άδεια. Ο Ουόκαπ όχι μόνο του έκλεψε καθαρά τη μπάλα, αλλά κατόρθωσε να φτάσει ως το καλάθι, σουτάροντας ανάμεσα στα απλωμένα χέρια του Ζαν-Σαρλ και υπό την πίεση του Σπανούλη.
Αυτοχειρία επιπέδου …Ναντ, θα πει κανείς. Ναι, αλλά εκείνος ο ΠΑΟΚ δεν είχε το πάνω χέρι ούτε πήρε ποτέ το προβάδισμα πριν το λάθος του Παναγιώτη Φασούλα.
Ο Ολυμπιακός του Κάουνας δέχθηκε σερί 9-0 στα τελευταία 1:50 του παιχνιδιού χωρίς να καθυστερήσει καν τις επιθέσεις των Λιθουανών, ενώ σπατάλησε εφτά κατοχές στο φινάλε: 0/3 δίποντα (ΜακΚίσικ, Σπανούλης, Σλούκας), 0/2 τρίποντα (Σπανούλης), 2 λάθη. Άλλαξαν έστω μία πάσα οι παίκτες του σε αυτό το διάστημα;
Στην απέναντι όχθη, πάλι, ο προικισμένος σκόρερ (αλλά άστοχος απόψε) Γκριγκόνις έγινε αφανής ήρωας και χειροκροτήθηκε από τον -εξαίρετο- προπονητή του.
Αυτός ήταν που έδωσε τις ασίστ για τα καρφώματα του Λοβέρν, αυτός πετάχτηκε μπροστά στον Ζαν-Σαρλ για να αποσοβήσει το καλάθι της ισοφάρισης στην εκπνοή.
Το σύστημα που ζωγράφισε στο πινακάκι του ο Μπαρτζώκας έβγαλε τον Γάλλο σε απόσταση αναπνοής από το καλάθι μετά την πάσα του Σλούκα, αλλά ο Γκριγκόνις δεν τον άφησε να πιάσει τη μπάλα για να σκοράρει. Έναν …Παπαγιάννη χρειαζόταν ο Ολυμπιακός σε αυτή τη φάση.
Στη διαβολεμένα δύσκολη διαβολοβδομάδα που έρχεται, ο Ολυμπιακός καλείται να συγκρουστεί με δύο ομάδες της πρώτης τετράδας: Αρμάνι έξω, Μπαρτσελόνα μέσα. Μπορεί να χτυπήσει αυτά τα παιχνίδια για να μείνει μέσα στο κόλπο;
Μετά τις ήττες του τελευταίου οκταημέρου από τη Βιλερμπάν και τη Ζαλγκίρις, δεν έχει πια την πολυτέλεια να προσπερνάει αγώνες χαρακτηρίζοντάς τους χαμένους από χέρι.
Ασφαλώς έχει πιθανότητες για την υπέρβαση, αλλά θα πρέπει πρωτίστως να βρει τρόπο να κρατάει φρέσκο τον Σλούκα για την τελική ευθεία των αγώνων.
Mόνο οι Τζέιμς, Μίτσιτς, Ουίλμπεκιν, Καλοϊάρο έχουν παίξει περισσότερα λεπτά από τον ίδιο στη φετινή διοργάνωση και αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλος που -με μπασκετικούς όρους- τρώει τόσο ξύλο.
Εάν λόγω συσσωρευμένης κόπωσης φτάσει και ο Σλούκας να είναι πρόβλημα αντί για λύση, το καπάκι θα σκεπάσει την κατσαρόλα πολλές εβδομάδες προτού μυρίσει άνοιξη.
Πηγή: Gazzetta
