Της Νίκης Μπάκουλη
Ο Iωάννης Γκέλιος έχει ελληνική καταγωγή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που σήμερα εμφανίζεται στα κορυφαία τα media του πλανήτη -ως αυτός που πέταξε εκτός κυπέλλου την Μπάγερν Μονάχου -που ξεκάθαρα βρίσκεται σε κρίση, αλλά δεν είναι αυτή το θέμα μας σήμερα. Θα σου ζητήσω να είσαι ειλικρινής: αν ο Γκέλιος γεννιόταν και μεγάλωνε στην Ελλάδα και για οκτώ χρόνια ήταν στο ‘περίμενε’ (πάγκο ή εκτός αποστολής) ομάδας που και δεν τον χρησιμοποιούσε, αλλά και δεν τον έδινε αλλού ως δανεικό πιστεύεις πως σήμερα θα ήταν ο καλύτερος γκολκίπερ της 2. Bundesliga (για τη σεζόν 2020-21) και πρωταγωνιστής της ιστορικής νίκης που πανηγύρισε η Χόλσταϊν Κιέλου; Η ‘τράπεζα του Κίελου’;
First things first
Το Κίελο είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν της Γερμανίας, στις ακτές της Βαλτικής Θάλασσας. Υπήρξε η κύρια ναυτική βάση της χώρας και ως εκ τούτου το λιμάνι της εκ των πλέον ιστορικών. Είναι η πολυπληθέστερη πόλη της περιοχής. Μην φανταστείς. Μένουν εκεί 247.548 άνθρωποι. Όλοι βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την πρόκριση της Xόλσταϊν Κίελου, επί της Μπάγερν στην τρίτη φάση του DFB Pokal, ματς που κρίθηκε στα πέναλτι.
Αν δεν έχεις δει τη φάση που έδωσε την πρόκριση στην εκπρόσωπο της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας (είναι στην 3η θέση της κατάταξης, μετά 15 αγώνες, ένα βαθμό μακριά από το πρωτοπόρο Αμβούργο) επί των πρωταθλητών της Bundesliga, ιδού.
To παιδί στο τέρμα είναι ο (γεννημένος πριν 28 χρόνια στο Άουγκσμπουργκ όπου άνηκε -δεν έπαιξε λεπτό σε ανταγωνιστικό παιχνίδι- έως το 2018, πριν περάσει μια σεζόν στη Χάνσα Ροστόκ της τρίτης κατηγορίας και πάει το 2019 εκεί όπου τον βλέπεις), Ιωάννης Γκέλιος. Βέβαια, όπως έχει πει ο ίδιος ‘κανείς δεν με φωνάζει Ιωάννη. Όλοι με λένε Γιάννη’. Υψώνεται στο 1.90 και από όταν θυμάται τον εαυτό του, μπαίνει με το δεξί στο γήπεδο -στα ματς ή τις προπονήσεις. Φέτος κυκλοφορεί στα γήπεδα της Γερμανίας ως ‘ο καλύτερος τερματοφύλακας της 2. Bundesliga’. Για οκτώ χρόνια δεν είχε πατήσει το πόδι του στο γήπεδο, σε αγώνα πρώτης ομάδας.
Τον Απρίλιο του 2019 έγινε η Νο1 επιλογή της Ροστόκ, αφότου είχε περάσει μια οκταετία να περιμένει την ευκαιρία του στην Άουγκσμπουργκ. Για όλα αυτά είχε μιλήσει στην ιστοσελίδα της Liga Drei.
Εκεί εξήγησε πως βρέθηκε στην ομάδα της πόλης του, όταν ήταν 8 χρόνων. “Ως μικρό αγόρι, το μόνο που ήθελα ήταν να διασκεδάζω, παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν με ένοιαζε αν είχα χρόνο στα παιχνίδια ή αν περιοριζόμουν στις προπονήσεις. Τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά όταν έγινα έφηβος. Ως μέλος της ομάδας που εκπροσωπούσε το σύλλογο μου στην Bundesliga εφήβων άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να γίνω επαγγελματίας. Έκτοτε δεν είχα άλλον προορισμό. Χαίρομαι που κατάφερα να υλοποιήσω το στόχο μου”.
Από το 2010 έως το 2018 στην καλύτερη των περιπτώσεων τον καλούσαν σε αποστολές -και περνούσε στον πάγκο όλη τη διάρκεια των αγώνων. Τον ρώτησαν αν πιστεύει πως του δόθηκε έστω μια δίκαιη ευκαιρία να δείξει τι αξίζει ή τον ‘έφαγε’ το γεγονός ότι ήταν παιδί της πόλης.
Είναι δύσκολο, ιδιαίτερα αν είσαι τερματοφύλακας να προτιμηθείς εφόσον ανήκεις σε ομάδα της γενέτειρας σου. Υπάρχει ένα ρητό: ουδείς προφήτης στον τόπο του. Αυτό ίσχυσε και με εμένα. Θα ήθελα να έχω πάρει μια ευκαιρία. Ας πούμε, θα ήθελα θα έχω παίξει έστω στο κύπελλο. Δυστυχώς, δεν συνέβη. Οπότε αποφάσισα να φύγω το καλοκαίρι του 2018”.
Την πρώτη διετία στην Άουγκσμπουργκ (2011-13) ήταν 18 και 19 χρόνων “και πάντα υπήρχε ένας πολύ πιο έμπειρος τερματοφύλακας μπροστά μου. Την τρίτη σεζόν τα πράγματα έγιναν καλύτερα και τότε θα έπρεπε να πάρω μια ευκαιρία. Δυστυχώς, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Προφανώς και συνέχισε να κάνω τη δουλειά μου, όσο καλύτερα μπορούσα -όπως και κάποιες φορές αισθάνθηκα πραγματικά θυμωμένος, αλλά μόλις πατούσα το πόδι μου στο γήπεδο ξεχνούσα το θυμό μου”. Σκέφτηκε να φύγει νωρίτερα από ό,τι τελικά το έκανε. “Όπως και σκέφτηκα πως θα ήταν προτιμότερο για όλους να δοθώ κάπου, ως δανεικός. Αλλά αυτό ήταν κάτι που δεν δέχθηκε ποτέ η ομάδα.
“Στα 21 θα μπορούσα να έχω πάει στον ΠΑΟΚ, όταν είχε για προπονητή τον Χουμπ Στέφενς. Η ομάδα με είχε ζητήσει, ως δανεικό για μια σεζόν. Πήγα την πρόταση στην Άουγκσμπουργκ, αλλά δεν με άφησαν να φύγω”.
Το 2018 η Άουγκσμπουργκ του είχε δώσει ένα νέο -τετραετές- συμβόλαιο, για να τον κρατήσει. “Ήξερα όμως, ότι αν έμενα εκεί θα ήμουν μόνο ρεζέρβα. Και αυτό δεν ήταν πια, επιλογή για εμένα. Στο τέλος του συμβολαίου θα ήμουν 30 και το πιθανότερο θα ήταν να μην αγωνίζομαι. Δεν ήθελα να το ζήσω αυτό. Έκρινα πως η μετακόμιση στην Ροστόκ ήταν αυτή που έπρεπε να κάνω, γιατί η προτεραιότητα μου ήταν να παίξω, να συνεχίσω να περνάω καλά και ιδανικά να πανηγυρίσω νίκες με την ομάδα μου”. Ομολόγησε ότι δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο να βρει την επόμενη δουλειά του “αφού δεν είχα χρόνο συμμετοχής για πολλά χρόνια. Η Ροστόκ επικοινώνησε μαζί μου, αφότου με είδε να παίζω με τη δεύτερη ομάδα. Μου εξήγησαν πως ήμουν ό,τι είχαν φανταστεί για τον πρώτο τους τερματοφύλακα. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολλά. Είπα αμέσως το ‘ναι’” και από το νότο βρέθηκε 800 χιλιόμετρα μακριά προς το βορρά.
Πάνω που ‘περνούσε’ έναν γκολκίπερ, εμφανιζόταν άλλος -και άρχιζε από το μηδέν
Η μεγαλύτερη των προκλήσεων που αντιμετώπισε κατά τη μετάβαση από τερματοφύλακας που δεν έπαιζε ποτέ, σε αυτόν που έπαιζε πάντα ήταν “κατ’ αρχάς ότι ζούσα και έπαιζα για πρώτη φορά, έξω από την πόλη μου. Λογικά στην αρχή μου έλειπαν τα πάντα από το σπίτι μου. Μετά, το επίπεδο της τρίτης κατηγορίας ήταν πολύ υψηλότερο από την περιφερειακή λίγκα στην οποία αγωνιζόμουν με τη δεύτερη ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να κερδίσω τη θέση μου μέσω των προπονήσεων. Χρειάστηκα χρόνο για να νιώθω λίγο πιο ασφαλής”. Να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Έγινε εκ των καλύτερων γκολκίπερ της τρίτης κατηγορίας και έτσι εμφανίστηκε στο διάβα του η Χόλσταϊν Κιέλου, όπου πήγε το καλοκαίρι του 2019. Πέραν της ομάδας, άλλαξε και κατηγορία, για να γίνει μέλος της 2.Bundesliga. Από τα 34 ματς της σεζόν, αγωνίστηκε στα 26. Δέχθηκε 42 γκολ και τέσσερις φορές ‘κράτησε’ καθαρή την εστία του.
Οι έξι πρώτες αγωνιστικές τον βρήκαν να κάθεται στον πάγκο. “Η ομάδα είχε ανοίξει τα χαρτιά της από το πρώτο λεπτό της συνεργασίας μας” είχε πει στη συνέντευξη που είχε δώσει στο site της Άουγκσμπουργκ “με είχαν ενημερώσει πως θα έχω μια δίκαιη ευκαιρία για τη θέση που θα κρινόταν μέσω όσων θα κάναμε ο Ντόμινικ κι εγώ στις προπονήσεις. Ο Αντρέ Σούμπερτ είχε έλθει ως κόουτς και είχε επιλέξει τον Ράιμαν. Ήταν κάτι που όφειλα να δεχθώ”.
Νωρίτερα, είχε εξηγήσει πως ‘οι τερματοφύλακες είμαστε μια ξεχωριστή ομάδα, μέσα στην ομάδα‘, όπως προσπαθούσε να διευκρινίσει ότι ο Ράιμαν δεν ήταν εχθρός του, αλλά ο μόνος τρόπος που είχε για να βελτιωθεί, αφού αυτή είναι η φύση της δουλειάς. ‘Οι προπονήσεις μας είναι πολύ απαιτητικές και μας κάνουν όλους καλύτερους‘.
Στα έξι πρώτα ματς, ο Ράιμαν είχε δεχθεί 10 γκολ και συν την αλλαγή προπονητή (ο Όλε Βέρνερ αντικατέστησε τον Σούμπερτ, μετά την 7η αγωνιστική), ο Γκέλιος πήρε την ευκαιρία. Την ‘ξεμάλλιασε’, πριν τεθεί νοκ ντάουν το Δεκέμβρη λόγω μέσης και να επιστρέψει ο 23χρονος. Ένα μοιραίο λάθος που έκανε στο 2-2 με την Σάντχαουζεν, πριν τα Χριστούγεννα άφησε ανοιχτό το ‘Γκέλιος ή Ράιμαν;’, με τον Έλληνα να ‘παίρνει’ αυτήν τη μάχη και συμβόλαιο από την Χόλσταϊν, δυο εβδομάδες πριν το τέλος της σεζόν. “Δεν είχα σκεφτεί να φύγω, αλλά έτσι όπως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο σήμερα, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Δεν μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να χαθεί”.
Το ‘Γκέλιος ή Ράιμαν;’ έγινε φέτος ‘Γκέλιος ή Ράιμαν ή Τόμας Ντίνε;’, ο οποίος προστέθηκε στο ρόστερ, με τον δικό μας άνθρωπο να ‘χει παραδεχθεί πως ‘αυτή η κατάσταση έγινε ένα εξτρά κίνητρο για εμένα. Ο Τόμας είναι πολύ καλός στη δουλειά του. Με έκανε πιο δυνατό‘. Ο Ντίνε βρέθηκε θετικός και στον Covid-19 τον Οκτώβρη και αυτό δεν πέρασε ανεκμετάλλευτο από τον Γκέλιο.
Την 1η Νοεμβρίου του 2020, εμφανίστηκε στο διαδίκτυο το άρθρο που εξηγούσε πως ο Γκέλιος ήταν ο λόγος που η Γκρόιτερ Φιρτ είχε υποστεί την πρώτη ήττα της αγωνιστικής περιόδου από την Χόλσταϊν -μολονότι οι νικητές αγωνίζονταν για 75 λεπτά με 10 παίκτες- και ο λόγος ήταν ο Γκέλιος. Ο κόουτς Όλε Βέρνερ είχε πει πως “αμυνθήκαμε με πάθος και είχαμε έναν καλό τερματοφύλακα”, ο οποίος αρχικά είχε χάσει τη θέση του από τον Ντίνε. Αλλά την πήρε πίσω, με συνοπτικές διαδικασίες. Σε 13 συμμετοχές στη 2. Bundesliga (σε 15 αγώνες) έχει δεχθεί ισάριθμα γκολ. Έχει την καλύτερη αξιολόγηση στη λίστα των τερματοφυλάκων της κατηγορίας.
Το συμβόλαιο του με την Χόλσταϊν λήγει το 2022. “Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως, είναι να είμαι υγιής και όλα θα γίνουν. Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο. Δεδομένα θα ήθελα μέχρι το τέλος της καριέρας μου, να έχω την ευκαιρία να παίξω στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο”. Δηλαδή στην Bundesliga “που είναι το όνειρο μου”. Τον ρώτησαν αν θα άλλαζε κατεύθυνση, αν είχε πρόταση από μεγάλη ομάδα της Ελλάδας. “Σίγουρα είναι option για εμένα. Όλα βέβαια εξαρτώνται από το ποιος σύλλογος θα χτυπήσει την πόρτα. Αν αυτό συμβεί έως το 2023 θα δεχθώ την πρόταση, γιατί θέλω να ζήσω στην Ελλάδα -που είναι ο πρώτος προορισμός μου σε ό,τι αφορά τις διακοπές μου”. Όπως έχει ενημερώσει, αρχικά πηγαίνει στις Σέρρες “όπου ζει ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειας μου” και αφότου περάσει λίγες ημέρες με τους παππούδες του, πηγαίνει στα νησιά. Μετά επιστρέφει στη δουλειά, πάντα με το ίδιο μενταλιτέ: να ζήσει την καριέρα που ονειρεύτηκε από την ημέρα που αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας τερματοφύλακας.
Πηγή: Contra
