Επιλογή Σελίδας


Του Γιάννη Φιλέρη

Η σχέση του Όντετ Κάτας με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ πέρασε από πολλά στάδια. Ξεκίνησε σχεδόν σαν ξαφνικός έρωτας, μετεξελίχθηκε σε μια μεγάλη αγάπη (ειδικά από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και κατέληξε σαν τα διαζύγια στα δικαστήρια, καθώς ο Ισραηλινός διεκδίκησε δικαστικά χρήματα που ο ίδιος υποστήριζε ότι δικαιούταν από την “πράσινη” ομάδα. Σταμάτησε το μπάσκετ από ένα πρόβλημα στο γόνατο που κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς ήταν, στην καλύτερη ηλικία για ένα μπασκετμπολίστα. Μόλις 26 ετών. Παρότι έφυγε πικραμένος, ποτέ του δεν ξέχασε τις στιγμές που πέρασε φορώντας τη φανέλα του συλλόγου, έγινε κουμπάρος με τον Γιώργο Καλαϊτζή και δέθηκε με την Ελλάδα, έστω κι αν η καριέρα του στα μέρη μας δεν ήταν αυτή που κι ο ίδιος ενδεχομένως να περίμενε.

Επιστρέφοντας στο ΟΑΚΑ, είκοσι χρόνια μετά, ο συνομήλικος του Φραγκίσκου Αλβέρτη και προπονητής πλέον από το 2004, μπορεί να κυνηγάει και μια προσωπική ρεβάνς, ώστε να ζήσει όσα έχασε ως παίκτης. Λίγο δύσκολο βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ. Ο διάδοχος του Γιώργου Βόβορα έχει πολύ δύσκολη δουλειά κι αν είδε τον αγώνα με την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης σίγουρα το κατάλαβε πολύ καλά.

Το ότι θα καθόταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ δεν το είχε φανταστεί. Το είχε… προβλέψει! Πριν από 5 χρόνια, σε μια συνέντευξη που του είχε πάρει ο Νίκος Γιαννόπουλος, απάντησε ως εξής στις σχετικές ερωτήσεις:

Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου στον πάγκο του Παναθηναϊκού;

Είναι κάτι που το εύχομαι. Έτσι κι αλλιώς, νιώθω σαν να είμαι πάντα μέρος αυτής της ομάδας. Μου αρέσει η χώρα, οι άνθρωποι, η Αθήνα, αισθάνομαι σαν να είμαι στο σπίτι μου. Άρα, γιατί όχι;

Είχες ποτέ προτάσεις από την Ελλάδα για να εργαστείς ως προπονητής;

Μέχρι τώρα όχι.

Θα δούλευες και στον Ολυμπιακό ακόμα;

Κοίτα, το κίνητρό μου είναι η αγάπη για το άθλημα. Θα σου έλεγα λοιπόν ‘ναι’. Αν ήταν οι συνθήκες όπως θα ήθελα, θα δούλευα στον Ολυμπιακό. Το ένστικτό μου όμως ακόμα λέει Παναθηναϊκός. Πάνω από όλα όμως μ’ αρέσει η Ελλάδα.

Μια μεταγραφή του Παύλου Γιαννακόπουλου

Ο Κάτας έφτασε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1999. Στις 15 Ιουλίου, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε την απόκτησή του, ενώ όλοι πίστευαν ότι το ρόστερ των “πρασίνων” είχε κλείσει. Ο Ομπράντοβιτς, που νωρίτερα είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας, ήταν “καλυμμένος” με την απόκτηση του Ντέγιαν Μποντιρόγκα και του Ζέλικο Ρεμπράτσα, που έπιαναν τις θέσεις των δυο ξένων.


Ο Παναθηναϊκός είχε προσθέσει στο ρόστερ του τον Τζόνι Ρότζερς από τον Ολυμπιακό, τον Πάτρικ Μπερκ από την Ταουγκρές, ενώ ο Μίχαελ Κοχ με τον Νάντο Τζεντίλε συμπλήρωναν την περιφέρεια. Με δεδομένη την παρουσία και του Καλαϊτζή, αλλά και του Νίκου Μπουντούρη, ακόμη ένας περιφερειακός έμοιαζε με μεγάλη πολυτέλεια για το “τριφύλλι”, αφού έτσι κι αλλιώς η μπάλα θα βρισκόταν τον περισσότερο χρόνο στα χέρια του Μποντιρόγκα.

Ο Όντετ Κάτας ποζάρει μαζί με τον Γιώργο Καράγκουτη (αριστερά του), Τζόνι Ρότζερς και Ζέλικο Ρεμπράτσα. Τέσσερις "νέοι" στον Παναθηναϊκό του 1999-2000

Όμως, θέλοντας να κάνει την ομάδα του πολύ πιο ισχυρή και να θωρακίσει ακόμη περισσότερο το νέο προπονητή (προσωπική επιλογή, καθώς υπήρχε μέσα στην ΚΑΕ πολύ ισχυρό ρεύμα υπέρ του Γιάννη Ιωαννίδη), ο Παύλος Γιαννακόπουλος προχώρησε σε μια μεταγραφή έκπληξη. Ο Κάτας ήταν τότε ένα από τα μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αστέρι της Μακάμπι και σκόρερ ολκής. Την προηγούμενη σεζόν πριν πάει στον Παναθηναϊκό, είχε μέσο όρο 19.1π, 2.4ρ και 3.7ασ.

Ο αείμνηστος πρόεδρος του Παναθηναϊκού υπέγραψε με τον 25χρονο Κάτας ένα τεράστιο συμβόλαιο. Τριετούς διαρκείας και συνολικού ύψους 4 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που δύσκολα βρίσκεις ακόμη και τώρα στην Ευρωλίγκα. Για να παίξει ο Κάτας στον Παναθηναϊκό, χρειάστηκε να βάλει τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα, γεγονός που εκτίμησε ιδιαίτερα ο Ομπράντοβιτς. Ο “Ζοτς” είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Ισραηλινό, τον οποίο στήριξε και την επόμενη χρονιά, όταν άρχισαν τα προβλήματα με το γόνατό του.

Ο Κάτας δέχθηκε ότι στον Παναθηναϊκό του 2000 κουμάντο έκανε (εκτός από τον Ομπράντοβιτς) ο Μποντιρόγκα. Δεν αρνήθηκε να κάτσει στον πάγκο (στην αρχή) ή να μην παίρνει τόσες πολλές προσπάθειες (όταν βρισκόταν στο παρκέ), παίζοντας για το καλό του συνόλου. Μέχρι που στον τελικό της Θεσσαλονίκης, κόντρα στην ομάδα που μεγάλωσε, τη Μακάμπι, απογειώθηκε! Εκείνο το βράδυ της 20ής Απριλίου 2000, στο νεόκτιστο κλειστό του ΠΑΟΚ στην Πυλαία, ο Ισραηλινός άσος ζούσε μια αξέχαστη βραδιά. Ένα ολόκληρο γήπεδο τον αποθέωνε. Οι παναθηναϊκοί γιατί οδηγούσε την ομάδα τους εκ του ασφαλούς στην κατάκτηση της 2ης Ευρωλίγκας (πέτυχε 17π με 2/3δ, 2/3τρ και 11/14β) κι εκείνοι της Μακάμπι γιατί ήταν ένα δικό τους παιδί. Ένας “τσαόβ”, δηλαδή “κίτρινος”, όπως φώναζε η ισραηλινή εξέδρα.

Με τον αείμνηστο Τάσο Στεφάνου και την Ευρωλίγκα του 2000 στα χέρια, στη Θεσσαλονίκη

Ο Πίνι Γκέρσον, που είχε σχεδιάσει μια ειδική άμυνα για την εξουδετέρωση του Μποντιρόγκα (9π στον τελικό), είδε τον Κάτας να παίρνει την μπάλα στα χέρια του και να “σκοτώνει” τους πρώην συμπαίκτες του…

Θα έλειπε 3 μήνες και… σταμάτησε το μπάσκετ

Ο Κάτας έγινε “ήρωας” του Παναθηναϊκού σε αυτόν τον θρίαμβο στη Θεσσαλονίκη και καθώς οι “πράσινοι” έπαιρναν και το πρωτάθλημα (με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ) όλα έδειχναν ότι θα στέριωνε στο ΟΑΚΑ, φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού για τα επόμενα δυο χρόνια. Το καλοκαίρι του 2000 κι ενώ προετοιμαζόταν μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στη Ρόγκλα της Σλοβενίας, ένιωσε ενοχλήσεις στο γόνατο και κρίθηκε σκόπιμο να υποβληθεί σε επέμβαση.

Δεν φανταζόταν ότι θα έμπλεκε σε μια ατέρμονη περιπέτεια, η οποία θα του στοίχιζε το τέλος της καριέρας. Αρχικά είχε ειπωθεί ότι θα απουσίαζε για ένα δίμηνο, το πολύ 3 μήνες, ωστόσο ο Κάτας δεν επανήλθε ποτέ σε ό,τι ήταν πριν κάνει την εγχείρηση. Δεν ξανάπαιξε μπάσκετ, πλην κάποιων αγώνων με την εθνική Ισραήλ. Ο Ομπράντοβιτς τον περίμενε στωικά, μάλιστα αρνήθηκε να πάρει παίκτη στη θέση του.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στήριξε τον Όντετ Κάτας πάρα πολύ στη διάρκεια του τραυματισμού του. Εδώ μια συνέντευξη με τους δυο μαζί και στη μέση τον Δημήτρη Ιτούδη

Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναδεί τον Κάτας στο γήπεδο, είχε περάσει μια ολόκληρη χρονιά. Ο Παναθηναϊκός έπαιρνε τον Κροάτη Νταμίρ Μουλαομέροβιτς και ο Κάτας εγκατέλειπε το μπάσκετ σε ηλικία μόλις 26 ετών. Αργότερα, διεκδίκησε τον 2ο χρόνο του συμβολαίου του, μέσω δικαστικής οδού, έστω κι αν δεν έπαιξε λεπτό. Στη συνέντευξη είχε δηλώσει: “Δεν είδα ποτέ την αποκορύφωση της καριέρας μου, πώς θα έπαιζα στα καλύτερά χρόνια μου. Και αυτό ήταν και το πιο δύσκολο σημείο της ιστορίας. Ακόμα νιώθω άσχημα. Το κουβαλάω ακόμη μέσα μου μέχρι και σήμερα, δεν είναι εύκολο να συνέλθω. Ήταν πολύ δύσκολο να ισορροπήσω σ’ όλο αυτό. Όλα τα χρόνια μου τα πέρασα με μία μπάλα του μπάσκετ στα χέρια”.

Πρωταθλητής με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ

Καθώς ο παίκτης Κάτας τελείωσε άδοξα το 2001, τρία χρόνια μετά γεννήθηκε ο προπονητής Κάτας, που αντίθετα με ό,τι θα πίστευε κανείς, δεν έκανε καριέρα στη Μακάμπι, αλλά στη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, την οποία ναι μεν παράτησε για λογαριασμό της Μακάμπι, όμως επέστρεψε κοντά της (όταν παραιτήθηκε από την ομάδα του Τελ Αβίβ) και σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του ισραηλινού μπάσκετ, έφτασε μαζί της στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2010!

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι η καριέρα του στους πάγκους ήταν ανάλογη με εκείνη που είχε παίζοντας μπάσκετ (αν και οι προπονητές έχουν πολύ μεγαλύτερο χρονικό εύρος να γνωρίσουν διακρίσεις). Από το 2017 και μετά είναι προπονητής και της εθνικής Ισραήλ, ενώ την τελευταία διετία κάθισε στον πάγκο της Χάποελ Ιερουσαλήμ, από την οποία άλλωστε θα φύγει για να εγκατασταθεί στην Αθήνα και να αναλάβει τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.

Πάντα του άρεσε η επίθεση

“Τώρα που είμαι προπονητής, βλέπω πράγματα που πρέπει να κάνει μια ομάδα στην άμυνα, τα οποία δεν με ενδιέφεραν όταν έπαιζα”, είχε παραδεχθεί σε μια συνέντευξή του. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώρα λατρεύει το επιθετικό μπάσκετ, όπως τότε που έπαιζε. Ξέρει, βέβαια, ότι οι νίκες ξεκινούν από την άμυνα, ωστόσο θεωρείται ένας κόουτς που στηρίζεται στην επίθεση. Οι ομάδες του έχουν καλά plays, θέλουν να τρέξουν και να παίξουν όσο το δυνατόν πιο σύγχρονο μπάσκετ.

Ο Όντετ Κάτας στον πάγκο της εθνικής νέων του Ισραήλ, δίνει οδηγίες σε τάιμ-άουτ του τελικού στο Ευρωμπάσκετ U20, εναντίον της Ελλάδας, το 2017

Στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, εφόσον εν τέλει συμφωνήσει και τον αναλάβει, έχει μπροστά του ένα βουνό. Και αγωνιστικά, καθώς τα κενά της ομάδας παραμένουν κι οι συνεχόμενες ήττες τα κάνουν να φαίνονται πολύ μεγαλύτερα, και στην ψυχολογία, η οποία επίσης είναι στο ναδίρ.

Αν το 1999 ο Κάτας έβαλε τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα, τώρα πρέπει να μεταφέρει το “εγώ” του στους παίκτες που έχει (κάποιοι μπορεί να αλλάξουν, όπως συνήθως συμβαίνει όταν έρχεται σε μια ομάδα νέος προπονητής) και να το κάνει ένα διαφορετικό “εμείς” απ’ αυτό που δείχνουν το τελευταίο διάστημα όλοι στον μπασκετικό Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Η πρόκληση είναι πολύ μεγάλη, χωρίς οι υπάρχουσες προοπτικές να τον ευνοούν…

✍ Για όσους δεν πρόλαβαν τον Κάτας να παίζει, ένα μικρό αφιέρωμα με τις καλύτερες στιγμές του στον Παναθηναϊκό, δείχνει και το τεράστιο ταλέντο του:

Πηγή: Contra

Pin It on Pinterest

Shares
Share This