Του Μάκη Σερεπίσου
Λένε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία των περισσότερων ανθρώπων αφορά την υστεροφημία τους. Τι θα αφήσουν πίσω τους, πόσοι θα τους θυμούνται ή αν θα τους θυμούνται. Είναι κάτι που είναι στην φύση μας, αλλά σίγουρα, όπως και όλους τους τομείς, υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης ανήκει στην πλειοψηφία ή στην μειοψηφία. Με βάση τον χαρακτήρα και το προφίλ που έδειξε όλα τα χρόνια της καριέρας του, η πλάστιγγα γέρνει προς τα… δεξιά: Πάντα χαμηλών τόνων, σπάνια στα φώτα της δημοσιότητας και μία νοοτροπία που έβγαλε μέχρι και την φήμη του «δύσκολου» ή του απρόσιτου.
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η «κλισέ», η δημοσιογραφική, η επαγγελματική, ίσως και η πιο… εύκολη, γιατί δεν απαιτεί μεγάλη σκέψη. Τα δεδομένα είναι εκεί, ούτως ή άλλως.
Ας το επαναλάβουμε όμως άλλη μία φορά αυτό: «Τα δεδομένα είναι εκεί». Γεγονότα. Facts. Θέλετε τέτοια;
Ο Σόφο ήταν (αόριστος, γιατί πριν λίγες ώρες αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση) ένας ξεχωριστός παίκτης. Τον έβλεπες. Δεν μπορούσες να κάνεις και αλλιώς! Ήταν ένα θηρίο μέσα σε μία στρατιά με αθλητές από το ίδιο καλούπι.
Λίγο αργότερα, τον «ένιωθες». Δεν είχες την ατυχία να τον μαρκάρεις, αλλά σίγουρα καταλάβαινες την δύναμή του στην ρακέτα. Αν δε ήσουν ένα μικρό παιδί στα χρόνια της ακμής του -όπως και αυτός που υπογράφει αυτό το κείμενο-, τότε ίσως θα τον… φοβόσουν και λίγο.
Αν όχι αυτό, τότε σίγουρα θα ήθελες να τον έχεις αφίσα στο δωμάτιο σου. Ήταν διαφορετικός, ξεχωριστός, κυρίαρχος. Και πλέον μπορεί να ειπωθεί πως είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στα χρυσά βιβλία του ελληνικού μπάσκετ. Δεν γίνεται να υπάρξουν αμφιβολίες γι’αυτό. Κατέκτησε τίτλους, έφτασε μέχρι την κορυφή της Euroleague, επιλέχθηκε στο Draft, «έσπασε» στερεότυπα και, όπως θα δείτε και στη συνέχεια του story, αγαπήθηκε από συμπαίκτες, αντιπάλους, προπονητές και φιλάθλους.
Θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες λέξεις για τον Big Sofo, αλλά είναι πιο λογικό και «σωστό» να δοθεί λόγος στους ανθρώπους που έζησαν τις μέρες του και τις παραστάσεις του στο παρκέ. Έτσι, το SPort DNA επικοινώνησε με τους Ντέιβιντ Μπλατ, Τζέιμς Γκιστ, Κώστα Βασιλειάδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Ανδρέα Γλυνιαδάκη και Βασίλη Ξανθόπουλο, για να «χτίσει» το tribute στον αγαπημένο Σοφοκλή του ελληνικού μπάσκετ.
ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΠΛΑΤ
«Μοναδικός, δεν θα υπάρξει άλλος σαν τον Σόφο»
«Θέλω να συγχαρώ τον Σόφο για μία σπουδαία καριέρα σαν αθλητής. Όλα γύρω του ήταν μοναδικά. Οι ικανότητές του, το ξεχωριστό ταλέντο του, το μέγεθός του, η προσωπικότητά του, η επιρροή στο παιχνίδι… Ο Σόφο μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι και το κλίμα μόνο με την παρουσία του. Λάτρευα να τον προπονώ. Κάθε μέρα ήταν μία πρόκληση, αλλά ήθελε να κερδίσει και ήθελε να παλέψει στο παρκέ. Ήταν πραγματικά παίκτης ομάδας, πολύ έξυπνος και πάντα προσαρμοσμένος σε αυτά που ήθελε η ομάδα στο παρκέ και στο πως θα χρησιμοποιούσε τα χαρακτηριστικά του για να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Οι φίλαθλοι ερχόντουσαν για να δουν τον Σόφο να παίζει. Τον αγαπούσαν γιατί ξεχώριζε με κάθε τρόπο. Για μένα ήταν ο τύπος που έκανε την διαφορά. Δεν ήταν τέλειος, αλλά σίγουρα ήταν μοναδικός. Είμαι χαρούμενος και περήφανος που είχα την ευκαιρία να δουλέψω μαζί του. Εκτιμώ βαθύτατα όλα όσα έκανε. Του εύχομαι τα καλύτερα και πραγματικά δεν ξέρω αν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν».
ΤΖΕΙΜΣ ΓΚΙΣΤ
«Θηρίο και καλός φίλος, δεν μπορούσαμε να τον κόψουμε στην προπόνηση»
«Φίλε, τι να πω για τον Σόφο; Ο Baby Shaq. Έχει πολλά ονόματα, το ξέρω, αλλά για μένα ήταν και είναι ένας καλός φίλος. Ξέρω πως μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο και ξέρω ότι θα είναι εκεί. Είναι ένα θηρίο στο παρκέ, αλλά έξω από αυτό είναι ένας πολύ ωραίος τύπος. Θέλω να τον συγχαρώ για την σπουδαία καριέρα του. Πήρε τίτλο στην Euroleague και του εύχομαι τα καλύτερα για αυτά που έρχονται, για το νέο κεφάλαιο της καριέρας του.
Τώρα, για ιστορίες με τον Σόφο… Φίλε, έχω τόσες πολλές! Θυμάμαι την πρώτη μου επαφή μαζί του. Ήταν στις πρώτες μέρες μου στην Ευρώπη, γύρω στο 2008. Ήμουν στην Μπιέλα, στην Ιταλία και λάβαμε μέρος σε ένα φιλικό τουρνουά, που είχε και τον Ολυμπιακό. Ήταν νομίζω και η Βίρτους Μπολόνια εκεί… Παίζαμε το πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό και πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είχα καμία ιδέα για τον Σχορτσανίτη. Δεν ήξερα ποιος ήταν, δεν τον είχα ξαναδεί. Όταν μπήκα στο παρκέ, είδα απλά τον μεγαλύτερο άνθρωπο που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Ένα πραγματικό θηρίο. Ρωτούσα ποιος είναι και σκεφτόμουν ότι ήταν αδύνατο να παίξω εναντίον του.
Όταν ξεκίνησε το ματς, σκέφτηκα ότι πρέπει να επιτεθώ στο καλάθι τους και ότι μπορώ να το κάνω μπροστά σε αυτόν τον μεγαλόσωμο τύπο. Σηκώθηκα, προσπάθησα. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι το παρκέ! Δεν μπόρεσα καν να φτάσω στο καλάθι, ο Σόφο με έριξε κάτω τόσο γρήγορα. Μου είπε να πάω στο γυμναστήριο για βάρη και ότι ήμουν λεπτός. Δεν ήταν δίκαιο! Ήταν τόσο μεγάλος! Δεν γελούσε, αλλά ξέρω ότι τότε έσπασε ο πάγος ανάμεσά μας.
Λίγα χρόνια μετά συναντηθήκαμε στον Παναθηναικό. Είχαμε πολύ καλή ομάδα. Εγώ, ο Λάσμε, ο Σόφο, ο Τσαρτσαρής. Κάθε προπόνηση ήταν μάχη, είχαμε χαρακτήρα ως παίκτες και ως ομάδα. Αλλά έχω και ιστορία από εκεί. Φίλε είναι πολύ απλό: Δεν μπορούσες να μαρκάρεις με τίποτα τον Σχορτσανίτη. Με τίποτα! Ούτε στο “1 εναντίον 1”, ούτε με δύο αμυντικούς, με τρεις… Μερικές φορές παλεύαμε όλοι να τον σταματήσουμε και ήταν αδύνατο. Όταν έπαιρνε την μπάλα ο Σόφο, ξέραμε ότι θα καταφέρει κάτι. Δεν πίστευες ότι μπορεί να είναι γρήγορος ή να σκοράρει, αλλά το έκανε εύκολα. Σκέψου ότι αν είχες τον Σόφο για 10 λεπτά, με αυτή την οδηγία, τότε ο αντίπαλος δεν είχε καμία ελπίδα. Εγώ και ο Λάσμε μιλούσαμε για το “Sofo’s Effect”. Άκου. Ο κόουτς Πεδουλάκης έκανε το εξής: Ήξερε ότι εμείς ήμασταν πιο αθλητικοί και λεπτοί. Οπότε έβαζε τον Σόφο στην αρχή του αγώνα ή στην αρχή του ημιχρόνου. Η οδηγία έλεγε ότι η μπάλα πρέπει να πάει εκεί. Και τι αποτέλεσμα είχε; Κάθε ψηλός, μα κάθε ψηλός των αντιπάλων, έκανε πάντα φάουλ. Σε 5-6 κατοχές, δημιουργούσε πρόβλημα για όλο το ματς. Τότε μπαίναμε εγώ και ο Στεφ, τελειώναμε την δουλειά και πάντα σκεφτόμασταν ότι ο Σοφοκλής μας βοηθούσε πάρα πολύ.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιχνίδι στην Μαδρίτη με την Ρεάλ. Ήταν ο Σόφο και ο Μάρκους Σλότερ. Ο Σόφο χτύπησε την μπάλα στο παρκέ, βρήκε χώρο και πήγε για το κάρφωμα. Ο Σλότερ απλά ανέβηκε στην πλάτη του! Κυριολεκτικά! Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο! Αυτή η φάση τα λέει όλα. Ήταν ένα πραγματικό θηρίο και ειλικρινά του εύχομαι τα καλύτερα. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα!».
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
«Ο Σόφο έχει την καρδιά μικρού παιδιού, θα μας λείψει η εικόνα του από τα παρκέ»
«Ξεκινώ από τα εκτός γηπέδου. Είχα την ευκαιρία και την τιμή να τον γνωρίσω από την ηλικία των 16, όταν ήμασταν και οι δύο στις Εθνικές. Κάποιες φορές μάλιστα ήμασταν και μαζί στο δωμάτιο. Εκεί τον γνώρισα, είδα τι παιδί είναι. Αυτό που δείχνει, το σκληρό, το αμίλητο, το απόμακρο δεν είναι αυτό που έζησα και ξέρω. Είναι ένα παιδί με απίστευτη καρδιά. Πάντα έδινε την ψυχή του για τους άλλους και ξέρω πως έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, χωρίς να θέλει να το βγάλει προς τα έξω. Έτσι ήταν πάντα ο Σόφο. Τον έζησα και στην Εθνική Ανδρών, για λίγο στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟΚ, στα Τρίκαλα… Τον έζησα αρκετό καιρό και πάντα ήταν χαμογελαστός μαζί μου. Θυμάμαι όταν βγαίναμε καμιά βόλτα έξω, όλος ο κόσμος ήθελε να βγάλει μία φωτογραφία με τον Σόφο. Και εκείνος ήταν πάντα αυτός ο αμίλητος τύπος, που σε κοιτάζει και φοβάσαι. Πάντα απαντούσε ένα μονολεκτικό “ναι”, αγέλαστος. Όταν έφευγε ο κόσμος όμως, έκανε πλάκα! Είναι ένα παιδί που δεν τον ξέρουν πολύ, όμως πολύ αστείο και ανοικτό. Έχει την καρδιά μικρού παιδιού. Θα μας λείψει πολύ, όχι ότι θα τον χάσουμε. Ξέρω ότι θα κάνει κάτι, το ελληνικό μπάσκετ τον χρειάζεται πάρα πολύ, μπορεί να βοηθήσει με την εμπειρία που μάζεψε όλα αυτά τα χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο. Θα μας λείψει γιατί δεν θα μπορέσουμε να τον έχουμε αντίπαλο, ή να παίξουμε μαζί του. Όταν παίζαμε μαζί του ξέραμε ότι θα έχουμε και ανοικτά σουτ!
Πάμε και μέσα στο παρκέ. Πέρασε από το Draft, κέρδισε Euroleague, ένας από τους καλύτερους ψηλούς της Ευρώπης. Δεν θα μιλήσω για τα “αν” και τα “εφόσον”, θα πω ότι έφτασε εκεί που έφτασε με την δουλειά του, το ταλέντο του, την δύναμή του και την ψυχή του. Ήταν πάντα ο ίδιος άνθρωπος, δούλευε με τον ίδιο ζήλο. Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές, τις έζησα μαζί του, όμως σε κάθε περίπτωση έκανε τα πάντα, χωρίς να ενοχλήσει κανέναν. Θα μου λείψει η εικόνα του στα γήπεδα. Εύχομαι να μείνει στο μπάσκετ, γιατί το χρειαζόμαστε. Σόφο σε ευχαριστούμε για όλα, για όσα έκανες και καλή ξεκούραση. Εύχομαι φίλε μου να σε ξαναδώ στα γήπεδα».
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ
«Του βγάζω το καπέλο για όσα πέτυχε, άλλοι θα το είχαν “κόψει” χρόνια πριν»
«Τον Σοφοκλή των γνώρισα το καλοκαίρι του 2005. Ήταν η πρώτη μας χρονιά στον Ολυμπιακό, σε μία σεζόν αναδόμησης. Θυμάμαι πως ήταν η πρώτη μου μέρα στα γραφεία και ήμουν με τον τότε βοηθό της ομάδας, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Φτιάχναμε το πρόγραμμα της προετοιμασίας. Σε κάποια στιγμή μίλησε στο τηλέφωνο και με ενημέρωσε πως κλείσαμε τον Σοφοκλή. Μου είπε να πάω στο γραφείο του ατζέντη του για να τον παραλάβω και να ξεκινήσουμε τα διαδικαστικά. Πήγα εκεί, ανταλλάξαμε ένα “γεια” και μέχρι το ΣΕΦ δεν είπαμε τίποτα άλλο! Ήταν Ιούλιος και φορούσε μία μπλε φόρμα πάνω – κάτω, μαζί με κουκούλα. Και τότε σκέφτηκα πως αυτό μπορεί να πάει πολύ καλά ή πολύ άσχημα.
Ευτυχώς πήγε καλά και ξεκίνησε μία σχέση που κρατάει μέχρι τώρα. Τότε όντως είχε έρθει υπέρβαρος άλλα έκανε μία τρομερή προσπάθεια, έδειξε τι μπορεί να κάνει κατευθείαν. Η καριέρα του Σοφοκλή ήταν μία συνεχόμενη προσπάθεια να μείνει στα κιλά του και μία μάχη με τον εαυτό του. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι αυτό, να πολεμάς τον εαυτό σου και τους δαίμονές σου. Πιστεύω ότι βγήκε 100% νικητής από αυτή την διαδικασία. Μπορεί κάποιος να πει ότι μπορούσε να πετύχει πολλά παραπάνω και ενδεχομένως να έχει δίκιο, αλλά κανένας δεν πρέπει να ξεχνά ότι όλοι έχουν πολεμήσει για να φτάσουν μέχρι εκεί που έφτασαν. Δεν ξέρουν τι εμπόδια αντιμετώπισαν ή τι χαρτιά τους έδωσε η ζωή. Άλλοι στην θέση του θα το είχαν παρατήσει πολύ καιρό πριν.
Έκανε μία πολύ αξιόλογη καριέρα. Απλά δεν ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό. Γι’αυτό έχω απεριόριστο σεβασμό. Έχω ζήσει όλες τις δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα και του βγάζω το καπέλο. Ο κόσμος μπορεί να μην συμφωνεί μαζί μου, αλλά έτσι είναι.
Από στιγμές μαζί του… Πάρα πολλές! Ευχάριστες ή στενάχωρες. Ο Σοφοκλής ήταν ένας εξαιρετικά προικισμένος αθλητής. Πολύ γρήγορος, εκρηκτικός και φυσικά πάρα πολύ δυνατός. Θυμάμαι μία φορά ήμασταν στο Καρπενήσι, ήταν μετά την Ελβετία. Είχε στραβώσει η μπασκέτα και έψαχνα τον φύλακα για να μας την φτιάξει. Τότε πηδάει ο Σοφοκλής, σηκώνει την μπασκέτα από το στέφανι και απλά μου είπε να συνεχίσουμε!
Θυμάμαι επίσης ένα άλλο περιστατικό. Ήμασταν σε ένα γυμναστήριο και είχαμε σε έναν στύλο όλους τους δίσκους για τα βάρη. Μιλάμε για περίπου 200-250 κιλά μαζεμένα. Ήταν σε λάθος θέση και του είπα πως πρέπει να το αλλάξουμε. Πήγα να φωνάξω 3-4 παιδιά και μέχρι να το κάνω αυτό, απλά το μετακίνησε μόνος του.
Είναι ένα χαρισματικό παιδί. Είχα την τύχη να είμαι μαζί του στο Summer League με τους Κλίπερς. Όταν έκανε προπόνηση εκεί ήταν ο Μπλέικ Γκρίφιν, ο ΝτεΆντρε Τζόρνταν. Δεν ήξεραν ποιος είναι και προσπαθούσαν να τον παίξουν στην δύναμη. Ο Σοφοκλής προφανώς τους ισοπέδωσε. Τον αγαπούσαν πολύ οι συμπαίκτες του, τον καλούσαν να βγει για βόλτες, απλά δεν ήθελε να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Μετά πήγε στην Μακάμπι και εκεί τον αγάπησαν πολύ. Τον λάτρεψαν μπορώ να πω, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως υπήρχαν μέχρι και παπαράτσι που τον ακολουθούσαν όπου και αν πήγαινε. Πήρε και την Euroleague εκεί, είχε μία πολύ αξιόλογη παρουσία.
Έφτιαξε μία εξαιρετική οικογένεια. Ήμουν μαζί του όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί του και το είδε από το Facetime, επειδή έπαιζε αγώνα εκείνη την μέρα. Δεν του άρεσε ποτέ η δημοσιότητα και ο πολύς κόσμος. Τον απέφευγε. Σκέψου ότι στον γάμο του ήταν μόνο ο Παπαλουκάς από τον χώρο. Είχε έναν δικό του κόσμο και είχε σε πρώτο πλάνο την οικογένειά του, που την προστάτευε πάντα. Μπορώ να σου πω ότι έχει βοηθήσει πάρα πολύ κόσμο. Το ξέρω αυτό. Ουσιαστική βοήθεια, όχι στα λόγια. Έχει μία τεράστια καρδιά».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ
«Ένας χαρούμενος άνθρωπος, δεν άλλαξε ποτέ»
«Με τον Σοφοκλή γνωριζόμαστε από πολύ παλιά, από τα χρόνια των μικρών Εθνικών. Κάποιες φορές ήμασταν και στο ίδιο δωμάτιο. Πολλές προετοιμασίες μαζί, ήμασταν και στον Παναθηναικό μαζί. Θα πω ότι ο Σόφο που έβλεπες στο γήπεδο ήταν ο ίδιος με τον Σοφοκλή εκτός παρκέ. Ένας άνθρωπος και ένας αθλητής που είναι χαρούμενος! Δεν άλλαξε καθόλου. Ο Σοφοκλής στα 16 του, στα 18 του, στην Εθνική, ήταν ο ίδιος με αυτόν που έζησα στον Παναθηναικό και νομίζω πως έτσι είναι και τώρα. Εύχομαι να χαρεί την οικογένειά του και καλή σταδιοδρομία με ό,τι και αν κάνει. Το κυριότερο, να ευχαριστηθεί τις στιγμές με την γυναίκα του και τα παιδιά του».
ΑΝΔΡEΑΣ ΓΛΥΝΙΑΔΑΚΗΣ
«Δύσκολος αντίπαλος και καταπληκτικό παιδί»
«Με τον Σοφοκλή γνωριστήκαμε ως αντίπαλοι, για πάρα πολλά χρόνια στην Α1. Μετά ήμασταν συμπαίκτες και στην Εθνική και στον Ολυμπιακό. Έχουμε κοντραριστεί πάρα, μα πάρα πολλές φορές. Ήταν από τους πιο δύσκολους αντιπάλους. Έπρεπε να μελετήσεις κάθε κίνηση και να είσαι προσεκτικός να μην πάρει την μπάλα στον χώρο του. Προφανώς πολλές φορές υπήρχαν και παγίδες, δεν μπορούσες να αντιμετωπίσεις αλλιώς έναν παίκτη σαν τον Σοφοκλή. Παρά τις κόντρες μας στο παρκέ, ποτέ δεν ανταλλάξαμε κάποια… κουβέντα παραπάνω και πάντα δίναμε τις μάχες μας με σεβασμό. Τώρα που έχουμε τελειώσει και οι δύο, παραμένουμε φίλοι και έχουμε μία πολύ καλή σχέση. Εκτός από εξαιρετικός παίκτης, ο Σοφοκλής είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ένα καταπληκτικό παιδί στο χώρο του μπάσκετ».
Πηγή: Sport SNA
