Του Βασίλη Σαμπράκου
Μελετώντας κανείς την ανάλυση της απόδοσης του Κώστα Φορτούνη στο Μολδαβία – Ελλάδα της περασμένης Κυριακής, μέσα από το Wyscout, την κορυφαία πλατφόρμα ανάλυσης ποδοσφαίρου παγκοσμίως, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι ο 28χρονος μέσος είχε ένα τυπικό βράδυ στην δουλειά, με εξαίρεση δύο τομείς του παιχνιδιού του:
- Ο πρώτος είναι ο προφανής, δηλαδή η αποτελεσματικότητά του και η ευθεία συνεισφορά στην διαμόρφωση του αποτελέσματος. Ένα γκολ και μια ασίστ δεν συνιστούν ένα τυπικά καλό βράδυ στη δουλειά, αλλά κάτι πολύ περισσότερο και αξιόλογο. Αξιόλογη ήταν γενικώς η επιθετική δραστηριότητά του, δεδομένου ότι και τα 3 σουτ που επιχείρησε βρήκαν στόχο, δηλαδή εστία. Το 100% είναι μια επίδοση πολύ υψηλότερη από τον μέσο όρο του (42.4%) και μάλιστα σε περίπου ίδιο αριθμό τελικών προσπαθειών, δεδομένου ότι έχει μέσο όρο τα 2.53 σουτ ανά ματς.
- Αξιοπρόσεκτη όμως ήταν και η συμπεριφορά του χωρίς την μπάλα: επανέκτησε 6 φορές την κατοχή της μπάλας στο αντίπαλο μισό του τερέν – επίδοση που είναι πολύ υψηλότερη από τον μέσο όρο του (3.35 φορές ανά ματς) και με αποτελεσματικότητα που δείχνει την επιθετικότητά του σε αυτό το παιχνίδι (ήταν κατά 85.7% αποτελεσματικός στις απόπειρές του να επανακτήσει την κατοχή – είναι κατά 72,8% αποτελεσματικός κατά μέσο όρο). Μια από αυτές τις επανακτήσεις ήταν η 2η μπάλα που κέρδισε στο 41’, κατά την απόκρουση του αμυντικού στη σέντρα του Τσιμίκα, για να κάνει την ασίστ στον Μπακασέτα για το 0-2.
Ηταν κάτω από τον μέσο όρο του μόνο στις κερδισμένες μονομαχίες (κέρδισε 5 στις 14, ποσοστό 36% – είναι 45.7 ο μέσος όρος του). Επιχείρησε πολύ λίγες ντρίμπλες (2, με μέσο όρο τις 6.3), δεν έχασε ποτέ την μπάλα στο δικό του μισό του τερέν και είχε ακρίβεια στις μεταβιβάσεις (81%) που ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη από τον μέσο όρο του (79.4%).
Τον κολακεύουν τα νούμερα των επιθετικών επιδόσεων επειδή αντιμετώπισε μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας, θα σκεφτεί όποιος δεν παρακολούθησε το παιχνίδι. Η πραγματικότητα όμως ήταν άλλη: ο Φορτούνης πρόλαβε και έκανε όλα τα παραπάνω, που είναι πάρα πολλά αν κανείς συνυπολογίσει ότι αγωνίστηκε μόνο για 65’ λεπτά, σε ένα ματς κατά του οποίου τη διάρκεια είχε διαρκώς έναν παίκτη κολλημένο πάνω του για να τον πιέζει και έναν δεύτερο αμυντικό έτοιμο να υποστηρίξει τον συμπαίκτη του στην πίεση προς τον Φορτούνη.
Η απόδοση του Κώστα Φορτούνη απέναντι στην Μολδαβία λογικά γεννά προσδοκίες ενόψει του τελικού με την Σλοβενία την Τετάρτη στη Ριζούπολη. Φέρνεις στο μυαλό την εικόνα του Σλοβενία – Ελλάδα της 3ης Σεπτεμβρίου, προσθέτεις τον Φορτούνη της Μολδαβίας και φτάνεις εύκολα στην απλούστευση ότι τα δικά του «τελειώματα» ήταν αυτά που έλειψαν από το ματς που έγινε στην Λουμπλιάνα και συνεπώς είναι αυτά που μπορούν να κάνουν την διαφορά και να αποφασίσουν τον νικητή της βραδιάς στη Ριζούπολη.
Περί ισορροπίας
Είχε ισορροπία στην Λουμπλιάνα η Εθνική; Τόσο η εικόνα όσο και η στατιστική σου δημιουργούν την αίσθηση ότι η Ελλάδα, που δημιούργησε 25 επικίνδυνες επιθέσεις και επέτρεψε 10 στην αντίπαλό της, και έφτασε σε 14 τελικές προσπάθειες, επιτρέποντας 5 στην Σλοβενία (μόνο μία από θέση εντός περιοχής και με υψηλό συντελεστή προσδοκώμενου γκολ, αυτή στο 89’ο λεπτό) είναι μια ομάδα που δεν άφησε – σχεδόν – ποτέ εκτεθειμένη την εστία της.
Θα μπορούσε να διαταράξει ο Φορτούνης αυτή την ισορροπία; Ένα αξίωμα της προπονητικής λέει ότι η αμυντική επάρκεια μιας ομάδας ορίζεται από την επάρκεια του πιο αδύναμου σε αυτό το κομμάτι ποδοσφαιριστή της. Στην πράξη, στον πλανήτη κυκλοφορούν ένα σωρό επιτυχημένες ομάδες, είτε εθνικές είτε σύλλογοι, που έχουν στο τερέν έναν ή και δύο ποδοσφαιριστές με χτυπητές αδυναμίες στο κομμάτι της άμυνας και παρ’ όλα αυτά έχουν ισορροπία στην φάση της άμυνας. Διότι η ισορροπία ορίζεται από την συμπεριφορά των 11 και όχι από την συμπεριφορά του ενός. Κι αν ο «αδύναμος» είναι τακτικά συνεπής και όχι αδιάφορος, χωράει και με το παραπάνω στην ενδεκάδα μιας ομάδας – ειδικά όταν πρόκειται για το «10αρι».
Το ζητούμενο της ισορροπίας μιας ομάδας στην φάση της άμυνας, ή η γενικότερη ισορροπία στην συμπεριφορά μιας ομάδας στις δύο φάσεις του παιχνιδιού δεν μπορεί ποτέ να είναι ο αποκλειστικός λόγος για την επιλογή ενός προπονητή να χρησιμοποιήσει ή να κρατήσει στον πάγκο έναν ποδοσφαιριστή με τα χαρακτηριστικά του Φορτούνη.
Μπορεί να είναι άλλος ο κύριος λόγος, σχετικός με την αγωνιστική κατάστασή του, με τη νοοτροπία του, την εκτός τερέν και εντός ομάδας συμπεριφορά του, ή με την αγωνιστική κατάσταση ενός άλλου ποδοσφαιριστή, αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο το ζήτημα της ισορροπίας αυτό που καθορίζει την επιλογή ενός προπονητή για την χρησιμοποίηση ή μη ενός ποδοσφαιριστή. Ειδικά όταν κανείς συζητά για το ποιοτικό επίπεδο της Ελλάδας και το ποιοτικό επίπεδο του Φορτούνη.
Μέχρι εδώ τα δεδομένα είναι δύο: ο προπονητής θέλει τον Φορτούνη στην Εθνική, αλλά όχι πάντα στο βασικό σχήμα, και ο Φορτούνης δείχνει με τη στάση του και την αγωνιστική συμπεριφορά του ότι επιθυμεί να είναι μέλος της Εθνικής. Ο αγώνας της Τετάρτης είναι τελικός. Όχι μόνο για την έκβαση της πορείας στο Nations League αλλά και για την προοπτική του σχεδίου Κατάρ υπό τον Τζον Φαν’τ Σχιπ. Παίκτες με την ποιότητα του Φορτούνη είναι φτιαγμένοι για να παίρνουν ευθύνες σε τέτοια παιχνίδια. Η συνέχεια το βράδυ της Τετάρτης στη Ριζούπολη.
Πηγή: Gazzetta
