Επιλογή Σελίδας


Του Δημήτρη Καρύδα

Τα πράγματα ήταν απλά: Ο παίκτης ή ο προπονητής που έμπαινε στο μυαλό του ήταν περίπου… καταδικασμένος να συνεργαστεί μαζί του. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους.

Το προφανές είναι ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν είχε δεύτερες σκέψεις όταν ήθελε ένα παίκτη ή ένα προπονητή. Ήταν σίγουρο ότι θα έκανε την καλύτερη προσφορά.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά το χρήμα δεν ήταν ο μοναδικός παράγοντας που υποχρέωσε όσους κατά καιρούς διαπραγματεύτηκαν μαζί του να πουν το ναι. Είχε τον τρόπο του να κερδίζει τον άλλο με τη συμπεριφορά του. Και είχε ως βασικό και σταθερό κανόνα να αντιμετωπίζει τον άλλο ως άνθρωπο.

Είναι σχεδόν αδύνατον να απαριθμήσει κάποιος σε μια διαδρομή 25 χρόνων τα ονόματα παικτών και προπονητών που γνώρισαν από κοντά την ανθρώπινη πλευρά ενός προέδρου. Η λίστα μοιάζει εκτός από εντυπωσιακή και ατελείωτη.

Για αυτό είναι καλύτερα να πάμε σε μια άλλη λίστα πολύ πιο περιορισμένη που περιλαμβάνει όλα κι΄ όλα δύο ονόματα. Και δίπλα στο ένα θα υπάρχει πάντα ένα αναπάντητο ερωτηματικό.

Είναι εκείνοι που είπαν όχι ή ‘’ίσως’’ σε μια πρόταση του Παύλου Γιαννακόπουλου.


Με αφορμή την συμπλήρωση 27 χρόνων από τον τραγικό χαμό του Ντράζεν Πέτροβιτς ήρθε ξανά στην επιφάνεια η ιστορία του 1993.

Είναι καλύτερα αντί εικασιών να διασκευάσουμε όσα έχουν γραφτεί για αυτό το θέμα στην πιο έγκυρη βιογραφία του ‘’Μότσαρτ’’ που έγραψε μετά από πολυετή έρευνα ο Αυστραλός δημοσιογράφος Τομ Σφερ και κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις mvpublications με τίτλο ‘’Ντράζεν Ρέκβιεμ’’.

Στα γεγονότα του καλοκαιριού του 1993 είναι αφιερωμένο ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Ο Ντράζεν είχε καταφέρει μετά από επίπονες προσπάθειες πολλών ετών να κατακτήσει και το ΝΒΑ. Εκείνο το καλοκαίρι είχε τελειώσει το συμβόλαιο του με τους Νετς και ήταν φανερό ότι δεν θα συνέχιζε στην ομάδα.

Έχοντας πετύχει τον στόχο του που ήταν να γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος χωρίς αμερικάνικη παιδεία και προϊστορία σε κολέγιο που θα κέρδιζε την αποδοχή του ΝΒΑ ο Ντράζεν απαιτούσε ένα πράγμα: Τον απόλυτο σεβασμό.

Γίνεται ξεκάθαρο στις σελίδες του βιβλίου ότι η προσφορά ανανέωσης των Νετς δεν του άρεσε και ουσιαστικά είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την ομάδα. Το δίλημμα που είχε ήταν αν έπρεπε να συνεχίσει στο ΝΒΑ με πιθανό σταθμό το Χιούστον (οι Ρόκετς του είχαν κάνει μια εξαιρετικά δελεαστική προσφορά) ή να επιστρέψει στην Ευρώπη.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Στα… γρήγορα έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μια πρόταση που οικονομικά άφησε πίσω της τόσο αυτή των Ρόκετς, όσο και εκείνη της Ρεάλ που ήθελε να ξαναφέρει τον Ντράζεν πίσω στη Μαδρίτη.

Τα τρία εκατομμύρια δολάρια του Παύλου Γιαννακόπουλου για δύο χρόνια δεν ήταν το μοναδικό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού.

Προπονητής της ομάδας ήταν ο παλιός κόουτς του Ντράζεν στην Τσιμπόνα ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς και μέλος της ο καλύτερος φίλος του ο Στόγιαν Βράνκοβιτς που είχαν ξεκινήσει το ‘’ψηστήρι’’.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν άφησε το θέμα στα χέρια τρίτων αλλά μίλησε τηλεφωνικά ο ίδιος με τον Ντράζεν για να του εξηγήσει κάθε πιθανή ή απίθανη λεπτομέρεια της μεταγραφής και είχε ανοιχτή γραμμή με τον Αμερικάνο μάνατζερ του, Γουόρεν Λεγκάριε.

Στο βιβλίο γίνεται αντιληπτό ότι ο Ντράζεν δεν είχε αποφασίσει και καθημερινά άλλαζε κατεύθυνση διχασμένος ανάμεσα στην προοπτική να κάνει ένα βήμα παραπάνω στο ΝΒΑ ή να επιστρέψει στην Ευρώπη όπου η προοπτική της δημιουργίας μιας σούπερ ομάδας και της δυνατότητας να παίξει παρέα με τον Νίκο Γκάλη ήταν το απόλυτο δέλεαρ.

Η απάντηση στο ‘’τι θα γινόταν αν’’ δεν θα δοθεί ποτέ.

Ο Ντράζεν έφυγε γρήγορα, άδικα και άδοξα από τη ζωή, αν εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό του 1993 είχε ήδη αποφασίσει, το ήξερε μόνο ο ίδιος και δεν μπορεί να το πει σε κανένα.

Το άλλο πρόσωπο της ιστορίας είναι εν ζωή και με τη σειρά του κάνει μερικές ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για τη σχέση του με τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Πρόκειται για τον Γιάννη Ιωαννίδη που αποτέλεσε τον ΄΄κρυφό πόθο’’ του Γιαννακόπουλου ειδικά τα πρώτα δύσκολα χρόνια της προεδρίας του, όταν ο Παναθηναϊκός γνώριζε τη μια αποτυχία μετά την άλλη.  

Στην υπό έκδοση αυτοβιογραφία του ‘’ξανθού’’ υπάρχει σχεδόν ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στη σχέση του με τον Γιαννακόπουλο.

Η πρώτη προσέγγιση έγινε το 1991 πριν ο Ιωαννίδης κλείσει στον Ολυμπιακό και η τελευταία τέσσερα χρόνια αργότερα πριν ο Γιαννακόπουλος συμφωνήσει με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και ενώ ο Ιωαννίδης ήταν ήδη στον πάγκο των ‘’ερυθρόλευκων’’.

Δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε περισσότερες λεπτομέρειες από τις άκρως ενδιαφέρουσες εξομολογήσεις του Ιωαννίδη για τον τρόπο προσέγγισης του Γιαννακόπουλου με τον οποίο είχε συναντηθεί 2-3 φορές.

Αξίζει όμως να γράψουμε εδώ ότι την τελευταία φορά ο Γιαννακόπουλος έφτασε στο σημείο να δώσει στον Ιωαννίδη λευκή επιταγή και να του πει ‘’συμπλήρωσε εσύ το ποσό που θέλεις’’.

Σε κάθε περίπτωση όμως και με κάθε διαφορετική προσέγγιση ο Ιωαννίδης ήταν σθεναρά αρνητικός. Γιατί; Όπως αναφέρει ο ίδιος στη βιογραφία του: ‘’Στη ζωή ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε μεγάλωσα Αρειανός.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να πάω στον ΠΑΟΚ γιατί θα γινόμουν αιτία εμφυλίου στη Θεσσαλονίκη. Όταν αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα είχα βάλει ένα όρο στον εαυτό μου. Αν πήγαινα στον Ολυμπιακό δεν θα δούλευα ποτέ στον Παναθηναϊκό ή το αντίστροφο.

Από τη στιγμή που πήγα στον Ολυμπιακό δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να δουλέψω στον Παναθηναϊκό, να μεγαλώσω την ένταση και την πόλωση και να βάλω κόσμο να σφαχτεί στις εξέδρες’’.

Για αυτό ακριβώς τον λόγο ο Ιωαννίδης έμεινε ο μοναδικός ίσως άνθρωπος που αρνήθηκε όχι μια αλλά περισσότερες προτάσεις του Παύλου Γιαννακόπουλου.

Πηγή: Nova Sports

Pin It on Pinterest

Shares
Share This