Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος θυμάται πέντε κορυφαία δίδυμα ποδοσφαιριστών, που αγωνίζονταν στα άκρα της άμυνας των ομάδων τους.
Πάολο Μαλντίνι – Μάουρο Τασότι
Μπορεί η Μίλαν της δεκαετίας του ’80 και του ’90 να είχε σπουδαίες επιθετικές αρετές, όμως είχε μια τετράδα στα μετόπισθεν που ενέπνεε κάτι παραπάνω από σιγουριά. Με τους Μπαρέζι και Κοστακούρτα στο κέντρο, ακραίοι μπακ ήταν ο Μαλντίνι και ο Τασότι. Οι δύο τελευταίοι ήταν βασικοί συντελεστές των επιτυχιών των «ροσονέρι» σε Ιταλία και Ευρώπη, κατακτώντας μαζί πέντε φορές τη Serie A και τρεις φορές το κύπελλο πρωταθλητριών (1989, 1990, 1994). Με Μαλντίνι και Τασότι στα άκρα της άμυνας, η Μίλαν έκανε και το αήττητο σερί των 58 αγώνων από το 1991 έως το 1993.
Λι Ντίξον – Νάιτζελ Γουίντερμπερν
Μπορεί να μην ήταν μέλη των “Invincibles” της Άρσεναλ, όμως οι δυο τους έγραψαν τη δική τους ιστορία στο σύλλογο στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στη συνέχεια στα 90’s. Ο Γουίντερμπερν αφίχθη στο Χάιμπουρι το 1987 και αρχικά αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού μπακ, παρά το γεγονός ότι ήταν αριστεροπόδαρος. Ένα χρόνο μετά, παίκτης της Άρσεναλ έγινε και ο Ντίξον και πολύ γρήγορα η τάξη… αποκαταστάθηκε. Ο Γουίντερμπερν μετακινήθηκε στα αριστερά, με τον Ντίξον να πηγαίνει στα αριστερά. Έφτασαν στην κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος το 1989, το 1991 και το 1998, ενώ ήταν βασικοί στην κατάκτηση του κυπέλλου κυπελλούχων το 1994.
Γκάρι Νέβιλ – Ντένις Έργουιν
Όταν η «τάξη του ‘92» ανέβηκε στην πρώτη ομάδα της Γιουνάιτεντ, ο Έργουιν ήταν ήδη στο Ολντ Τράφορντ και μάλιστα πολλές φορές αγωνιζόταν εκείνος στη θέση του δεξιού μπακ, με τον Νέβιλ να μένει στον πάγκο. Πολύ γρήγορα, οι δυο τους έγιναν οι πρώτες επιλογές του Φέργκιουσον για τα άκρα της άμυνας και ήταν ακρογωνιαίοι λίθοι των επιτυχιών της ομάδας. Συνήθως, ο Νέβιλ ήταν αυτός με τις περισσότερες προωθήσεις, ενώ ο Έργουιν έμενε πίσω, βοηθώντας στο παιχνίδι με μακρινές μπαλιές. Εκτός από τις πολλές κατακτήσεις της Πρέμιερ Λιγκ, οι δυο τους ήταν πρωταγωνιστές και στο τρεμπλ του 1999.
Καφού – Ρομπέρτο Κάρλος
Πρόκειται για τους δύο ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες συμμετοχές με τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας, 142 ο Καφού και 125 ο Ρομπέρτο Κάρλος. Οι δυο τους αγωνίστηκαν μαζί σε τρία Μουντιάλ (1998, 2002, 2006), φτάνοντας στην κορυφή του κόσμου στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας. Με πολλές επιθετικές αρετές αμφότεροι, συμμετείχαν πολύ στο δημιουργικό κομμάτι της «σελεσάο», όμως ήταν εξίσου αξιόπιστοι και στα αμυντικά τους καθήκοντα. Καφού και Ρομπέρτο Κάρλος είχαν τη δυνατότητα να παίζουν σε όλη τη γραμμή, «κουμπώνοντας» ακριβώς στο 3-4-3 του Σκολάρι, στο νικηφόρο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.
Μαρσέλο – Ντάνι Καρβαχάλ
Πιθανότατα το κορυφαίο δίδυμο ακραίων μπακ της τελευταίας δεκαετίας. Ο Βραζιλιάνος βρίσκεται από το 2007 στη Ρεάλ Μαδρίτης και χρειάστηκε να περιμένει έξι χρόνια, μέχρι να βρει έναν ιδανικό παρτενέρ στο άλλο άκρο της άμυνας. Ο Καρβαχάλ αφίχθη στο Μπερναμπέου το 2013 και με τους δύο συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές να έχουν θέση βασικού, η «βασίλισσα» εκτοξεύθηκε. Παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς πολλοί συμπαίκτες τους «απειλούσαν» τις θέσεις τους, Μαρσέλο και Καρβαχάλ ήταν πρωταγωνιστές στις τέσσερις κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ (2014, 2016, 2017, 2018). Ο Βραζιλιάνος με μεγαλύτερη έφεση στο δημιουργικό κομμάτι και ο Ισπανός με τεράστια αξιοπιστία ανασταλτικά.
Πηγή: Gazzetta
