Επιλογή Σελίδας

Του Νίκου Παπαιωάννου

Το 1997 βρέθηκα για πρώτη φορά -ακολούθησαν άλλες έξι- σε τελικούς ΝΒΑ. Διαπίστωσα διά ζώσης, στην μεγαλύτερη σκηνή του μπασκετικού πλανήτη, γιατί ο Μάικλ Τζόρνταν είναι -όπως γράφει και στο άγαλμά του στο United Center – o σπουδαιότερος που υπήρξε, ο σπουδαιότερος που θα υπάρξει ποτέ. Εκείνες τις δύο αξέχαστες εβδομάδες είδα από κοντά:

  • Τον τεράστιο Μοχάμεντ Άλι να υπόβάλει τα σέβη του στον Τζόρνταν στο United Center.
  • Toν Τζόρνταν να σημειώνει νικητήριο καλάθι στην εκπνοή σε τελικούς του ΝΒΑ -στο 1ο ματς της σειράς- και να πανηγυρίζει σαν να μην τρέχει τίποτε, απλά υψώνοντας τη δεξιά του γροθιά.
  • Τον Τζόρνταν εξουθενωμένο κι εξαντλημένο από ίωση (τότε έλεγαν ίωση, στην πραγματικότητα έπαθε τροφική δηλητηρίαση από πίτσα), στο παιχνίδι -5ο ματς της σειράς στη Γιούτα- που έγινε γνωστό ως “The flu game”, σε μία απαράμιλλη επίδειξη σθένους, θέλησης και πνεύματος νικητή.
  • Τον Σκότι Πίπεν να είναι ο απόλυτος συμπαίκτης, τον Τζόρνταν να εμπιστεύεται τον Στιβ Κερ στο σουτ που σφράγισε το 5ο πρωτάθλημα των Μπουλς και τον Ντένις Ρόντμαν να είναι τελείως εκτός ελέγχου.
  • Τους Μπουλς να πανηγυρίζουν πίσω από τις κουρτίνες για την κατάκτηση του 5ου πρωταθλήματος. Βρέθηκα στον ίδιο χώρο με τον Τζόρνταν, τον Πίπεν, τον Ρόντμαν, τον Τόνι Κούκοτς, τον Φιλ Τζάκσον, τον Κερ περιτριγυρισμένος από συγγενείς τους και φίλους κι εν τέλει λουσμένος με σαμπάνια.

Το 5ο πρωτάθλημα των Μπουλς ήταν ο προπομπός του The Last Dance και το τελευταίο πρωτάθλημα που πανηγύρισαν οι «Ταύροι» μέσα στο United Center. To 6o και τελευταίο τους δαχτυλίδι το 1998 ήρθε στο 6ο ματς, μέσα στο Σολτ Λέικ Σίτι. Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο στο Active by Nitro και αναμένω τα σχόλιά σας στο Instagram.

31 ΜΑΪΟΥ 1997: Ο ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ

Με το που προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Ο’ Hare στο Σικάγο και πατάω στην Jordanland, αισθάνομαι αμέσως κάτι ξεχωριστό. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει ακόμα κι ενώ περιμένω τη βαλίτσα μου, στη σκέψη και μόνο πως στις επόμενες 10-15 μέρες θα πάρω κι εγώ μέρος στην πιο τρελή μπασκετική κατάσταση με την ονομασία ΝΒΑ Finals 1997.

Στο αεροδρόμιο υπάρχουν ένα σωρό πράγματα για να σου υπενθυμίζουν διαρκώς πως βρίσκεσαι στο βασίλειο του Μάικλ Τζόρνταν. Σχεδόν παντού, ακόμα και στις τουαλέτες, είναι κολλημένες σημαιούλες που γράφουν “Bulls Drive For Five»” ή απλώς “ΒΙΙΙΙς, The Dynasty”.

Στο ταξί, ο ταξιτζής μού τα ζαλίζει λέγοντάς μου συνεχώς πόσο κότα είναι ο Καρλ Μαλόουν, λες και ήμουν κάνας πρώτος του ξάδελφος και θα πήγαινα να του τα πω. “Karl Malone is a big f..ng pussy. They say he is the MVP. ΜVΡ my ass. Mike is going to kick his ass real hard”, λέει συνεχώς ο ταρίφας, που κάποια στιγμή αρχίζει να γίνεται ενοχλητικός.

Ευτυχώς σύντομα φτάνω στο Palmer House Hilton, στην καρδιά της πόλης, το επίσημο ξενοδοχείο του ΝΒΑ για τα ΜΜΕ. Ο ήλιος καίει σαν να είμαι στην Αθήνα και μόνο το air condition του Hilton φέρνει την ανακούφιση. Μετά από λίγο παίρνω από το λόμπι του ξενοδοχείου τη διαπίστευσή μου, που συνοδεύεται από μια υπέροχη μαύρη δερμάτινη τσάντα με το σήμα των τελικών. Αφήνω τα πράγματα στο δωμάτιο, και βγαίνω αμέσως. Πρώτη στάση στη Nike Town, πάνω στο Magnificent Mile, πιο πολύ για χάζι, καθώς πρόκειται μάλλον για μουσείο παρά για κατάστημα.

Στο εστιατόριο του Μάικλ Τζόρνταν γίνεται, όπως πάντα, χαμός και προς στιγμήν νομίζω πως βρίσκομαι στο Τόκιο, καθώς οι Γιαπωνέζοι έχουν κατακλύσει το Michael Jordan’s Restaurant.

Όμως η ώρα περνάει και πρέπει να πάω στο Berto Center για την προπόνηση των Bulls. Στο υπερσύγχρονο γυμναστήριο γίνεται χαμός στο ίσωμα από κάμερες και μικρόφωνα. Πατείς με-πατώ σε. Δημοσιογράφοι απ’ όλο τον κόσμο. Από το Κάπο Βέρντε, το Ιράν, την Ισλανδία, τη Γουαδελούπη, το Καζακστάν, το Τζιμπουτί και το Λάος. Όλες οι φυλές μαζεμένες για τους τελικούς. Είμαι σίγουρος πως αν ο Λουτσιάνο Μπενετόν το γνώριζε, θα έκανε σίγουρα μια διαφήμιση, μια και στην περίπτωση των τελικών του ΝΒΑ ταιριάζει απολύτως το United Colors of Benetton.

Επιτέλους ο Μάικλ εμφανίζεται, με μαύρο μπλουζάκι των Bulls, ασορτί φόρμα, μαύρα Air Jordan κι έναν τεράστιο κρίκο στ’ αυτί. Όλοι πέφτουμε πάνω του σαν να θέλουμε να τον φάμε, όμως αυτός δε χάνει την ψυχραιμία του κι αρχίζει να μιλάει για το νέο του κίνητρο: “Από την αρχή της χρονιάς λέω στον Φρανκ Χάμπλεμ (βοηθός του Τζάκσον) πως  το πρωτάθλημα θα το κερδίσω γι ‘ αυτόν, επειδή είναι ο μόνος που δεν έχει δαχτυλίδι. Κατά κάποιον τρόπο, υιοθέτησα το δικό του κίνητρο και το έκανα δικό μου. Το δαχτυλίδι θα είναι το δώρο μου στον Φρανκ”.

Πάντως ο Πίπεν, για να γκαζώσει τον Τζόρνταν, του έδωσε ένα μαύρο μπλουζάκι που μπροστά γράφει “MVP” και πίσω “Make Voters Ραγ” (δηλ. «κάνε τους εκλέκτορες να πληρώσουν»). Το μπλουζάκι αναφέρεται στην εκλογή του Μαλόουν ως πολυτιμότερου παίκτη της χρονιάς εις βάρος του Τζόρνταν. Τα πάντα για να έχει κίνητρα ο Μάικ.

Μετά από λίγο σκάει μύτη ο Πίπεν, φορώντας ίδια ρούχα κι ένα καπελάκι που έγραφε “Jordan, Pippen, 5”. Μας λέει πως αισθάνεται καλύτερα και πως θα παίξει και φεύγει. Ο Ντένις Ρόντμαν δεν έχει όρεξη να μιλήσει, το ίδιο και οι υπόλοιποι. Στο ξενοδοχείο Fairmont, ο Τζον Στόκτον με τον Καρλ Μαλόουν δίνουν συνέντευξη Τύπου και δείχνουν αισιόδοξοι για το πρώτο ματς. Οι κάμερες δεν δείχνουν και τόσο λαίμαργες για τους παίκτες της Γιούτα, που φαίνονται μάλλον ξαφνιασμένοι από την “επίθεση” των εκπροσώπων των ΜΜΕ. Φυσικά, δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα τους ξημέρωνε.

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ο ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ ΜΕ ΤΟ 23 ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΙ

Μαζί με άλλους 25.000 και κάτι θνητούς είδα για πρώτη φορά live το Σούπερμαν να σώζει μια πόλη από την καταστροφή. Μόνο που ο Σούπερμαν στο στήθος του δεν είχε το «S» αλλά το «23».

Ο θεός του μπάσκετ, στην καλύτερη ίσως στιγμή της καριέρας του (μέχρι την επόμενη), καρφώνει τη Γιούτα στην εκπνοή. Υπάρχει, δηλαδή, κάτι καλύτερο από το να δεις ζωντανά τον Τζόρνταν να πετυχαίνει το νικητήριο καλάθι στην εκπνοή στον πρώτο τελικό του ΝΒΑ, και 25.000 θεατές να τον αποθεώνουν όρθιοι για μισή ώρα; Μάλλον όχι.

Ο Τζόρνταν, κι ενώ απέμεναν 7,2 δεύτερα, με το σκορ ισόπαλο 82-82, παίρνει την μπάλα από τον Πίπεν, ντριμπλάρει και σηκώνεται μπροστά στον ανήμπορο ν’ αντιδράσει Μπιλ Ράσελ. Η μπάλα δεν βρίσκει ούτε καν το διχτάκι. Το Γιουνάιτεντ Σέντερ πέφτει από τις ιαχές “MVP, MVP”. Ο Air, σαν να μην τρέχει τίποτα, σηκώνει τη γροθιά του στον αέρα και πριν προλάβει να κουνηθεί έρχεται πάνω του ο Σκότι Πίπεν.

Πριν το νικητήριο καλάθι του Τζόρνταν, ο Καρλ Μαλόουν έχασε δύο βολές, που θα έδιναν το προβάδισμα στη Γιούτα. Την ώρα που ο Μαλόουν στηνόταν στη γραμμή για να εκτελέσει, πέρασε από μπροστά του ο Πιπ και του είπε προφητικά: “Οι ταχυδρόμοι δεν δουλεύουν τις Κυριακές”. Λίγη ώρα αργότερα, στα αποδυτήρια των Bulls ο Στιβ Κερ  είπε τη μεγάλη αλήθεια: “Δεν νομιζω πως το καλάθι του Μάικ εξέπληξε κανέναν. Έκανε μερικούς χαρούμενους και μερικούς δυστυχισμένους, αλλά σίγουρα δεν εξέπληξε κανέναν”. Νομίζω πως πρόκειται για τον ορισμό της λέξης μεγαλείο.

Μόλις ντύθηκε ο Τζόρνταν, κατευθύνθηκε στην αίθουσα όπου γίνονται οι συνεντεύξεις Τύπου. Φορώντας ένα πανάκριβο τρίκουμπο κοστούμι Armani και τον κρίκο με τα μπριγιάν στο αριστερό αυτί, κάθισε στο τραπέζι και, με τους προβολείς να λούζουν το ξυρισμένο του κεφάλι, παραδέχτηκε: “Είναι τελικά απίστευτο όταν γνωρίζεις πως όλος ο κόσμος είτε στο γήπεδο είτε στις τηλεοράσεις ξέρει πως επιχειρώ πάντα το τελευταίο σουτ. Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να το περιγράψω”.

Εντάξει, ο Τζόρνταν είναι ο MVP

Στην ίδια θέση λίγα λεπτά αργότερα, χωρίς Armani κοστούμι, αλλά με μπλου τζιν και μπουφάν αδιάβροχο, ο Καρλ Μαλόουν ήταν έτοιμος να κλάψει: “Είμαι από το Σάμερφιλντ της Λουιζιάνα κι εκεί έμαθα να μην ψάχνω ποτέ δικαιολογίες”, ήταν το σχόλιό του σε ερώτηση αν τον επηρέασε στις χαμένες βολές ο τραυματισμός στο δεξί καρπό που τον ταλαιπωρεί αρκετό καιρό. Ο Ταχυδρόμος έδειχνε καταβεβλημένος από την πίεση των τελικών, όμως -προς τιμήν του- δεν έψαξε να βρει ούτε μια δικαιολογία για την απόδοσή του. Την ώρα που ετοιμαζόταν να φύγει, ένας δημοσιογράφος, πατώντας του τον κάλο, τον ρώτησε: “Τελικά ποιος είναι ο MVP;” Ο Μαλόουν έδειξε ξαφνιασμένος, το βλέμμα του χάθηκε προς στιγμή, σήκωσε αμήχανα τους ώμους του και απάντησε: «Θέλετε να σας πω πως είναι ο Μάικλ Τζόρνταν; Εντάξει, ο Τζόρνταν είναι ο MVP».

Φεύγοντας από το Γιουνάιτεντ Σέντερ, μου έρχεται στο μυαλό άλλη μία στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ: Την ώρα που έμπαινα στο γήπεδο, μία περίπου ώρα πριν το τζάμπολ, έξω από τα αποδυτήρια των Bulls τρίβω τα μάτια μου μην μπορώ ντας να πιστέψω το θρύλο που έβλεπα μπροστά μου. Ο Μοχάμεντ Άλι, ο μεγαλύτερος πρωτοπυγμάχος όλων των εποχών, στέκεται μια ανάσα μακριά μου.

 Ηθελα να τον δω από κοντά από την εποχή που πήγαινα στο γυμνάσιο. Δυστυχώς, όμως, ο Μοχάμεντ Αλι, χτυπημένος από Πάρκινσον, είναι αγνώριστος, δείχνει να μην μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, ενώ δεν είναι σε θέση να μιλήσει κανονικά – το τίμημα της δόξας. Μπαίνει στα αποδυτήρια των Bulls και σε λίγο εμφανίζεται και ο Μάικλ Τζόρνταν. Δύο θεοί του αθλητισμού στο ίδιο δωμάτιο. Πραγματικά, σπάνιο θέαμα. Ο Τζόρνταν, βουρκωμένος, τον αγκαλιάζει και μετά του  χαρίζει ένα δερμάτινο μπουφάν των Bulls. Ο σωματοφύλακας του Άλι αφήνει στο ντουλάπι κάθε παίκτη των Bulls από ένα αντίτυπο του νέου του βιβλίου, με τίτλο Healing. Λίγο αργότερα ο Μοχάμεντ Άλι κλήθηκε να πετάξει την μπάλα στον αέρα για το εθιμοτυπικό τζάμπολ. Ο κόσμος και οι παίκτες τον τίμησαν μ’ ένα standing ovation άνευ προηγουμένου.

Στο Γιουνάιτεντ Σέντερ ήταν και ο Λευτέρης Σούμποτιτς με τη σύζυγό του, Μπάρμπαρα, και παρακολούθησε τον αγώνα παρέα με τη γυναίκα του Τόνι Κούκοτς, Ρενάτα. Ο «Πίξι», λίγες μέρες πριν, είχε βρεθεί στη Μινεάπολη για να δει τον κουμπάρο του, Στόγιαν Βράνκοβιτς. Τον συνάντησα στο ημίχρονο, την ώρα που προσπαθούσα ν’ αγοράσω μερικά αναμνηστικά των Bulls. Ήπιαμε μια μπύρα στα όρθια και μου έφτιαξε τη μέρα κάνοντας μπλακ χιούμορ σχετικά με την εμφάνιση του Μοχάμεντ Άλι: «Εικόνα πρέπει να είχε καλή, όχι όμως και ήχο».

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ: Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΛΟΟΥΝ

O θόρυβος από το winning shot του Τζόρνταν δε λέει να κοπάσει και όλα τα κανάλια παίζουν από το πρωί τη φάση που έκρινε τον πρώτο τελικό. Στο ίδιο μοτίβο και οι εφημερίδες της πόλης. «That’s αη MVP», είναι ο βασικός τίτλος των Sun Times, ενώ στην πρώτη της σελίδα η Chicago Tribune γράφει: “At the Buzzer, MJ is MVP”. Αυτό, όμως, που συζητάνε οι παίκτες των Bulls μεταξύ τους πριν και μετά την προπόνηση στο Γιουνάιτεντ Σέντερ είναι για το ψόφιο κοινό που πηγαίνει στο γήπεδο.

Η  αλήθεια είναι πως οι φίλαθλοι των Bulls ήταν πολύ  ήσυχοι καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων και έκαναν σαν τρελοί μόνο όταν ο Τζόρνταν πέτυχε το νικητήριο καλάθι. Ο Ράντι Μπράουν σχολιάζει το γεγονός με χιούμορ: “Δεν έπρεπε να χτυπάμε την  μπάλα τόσο δυνατά στο παρκέ, γιατί οι θεατές στις πρώτες σειρές δεν μπορούσαν να μιλήσουν στα κινητά τους”. Ο γκαρντ των Bulls δεν είχε άδικο, καθώς στις πρώτες σειρές του Γιουνάιτεντ Σέντερ έβλεπα μόνο κοστουμαρισμένους επιχειρηματίες παρέα με τις γκόμενές ή τις γυναίκες τους, που μοναδικό σκοπό της επίσκεψής τους στο γήπεδο είχαν την επομένη να κοκορεύονται στη δουλειά ότι πήγαν σ’ ένα ματς των Bulls.

Όλοι αυτοί που πληρώνουν πάνω από 1.500 δολάρια για τη θέση τους, φτάνουν στο γήπεδο λίγα λεπτά πριν το τζάμπολ, και το πρώτο που κάνουν είναι να παραγγείλουν μπύρα και νάτσος. Αφού ντερλικώσουν και ρευτούν, τότε αρχίζουν v’ ασχολούνται με τον αγώνα. Ψόφια πράγματα, δηλαδή. Στο ημίχρονο πάνε στο μαγαζί των Bulls, το Fandemonium, στον τρίτο όροφο του Γιουνάιτεντ Σέντερ, για να ψωνίσουν αναμνηστικά, και στις αρχές του τρίτου δωδεκαλέπτου επιστρέφουν στις θέσεις τους. Οι αληθινοί φίλοι των Bulls κάθονται στο άνω διάζωμα, τόσο ψηλά που δεν ακούγονται, παρόλο που ξελαρυγγιάζονται σ’ όλο τον αγώνα.

Η ώρα περνά, η προπόνηση των Bulls τελειώνει, οπότε οι παίκτες είναι στη διάθεση των δημοσιογράφων. Όλοι πέφτουν πάνω στον Τζόρνταν, που εμφανίζεται με μια λευκή αντιανεμική φόρμα. Ο Air προσπαθεί να μας εξηγήσει πού οφείλεται η ικανότητά του να αστοχεί σπάνια όταν να επιχειρεί το τελευταίο σουτ του αγώνα: “Νομιζω ότι όλα ξεκίνησαν το 1982, όταν πέτυχα το νικητήριο καλάθι στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος μες από αντίστοιχες καταστάσεις δημιουργούν ένα θετικό δεδομένο στο μυαλό. Σ’ αυτό, λοιπόν, ανατρέχω κάθε φορά που χρειάζεται”, Τόσο απλό.

Ο Φιλ Τζάκσον λέει πως θέλει να μείνει τουλάχιστον άλλον ένα χρόνο στους Bulls, ενώ ο Τόνι Κούκοτς λέει τον πόνο του σε δύο Αμερικανούς δημοσιογράφους: «Ήμουν πιο διάσημος στην Ευρώπη.  Και αν το χθεσινό ματς ήταν ο τελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, εγώ θα ήμουν αυτός που θα  έκανε την τελευταία προσπάθεια”.

Ο Ντένις Ρόντμαν αποκαλύπτει πως πριν 14 χρόνια, το 1983, έκανε πολλή παρέα με τον Καρλ Μαλόουν στο Ντάλας: “Ο Καρλ έλεγε πως τότε ήμουν καλός τύπος και ταπεινό πλάσμα. Και τώρα είμαι ταπεινό πλάσμα. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το χρώμα των μαλλιών μου”.

Μετά από λίγο εμφανίζονται στο Γιουνάιτεντ Σέντερ οι παίκτες της Γιούτα, και ο Μαλόουν κατευθύνεται στην αίθουσα Τύπου για να δώσει συνέντευξη. Η πρώτη ερώτηση αφορά ξανά το τραυματισμένο χέρι του και τις άστοχες ελεύθερες βολές. Ο Ταχυδρόμος παίρνει ανάποδες, κοιτάει το ταβάνι και, μην μπορώντας να πιστέψει την ερώτηση, βάζει στο πρόσωπό του μια μπλούζα που κρατούσε στα  χέρια του. “Για να τελειώνει το θέμα, σας λέω πως δεν έχω δικαιολογίες. Το ματς το έχω ήδη σβήσει από το μυαλό μου και σας πληροφορώ ότι κοιμήθηκα κάνα 10ωρο. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου”.

Η μέρα κλείνει με τον καλύτερο τρόπο, με μια ατάκα άνευ προηγουμένου από το βετεράνο φόργουορντ της Γιούτα, Αντουάν Καρ, που ανακοίνωσε όλο χαρά πως βρήκε τον τρόπο να σταματήσει τον Μάικλ Τζόρνταν: “Παίρνετε ένα δορυφόρο παγκόσμιας λήψης και να τον σημαδεύετε με μια πυρηνική βόμβα. Μπουμ! Και μετά, κανένα πρόβλημα”.

ΤΡΙΤΗ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ:

Με το που ανοίγω την τηλεόραση το πρωί, πέφτω στις ειδήσεις του NBC, που εκείνη την ώρα παρουσιάζουν τις δύο νέες διαφημίσεις της ΝΙΚΕ, με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Τζόρνταν. Και οι δύο μαυρόασπρες.

Στην πρώτη, ο Τζόρνταν στην αρχή κάθεται σε μια καρέκλα στο Γιουνάιτεντ Σέντερ, ιδρωμένος, και στη συνέχεια σηκώνει βάρη σε μια αίθουσα. Φοράει μαύρα και λέει: “Αμφισβητείστε με. Πείτε μου πως γέρασα. Πείτε μου πως είμαι πιο αργός. Πείτε μου πως δεν μπορώ να πετάξω πια”.

Στην τελευταία πρόταση, αλλάζει το πλάνο και τον δείχνει να απογειώνεται από τη γραμμή του φάουλ και  να καρφώνει, όπως είχε κάνει το 1988, όταν κέρδισε το διαγωνισμό καρφωμάτων στο Αll Star Game στο Σικάγο.

Στην άλλη διαφήμιση, ο Τζόρνταν, φορώντας ένα κρεμ κοστούμι κι από πάνω μαύρο παλτό, περπατάει στους σκοτεινούς διαδρόμους του Γιουνάιτεντ Σέντερ και εξιστορεί όλες τις αποτυχίες που είχε στην καριέρα του, καταλήγοντας: “Απέτυχα ένα σωρό φορές στη ζωή μου, γι ‘ αυτό κι έγινα επιτυχημένος”. Και οι δύο πανέξυπνες, υπέροχες διαφημίσεις θα παίζουν σε όλα τα κανάλια στην Αμερική από αύριο το πρωί. Αύριο σε όλα τα αθλητικά καταστήματα των ΗΠΑ θα πωλούνται τα Air Jordan που φοράει ο Air στα πλέι οφ. Οι παραγγελίες έχουν ξέπεράσει τα 300.000 ζευγάρια.

Κι ενώ η δική μου μέρα δεν μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα μετά τις δύο διαφημίσεις Του Τζόρνταν, δε συνέβη το ίδιο με τους παίκτες της Γιούτα. Ο dj του ραδιοφωνικού σταθμού του Σικάγο WLUP FM, Τζόναθαν Μπράντμεϊερ, κατά τη διάρκεια της πρωινής εκπομπής του τηλεφωνεί -ενώ βρίσκεται στον αέρα- σε όλους τους παίκτες της Γιούτα στις 6 τα χαράματα, παίζοντας το “Σας-Ξυπνάμε-Και-Γελάμε”. Εκτός από τον Καρλ Μαλόουν και τον Τζον Στόκτον, που είχαν δώσει εντολή στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Fairmont να μην τους περνούν τηλέφωνα, όλοι οι άλλοι παίκτες της Γιούτα έπεσαν θύματα της φάρσας του Μπράντμεϊερ.

Στη συνέχεια η τηλεόραση δείχνει τον Ντένις Ρόντμαν. Με δύο τεράστιους κρίκους στ’ αυτιά του κι ένα καπέλο με το σήμα του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης, μας αποκαλύπτει την επιθετική του φύση: “Προσπάθησα να είμαι φυσιολογικός στον πρώτο τελικό, αλλά δεν έγινε τίποτα απολύτως. Αύριο πρέπει να βγω στο γήπεδο και να χτυπήσω κανέναν για να συνέλθω”. Επιτέλους, λέω από μέσα μου, θα δω τον πραγματικό Ρόντμαν και όχι τον ιμιτασιόν του πρώτου ματς.

Στο μεταξύ, στο Γιουνάιτεντ Σέντερ φτάνουν οι  παίκτες της Γιούτα, και ο Τζεφ Χόρνασεκ, που μεγάλωσε στο Σικάγο, λέει τον πόνο του για τους γιους του, Ράιαν και Τάιλερ: “Και οι δύο είναι φαν του Τζόρνταν και δεν βγάζουν από πάνω τους τη φανέλα του. Τους παρακάλεσα, όταν προκριθήκαμε στον τελικό, να μην τη φορέσουν, όμως δεν με άκουσαν”.

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ: 2-0 ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΣΙΣΤ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ TRIPLE DOUBLE

Βρίσκομαι πίσω από τη μαύρη πλαστική κουρτίνα, δίπλα από τα αποδυτήρια των Bulls και περιμένω να βγουν έξω, μερικά λεπτά πριν κάνουν την εμφάνισή τους στον αγωνιστικό χώρο. Από ένα μικρό άνοιγμα της κουρτίνας, έχω οπτική πρόσβαση. Πρώτος βγαίνει ο Στιβ Κερ, φορώντας την άσπρη φόρμα των Bulls με τον ταύρο στο αριστερό στήθος και στην πλάτη, και κατευθύνεται προς το τούνελ που οδηγεί στο παρκέ. Σε λίγες στιγμές εμφανίζεται άλλος ένας με την ίδια στολή. Εκτός από τα σαγόνια του, που ανεβοκατεβαίνουν με δαιμονιώδεις ρυθμούς, ο Μάικλ Τζόρνταν δείχνει τόσο ήρεμος, σαν να ετοιμάζεται να πάει στη λίμνη του Μίσιγκαν για ψάρεμα.

Ακολουθεί ο Ρον Χάρπερ. Μετά ο Τόνι Κούκοτς, ο Ράντι Μπράουν, ο Τζαντ Μπούσλερ και ο Λουκ Λόνγκλεϊ. Ο Κερ πιάνεται από την μπάρα  που είναι βιδωμένη στο λευκό τοίχο του διαδρόμου και κάνει stretching. Το ίδιο κι ο διπλανός του, ο Μάικλ Τζόρνταν. Η υπόλοιπη ομάδα έχει ήδη βγει στο διάδρομο. Ο Χάρπερ μιλάει με τον πρώην παίκτη των Bulls, Μπόμπι Χάνσεν, που βρίσκεται στο Σικάγο για λογαριασμό ενός τηλεοπτικού σταθμού της Γιούτα. Ο κόουτς των Μάβερικς και μέχρι πέρσι βοηθός του Φιλ Τζάκσον, ντυμένος στην τρίχα, φωνάζει στον Τζόρνταν. Ο Air του απαντά μ’ ένα στρατιωτικό χαιρετισμό.

Επιτέλους, η στιγμή που περίμενα και μέχρι τώρα  έβλεπα μόνο στην τηλεόραση είχε φτάσει. Όλοι οι παίκτες μαζεύονται σ’ έναν κύκλο. Τα χέρια τους ενώνονται, σαν να παίρνουν όρκο, στη μέση του κύκλου. Ο Τζόρνταν ψιθυρίζει κάτι. Δεν μπορώ να καταλάβω τι. Τη νεκρική σιγή σπάει η φωνή του Χάρπερ που φωνάζει με όλη του τη δύναμη: “What time is it?”. Οι υπόλοιποι παίκτες απαντούν με την ίδια ένταση: “Game time. Wooh!” Τα χέρια κατεβαίνουν προς τα κάτω και οι Bulls κατευθύνονται στο τούνελ για να βγουν στον αγωνιστικό χώρο.

Από τα μεγάφωνα του Γιουνάιτεντ Σέντερ ακούγεται: “Ladies and gentlemen, welcome your Chicago Bulls”. Ακολουθεί πανδαιμόνιο. Κατευθύνομαι στη θέση μου πίσω από την μπασκέτα. Τα φώτα κλείνουν και ξεκινά η παρουσίαση της πεντάδας των Bulls. Οι ακτίνες λέιζερ σχηματίζουν Ταύρους και τα ονόματα των παικτών πάνω στο παρκέ, και ο Ρέι Κλέι, με τη χαρακτηριστική φωνή του, παρουσιάζει έναν-έναν τους παίκτες.

Πρώτα ο Πίπεν, μετά ο Ρόντμαν, ακολουθεί ο Λόνγκλεϊ με τον Χάρπερ και τελευταίος ο Τζόρνταν. Σχηματίζουν πάλι κύκλο, δίνουν τα χέρια και κατευθύνονται στον πάγκο. Οι προβολείς ανάβουν και ξεκινάει ο αγώνας.

Ο Τζόρνταν έχει πάρει φωτιά και κάνει όλες τις δουλειές: Σκοράρει με κάθε τρόπο, παίρνει ριμπάουντ, δίνει ασίστ. Ο Τζέρι Σλόαν αλλάζει επάνω του τρεις παίκτες, τον Χόρνασεκ, τον Άντερσον και τον Ράσελ, αλλά τζίφος. Μένουν 30” για τη λήξη του αγώνα, οι Μπουλς έχουν εξασφαλίσει μια άνετη νίκη και ο Air έχει 38 πόντους, 13 ριμπάουντ και 9 ασίστ. Άλλη μία ασίστ και θα πετύχει το πρώτο του triple double figure σε τελικούς. Δίνει την μπάλα στον Πίπεν κάτω από το καλάθι, αλλά ο Ινδιάνος χάνει το λέι απ, και μαζί την ευκαιρία του Τζόρνταν για το triple double.

Το πρωί όλα τα μαγαζιά αθλητικών στο Σικάγο άνοιξαν μια ώρα νωρίτερα από το κανονικό (8 π.μ. αντί για 9), λόγω των ουρών που είχαν σχηματιστεί έξω από αυτά. Όχι, δε μοίραζαν Dunkin Donuts, απλώς κυκλοφόρησαν τα Air Jordan που φοράει ο Μάικ στον τελικό και όλοι έσπευσαν να τα εξασφαλίσουν αψηφώντας την αλμυρή τιμή των 150 δολαρίων.

ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ: Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ

Οι Jazz από τις πρώτες πρωινές ώρες βρίσκονται στο Σολτ Λέικ Σίτι, όπου θα μεταφερθεί από αύριο η σειρά των τελικών για τα επόμενα δύο ή τρία (αν χρειαστούν) ματς.

 Αντίθετα, το πρόγραμμα των Bulls περιλαμβάνει πρώτα προπόνηση στο Berto Center στις 10.30 π.μ. και αναχώρηση για τη Γιούτα στις 3.30 το μεσημέρι. Το κλίμα ευφορίας που επικρατεί στο Σικάγο αντικατοπτριΤεται στις δύο εφημερίδες της πόλης. Οι Sun Times έχουν τίτλο “Easy Does lt” και η Chicago Tribune: “Jordan Sharp, Jazz Flat”.

Ο Ντένις Ρόντμαν μετά την προπόνηση παραδέχεται πως σιχαίνεται το Σολτ Λέικ Σίτι και τους Μορμόνους και μας υπενθυμίζει πως πριν 3 χρόνια, όταν έπαιζε με τους Spurs στα πλέι οφ κόντρα Γιούτα στο Ντέλτα Σέντερ, είχε αποβληθεί και τιμωρηθεί για μία αγωνιστική. Για να ξελαμπικάρει, είχε πάρει τη Μαντόνα και είχαν πάει σ’ ένα καταφύγιο στα βουνά της Γιούτα. Στο Berto Center εμφανιΤεται και ο Μπιφ Χέντερσον, μαζί μ’ ένα τηλεοπτικό συνεργείο από την εκπομπή The Late Show with David Letterman και τραβάει πλάνα από την προπόνηση των Bulls.

Λίγο αργότερα κατευθύνομαι στο ξενοδοχείο κι από κει στο αεροδρόμιο Ο’ Hare για να πετάξω για Σολτ Λέικ Σίτι. Λόγω καθυστέρησης, φτάνω μία ώρα αργότερα και χάνω την προπόνηση της Γιούτα στο Ντέλτα Σέντερ. Κάνω όμως μια βόλτα στην πόλη, που είναι πανέμορφη με τις χιονισμένες κορυφές των βουνών να περικυκλώνουν το Σολτ Λέικ Σίτι. Σε αντίθεση με τη βαβούρα του Σικάγο, εδώ επικρατεί ηρεμία και η ατμόσφαιρα, λόγω του υψόμετρου, είναι τελείως διαφορετική.

Τα πάντα στην πόλη περιστρέφονται γύρω από τους Jazz, τη μοναδική επαγγελματική ομάδα της πολιτείας της Γιούτα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι στους τέσσερις κεντρικούς δρόμους γύρω από το Ντέλτα Σέντερ, ανάμεσα στις λωρίδες στην ασφάλτο, με πρωτοβουλία του δημάρχου, έχει ζωγραφιστεί δεκάδες φορές το όνομα του Μαλόουν, το νούμερο της φανέλας του (32) και φυσικά ένα τεράστιο MVP.

Στα χέρια μου πέφτει ένα φυλλάδιο με ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη Γιούτα. Ο πληθυσμός της πολιτείας ανέρχεται σε 1.700.000 κατοίκους, τη στιγμή που μόνο η πόλη του Σικάγο έχει 2.700.000. Μειονότητες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και δίκαια χαρακτηρίζεται σαν η πολιτεία των λευκών. Για νυχτερινή ζωή ούτε λόγος, καθώς μετά τις 11 το βράδυ τα πάντα νεκρώνουν.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ ΚΑΙ 2-1

Τα αυτιά μου βουΐζουν, αν κι έχουν περάσει 3-4 ώρες από την πρωτοφανή και εκκωφαντική παρουσίαση των παικτών της Γιούτα. Αυτό που είδαν τα μάτια μου και άκουσαν τ’ αυτιά μου (τι άκουσαν, που παραλίγο να κουφαθώ) δεn θα το ξεχάσω ποτέ. Από τα μικρόφωνα μια γαϊδουροφωνάρα γκαρίζει: “Make some noise for Ulah Jazz”.

Οι 20.000 θεατές σηκώνονται όρθιοι και ουρλιάζουν σαν τρελοί. Την ίδια στιγμή, από τις μπασκέτες εκτοξεύονται βαρελότα και φωτοβολίδες. Από το ταμπλό του γηπέδου, που βρίσκεται στην οροφή, βγαίνει καπνός, ενώ εμφανίζεται η μασκότ της Γιούτα πάνω σε μια Χάρλεϊ Fat Βoy, μαρσάροντας συνεχώς. Ξαφνικά, μέσα στο πανδαιμόνιο, λες και ανοίγουν οι ουρανοί. Από την οροφή του Ντέλτα Σέντερ πέφτουν δεκάδες λευκά και μοβ μπαλόνια. Όλοι οι παίκτες των Bulls, αλλά και της Γιούτα κρατάνε τ’ αυτιά τους κατά τη διάρκεια του σόου.

Το πλήθος, όρθιο, παραληρεί, και αν δεν βρισκόμουν στην πολιτεία των Μορμόνων, όπου το αλκοόλ απαγορεύεται, θα ήμουν σίγουρος πως οι φίλαθλοι τα είχαν ψιλοπιεί. Μιλάμε για τρέλα, χωρίς όμως τις ακρότητες και τα καραγκιοζιλίκια των ελληνικών γηπέδων. Οι παίκτες των Bulls, ξαφνιασμένοι από τη βαβούρα κι  επηρεασμένοι από το υψόμετρο, γίνονται παιχνιδάκι στα χέρια του Μαλόουν, του Στόκτον και του  Γκρεγκ Φόστερ και χάνουν 104-93.

Ο Φιλ Τζάκσον μετά τον αγώνα είναι έξαλλος λόγω του πανδαιμόνιου από την παρουσίαση των παικτών της Γιούτα: “Αυτά που έκαναν ήταν εκτός κάθε ορίου. Στο επόμενο ματς θα έχω μαζί μου ωτασπίδες για να μην χάσω την ακοή μου”.

Πάντως η καλή μέρα είχε φανεί από το πρωί, μάλλον από τα χαράματα, για τους Bulls. Ο ρα διοφωνικός σταθμός KlSN βρήκε έναν πρωτότυπ τρόπο για ν’ απαντήσει στη φάρσα που είχε κά νει ανήμερα του πρώτου τελικού ο σταθμός το Σικάγο. Νοίκιασε μια μπάντα και την έστειλε στις 5.45 το πρωί έξω από το ξενοδοχείο των Bulls, στ Παρκ Σίτι. Η μπάντα επί μισή ώρα έπαιζε διάφ ρα κομμάτια σηκώνοντας στο πόδι τους περισστερους παίκτες. Μόνο ο Μπράουν και ο Λόνγκλεϊ δεν άκουσαν την μπάντα. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ο ΡΟΝΤΜΑΝ ΜΕ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

Οι Bulls δεν έχουν συνέλθει από την κατραπακιά και προσπαθούν να κάνουν ανασύνταξη δυνάμεων. Μόλις τελειώνει η προπόνηση, όλες οι κάμερες πέφτουν πάνω στον Ντένις Ρόντμαν, που είναι τουλάχιστον ειλικρινής. “Έπαιξα χάλια. Αηδία. Απογοήτευσα την ομάδα μου” ήταν η ετυμηγορία του Σκουληκιού, που κατευθύνθηκε στο πούλμαν της ομάδας πίνοντας μια μπύρα. Μετά από λίγο κάνει την εμφάνισή του ο Καρλ Μαλόουν. Φοράει μαύρο καπέλο, ασορτί φόρμα και μια μπλούζα με το σήμα της Γιούτα.

Ο Ταχυδρόμος αποδίδει τη μεταμόρφωσή του στη βόλτα που έκανε με τη μηχανή του, λίγο πριν φτάσει στο γήπεδο για τον τρίτο τελικό: “Συνήθως στο γήπεδο φτάνω γύρω στις 4.15 μ.μ. Χθες όμως έφτασα στις 5, γιατί πήγα μια βόλτα με τη Χάρλεϊ για να σκεφτώ και να ηρεμήσω. Απ’ ό,τι φαίνεται μου έκανε καλό και θα κάνω ακριβώς το ίδιο αύριο”. Η Salt Lake City Tribune αναφέρεται στην πρώτη νίκη της Γιούτα στη σειρά των τελικών, με τον τίτλο «Home Sweet Home» αλλά και «Malone MVP».

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ο “ΘΝΗΤΟΣ” ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 2-2

Το καταραμένο βουητό επανέρχεται στα αυτιά μου, η παρουσίαση, βλέπετε, ήταν σχεδόν ίδια με την προηγουμενη. Μόνο που αυτή τη φορά δεν έπεσαν μπαλόνια από την οροφή. Μικρό το κακό.

Ο Φιλ Τζάκσον το ‘πε και το ‘κανε, και πριν αρχίσει η παρουσίαση της Γιούτα, φόρεσε ωτασπίδες για να αντέξει στα ντεσιμπέλ. Καμιά ώρα πριν ξεκινήσει ο τέταρτος τελικός, κάνω μια βόλτα έξω από το Ντέλτα Σέντερ για να πάρω μια γεύση από την ατμόσφαιρα που επικρατεί. Και παθαίνω πλάκα. Δηλαδή, εσείς τι θα παθαίνατε αν βλέπατε ένα αγριογούρουνο (μάλλον εξημερωμένο) που φορούσε πολύχρωμη περούκα, ονόματι Μένις Χόγκμαν (=Γουρουνάνθρωπος);

Ο ιδιοκτήτης του αγριογούρουνου περηφανεύεται πως το κατοικίδιό του έχει επισκεφτεί τρεις φορές το σπίτι του Καρλ Μαλόουν και πως μισεί τον Ντένις Ρόντμαν. Για να μισούν τον Ρόντμαν τα γουρούνια, που δεν παρακολουθούν και πολλή τηλεόραση, φαντάστηκα το μίσος και την αντιπάθεια των κατοίκων της Γιούτα για τον εκκεντρικό φόργουορντ. Ένας πιτσιρικάς, έξω από την κεντρική είσοδο του Ντέλτα Σέντερ κρατά ένα πανό που γράφει: “Utah has class, Chicago has worms” (Η Γιούτα έχει φινέτσα, το Σικάγο έχει σκουλήκια).

Λίγο πιο κάτω, άλλο ένα δείγμα της αγάπης για τον Ρόντμαν: “Ι love tequila, but Ι hate the worm” (Αγαπάω την τεκίλα, αλλά μισώ το σκουλήκι). Σε όλες τις θύρες μοιράζουν στους φιλάθλους χάρτινες μάσκες με τη φωτογραφία του Ρόντμαν και μια απαγορευτική κόκκινη γραμμή. Τέτοια αγάπη.

Και σ’ αυτό το ματς ο Ντένις Ρόντμαν έμοιαζε χαμένος και η προσφορά του ήταν μηδενική. Μετά τον αγώνα χαρακτήρισε τους Μορμόνους μαλάκες. οι Bulls έχασαν το δεύτερο συνεχόμενο ματς και  ο Τζόρνταν έπαιξε σαν ένας απλός μπασκετμπολίστας. Στα τελευταία 2-3 λεπτά του αγώνα δεν κατάφερε να γλιτώσει το Σικάγο από την ήττα, 78-73.

Ένας Γιαπωνέζος δημοσιογράφος που ήρθε στη Γιούτα από το Τόκιο, ένιωσε άσχημα για την απόδοση του Air και τον ρώτησε αν αισθάνθηκε για πρώτη φορά θνητός. Ο Τζόρνταν σάστισε, χαμογέλασε, έπιασε το σκουλαρίκι του και απάντησε μελαγχολικά: “Φαντάζομαι πως έμοιαζα με θνητό. Θα υπάρχουν πάντα τέτοιες μέρες, που δεν θα μπορώ ν’ ανταπεξέλθω στη φαντασίωση που έχει χτίσει ο κόσμος για το ποιος είναι ο Μάικλ Ίζόρνταν. Έχω μάθει να ζω έτσι. Θα προτιμούσα να πετύχω το νικητήριο καλάθι ή να βάλω 60 πόντους για να νικήσουμε εμείς και να είστε ευτυχισμένοι. Θα υπάρχουν αρκετές τέτοιες νύχτες που δεν θα μπορώ να τα κάνω αυτά. Πρέπει να αποδεχτώ το γεγονός αυτό και να το αντιμετωπίσω σαν κίνητρο για το επόμενο ματς”.

Ο Τζον Στόκτον είναι ο ήρωας του αγώνα και η μπέιζμπολ πάσα που έδωσε στον Καρλ Μαλόουν στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα προβάλλεται ξανά και ξανά απ’ όλους τους τηλεοπτικούς σταθμός. Πραγματικά, η πάσα της δεκαετίας. Επίσης, ο Καρλ Μαλόουν εκδικείται, καθώς πέτυχε δύο κρίσιμες βολές, δίνοντας το προβάδισμα στη Γιούτα, όμως ο ιδιοκτήτης των Jazz, Λάρι Μίλερ, παρακολουθεί μόνο τα τελευταία δύο δραματικά λεπτά του αγώνα, κι αυτά σ’ ένα μόνιτορ στο διάδρομο του Ντέλτα Σέντερ. Οι Μορμόνοι αφιερώνουν τις Κυριακές τους στις οικογένειές τους κι αυτό ακριβώς έκανε ο Μίλερ. Μερικές συνήθειες δεν αλλάζουν με τίποτα.

ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ 9-10 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ο ΡΟΝΤΜΑΝ ΤΟ ΣΚΑΕΙ ΣΤΟ ΒΕΓΚΑΣ

Η είδηση έσκασε σαν κεραυνός στην αίθουσα Τύπου, κάνα μισάωρο πριν εμφανιστούν οι παίκτες των Bulls για την καθιερωμένη συνάντηση με τους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Ο Ντένις Ρόντμαν, αμέσως μετά τον τέταρτο τελικό, επιβιβάστηκε σ’ ένα ιδιωτικό τζετ και κατευθύνθηκε στο Λας Βέγκας, να ρίξει καμιά ζαριά, μπας και ηρεμήσει. Όλα αυτά με την άδεια του Φιλ Τζάκσον.

Επικρατεί πανικός, όλοι κοιτάμε τα ρολόγια μας περιμένοντας να πάει 12.30, για να δούμε αν ο Ρόντμαν θα τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στον Τζάκσον. Το Σκουλήκι είναι συνεπέστατο κι εμφανιζεται στο Ντέλτα Σέντερ με ένα λευκό μπλουζάκι, που γράφει ORGASM, παρέα με τον τραγουδιστή των Smashing Pumpkins, Μπίλι Κόργκαν.

“Πήγα στο Λας Βέγκας και τα πέρασα πολύ ωραία. Ηρέμησα.  Ξεφορτώθηκα την άσχημη γεύση που είχα στο στόμα μου από το Σολτ Λέικ Σίτι. Έπρεπε να το κάνω. Δεν αντέχεται το Σολτ Λέικ Σίτι”, ήταν τα πρώτα λόγια  του Ρόντμαν, που κατάφερε για άλλη μια φορά να γίνει το επίκεντρο της δημοσιότητας για λάθος λόγους.

Πάνω στη λόξα του και στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί για την άσχημη παρουσία του, τα φορτώνει στον Φιλ Τζάκσον: “Δεν μπορώ να παιξω 24 λεπτά και να είμαι αποτελεσματικός. Χρειάζομαι 35 με 40 λεπτά. Όμως, ο Φιλ αποφασιζει κι εγώ δεν  μπορώ να είμαι μέσα στο κεφάλι του’.

 Ο Μάικλ Τζόρνταν στη συνέντευξη Τύπου δείχνει εκνευρισμένος και μάλλον γι’ αυτό ευθύνεται το ταξίδι του Ρόντμαν. Ωστόσο ο Air απαντά με διπλωματία σε σχετική ερώτηση: “Αυτός είναι ο τρόπος που ηρεμεί. Ελπίζω να εμφανιστεί στον αγώνα με διαφορετική συμπεριφορά. Πρέπει, όμως, να καταλάβει πως μετά το ταξίδι του θα δεχθεί πολλές κακές κριτικές αν δεν παίξει καλά την Τετάρτη”.

Το μεσημέρι ο Ρόντμαν παίρνει πάλι το αεροπλάνο και πάει στο Λας Βέγκας, υποσχόμενος στον Τζάκσον πως το βράδυ θα βρίσκεται στο ξενοδοχείο. Η μία φορά φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή.

Η εφημερίδα της Γιούτα Salt Lake City Tribune έχει αφιερώσει την πρώτη της σελίδα στον αγώνα, με τίτλο “Starting Over”, με μία φωτογραφία του Καρλ Μαλόουν ν’ αγκαλιάζει τον Τζέρι Σλόαν αμέσως μετά τη λήξη του τρίτου αγώνα.

Την Τρίτη, ο Ντένις Ρόντμαν, για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, μονοπωλεί το ενδιαφέρον και αυτή τη φορά η αντίδραση δεν προέρχεται από το ταξίδι του στο Λας Βέγκας αλλά επειδή χαρακτήρισε τους Μορμόνους μαλάκες.

Μία οργάνωση των Μορμόνων εκδίδει ανακοίνωση σχολιάζοντας δυσμενώς τη στάση του φόργουορντ των Bulls και το ΝΒΑ κατακρίνει το σχόλιο του Ρόντμαν, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα τον τιμωρήσει μετά το τέλος των τελικών.

Πράγματι, λίγες μέρες αργότερα, τιμωρείται με πρόστιμο 50.000 δολ., ποσό ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ. Αυτός εμφανίζεται πάλι ατάραχος: “Τους αποκάλεσα μαλάκες. Μερικούς από αυτούς. Νομίζω πως έχω δίκιο. Αν ήμασταν στο Χιούστον, θα έλεγα πως μερικοί κάτοικοι του Χιούστον είναι μαλάκες. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο για τους Εβραίους. Ίσως να το έλεγα αν ήμουν σε άλλη πολιτεία. Μερικοί από τους κατοίκους του Τέξας είναι μαλάκες. Σου δείχνουν το δάχτυλο και αυτό είναι. Αυτό προσπαθώ να πω. Ίσως να μη γνωρίζω καλά μερικούς από τους Μορμόνους. Όμως οι Μορμόνοι στη Γιούτα δε με γουστάρουν ούτε κι αυτοί, έτσι; Τότε, τι στο διάολο θέλουν;”

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΡΩΑΣ, ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

Αυτό που έγινε τα επιβεβαιώνει όλα. Ένα ανώτερο ον βρίσκεται ανάμεσά μας. Έχοντας επικρατήσει σε όλες τις μάχες με τους ανθρώπους, ο Μάικλ Τζόρνταν στράφηκε στη Μητέρα Φύση που του έδωσε τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Φυσικά, ο Τζόρνταν νίκησε.

Ποτέ δεν έχω δει μεγαλύτερο ήρωα. Τα μάτια του, από την καταπόνηση, ήταν γλαρωμένα, το μέτωπό του σίγουρα έκαιγε από τον πυρετό, είχε αφυδάτωση, που προκλήθηκε από μια τροφική δηλητηρίαση, ξαγρύπνησε την παραμονή του αγώνα από αφόρητους πόνους στο στομάχι του κι έμοιαζε σαν πεθαμένος που μπορεί να περπατήσει. Ακόμα κι έτσι, είναι σκάλες ανώτερος απ’ όλους τους άλλους παίκτες. Πήρε στα χέρια του τους Bulls και τους οδήγησε στον παράδεισο με τον πιο απίστευτο τρόπο. Με το πιο τρελό ρεσιτάλ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα ο Μάικλ Τζόρνταν έμοιαζε νεκρός, όμως η θέλησή του και η άρνησή του να ηττηθεί τον κράταγαν στο γήπεδο. Σε όλα τα τάιμ άουτ σωριαζόταν στην καρέκλα και ο φυσιοθεραπευτής των Bulls, Τσιπ Σέφερ, του έβαζε κομπρέσες στο σβέρκο και βρεγμένες πετσέτες στο κεφάλι. Τα μάτια του είχαν γυρίσει από τον πόνο. Πόναγε, υπέφερε, αλλά εκεί, δεν το έβαζε κάτω. Στο τελευταίο τάιμ άουτ των Bulls έδειξε έτοιμος να λιποθυμήσει.

Ο Σκότι Πίπεν τον έτριψε στοργικά στο σβέρκο, του χτύπησε την πλάτη και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Ο Μάικλ σηκώθηκε από τον πάγκο και στην επόμενη επίθεση πέτυχε το καθοριστικό τρίποντο, 25” πριν τη λήξη του αγώνα. Οι Bulls περνάνε μπροστά με 88-85 και ο Μάικ φτάνει τους 38 πόντους, με ιλίγγους, ναυτία, πυρετό και απίστευτο στομαχόπονο.

Μόλις ακούστηκε η κόρνα της λήξης, ο Βασιλιάς σήκωσε τις γροθιές του, όπως έκανε κάποτε ο Μοχάμεντ Άλι μετά από την κατάκτηση του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή. Ο Σκότι Πίπεν τον πληίασει για να τον αγκαλιάσει κι εκείνη την ώρα ο Τζόρνταν έπεσε λιπόθυμος στην αγκαλιά του. Ανατρίχιασα και μετά χαμογέλασα. Μόλις είχα δει ένα γενναίο άντρα που θα έπρεπε να βρίσκεται στο νοσοκομείο, να πετυχαίνει 38 πόντους, να μαζεύει 7 ριμπάουντ, να δίνει 5 ασίστ, να κάνει 3 κλεψίματα και να χαρίζει, μ’ ένα τρίποντο, τη νίκη στην ομάδα του. Στιγμές θησαυρός, που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.

Μετά το ματς, ο Τζόρνταν δεν είχε το κουράγιο να πάει στην αίθουσα των συνεντεύξεων. Στο διάδρομο του γηπέδου μίλησε για τη δύναμη που τον οδήγησε στο θαύμα: “Είχε να κάνει με την επιθυμία μου να κερδίσουμε. Το ήθελα πολύ κι έπρεπε να κάνω τα πάντα. Δεν μπορούσα ν ‘ αναπνεύσω, αισθάνομουν πως δεν είχα ενέργεια. Έπαθα αφυδάτωση, το στομάχι μου με πέθαινε. Πολλές φορές μού ήρθε να λιποθυμήσω. Προσπάθησα για το καλύτερο και τώρα που νικήσαμε αισθάνομαι πιο όμορφα”.

Ο Τζόρνταν προχωρά προς την έξοδο κι εκείνη την ώρα ο Σκότι Πίπεν πάει στην αίθουσα των συνεντεύξεων. Μοιάζει σοκαρισμένος. Λίγες στιγμές πριν, ο Τζόρνταν, ο καλύτερός του φίλος, λιποθυμούσε στα χέρια του. “Ποτέ μου δεν έχω δει τον Μάικ τόσο άρρωστο. Αναρωτιόμουν με τι κουράγιο θα βάλει τη φόρμα του. Αυτό που έκανε ήταν απίστευτο. Η θέλησή του τον κράτησε στο παιχνίδι. Είναι ο μεγαλύτερος, και σίγουρα στα δικά μου τα μάτια θα είναι  για πάντα ο MVP”.

Υπήρχε, όμως, και κάποιος που δεν έμεινε έκπληκτος από το νέο κατόρθωμα του Τζόρνταν. Ο επιστήθιος φίλος του Air, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, κούνησε  το κεφάλι του και είπε γελώντας: “Ο Μάικ μ’ έχει εκπλήξει δύο φορές μόνο, όταν έχασε δύο μπαλιές στο  γκολφ, ενώ παίζαμε 100 δολάρια στοίχημα”. 

Την ώρα που φεύγω από την αίθουσα, με την άκρη του ματιού μου βλέπω το Ρόντμαν να μιλάει στις κάμερες στο διάδρομο. Γυρνάω την πλάτη μου. Τι να μας πει ο Ρόντμαν από τη ζωή του; Ήταν το πιο φανερό παράδειγμα ενός συμπαίκτη που έπρεπε να βοηθήσει τον Τζόρνταν, αλλά δεν το έκανε. Αυτή είναι η διαφορά που έχει ένας καραγκιόζης με βαμμένα μαλλιά από τον πιο τολμηρό ήρωα των σπορ που έχει εμφανιστεί ποτέ στον πλανήτη μας.

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ: “ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙ Ο ΜΑΔΑΦΑΚΑΣ;”

Στην τρίωρη και βάλε πτήση από το Σολτ Λέικ Σίτι για το Σικάγο δεν μπορώ να κλείσω μάτι, αν και είναι ξημερώματα. Στο μυαλό μου στριφογυριΤει το τρίποντο του Τζόρνταν και η στιγμή που λιποθύμη σε στα χέρια του Πίπεν. Για να ηρεμήσω λίγο, ανοίγω το καινούργιο βιβλίο που έβγαλε ο Σπάικ Λι, με τίτλο Best Seat in the House.

Ο χαρισματικός σκηνοθέτης είναι φανατικός θαυμαστής των Kniks αλλά και του Μάικλ Τζόρνταν και στο βιβλίο διηγείται διάφορα περιστατικά που του έχουν συμβεί όλα τα χρόνια που πηγαίνει στα γήπεδα. Ξεφυλλίζοντάς το, πέφτω σε μια φωτογραφία του Τζόρνταν. Ο Λι τον χαρακτηριζει “The Greatest Ever” και τον αποκαλεί “Money”.

Το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Ο’ Hare και η πρώτη μου κίνηση μόλις βγαίνω από το αεροδρόμιο είναι να αγοράσω εφημερίδες. Βρίσκω έναν πλανόδιο, που φοράει μια μπλούζα με την ελληνική σημαία. Τον ρωτάω αν είναι Έλληνας, μου απαντάει ναι.

Του ζητάω να μου δώσει τη Chicago Tribune και τους Chicago Sun Times. Μόλις πάω να φύγω για να μπω στο ταξί, μου λέει: “Είδες τι έκανε πάλι ο μαδαφάκας (το motherfucker στα ελληνοαμερικάνικα),  ο Τζόρνταν;” Είδα, του απαντάω, και ταυτόχρονα κοιτάω τους Chicago Sun Times, που έχουν πρωτοσέλιδο τη νίκη των Bulls και τον άθλο του Τζόρνταν.

Ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός: “Miracle Cure”, και συνοδεύεται από μια φωτογραφία του Τζόρνταν με τον Μπράιον Ράσελ να τον μαρκάρει. Η Chicago Tribune έχει και αυτή βασικό θέμα τη νίκη των Bulls. Με μεγάλα γράμματα, γράφει: “The Heart of a Champion” κι έχει μία ολοσέλιδη φωτογραφία τον Τζόρνταν την ώρα που τον συγκρατεί ο Πίπεν.

Όλα τα κανάλια από το πρωί παιζουν τις δηλώσεις του Μάικλ Τζόρνταν και δείχνουν σε ριπλέι το τρίποντο του Air αλλά και τη στιγμή που λιποθυμά στα χέρια του Πίπεν. Το Σικάγο, για άλλη μια φορά, έδειξε το σεβασμό και τη λατρεία του στο πρόσωπο του ανθρώπου που έβαλε την πόλη στον παγκόσμιο χάρτη.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ: Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΤΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΤΥ

Ηταν μία από αυτές τις στιγμές που είναι αδύνατο να περιγράψεις με λόγια. Δεν μπορείς καλά καλά να τις απαθανατίσεις ούτε σε φωτογραφία ή σε βίντεο. Απλούστατα γιατί τα αισθήματα της χαράς, του θαυμασμού, της ανατριχίλας, της συγκίνησης, ακόμα και της ηδονής, δεν αποτυπώνονται στο χαρτί αλλά στο μυαλό, και στην καρδιά.

Οι Bulls είναι για άλλη μια φορά πρωταθλητές. Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και πέμπτη σε επτά χρόνια. Αν ο Μάικ δεν είχε αποσυρθεί για δύο σεζόν, ίσως η πόλη του Σικάγο να πανηγύριζε το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημά της. Η δυναστεία των Ταύρων σε όλο της το μεγαλείο.

Ο 6ος τελικός είχε όλες τις προδιαγραφές ενός θρίλερ, μόνο που το φινάλε είχε πολλές ομοιότητες μ’ ένα παλιότερο. Οι Bulls σε όλο σχεδόν το ματς με τη Γιούτα ήταν πίσω στο σκορ, όμως στο 4ο 12λεπτο μίλησε ο νόμος του Μάικλ Τζόρνταν. Ο Air πρόσθεσε άλλη μια αξέχαστη εμφάνιση στο ενεργητικό του, με 39 πόντους, όμως άλλος ήταν αυτός που «σκότωσε» τη Γιούτα.

Το σκορ ήταν 86-86, 28 δεύτερα πριν τη λήξη. Οι Bulls βρίσκονται στην επίθεση κι ο Τζόρνταν αναλαμβάνει να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Επειδή η Γιούτα την είχε πατήσει στον πρώτο τελικό, όταν ο Air είχε πετύχει το νικητήριο καλάθι, ο Τζέρι Σλόαν έδωσε εντολή για να κάνουν double team στον Τζόρνταν ο Στόκτον με τον Χόρνασεκ. Αυτό ακριβώς έγινε, μόνο που ο Τζόρνταν πέταξε την μπάλα στον αμαρκάριστο στην κορυφή της ρακέτας Στιβ Κερ.

Ο ξανθομάλλης, που σε όλη τη σειρά των τελικών ήταν αρνητικός, βρήκε μόνο το διχτάκι, όπως και στους τελικούς του ’93 ένας άλλος λευκός, ο Τζον Πάξσον, και απογείωσε την Πόλη των Ανέμων. Στα 4 δευτερόλεπτα που απέμειναν, η Γιούτα προσπάθησε να κατεβάσει την μπάλα, όμως ο Πίπεν έκλεψε, την έδωσε στον Κούκοτς κι ο Κροάτης κάρφωσε στην εκπνοή κι έδωσε το έναυσμα για τα πανηγύρια.

Ο Τζόρνταν αγκαλιάστηκε πρώτα με τον κολλητό του, Σκότι Πίπεν, και στη συνέχεια όλοι οι παίκτες των Bulls έγιναν ένα κουβάρι στον αγωνιστικό χώρο του Γιουνάιτεντ Σέντερ. Το κομφετί  και οι κόκκινες κορδέλες έκαναν το γήπεδο να θυμίζει Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο Μάικλ Τζόρνταν είχε ήδη ανέβει στο τραπέζι της γραμματείας. Άνοιξε τη δεξιά του παλάμη και την ύψωσε, συμβολίζοντας τα 5 πρωταθλήματα των Bulls.

Μετά άρχισε να παίζει. Άρχισε ν’ ανοίγει ένα-ένα δάχτυλο της αριστερής του γροθιάς, υπονοώντας πως θέλει 6ο, 7ο, 8ο κι 9ο πρωτάθλημα. Γιατί όχι, Μάικ; Στο γήπεδο είχε ήδη στηθεί η εξέδρα και σε λίγο ο κομισάριος του ΝΒΑ, Ντέιβιντ Στερν, απένεμε στον ιδιοκτήτη των Bulls, Τζέρι Ρέινσντορφ, το πανέμορφο τρόπαιο του Λάρι Ο’ Μπράιεν. Εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι των Bulls έφεραν στον αγωνιστικό χώρο τα υπόλοιπα 4 κύπελλα, εκτυφλωτικά γυαλισμένα. Η Δυναστεία, μαζί με τ’ αποδεικτικά της στοιχεία.

Όλοι σχεδόν οι παίκτες των Μπουλς στην εξέδρα της απονομής είχαν μαζί τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Όμως η στιγμή του Τζόρνταν είχε φτάσει. Ο Air έγινε ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που έχει κερδίσει πέντε πρωταθλήματα και πέντε βραβεία MVP των τελικών. Μόλις πήρε στα χέρια του το τρόπαιο του MVΡ των τελικών, έδειξε το μεγαλείο του. Τράβηξε τον Πίπεν απ’ το λαιμό και, μιλώντας στον Αχμάντ Ρασάντ του NBC είπε: «Το μισό βραβείο είναι του Σκότι. Είμαστε ένα αχώριστο δίδυμο. Είναι αδύνατο να μας χωρίσει κανείς. Μ’ έχει βοηθήσει όσο κανείς στην καριέρα μου, μοιράζεται την πίεση που αισθάνομαι στον αγωνιστικό χώρο. Θα πάρω το βραβείο και θα του χαρίσω το αυτοκίνητο, γιατί έχω πολλά».

Στ’ αποδυτήρια έγινε χαμός. Οι σαμπάνιες έρρεαν σαν καταρράκτες κι υπήρχαν τόσα πολλά πούρα Αβάνας, που κάποια στιγμή νόμιζα πως είχε αρθεί το εμπάργκο της Αμερικής στην Κούβα. Χάρη στο φίλο μου και σκάουτερ των Bulls, τον Κροάτη Ίβιτσα Ντούκαν, κατάφερα να περάσω τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου.

Ο Ίβιτσα με τράβηξε μέσα στ’ αποδυτήρια, στην πόρτα των οποίων γράφει: “Absolutely Νο Entrance For The Media Beyond This Point”. Πρόκειται για την αίθουσα με τα βάρη, τα ντους και το ιατρείο, που έχουν μετασκευαστεί για να φιλοξενήσουν μία μίνι δεξίωση για τους παίκτες, τους φίλους και τους συγγενείς τους. Δημοσιογράφοι ούτε γι’ αστείο. Οι μόνοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ ήμουν εγώ κι ένας Κροάτης, φίλος του Κούκοτς, ο Ντράζεν Μπράτζιτς, από την εφημερίδα Βετσέρνι Λιστ. Οι Ευρωπαίοι είναι αλλιώς.

Δίπλα μου ο Πίπεν με τη μέλλουσα σύζυγό του (λευκή και ξανθιά, παρακαλώ), με την οποία θα παντρευτεί στο τέλος του μήνα, έχει στο στόμα του ένα Cohiba Lancero και δίπλα του ένα τεράστιο μπουκάλι σαμπάνια. Γελάει σαν μικρό παιδί, κι εκείνη την ώρα επιστρέφει από τη συνέντευξη Τύπου ο Τζόρνταν

Ο Air, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, αγκαλιάζει πάλι τον Πίπεν, ανοίγει το ξύλινο κουτί με τα πούρα και του δίνει ένα. Ήταν από την προσωπική συλλογή πούρων του Τζόρνταν που φτιάχνονται στην Κούβα κι έχουν επάνω τ’ όνομά του. Ο Κούκοτς, παρέα με τον Ίβιτσα Ντούκαν, τη γυναίκα του, Ρενάτα, και το γιο του, Μάριν, αφιερώνει τη νίκη στον πατέρα του.

Ο Στιβ Κερ, ξυπόλητος, ψάχνει να βρει μια πορτοκαλάδα για το  γιο του κι ο Ρόντμαν μαζί με τον Μπίλι Κόργκαν, τραγουδιστή των Smashing Pumpkins απολαμβάνει ένα πούρο Montechristo. Ο Λουκ Λόνγκλεϊ μιλάει στο κινητό του και μόλις το κλείνει ανακοινώνει πως έκλεισε όλο το The Drink (το πιο in κλαμπ του Σικάγο) για την ομάδα.

Η ώρα περνούσε κι άφησα πίσω μου τ’ αποδυτήρια των Bulls, εξάλλου θα τους ξαναδώ όλους στο McDonalds Open στο Παρίσι από τις 16 μέχρι τις 18 Οκτωβρίου, όπου παίρνει μέρος κι ο Ολυμπιακός.

Αν και η ώρα πλησίαζε δύο τα ξημερώματα, το πανδαιμόνιο που επικρατούσε στο δρόμο ήταν άνευ προηγουμένου. Όλες οι φυλές, μαύροι, λευκοί, κόκκινοι, κίτρινοι, πράσινοι, πανηγύριζαν το 50 πρωτάθλημα. Μια ομάδα, 12 παίκτες έκαναν μια πόλη να χορεύει.

Έξω από το εστιατόριο του Τζόρνταν γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Το ίδιο κι έξω από το Division Street, όπου βρίσκονται όλα σχεδόν τα sport bars του Σικάγο. Όλοι μεθυσμένοι από το θρίαμβο αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κάνουν high five κάτω από τα άγρυπνα μάτια των αστυνομικών για την αποφυγή επεισοδίων. Εκείνη την ώρα εμφανίζονται κι οι πρώτες εφημερίδες.

Η Chicago Tribune έχει πρωτοσέλιδο την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Bulls, με μια μεγάλη φωτογραφία του Τζόρνταν να πανηγυρίζει. Ο τίτλος τα λέει όλα: “5. Enough Said”, ενώ το αθλητικό ένθετο έχει τίτλο: “The Jackson Five”. Η άλλη εφημερίδα του Σικάγο, οι Chicago  Sun Times έχει τίτλο στην πρώτη σελίδα: “Gimme 5”, με μια φωτογραφία των πέντε τροπαίων.

ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, BULLS-JAZZ 84-82

Το κλειδί του αγώνα: Ο Σκότι Πίπεν, του οποίου η συμμετοχή ήταν αμφίβολη, έπαιξε, και μάλιστα έκανε τη διαφορά πετυχαίνοντας 27 πόντους (8/12 δίπ., 3/7 τρίπ.) κι έχοντας 9 ριμπάουντ και 4 κοιμίματα. Βοήθησε στην άμυνα των Βulls που ανάγκασε τη Γιούτα σε 18 λάθη.

Who’s Hot: O Μάικλ Τζόρνταν απέδειξε πως έπρεπε να είναι αυτός ο MVP, πετυχαίνοντας 31 πόντους (13/27δίπ.) μοιράζοντας 8 ασίστ και σημειώνοντας το νικιιτήριο καλάθι στην εκπνοή του αγώνα.

Who’s Not: Ο Καρλ Μαλόουν μπορεί να κέρδισε το βραβείο του MVP, όμως, στην κρίσιμη στιγμή ο «ταχυδρόμος» τ έχασε, αστοχώντας σε δύο κρίσιμες βολές 9” και 2 δέκατα πριν τη λήξη του αγώνα, κι ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο 82-82. Τελείωσε το ματς με 23 πόντους (10/22 δίπ.) και 15 ριμπάουντ.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, BULLS-JAZZ 97-85

Το κλειδί του αγώνα: Η άμυνα, ειδικά στο δεύτερο δωδεκάλεπτο. Οι Jazz στη δεύτερη περίοδο, είχαν 4/17 σουτ (23%). Η Γιούτα για 8 1/2 λεπτά δεν κατάφερε να σημειώσει πόντο και οι 11 πόντοι της στο δεύτερο δωδεκάλεπτο ισοφάρισαν το αρνητικό ρεκόρ επιθετικής συγκομιδής στην ιστορία των τελικών του ΝΒΑ, το οποίο κατέχουν οι Buls από πέρσι, όταν στο τέταρτο ματς με το Σιάτλ σημείωσαν μόλις Ι Ι πόντους.

Who’s Hot: Ο Μάικλ Τζόρνταν συνέχισε από εκεί όπου είχε σταματήσει, πετυχαίνοντας 38 πόντους (10/19 δίπ., 1/2 τρίπ., 15/21 βολ.) κι έχασε το triple double hgure για μία μόλις ασίστ (9), ενώ είχε και 13 ριμπάουντ.

Who’s Not: Ο κατήφορος του Καρλ Μαλόουν συνεχίστηκε. Ο Ταχυδρόμος σημείωσε μόλις 9 πόντους στο α’ μέρος με 3/12 δίποντα. Η συνολική συγκομιδή του ήταν 20 πόντους με 8/20 δίποντα.

ΤΡΙΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, JAZZ-BULLS 103-94

Το κλειδί του αγώνα: Με το κοινό να κάνει σαν τρελό δημιουργώντας ένα απίστευτο πανδαιμόνιο στο Ντέλτα Σέντερ, η Γιούτα κατάφερε να προηγηθεί στο ημίχρονο με 16 πόντους και στο τρίτο δωδεκάλεπτο με 24, ενώ την ίδια ώρα οι Bulls είχαν 7/20 σουτ (30%). Η Γιούτα νίκησε κατά κράτος τη μάχη των αιθέρων, μαζεύοντας 12 ριμπάουντ περισσότερα από τους Bulls (47-35).

Who’s Hot: Ο Καρλ Μαλόουν συνήλθε μέσα στο σπίτι του και έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Σημείωσε 37 πόντους (15/29 δίπ.) και μάζεψε 10 ριμπάουντ, ενώ ευστόχησε σε τέσσερις βολές στο τέλος του αγώνα, την ώρα που οι Bulls προσπάθησαν να μπουν στο παιχνίδι.

Who’s Not: Πού πήγε o Ντένις Ρόντμαν; Ο τρελο-Ντένις ήταν για κλάματα μαζεύοντας μόλις 3 ριμπάουντ, ενώ δεν κατάφερε να βάλει πόντο. Στην άμυνα έμπαζε, κι ο Καρλ Μαλόουν έκανε πάρτι στη ρακέτα των Bulls.

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, JAZZ-BULLS 78-73

Το κλειδί του αγώνα: Οι Bulls προηγήθηκαν με 73-69, ενώ απέμενε 1′.35″ για τη λήξη. Ο Μάικλ Τζόρνταν πήγε να σουτάρει για να αυξήσει τη διαφορά στους 6 πόντους. Όμως, ο Τζον Στόκτον του έκλεψε την μπάλα και στη συνέχεια ο Air του έκανε φάουλ, για να ξεκινήσει έτσι το νικηφόρο σερί (9-0) της Γιούτα. Επίσης ο Τζόρνταν, που εκτελεί κατά μέσο όρο 7 με 9 βολές, δεν πήγε ούτε μία φορά στη γραμμή.

Who’s Hot: Ο Τζον Στόκτον «χτύπησε» όταν πραγματικά έπρεπε, τόσο με το κλέψιμο στον Μάικλ Τζόρνταν όσο και με την απίστευτη μπέιζμπολ πάσα στον Καρλ Μαλόουν λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του αγώνα.

Who’s Not: Ο Μάικλ Τζόρνταν για 25 ολόκληρα λεπτά δεν μπορούσε να σταυρώσει καλάθι και τελείωσε τη μίζερη βραδιά του με 22 πόντους (11/23 δίπ., 0/4 τρίπ.) και 3 λάθη. Ο Στόκτον του έκλεψε την μπάλα στο πιο κρίσιμο σημείο, ενώ αστόχησε σε τρίποντο που θα έστελνε το ματς στην παράταση.

ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, JAZZ-BULLS 88-90

Το κλειδί του αγώνα: Οι Bulls κατάφεραν να πετύχουν πολλά εύκολα καλάθια και να «πνίξουν» τη Γιούτα στο τέταρτο δωδεκάλεπτο. Επίσης, πήγαν 30 φορές στη γραμμή των ελευθέρων βολών, ευστοχώντας σε 20 απ’ αυτές. Ο Μάικλ Τζόρνταν είχε 10/12 βολές.

Who’s Hot: Ο Μάικλ Τζόρνταν σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ θέλησης και αυταπάρνησης νίκησε μία ομάδα μόνος του. Πέτυχε 21 πόντους στο 1ο μέρος με 9/10 βολές και στο τέταρτο δωδεκάλεπτο φόρεσε την μπέρτα του Σούπερμαν και με δικό του τρίποντο 25 δεύτερα πριν τη λήξη έστειλε τους Bulls στον παράδεισο.

Who’s Not: Ο Ντένις Ρόντμαν παρά την επίσκεψή του στο Λας Βέγκας δεν άλλαξε καθόλου. Σε 23 λεπτά κατάφερε να μαζέψει 7 ριμπάουντ, να βάλει ένα καλάθι και να κάνει 6 φάουλ.

ΕΚΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, BULLS-JAZZ 90-86

Το κλειδί του αγώνα: Οι Bulls έπαιξαν ασφυκτική άμυνα στο 40 δωδεκάλεπτο, περιορίζοντας τη Γιούτα στους 16 πόντους. Ο Σκότι Πίπεν, παίζοντας με 4 φάουλ, έριξε τάπα στον Σάντον Άντερσον, την ώρα που πήγε να καρφώσει, και μετά τον ανάγκασε να Χάσει δύο λέι απ.

Who’s Hot: Ο Στιβ Κερ. Αν και σε όλη τη σειρά τελικών κινήθηκε σε κατώτερα του μετρίου επίπεδα, έδειξε πως κρατούσε το καλύτερο σουτ του για το τέλος. Το καλάθι του, τέσσερα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, χάρισε στους Bulls το 5o πρωτάθλημα σε 7 χρόνια.

MVP: Ποιος άλλος, εκτός από τον Μάικλ Τζόρνταν. Ο Air πέτυχε τους 39 από τους 90 πόντους των Bulls. Στους τελικούς είχε μ.ο. 32,3 πόντους, πετυχαίνοντας το 37% των πόντων του Σικάγο, ενώ στον 1ο και στον 5ο τελικό, με δικό του καλάθι στο τέλος, οδήγησε την ομάδα του στο θρίαμβο.

Πηγή: Sport 24

Pin It on Pinterest

Shares
Share This