Της Βάσως Πρεβεζιάνου
Αεροσκάφος της πτήσης τσάρτερ CP-2933 με 68 επιβάτες, ανάμεσά τους μέλη της βραζιλιάνικης και εννέα μέλη πληρώματος, συνετρίβη, στις 22.15 (τοπική ώρα) ημέρα Δευτέρα στην ορεινή περιοχή του Ελ Γκόρντο, σε υψόμετρο 3.300 μέτρων, ενώ απείχε περίπου 40 χιλιόμετρα από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Μεδεγίν, της Κολομβία. Το αεροπλάνο, είχε αναχωρήσει από το Σάο Πάουλο της Βραζιλίας, έκανε μια στάση στη Σάντα Κρουζ ντε λα Σιέρα, στη Βολιβία και κατόπιν συνέχισε την πορεία του.
Τραγικός απολογισμός, 71 νεκροί και έξι διασωθέντες, ανάμεσά τους τρεις ποδοσφαιριστές: ο τερματοφύλακας Τζάκσον Φόλμαν, ο οποίος ακρωτηριάστηκε στο δεξί πόδι, ο αμυντικός Έλιο Νέτο που παρέμεινε αρκετές ημέρες στη μονάδα εντατικής θεραπείας με σοβαρό τραύμα στο κρανίο, τον θώρακα και τους πνεύμονες του και ο επίσης αμυντικός Άλαν Ρούσελ, ο οποίος υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στην σπονδυλική στήλη. Ο τερματοφύλακας της Σαπεκοένσε,Ντανίλο, υπέκυψε στα τραύματά του, στο νοσοκομείο όπου είχε διακομισθεί.
Της συντριβής διασώθηκαν επίσης, η αεροσυνοδός Χιμένα Σουάρες, ο μηχανικός του αεροσκάφους Έρβιν Τουμίρι και ο δημοσιογράφος Ραφαέλ Ενζέλ, μοναδικός από τους 22 δημοσιογράφους που ταξίδευαν και σώθηκε.
«Το όνομά μου είναι Ραφαέλ Ενζέλ και θέλω να διηγηθώ την εμπειρία που έζησα εκείνο του βράδυ, ως επιζών από την τραγωδία. Εκείνο το βράδυ σκοτώθηκαν 71 άνθρωποι και επέζησαν μόνο έξι, ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Δεν θυμάμαι τον χρόνο από τότε που έσβησαν τα φώτα, μέχρι την συντριβή. Απλά θυμάμαι ότι κοίταξα προς τα αριστερά μου, στην προτελευταία σειρά του αεροπλάνου. Το αεροπλάνο ήταν σκοτεινό, υπήρχε μια νεκρική σιγή. Τρομακτική. Ξαφνικά όλοι οι κινητήρες σταμάτησαν να λειτουργούν. Μετά από αυτή την σιωπή, το αεροπλάνο συνετρίβη. Ήμουν τυχερός καθώς ξύπνησα όταν μια ομάδα διάσωσης πέρασε κοντά στο σημείο όπου βρισκόμουν και άρχισα να φωνάζω για να προσελκύσω την προσοχή τους. Όταν ξύπνησα είδα δύο συναδέλφους μου, τους Ρενάν Ανιολίν και Ντζάλμα Νέτο, με τον οποίο καθόμουν στην ίδια γραμμή, δίπλα δίπλα. Ήμουν ανάμεσά τους. Ήμουν πιο τυχερός. Και οι δύο τους πέθαναν» είπε μερικούς μήνες μετά την τραγωδία ο δημοσιογράφος που επέζησε μιλώντας στην ισπανική εφημερίδα «Marca».
«Θυμάμαι όλα τα φώτα στο αεροπλάνο να σβήνουν και συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι πήγαινε στραβά. Ίσα που είχα χρόνο να προσευχηθώ. Κατά την πτώση έχασα τις αισθήσεις μου και ευτυχώς δεν είδα κανέναν να πεθαίνει δίπλα μου. Ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου και φώναξα «κάποιος να με βοηθήσει, δε θέλω να πεθάνω». Ήμουν σε κώμα για τρεις μέρες. Ήταν θαύμα από το Θεό, που μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Σωματικά αισθάνομαι πολύ καλά, αλλά όπως είναι λογικό είμαι πολύ λυπημένος. Ο πόνος είναι δυσβάσταχτος. Αυτός ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα. Φυσικά πρέπει να συνεχίσουμε τις ζωές μας, αλλά ήταν πολύ δύσκολος χρόνος. Ήμουν υποχρεωμένος να προσαρμοστώ το συντομότερο δυνατό ση νέα μου ζωή, επουλώνοντας όλες τις πληγές. Ο πόνος είναι αιώνιος. Πλέον φοβάμαι να πετάξω, είναι λογικό. Σήμερα βλέπω τη ζωή διαφορετικά, εκτιμώ τα απλά πράγματα, εκτιμώ το παρόν επειδή το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ» ήταν τα λόγια του τερματοφύλακα Τζάκσον Φόλμαν.
Η αντίπαλος της Σαπεκοένσε, Ατλέτικο Νασιονάλ του Μεδεγίν, ζήτησε το τρόπαιο να απονεμηθεί στους Βραζιλιάνους στη μνήμη των νεκρών, όπως και έγινε.
Επίσης ομάδες στην κορυφαία κατηγορία της Βραζιλίας έδειξαν την αλληλεγγύη τους, προσφέροντας δωρεάν δανεικούς παίκτες στην Σαπεκοένσε για να συνεχίσει να αγωνλιζονται.
Την ημέρα που θα διεξαγόταν ο πρώτος τελικός με την Ατλέτικο Νασιονάλ, 100.000 κόσμος κατέκλυσε το γήπεδο για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων.
«Ας το ακούσουν όλοι, θα τους θυμόμαστε ως πρωταθλητές…» έλεγε το σύνθημα που δονούσε το γήπεδο προκαλώντας ανατριχίλα.
Το αεροσκάφος έμεινε από καύσιμα ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, στην οποία συμμετείχαν ειδικοί από την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Βολιβία, τις ΗΠΑ και την Αγγλία, που είχε αναλάβει να ερευνήσει τους λόγους συνετρίβη το αεροπλάνο.
«Το αεροπλάνο θα έπρεπε να ταξιδέψει από τη Βραζιλία στη Βολιβία και τελικά να προσγειωθεί στην Κολομβία. Είχε διαθέσιμα 9.300 κιλά καύσιμα, ενώ η απαιτούμενη ποσότητα ήταν 11.603 κιλά» ανέφερε κατά την παρουσίαση του πορίσματος ο επικεφαλής Μιγκέλ Καμάτσο.
Η τελική έκθεση παρουσιάστηκε ένα χρόνο και πέντε μήνες μετά την τραγωδία
Όπως προέκυψε από το πόρισμα, η ευθύνη βαραίνει τους ανθρώπους της αεροπορικής εταιρείας «Lamia», οι οποίοι έκαναν κακή εκτίμηση και δεν υπολόγισαν σωστά την ποσότητα καυσίμων ώστε το αεροσκάφος να καταφέρει να προσγειωθεί.
Ένα άλλο συμπέρασμα της επιτροπής ήταν ότι στη συγκεκριμένη εταιρεία υπήρχαν σοβαρά προβλήματα οργάνωσης, κυρίως λόγω της κακής οικονομικής κατάστασής της, και διαχείρισης διεθνών πτήσεων.
«Η εταιρεία δεν πληρούσε τα κριτήρια για να πραγματοποιεί διεθνείς πτήσεις» ανέφεραν οι ειδικοί.
Σε ρεπορτάζ που παρουσιάστηκε στη Βραζιλία ανέφεραν το αεροσκάφος έμεινε από καύσιμα και συνετρίβη επειδή καθυστέρησε την αναχώρησή του από τη Βολιβία. Η καθυστέρηση οφειλόταν στο ότι ένας από τους ποδοσφαιριστές της Σαπεκοένεσε ζήτησε να ανοίξουν τη βαλίτσα του προκειμένου να βρει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι.
Έτσι όταν το αεροπλάνο βρέθηκε στον αέρα δεν πρόλαβε να ανεφοδιαστεί σε μια ενδιάμεση στάση στο αεροδρόμιο της πόλης Κομπίχα, στα σύνορα Βολιβίας-Βραζιλίας, καθώς το συγκεκριμένο αεροδρόμιο δεν λειτουργεί τη νύχτα. Το αεροσκάφος θα μπορούσε να ανεφοδιαστεί στην Μπογκοτά, αλλά ο πιλότος αποφάσισε να πετάξει κατευθείαν για το Μεδεγίν…
Δεν υπολόγιζε όμως, ότι υποχρεώθηκε τελικά να κάνει κύκλους επί επτά ολόκληρα λεπτά, καθώς προηγήθηκαν για προσγείωση άλλα αεροπλάνα…
Η Σαπεκοένσε ιδρύθηκε το 1973 και ανέβηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην κορυφαία κατηγορία της Βραζιλίας το 2014. Κατάφερε και έφτασε στον τελικό του Κόπα Σουδαμερικάνα, μετά από μια νίκη εναντίον της Σαν Λορέντσο (πρωταθλήτρια το 2014) από την Αργεντινή, ενώ στα προημιτελικά απέκλεισε την Ιντερπεντιέντε. Είχε έδρα την πόλη Σαπέκο, μία πόλη βιομηχανική, 200.000 κατοίκων, στην πολιτεία της Σάντα Καταρίνα.
