Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Την εποχή που η UEFA πρωτοπαρουσίασε την καινούργια ιδέα Κόνφερενς Λιγκ, η πανευρωπαϊκά (όχι μόνον η ελληνική) κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι, κατά κάποιον τρόπο, θα αναβίωνε το λησμονημένο Intertoto Cup. Ενας τόπος εξορίας, ή κάτι τέτοιο, για τους παρίες της ηπείρου. Τον χειμώνα ένας επιφανής άνθρωπος του υψηλού ποδοσφαίρου, ο Μπρένταν Ρότζερς, όταν η Λέστερ βγήκε τρίτη σε όμιλο Γιουρόπα Λιγκ (πίσω από Σπαρτάκ Μόσχας και Νάπολι) και του είπαν “τώρα θα συνεχίσετε στο Κόνφερενς Λιγκ”, απίθανο ή όχι, δεν το γνώριζε καν. “Τι είναι αυτό, δεν το έχω ακούσει ποτέ, τι διοργάνωση είναι αυτή, δεν το ξέρω”.
Σήμερα μπορούμε να σκεφτούμε, να ανατρέξουμε σε μια απλή αλήθεια της ζωής. Ποτέ δεν μιλάς, πολύ περισσότερο ποτέ δεν προκαταλαμβάνεις, προτού το δεις να συμβαίνει. Οπως έλεγε και ο “σοφός του λαού” Νίκος Βαμβακούλας όποτε τον ρωτούσαν για κάτι που επρόκειτο να συμβεί, “πρώτα look και μετά θα σας πω”. Αυτόν τον μήνα των ευρωπαϊκών τελικών, από Αϊντραχτ-Ρέιντζερς και Ρόμα-Φέγενοορντ αν μας έλεγαν ποιος είναι, βάσει επιπέδου των φιναλίστ, ο τελικός του Γιουρόπα Λιγκ και ποιος ο τελικός του Κόνφερενς Λιγκ, μάλλον…ανάποδα θ’ απαντούσαμε. Ρόμα-Φέγενοορντ, Γιουρόπα. Φρανκφούρτη-Ρέιντζερς, Κόνφερενς. Κι όμως, όχι.
Οσο για τον καλό μας Μπρένταν, πιθανότατα θα ήταν πολύ ευτυχέστερος τώρα εάν η δική του ομάδα, και όχι η Ρόμα που έβγαλε νοκ-άουτ τη Λέστερ στον ημιτελικό, ήταν η φιναλίστ στα Τίρανα. Φιναλίστ, στη διοργάνωση που τον Δεκέμβριο ο Ρότζερς αγνοούσε ακόμη και το ότι υπάρχει. Φυσικά, δεν νοείται debate σε αυτό, εδώ το ποδόσφαιρο είναι “άλλης κατηγορίας” σε σχέση με το ποδόσφαιρο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά το ποδόσφαιρο στο Κόνφερενς Λιγκ, όσο υποδεέστερης ποιότητας, είδαμε εφέτος, πρώτη χρονιά, πως δεν είναι καθόλου λιγότερο σημαντικό για τα κλαμπ, για τις ζωές των ανθρώπων που ταυτίζονται με τα κλαμπ ή εργάζονται στα κλαμπ. Τα δάκρυα του εδώ και μια εικοσαετία πολυνίκη Ζοζέ για την πρόκριση στα Τίρανα, τα περιλαμβάνουν όλα. Περαιτέρω επιχειρήματα, περισσεύουν.
Το Κόνφερενς Λιγκ είναι η βασική “ελληνική” διοργάνωση. Το δείγμα της πρώτης σεζόν, βοηθά να κατανοήσουμε πράγματα. Εν πρώτοις, το ύψος της δυσκολίας. Ας προσμετρήσουμε δε, στον απολογισμό αυτής της πρώτης διοργάνωσης, δύο σημαντικούς αστερίσκους. Εφέτος στο Κόνφερενς Λιγκ δεν υπήρχε ισπανική ομάδα (επειδή βγήκαν πέντε στο Τσάμπιονς Λιγκ και δύο στο Γιουρόπα Λιγκ). Επίσης η αγγλική ομάδα του Κόνφερενς Λιγκ, η Τότεναμ, μια ομάδα που εύκολα θα μπορούσε να είναι η πρωταθλήτρια σε 50-51 από τις 55 χώρες-μέλη της UEFA, αποκλείστηκε τον Δεκέμβριο επειδή λόγω covid δεν είχε παίκτες για να δώσει τον τελευταίο αγώνα στον όμιλο.
Του χρόνου, και ισπανική ομάδα θα παίξει στο Κόνφερενς Λιγκ (η Βιγιαρεάλ), και η αγγλική ομάδα που θα παίξει στο Κόνφερενς Λιγκ (η Ουέστ Χαμ) δεν είναι τόσο πιθανό να φύγει πάλι νωρίς από το κάδρο λόγω covid. Αρα, αυτομάτως ο συντελεστής δυσκολίας πολλαπλασιάζεται. Στον σχεδιασμό του θεσμού Κόνφερενς Λιγκ, προτού…look, υπήρχε η αντίληψη πως θα έσωζαν το επίπεδο οι ομάδες-αλεξιπτωτιστές που σε διάφορα στάδια της περιόδου θα προσγειώνονταν από το Τσάμπιονς Λιγκ και από το Γιουρόπα Λιγκ. Αφού look, η πρώτη απάντηση είναι “ναι αλλά όχι”.
Καμία ομάδα που βγήκε τρίτη σε όμιλο Γιουρόπα Λιγκ (Σπάρτα Πράγας, PSV, Λέστερ, Φενέρμπαχτσε, ΟΜ, Μίντγιουλαντ, Σέλτικ, Ράπιντ) δεν φτούρησε, μετά, όσο για να φτάσει ως τον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ. Στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ έφτασαν δύο “γηγενείς” ομάδες του Κόνφερενς Λιγκ. Ακριβώς το ίδιο παρεμπιπτόντως, ίσχυσε και για τις ομάδες που κατέβηκαν από το Τσάμπιονς Λιγκ (Λειψία, Πόρτο, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Σέριφ, Μπαρσελόνα, Αταλάντα, Σεβίλλη, Ζενίτ) στο Γιουρόπα ΛΙγκ. Καμία δεν κατάφερε να κάνει το κομμάτι της, μπροστά από την Αϊντραχτ και τους Ρέιντζερς.
Αυτό που στην προκατάληψή μας θα ήταν η Μακρόνησος για τους εκτοπισμένους του ποδοσφαίρου λοιπόν, στην πραγματική είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο της Ανοιχτής Δημοκρατίας του ποδοσφαίρου. Οι top-5 χώρες βάζουν στη διοργάνωση, μόνο μία ομάδα. Και όσο κατεβαίνουμε στο ranking, ο αριθμός των ομάδων ανά χώρα αυξάνεται. Επίσης, ουδείς έχει “κληρονομικό δικαίωμα” απευθείας θέσης σε όμιλο. Εκατόν ογδόντα μία ομάδες στη χρονιά που έρχεται, από την Ουέστ Χαμ και τη Βιγιαρεάλ ως τα Τρε Φιόρι του Σαν Μαρίνο, καμία δεν εξαιρείται από τη βάσανο των προκριματικών πριν τους ομίλους.
Μη πηγαίνουμε μακρυά, η φιναλίστ Φέγενοορντ πέρυσι το καλοκαίρι αγωνίστηκε, όχι σε ένα, όχι σε δύο, σε τρεις προκριματικούς γύρους. Ξεκίνησε μαζί με την ΑΕΚ και τον Αρη, υπέφερε εναντίον μιας κοσοβάρικης ομάδας (Ντρίτα) περίπου όσο υπέφεραν η ΑΕΚ με τη Βέλεζ και ο Αρης με την Αστάνα, ως το 90′ της ρεβάνς στο Ντε Κάιπ πήγαιναν για παράταση, κι έφτασαν τέλη Μαίου…να παίζουν τελικό!
Πηγή: sdna.gr
