Το ζήσαμε πέρυσι, στην περίπτωση του ΠΑΟΚ. Μολονότι τις έκανε! Οποιος είχε δει περίπατο σε όλο εκείνο, δεν είδε τίποτα. Ο αδρός λόγος του Σαββόπουλου στον Τσάμικο, σαράντα χρόνια πίσω. “Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει”. Από την περιπέτεια του ΠΑΟΚ ήταν φανερό, πόσο θα υπέφερε σε ένα άλλο καλοκαίρι ο επόμενος που θα ήταν υποχρεωμένος να το επιχειρήσει. ‘Η οι επόμενοι. Ενα χρόνο μετά, αν τότε δεν το λογαριάσαμε, τώρα το βλέπουμε. Οι εκτροχιασμοί των ομάδων της Σούπερ Λιγκ, το επιβεβαιώνουν.
Τα “α λα ελληνικά” αρχοντοχωριάτικα της ημερήσιας διάταξης, είναι όνειδος ένας αποκλεισμός από ομάδα της Αρμενίας κ.λπ., δεν συνεισφέρουν κάτι. Μια χαρά γκρουπ είναι αυτή η Νόα. Κι αν θέλετε την εκτίμησή μου, θα προχωρήσει και παραπέρα στο Κόνφερενς Λιγκ. Θα παίξει league stage. Οι σουηδικές ομάδες, σημειώσαμε εδώ την Τετάρτη πως αυτό το καλοκαίρι γράφουν 7/7 προκρίσεις και πως την Πέμπτη θα τις έκαναν 9/9. Τις έκαναν, πράγματι. Εξυπακούεται πως η Σουηδία είναι η λίγκα νούμερο-ένα σε ολόκληρη την Ευρώπη εφέτος, σε τούτο το ιδιότυπο θερινό ράλι συγκομιδής αποτελεσμάτων.
Να συμπληρώσουμε σήμερα, την τροφή για τη σκέψη. Ποιος είναι, αυτή τη στιγμή, πίσω από τη Σουηδία το νούμερο-δύο εφέτος. Το συνειδητοποιούμε ή όχι, η Αρμενία! Σε τρεις προκριματικούς γύρους Τσάμπιονς, Γιουρόπα, Κόνφερενς πρόλαβαν κιόλας να έχουν μαζέψει πιο πολλούς πόντους απ’ όσους συγκέντρωναν σε ολόκληρη σεζόν κατά την προηγούμενη τετραετία. Σημαίνει πως κάτι ξεκίνησε να γίνεται, κάτι που δεν το γνωρίζαμε, εκεί κάτω. Κοιτάξτε τον Ισλανδό αριστερό μπακ του ΟΦΗ που συνεχίζει στη Νόα. Ποιος εχέφρων αφήνει το Ηράκλειο και τον φρέντο σκέτο, για το Γερεβάν; Μόνον κάποιος που κάτι του είπαν, κάτι του έδειξαν, κάτι αντιλήφθηκε ότι πάει να συντελεστεί.
Συντελείται ήδη, προφανώς. Ως δείγμα, το ράλι του ΠΑΟΚ στο καλοκαίρι 2023 δεν είναι απίθανο να οδήγησε σε μια κάποια υποτίμηση ενός αντίστοιχου ράλι στο καλοκαίρι 2024. Η ΑΕΚ έδειξε σαν να μη ήξερε λοιπόν, ακόμη και την ημέρα που νίκησε τέσσερα-μηδέν στην Ανδόρα, “πού πατά και πού πηγαίνει”. Ιντερ Εσκάλδες, Νόα, Ρούζομπεροκ μετά, θα τις περάσουμε από πάνω. Ανευ αγώνων! Η υποτίμηση δεν έχει να κάνει, μόνο με τη διαχείριση των (…άνευ) αγώνων σε ένα συγκεκριμένο πνευματικό πλαίσιο. Αν ενδόμυχα ο προπονητής έπεσε στην παγίδα ότι πρόκειται για ευκολάκι, αυτό μπορεί να καθόρισε διάφορα σημαντικά πράγματα.
Παράδειγμα, τα προπονητικά φορτία στην περίπλοκη ροή της προετοιμασίας. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ μοιάζουν στην τρέχουσα καμπή, να θέλουν τα πολλά αλλά να ημπορούν τα ελάχιστα. Η απεγνωσμένη προσπάθεια να το σώσουν, έγινε. Εν τέλει έσπασε, επάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ. Στο πρώτο ματς, ο αντίπαλος γκολκίπερ έβαλε ένα γκολ. Στην ΑγιαΣοφιά, ήταν σαν να έβαλε περισσότερα από ένα. Ενας τρελάρας να αναποδογυρίσει στην ειδική βραδυά τη δυσμενή κατάσταση, ο Αμραμπάτ, δεν επελέγη. Ενας ογκώδης τύπος για μία επιθετική στατική φάση, ο Μουκουντί, δεν επελέγη. Ο Λαμέλα, δεν φταίει ότι ήταν αόρατος. Κι ο Τσάλοφ, αόρατος ήταν στην Τούμπα την Τρίτη.
Η ΑΕΚ “δεν είναι καλά”, τελεία. Οταν ήταν καλά, και με τον Τσούμπερ σέντερ-φορ (στους συχνούς, καλή ώρα, τραυματισμούς του Γκαρσία) η δουλειά γινόταν, ξανά και ξανά και ξανά. Οσο δεν είναι καλά, η δουλειά δεν (θα) γίνεται με κανένα. Το ότι η ΑΕΚ δεν είναι καλά, ενδεχομένως το καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και το κομμάτι-Πινέδα. Κάτι διερράγη. Ο Πινέδα ευρίσκεται στην ΑΕΚ, σώματι μόνον. Οχι και με την ψυχή. Ολο αυτό, όσο σέρνεται, δεν είναι παράξενο εάν ταράζει το μυαλό (ενός επαγγελματία με την ηθική) του Αλμέιδα. Εάν νιώθει, δηλαδή, ο Αλμέιδα την αμηχανία. Ο,τι πιστώθηκε στο εκατό τοις εκατό, πλέον κατά κάποιον τρόπο να το χρεώνεται.
Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει προς το να είναι καλά. Είχε ένα μεγάλο τυχερό, πριν δύο μήνες. Να τον απορρίψει ο Σάρι. Ενα γκρουπ κομματιασμένο από το υπερεγώ του Φατίχ Τερίμ, το τελευταίο που είχε ανάγκη ήταν ένας προπονητής που θα αισθανόταν “μεγαλύτερος” από το κλαμπ και “δεν θα έβλεπε” κανένα. Με την απόρριψη του Σάρι, ο Παναθηναϊκός βρήκε αυτόν που βρήκε. Τον Αλόνσο. Το γκρουπ, δείχνει ήρεμο μαζί του. Διότι είναι ένα γκρουπ που δουλεύεται όπως πρέπει, για να παίζει και σωστά και ωραία. Οπου και να γυρίσεις για να κοιτάξεις, βλέπεις σοβαρά πράγματα σε όλες τις γραμμές. Και σε όλες τις θέσεις. Της second unit, συμπεριλαμβανομένης.
Μία κατάσταση, αυτή είναι η λέξη, στιβαρή. Το Αμστερνταμ ήρθε σαν αυτοβεβαίωση, ότι ο Παναθηναϊκός είναι πέρα ως πέρα (και δεν αναφέρομαι στην επικείμενη παρτίδα με τη Λανς μονάχα) ανταγωνιστικός. Εννοείται πως βαρόμετρο της ανταγωνιστικότητας του Παναθηναϊκού ενόψει της χρονιάς ολόκληρης, δεν αλλάζει κάτι σε αυτό, είναι ο Ιωαννίδης. Με Ιωαννίδη back to his best, όλα θα γίνουν. Οσο είναι (και) στο χέρι του Παναθηναϊκού, καλώς ο Ιωαννίδης ακόμη μένει Ελλάδα. Για να γίνει, ο αρχηγός που θα σηκώσει το τρόπαιο πρωταθλήματος μετά από δεκαπέντε χρόνια. Για να γίνει στον Παναθηναϊκό, αυτό που έγινε μέσα σε μια δεκαετία ο Φορτούνης στον Ολυμπιακό.
Είμαστε σε επαύριο Δεκαπενταύγουστου. Οι φωτογραφίες που βγάζουμε τέτοιες μέρες κι έπειτα τις αποθηκεύουμε στη συλλογή, συνήθως δεν έχουν πολλή σχέση με την…κανονική καθημερινότητά μας. Στο ποδόσφαιρο, επίσης. Ο,τι βλέπουμε αυτές τις ημέρες στο γήπεδο, δεν είναι παρά φωτογραφίες της στιγμής. Η σχέση τους με την πραγματική ζωή αργότερα, μπορεί να είναι απειροελάχιστη. Στη “φωτογραφία της στιγμής” το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο γκολ της σεζόν του ΠΑΟΚ τα έβαλαν ο Κουλιεράκης και ο Εκονγκ. Στην πραγματική ζωή αργότερα, ο Κουλιεράκης και ο Εκονγκ μάλλον δεν θα είναι, όχι σκόρερ, καν παίκτες στο ρόστερ του ΠΑΟΚ.
Πηγή: Sdna
