Οι 8 αγωνιστικές δεν είναι μικρό δείγμα, δεδομένου ότι αποτελούν κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο της κανονικής περιόδου της Superleague. Πρόκειται λοιπόν για δείγμα αρκετό για να οδηγήσει σε τεκμηριωμένες εκτιμήσεις σχετικά με την σημερινή δυναμική των ομάδων. Η φωτογραφία αυτής της δυναμικής – δηλαδή η βαθμολογία φέρνει στην κορυφή τις δύο πιο ώριμες ομάδες. Ναι, με την μικρή διαφορά των 2 βαθμών από τις επόμενες, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ προηγούνται. Και αυτές οι δύο ομάδες έχουν κάτι κοινό: πρόκειται για αυτές των οποίων η απόδοση είναι πιο κοντά, σε μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων, στα ζητούμενα που βάζει ο προπονητής και στις αρχές του μοντέλου παιχνιδιού που πρεσβεύει.
Για τον ΠΑΟΚ το υποθέταμε. Ο Πρωταθλητής του 2024 είναι μια ομάδα που κατάφερε να διατηρήσει τις περισσότερες μονάδες της προηγούμενης έκδοσής του και να προσθέσει ποδοσφαιριστές με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά που είχαν όσοι αποχώρησαν. Με άλλα λόγια, όταν βλέπεις τον ΠΑΟΚ να “μπαίνει” στο ντέρμπι με την ΑΕΚ με εννέα “περσινούς” ποδοσφαιριστές στο βασικό σχήμα του υποθέτεις ότι η ομάδα που βρίσκεται στο τερέν είναι μια καλά συνεννοημένη με τον προπονητή ομάδα, η οποία μπορεί να ακολουθήσει την πεπατημένη της με όποιες τακτικές τροποποιήσεις. Και το ίδιο υποθέτεις σχετικά με το επίπεδο της συνεννόησης μεταξύ των ποδοσφαιριστών, την ποιότητα της ενδοεπικοινωνίας τους, το “δέσιμο” και όλα τα στοιχεία που βοηθούν μια ομάδα να έχει ομοιογένεια, συνοχή αλλά και ανθεκτικότητα.
Για τον Άρη όμως δεν ήταν έτσι. Όταν, για παράδειγμα, τον βλέπεις στο τελευταίο του παιχνίδι, απέναντι στην Καλλιθέα, να ξεκινά με πέντε “καινούργιους” ποδοσφαιριστές στο βασικό σχήμα δεν μπορείς να υποθέτεις εξ ορισμού με ασφάλεια ότι μέσα από την ομαδική συμπεριφορά και την ομαδική λειτουργία θα αναδύονται τα παραπάνω στοιχεία. Και κάπου εκεί βρίσκεται η εξήγηση για την πορεία του Άρη μέχρι σήμερα. Μέσα σε σχετικά μικρό διάστημα χρόνου ο προπονητής βρήκε τον τρόπο να συνεννοηθεί καλά με τους – αρκετούς νέους – ποδοσφαιριστές και να βάλει τις αρχές του στο παιχνίδι της ομάδας. Και εκείνοι, οι ποδοσφαιριστές, φαίνεται ότι αξιοποίησαν τον χρόνο που δουλεύουν μαζί για να συνεννοηθούν τόσο καλά που να λειτουργούν και να αποδίδουν ως ένα ομοιογενές σύνολο, το οποίο έχει καθαρές ιδέες σχετικά με το πώς θα λειτουργήσει σε διαφορετικές καταστάσεις παιχνιδιού.
Σε έναν καιρό που όλοι δυσκολεύονται να ενσωματώσουν τους νέους ποδοσφαιριστές και να ωριμάσουν την ομάδα τους τόσο που αυτή να αποδίδει σε υψηλό επίπεδο ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται και ποιοι όχι στο βασικό σχήμα, ο Άρης μένει “συνεπής”. Έχει δηλαδή προλάβει να ωριμάσει περισσότερο την ομάδα του συγκριτικά με την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.
Φυσικά, η εικόνα της στιγμής δεν δημιουργεί κανόνα για το αύριο και το μεθαύριο – με άλλα λόγια κανείς δεν έχει ακόμη πετύχει ή αποτύχει. Όμως αυτό που δείχνουν μέχρι σήμερα οι ομάδες λέει ότι ο ΠΑΟΚ και ο Άρης βρίσκονται σε πιο προχωρημένη φάση αγωνιστικής εξέλιξης συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Καθόλου απλό όλο αυτό για τον Ραζβάν Λουτσέσκου, δεδομένου ότι έχασε βασικούς ποδοσφαιριστές και έζησε με την ψυχολογική δοκιμασία του αποκλεισμού του ΠΑΟΚ από την διεκδίκηση μιας θέσης στο Champions League. Ακόμη πιο δύσκολο όμως είναι αυτό που έχει καταφέρει μέχρι εδώ ο Ακης Μάντζιος αν κανείς αναλογιστεί αφενός ότι άλλαξε περισσότερους “βασικούς” ποδοσφαιριστές και αφετέρου ότι ερχόταν από μια σεζόν που τον άφησε με το αίσθημα της “αποτυχίας” επειδή δεν κατέκτησε το Κύπελλο και έμεινε εκτός Ευρώπης.
Πηγή: Gazzetta